เพราะมึง....กูถึงยอม

"ไอเชี้ยโฮป วิ่งดิ วิ่งดิสัส สายแล้วเว้ย" เสียงตะโกนมาจาก หนุ่มหน้าหวานตัวเล็ก ที่กำลังวิ่งกระหืดกระหอบอยู่

"มึงจะวิ่งทำเชี้ยไร มึงคิดว่าทันหรอ กูก็โทไปหามึงแล้วมึงก็ไม่ตื่น" หนุ่มร่างพูดกับไปด้วยนำเสียงราบเรียบ ในขณะที่เดินเก๊กหล่ออยู่บนฟุตบาท

"แง้ๆ เค้าขอโทด ก็เค้าง่วงนี้หว่า" หนุ่มหน้าหวานพูดกลับไปอย่างรู้สึกผิดปนอ้อนเพื่อให้เพื่อนสงสาร

เอ้อ! เหมือนผมจะลืมอะไรไปซักอย่างแต่ผมนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก (นายลืมแนะนำตัวไง:ไรเตอร์แสนสวย)อ้า ใช่ๆผมลืมแนะนำตัว อืม....สวัสดีฮับ ผม คัปเปอร์ เองน้า ส่วนไอคนที่เดินเก๊กหล่อนั้นอ่ะ มันชื่อ โฮปที่พวกเรามาวิ่งยังงี้มันไม่ใช่อะไรหรอก (เอ่อ....ชั้นรู้สึกว่าจะเป็นแกที่วิ่งคนเดียวมากกว่านะคัปเปอร์:ไรเตอรแสนสวย) ก็คือผมตื่นสายเองแหละ แหะๆ ก็คนมันลืมนิหว่าว่าวันนี้เปิดเทอมก็เลยนอนซะเกือบสว่างและมันคือวันแรกของการใช้ชีวิตม.5 ฮือๆๆ

"แฮกๆๆ ถึงแล้วๆ ทันด้วยแหละมึง คริคริ" คัปเปอร์ยิ้มร่ารีบวิ่งขึ้นห้องเรียนพร้อมโฮป แล้วเลือกที่นั่งริมหน้าต่างพอได้ที่นั่งโฮปก็ถามคัปเปอร์ขึ้น

"คัปเปอร์ มึงไม่คิดที่จะกลับบ้านเลยหรอว่ะ" โฮปถามด้วยสีหน้าสงสัยที่มีแต่คนบอกว่าน่ารัก

"คิด แต่มันไม่ใช่เร็วๆนี้ กูอยากมีอิสระอีกซักพัก" พอคัปเปอร์พูดเสร็จครูก็เดินเข้ามาสอนพอดีนั่งเรียนจึงแยกย้ายไปนั่งที่ตนเอง

14.30 เลิกเรียน

ออดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

"แมร่งจารย์สอนที น้ำลายแมร่งเกือบบูดแหนะ" พอออกจากห้องคัปเปอร์ก็เดินบ่นงึมงำๆคนเดียว

"ไอเชี้ยคัป วันนี้ไปผับ BEB กัน กูอยากไปปลดปล่อยว่ะ" โฮปพูดด้วยสีหน้าทะเล้น

"ฮ่าๆๆๆ เคๆ เจอกัน4ทุ่มละกัน หน้าผับน่ะ" คัปเปอร์ตอบโฮปไปอย่างขำๆเพราะรู้ความคิดเพื่อน

"เออไอโฮป มึงได้ฟังที่จารย์พูดป่ะ ว่าอีก2อาทิตย์ จะมีแขกคนสำคัญมา กูอยากจะเห็นหน้าแมร่งว่ะ ว่าแมร่งเป็นใครว่ะ มาทำให้โรงเรียนและนักเรียนม.5 วุ่นวายและเสือกเป็นกูอีกน่ะที่ต้องรับแขก มึงก็ว่างทำไมจารย์ไม่เลือกมึงว่ะไอลูกทูต" คัปเปอร์ถามอย่างเซ็ง

"ฮ่าๆๆๆ มึงก็อย่าบ่นดิว่ะไอลูกนายก" โฮปหัวเราะให้กับคัปเปอร์ที่กำลังเซ็งอยู่

"เออๆ กลับบ้านได้และมึงกูง่วง"คัปเอร์พูดไปหาวไปและรีบเดินกับบ้านพร้อมโฮป