รักเราสายไป

" จับลูกสาวมันมา ชั้นจะทรมานลูกสาวมัน ให้พ่อมันเจ็บ ! " เสียงดุดันโหดร้ายพูดขึ้น

 

 

" ครับเจ้านาย " เสียงตอบรับจากชายหนุ่ม 2 คน

 

 

----------------------------------------------------------------------------

 

 

" ฟาง...ไม่เป็นไรนะ อย่างน้อยเธอก็ช่วยพ่อนี่ ^o^ [T_T]" ร่างบางพูดปลอบใจตัวเอง กับวันแต่งงานที่ใกล้เข้ามา

 

 

หมับบบบ !!!

 

 

" กริ๊ดดด ใครน่ะ ปล่อยชั้นนะ !! " ร่าบางถึงกลับกริ๊ดเมื่อมีคนเอาถุงปุ๋ยใบใหญ่มาครอบร่างของเธอ แล้วอุ้มหิ้วไปที่ไหนไม่รู้

 

 

" อยู่นิ่งๆ !! " เสียงโหดร้ายตะคอกมา ทำให้ร่างบางตกใจถึงกับเงียบ

 

 

" ฮึก...ปล่อยชั้นเหอะนะ " ร่างบางกลั้นน้ำตาไว้ แต่มันก็ไม่อยู่ สุดท้ายก็ต้องสะอึกสะอื้น พูดเบาๆ

หวังให้คนคนนั้นได้ยินแบบผ่านๆ

 

 

" ปล่อยแกน่ะหรอ ฮ่าๆๆ ชั้นจะปล่อยแกเรื่องอะไร ในเมื่อชั้นได้เงิน " ชายหนุ่มคนที่หิ้วพูด

 

 

" อย่ามัวแต่พูด รีบพามันไปให้เจ้านายซะ " ชายหนุ่มคนที่ 2 กล่าว

 

 

" ฮึก..ฮึก.. ชั้นไปทำอะไร ทำไมต้องจับชั้นล่ะ ฮึก.." ฟางพูดไปสะอึกไป

 

 

" หึ ! เดี๋ยวแกก็รู้เอง " ชายหนุ่มสองคนนั้นพูดพร้อมกัน

 

 

" นี่ครับเจ้านาย เอาไงต่อครับ เปิดถุงเลยไหมครับ " ชายหนุ่มพูด

 

 

" ไม่ต้อง มัดไว้ " ร่างสู.พูดก่อนจะรีบมองถุงปุ๋ยที่กำลังดิ้นไม่หยุด

 

 

" ออกรถเลย " ร่างสูงสั่งชายหนุ่มสองคนนั้น

 

 

---------------------------------------------------------------------------------

 

 

" ฟาง... กินข้าวได้แล้วลูก "เสียงผู้หญิงวัยชราเรียกถึงร่างบาง ซึ่งเธอก็ไม่รุ้ว่าร่างบางคนนั้น ได้ถูกจับไปแล้ววว

 

 

" คุณ ... ออกมาทำอะไรตรงนี้น่ะ เดี๋ยวจะไม่สบายอีก " พ่อของร่างบางเดินมาจับไหล่แม่ของร่างบาง

 

 

" ก็ลูกน่ะสิ.. เรียกตั้งหลายรอบแล้ว ยังไม่มาอีก " แม่ร่างบางพูด พร้อมชะเง้อมองหา

 

 

" ห..หรือ..ว..ว่า " พ่อของร่างบางพูดเบาๆ ส่วนหน้าก็เหงื่อท้วม

 

 

" อะไรหรือคุณ.. " แม่ของร่างบางรีบหันกลับมามองชายหนุ่มที่อยู่ด้านหลัง

 

 

" ป..เปล่า เข้าบ้านเหอะ " พ่อฟางพูดจบก็ ดึงแม่ฟางเข้าบ้านทันที

 

 

--------------------------------------------------------------------------------

 

 

"กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด "ฟางร้องกริ๊ดทันทีเมื่อถุงปุ๋ยเปิดออก

 

 

" จะกริ๊ดหาวิทานอะไรฮ๊ะ !!! " ร่างสูงกระชากข้อมมือน้อยของร่างบางด้วยความหงุดหงิด

 

 

" ป..ปล่อยฟางน้ะ " ฟางสะบัดข้อมมือทิ้ง

 

 

" เธอน่ะหรอ ธนันต์ธรญ์ " ร่างสูงเมื่อคุมสติได้แล้วก็เริ่มต้นเล่าเหตุการณ์

 

 

" ใช่.. ชั้นทำไม ชั้นไปทำอะไร " รเป็นอย่างที่คิดไม่ผิด ร่างบางจะต้องตอบแบบนี้

 

 

" หึ ! เธอน่ะไม่ได้ทำหรอก " ร่างสูงเดินวนรอบร่างบางที่ถูกเป็นเหยื่อ

 

 

"ล..แล้วจับชั้นมาทำไม " ร่างบางรีบถามกลับ

 

 

" ทำไมน่ะหรอ พ่อเธอน่ะ มันฆาตกร พ่อเธอน่ะฆ่าครอบครัวชั้น ฆ่าทุกอย่างที่ชั้นรัก ... " ร่างสูงพูด ส่วนน้ำตาก็เริ่มทำหน้าที่

 

 

" ล...แล้วมาจับชั้นทำไม "ฟางถาม

 

 

" เธอแกล้งโง่ หรือซื่อกันแน่ ที่ชั้นจับเธอมา ก็เพราะชั้นจะทรมานเธอ ! ทำให้เธอเจ้บที่สุด เพื่อ

ให้พ่อแม่ของเธอเจ็บมากกว่าเป็นร้อยเท่า ชั้นยิ่งทรมานเธอ พ่อแม่เธอก็จะยิ่งเจ็บ ! " ร่างสูงพูด

แล้วก็มองค้อนร่างเรือนเล็ก

 

 

"ก็ให้อภัยสิ " ร่างบางพูดอ้ำอึ้ง

 

 

" หึหึ !! ฝันไปเถอะ งั้นมาเริ่มตอนนี้เลยไหม คำว่าทรมานน่ะ " ร่างสููงเดินไปหยิบอุปกรณ์อะไรบางอย่างที่ฝุ่นเกาะเต็มไปหมด แล้วก็วางลงตรงหน้าร่างบาง ที่กำลังนั่งงง

 

 

" อะไรกัน " ร่างบางมองของแต่ละชิ้น ล้วนเกี่ยวกับการทำความสะอาด

 

 

" จัดการซะ วันนี้เธอต้องทำความสะอาดในบ้านชั้นทุกซอกทุกมุม ถ้ามีรอยล่ะก็ หึ อย่าหวังเลย

ว่าครอบครัวเธอจะอยู่ต่อไป เอ้ะ! ตายไม่ได้สิ คริบครัวเธอจะต้องทรมานให้ถึงที่สุด" ร่างสูงพูดจบ

ก็หยิบเสื้อคลุมมาใส่

 

 

" อ่อ แล้วอย่าคิดนะ ว่าจะหนีได้ ที่นี่มีคนคลุมที่ซอกทุกมุม เฝ้าบ้านกันเป็นแทบ ลองหนีสิ

เธอได้อยู่ไม่ดีแ่น่ " ร่างสูงเดินออกจากห้องและขับรถไปที่แห่งหนึ่ง เพื่อหาใครบางคน ที่ขึ้นชื่อว่า

แฟนสาวของเขานั่นเอง

 

---

 

เม้นให้กำลังใจกันบ้างก้อดีน๊า T_T