ฺBrother of love เจ้าเล่ห์ดีนัก มารักซะดีๆ

......คำคืนแสนเร้าร้อน ผีเสื้อราตรีต่างพากันโบกสะบัดปีกกันไปมา ด้านในยังมีหนุ่ม5 คนที่เป็นที่จับตามองของสาวๆทั้งผับ หึก็น่ะ กว่าทั้ง5คนจะมารอนานเป็นชาติ ก็เพราะว่ากว่าทั้ง5คนจะมารวมกันได้ในทีาแห่งนี้ ต้องหนีออกมายังไงล่ะ เพราะตระกูลของทั้ง5คนนั้นต่างโด่งดัง ไม่มีใครไม่รู้จัก จึงเป็นที่หมายปองของสาวๆทั้งหลาย และที่เห็นว่าฮอตสุดคงจะไม่พ้นหนุ่มผิวขาวจั๊วะผมสีน้ำตาลแดงคนนั้น 

{SOUL}

 หวัดดี ผมชื่อโซล บ้านผมรวยน่ะ บ้านผมทำธุรกิจเกี่ยวการส่งออกอาหารทะเล อันดับ1ของเอเชีย ทำให้พวกสาวๆทั้งหลายมองผมเหมือนจะกินผมไปทั้งตัวไงล่ะ ตอนนี้ผมนั่งอยู่ที่DASผับชื่อดัง และป๊ากับม๊าผมก็อยู่ต่างประเทศทำให้ผมรู้สึกเหมือนจะเที่ยวได้มากขึ้น แต่เปล่าเลย ม๊าให้ผมมาอยู่บ้านของดีไซน์ ลูกสาวของคุณอานพ ผมกับดีไซน์สนิทกันมาตั้งแต่เด็กเรากัดกันมาทุกวัน จนมันชิน ไม่กัดกันอยู่ไม่ได้ และม๊าก็ไม่ชอบให้ผมเที่ยวกลางคืน แต่ผมชอบของผมอ่ะม๊าผมเลยต้องหนีออกมา ผู้หญิงในผับน่ะ ผมแค่สนุกชั่วครั้งชั่วกลางหลอกฟันเล่นๆ แต่ส่วนมากพวกเธอจะเป็นฝ่ายเข้ามาหาผมเองมากกว่า นอกซะจากว่าผมจะเจอคนที่ถูกใจจิงๆผมจึงจะยอมเข้าหา 

"ไอ้เชี่ยโซล มึงดูผู้หญิงโต๊ะนั่นสิ" ไอ้เดฟทิฟว์ หนุ่มหน้าหวานที่ใครๆต่างก็ฝันถึง ยกเว้นผมคนหนึ่งแหละ ผมว่าถ้ามันเพลาๆเรื่องการด่าลงบ้าง มันคงจะดีมาก และผมก็แอบคิดน่ะ ว่าผู้หญิงคนไหนจะทนมันได้ สงสัยผู้หญิงคนนั้นต้องด่าเจ็บแสบกว่ามันเป็นร้อยเท่าพันเท่า

"เออว่ะ เอาป่ะ" ผมบอกออกไปเพราะเห็นว่าโต๊ะนั่นก็มากัน5คนเหมือนกัน ยิ่งเป็นผู้หญิงที่ใส่ชุดเดรสสั้นสีเพลิงผมสีน้ำตาลคนนั้นน่ะ ผมอยากจะลากเธอเข้าห้องจิงๆ

"พร้อมป่ะ?" ไอ้ไวท์เซอร์เอ่ยขึ้นเหมือนมันจะดูสนใจผู้หญิงที่ใส่เสื้อเอวลอยเป็นอย่างมาก ก็น่ะกลุ่มผมมันหื่น กลุ่มก็มีผม ไอ้เดฟทิฟว์ ไอ้ไวท์เซอร์ ซีเฟิล และสุดท้ายคุณชายแบดบอยคุณลายแซล

.........หลังจากนั้นผมคงไม่ต้องบรรยายอะไรสิน่ะ ^_^

เช้าวันต่อมา

 ฉันรีบอาบน้ำตั้งแต่เช้าเพราะวันนี้เปิดเทอมวันแรกดีใจจัง เอ๋ นี่เวลาเท่าไรแล้วน่ะ 7.30 น. สายแล้วนี่ แล้วพี่โซลอยู่ไหนเนี่ย ทุกคนคงกำลังงงว่าโซลคือใคร พี่โซลคือลูกชายของคุณอารัตน์ เพื่อนของคุณพ่อเราสนิทกันตั้งแต่เด็ก ที่พี่โซลมาอยู่บ้านฉันก็เพราะคุณอาไม่อยากให้พี่แกอยู่คนเดียวเพราะคุณอาไปต่างประเทศ ฉันไม่ค่อยชอบไปยุ่งกับพี่โซลสักเท่าไรเพราะปากพี่แกมีหมาหลายตัว 

