รักวุ่นวาย...ของนายเพลย์บอย

"นั่งแท็กซี่ แล้วมันไปหนักตรงส่วนไหนของใครมิทราบ แล้วฉันจะบอกใหัรู้ไว้นะ ว่าฉันไม่ใช่แค่โดยสารมันมานะ แต่ฉันเป็นลูกสาวของคนขับด้วย มีปัญหามั้ย"

แก้วเข้าไปถามสองสาวด้วยท่าทางเอาเรื่อง

"อี๋!ต่ำ อย่าเข้ามาใกลัชั้นนะ"

ทั้งสองสาวหนีแกัวด้วยท่าทางหวาดๆ

"นี่ก่อนจะว่าใครต่ำ ส่องกระจกชะโงกดูเงาตัวเองก่อนมั้ย คนที่เขาคิดว่าตัวเองสูง หรือเป็นผู้ดีน่ะ เขาไม่ดูถูกคนอื่นเหมือนที่เธอทำหรอก จะมีก็แต่พวกผู้ดีจอมปลอมมากว่านะ ที่กลัวเขาจะรู้กำพืดตัวเอง จนต้องดูถูกคนอื่นกลบเกลื่อนตัวเอง"

แก้วตอกหน้าสองสาวด้วยเสียงอันดัง เพื่อให้ใครต่อใครหันมาสนใจ ตัวเธอไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว แต่อยากให้สองสาวได้อาย

"และถึงชั้นจะเป็นแค่ลูกคนขับแท็กซี่ แต่ชั้นก็ไม่เคยไปขอพวกเธอกิน

เพราฉะนั้นอย่ามาดูถูกชั้นอีก ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าชั้นไม่เตือน"

แก้วชี้หน้าคาดโทษสองสาวไว้ แล้วเดินจากไปด้วยความมั่นใจ และภูมิใจในชาติกำเนิดของตน ปล่อยสองสาวดิ้นเร่าๆด้วยความแคันใจ และอับอา ที่โดนตอกหน้าต่อหน้าคนจำนวนไม่น้อย

'ฉันจะต้องรู้ให้ได้ว่าแกเป็นใคร แล้วแกจะต้องได้รับการตอบแทนอย่างสาสม

'หวาย'นักศึกษารุ่นพี่กล่าวคาดโทษแก้วในใจ ด้วยความคับแคันใจ เพราะไม่เคยมีใครกล้าทำกับเธอแบบนี้ ทุกคนในมหาวิทยาลัยต่างเกรงเธอเธอ ด้วยรู้ว่าพ่อของเธอทรงอิทธิพลขนาดไหน