"แม่ค่ะแล้วพี่โซลล่ะคะ่" ฉันถามแม่ขณะที่นั่งรออาหารเช้า 

"เอ่อ แม่ก็ยังไม่เห็นเหมือนกันจ่ะ ลูกขึ้นไปดูพี่เค้าหน่อยสิ"

"ค่ะ" ฉันเดินขึ้นมาฉันบน และหยุดอยู่ตรงหน้าห้องพี่โซล

"ก๊อกๆๆๆๆๆ"ฉัน รัวเคาะห้องพี่โซล อย่างเมามัน

"เห้ จะเคาะอะไรนักหนา" เอ๋ ทำไมอีตานี่มันยังอยู่ในชุดนอน ไม่น่ะ วันแรกฉันไม่อยากไปร.ร.สาย

"พี่โซล ทำไมยังอาบน้ำ"ฉันถามพี่โซลอย่างเซ็ง

"รีบไปไหน วันนี้จะไปไหนกันเหรอ??"เฮียแกถามด้วยความสงสัย

""อีตาบ้า วันนี้เปิดเทอมวันแรกนายกำลังทำฉันสายน่ะ" ฉันบอกพี่โซลด้วยเสียงที่ห้วนพอควร

"แล้วนี่กี่โมงแล้วอ่ะ"

"7.30น." 

"ปัง!!"เสียงปิดประตูดังลั่น โอ้ย!อีพี่โซลบ้าหัดเกรงใจคนอื่นมั้งก็ดีน่ะ

--ในรถ--

 หลังจากที่อีตาพี่โซล ปิดประตูใส่หน้าฉัน เพราะดูเหมือนจะรีบ แต่เปล่า มันช้า ช้ามาก และดูสิ ยังหันมาโทษฉันว่าถ้าฉันไปปลุกเร็วกว่านี้คงไม่สาย ตกลงฉันผิดเหรอ?? ดีไซน์ไม่เข้าจายยยยย 

"เธอนั่นแหละผิดถ้าปลุกฉันเร็วกว่า คงไม่สาย" 

"มันความผิดของฉันใช่มั้ยอ่ะ!!!"ฉันตรอกตาอย่าเซ็งๆให้มันได้อย่างนี้สิ

"ใช่! เพราะเธอและเธอเท่านั้นที่ผิด"โอ๊ยนายเคยมีความผิดเหรอ?? ตั้งแต่เด็กโยนใหคนอื่นเสมอ

"นายนั้นแหละ ฉันอุสาห์ไปปลุกนายนะเมื่อเ้ช้า"

"อ๋อเหรอ แต่ไปปลุกตอนเจ็ดโมงครึ่งเนี่ยน่ะ เธอใช้อะไรคิด"ดู ดูมัน

"แล้วทำไมนายไม่ตื่นเองละ " ฉันยิมออกมา ก็เพราะนายนั่นเถียงต่อไม่ถูก

"......ก็ซะยังไง เธอก็ผิดอยู่ดีนั่นแหละ"

"นายโซล!! ถ้านายยังไม่หยุดพูดน่ะ ฉันจะโทรไปบอกคุณอาว่านายหนีเที่ยวเมื่อคืน" ใช่เมื่อคืนฉันรู้สึกคอแห้งลงมาดื่มน้ำและเห็นนายนั่นแอบย่องออกจากบ้านพอดี

"เธออะ อย่ามามั่วหนีทงหนีเที่ยวอะไรกัน มันไม่ใช้นิสัยฉันสักหน่อย"

"เหรอ???"ฉันพูดยียวนกวนประสาท

"ไม่มั่วแน่นอน เพราะ ฉันแอบถ่ายรูปนายไว้"ฉันพูดพร้อมกับชูไอโฟน5Sรุ่นใหม่ที่เพิ่งไปถ่อยมา 

"เอ้ย!! เธอ เธอมันแสบจริงๆ"

"และนายก็กลับมาตอนเกือบหกโมงเช้า"ฉันพูดต่อไปเรื่อยๆ

"ด้วยสภาพเสื้อผ้าหลุดหลุย"

"พอได้แล้วยัยแสบ"นายนั่นพูดห้ามขณะที่ฉันกำลังจะพล่ามมากเกินไป

"ถึงโรงเรียนแล้วครับ"คนขับรถพูดขึ้นตัดบทฉัน เชอะ ฝากไว้ก่อนเถอะนายโซล  ฉันยกนาฬิกาขึ้นมาดูปรากฏว่าเวลา 8:45 น. นี่ฉันพลาดคาบแรกของวันแรกของเปิดเทอมเหรอ 

"ไอ้บ้้าเอ๊ย นายทำให้ฉันมาเรียนคาบแรกไม่ทันน่ะ" 

"มาๆเดี๋ยวฉันไปส่งที่ห้อง"นายนั่นพูดขึ้นก็น่ะ คนหล่อๆพูดอะไรอาจารย์ก็เชื่อ 

"ก๊อกๆๆๆ"เสียงฉันเคาะประตูห้องเรียน

"แอ๊ดด ดีไซน์วันแรกเธอก็มาสายซะแล้วน่ะ ทะ..."อาจารย์โสภาพูด แต่ต้องชะงักเมื่อเห็นอีตาโซลยืนอยู่ช้างหลังฉัน

"อ้าว! มากับโซลเหรอไม่เป็นไรจ๊ะ มาๆเข้ามานั่งเรียนก่อนซิจ๊ะดีไซน์ ครูเพิ่งสอนไปไม่นานเท่าไร" เออ ให้มันได้อย่างงี้สิ อาจารย์

"ขอโทษน่ะครับที่ทำให้อาจารย์หงุดงิดตอนเช้า คือรถมันติดนะครับ" นายโซลพูดอย่างสุภาพ

"ครู็ก็ไม่ได้ถือโทษอะไร"

"ครับ งั้นผมขอตัวก่อนน่ะครับ" ฉันเดินเข้ามาในห้องเรียนที่คริสต์มาสนั่งรออยู่แถวหลัง และจองที่ไว้ให้ฉนเรียบร้อยแล้ว ดูจากหน้าตาเด็กนักเรียนเกือบทั้งห้องกำลังเคลิ้มกับการปรากฏตัวของอีตาโซลอยู่ แม้...แต่อาจารย์ก็ยังเป็น (-..-)

   ตลอดทั้งวันผ่านไปด้วยดี ถ้าไม่ติดว่าอีตาโซลไม่เอาเบอร์ฉันไปติดที่บอร์ดประชาสัมพันธ์อันเด่นสง่าี่ที่ตั้งอยู่โรงอาหาร 

"แม่ค่ะวันนี้หนูไปร้านน่ะค่ะ" ฉันพูดกับแม่ขณะที่นั่งอยูาในห้องนั่งเล่น

"จ๊ะ แ้้ล้วอย่ากลับดึกน่ะ" ฉันรีบมาร้านโดยทันที่ก็เพราะว่าวันนี้ฉันจะมาเย็บชุดคลอเล็คชั่นฤดูหนาว ที่ร้านเชอร์รี่มัลด์ ที่ำลังเปนที่สนใจของคนทั้งเอเชียอยู่ตอนนี้

"หวัดดีค่ะพี่ส้ม"ฉัยทักทายพี่ส้มที่เป็นผู้ควบคุมและสอนฉันในด้านการเย็บมาตั้งแต่เริ่มเปิดร้านใหม่ๆ

"หวัดดีจ่ะ น้องดีไซน์วันนี้มาเร็วน่ะค่ะ"

"ก็ต้องรีบมาสิค่ะเดี๋ยวคลอเล็คชั่นนี้จะเสร็จหลังฤดูหนาวซะเปล่าๆ" ไม่พูดรำทพเพลงอะไรเยอะมาก แํนรีบเลือกสี เนื้อผ้า และลงมือตัดเย็บโดนทันที ใช้เวลาไม่นานฉันก็ทำให้คลอเล็คชั่นนี้้ก็เสร็จอย่างสมบูรณ์

 Tru...Tru Tru

"แกมมี่"   ฉันรีบรับทันทีเพราะสายที่โทรเข้ามาคือแกมมี่เพื่อนสาวสึดแสบด่าแหลกอย่างแกมมี่

"ว่าไงแก มีอะไร"

(แกว่างมั้ย ฉันว่าจะชวนแกมาเที่ยวผับม๊าฉันสักหน่อย คริสต์มาส สายฝน น้ำค้าง เชอร์รี่ แม็กค์ ไค เซฮุน เทา คริส ก็มาน่ะแก)

"ฉันว่าแกพอเถอะ ฉันว่าแกจะบ้าไปใหญ่แล้วทั้งแต่ไค เซฮุน เทา คริส ตรงนั้นแหละ"

(เออว่ะ สงสัยฉันเริ่มบ้าไปแล้วจริงๆ ตกลงแกมาน่ะ แค่นี้แหละ ห้ามเลทน่ะ 2ทุ่ม) อะไรของมันพูดเองเสร็จสับ

-----------------------------------------------100%------------------------------

เดี๋ยวจะเข้ามาอัพเรื่อยๆ ส่วนเรื่องSorryก็จะอัพเรื่อยๆเหมือนกันน่ะคะ่ ^_^