So What !! มีปัญหามั้ยค่ะ สุดหล่อ.

"ยัยหวาย !!"ฟางตะโกนเรียกอดีตเพื่อนสนิท

"ฮึ่ยยย ฟาง ฟางจริงๆด้วย"หวายรีบเข้ามากอดฟางทันที

"คิดถึงจัง ไม่ได้เจอกันตั้งนาน"ฟางพูดอย่างดีใจ ก่อนจะมีเสียงหนึ่งพูดขึ้น

"อ้าว ! น้องฟาง"เสียงแฟนหนุ่มของหวายซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่เธอเคยชอบนั่นก็คือ จองเบ

"รุ่นพี่ !"ฟางร้องเสียงหลง เมื่อเห็นจองเบที่เดินมาโอบไหล่หวาย

"เอ่อ พวกเธอ 2 คน"ฟางมองทั้งสองคนอย่างเจ็บหัวใจ

"ฟาง คือว่าฉัน..ฉันขอโทษน่ะ"หวายก้มหน้าลงอย่างสำนึกผิด

"ไม่เป็นไรหนอก ไม่เป็นไรเลย"ฟางพูดแบบยิ้มก่อนจะเดินออกมาจากตรงนั้นแล้วมานั่งร้องไห้คนเดียว

"เป็นอะไร ยัยลูกเป็ด"ป๊อปปี้ที่เดินมาเห็นฟางนั่งร้องไห้อยู่จึงเดินไปถาม

"ฮืออ ~ ทำไม ทำไมกัน"ฟางพูดแล้วสะอื้น

"ทำไมอะไรกัน?"ป๊อปปี้ถามแล้วนั่งข้างๆฟาง

"ทำไมคนที่ฉันรักทุกคนเค้าถึงทำแบบนี้กับฉันน่ะ ทำไม ฮืออ~"ฟางพูดแล้วสะอื้นอีก ป๊อปปี้ที่เห็นฟางร้องไ้ห้หนักก็โอบไหล่ฟางไว้ และเอนหัวฟางไปที่ไหล่ตัวเองก่อนจะพูดขึ้น

"ไม่ต้องร้องน่ะ เธอยังมีฉันอยู่ข้างๆเสมอ ^^"ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม

"นายก็เคยหนักใจกับฉันไม่ใช่หรอ นายยังจะอยู่ข้างฉันอีกหรอ"ฟางที่ร้องไห้พูดขึ้น

"ก็เพราะว่าเธอ.."ป๊อปปี้หยุดพูด

"ทำไมหรอ?"ฟางเงยหน้าไปถามป๊อปปี้

"อ๋อ เพราะเธอเป็นลูกของคุณน้าเค้าไง แล้วอีกอย่างคุณน้าเค้าก็เป็นเพื่อนของพ่อฉัน เพื่อนยังไงๆก็ตัดไม่ขาดหรอกจริงไหม? ^^' "ป๊อปปี้พยายามพูดเพื่อกลบเกลื่อน แต่จริงๆแล้วเขาจะพูดว่าฟางคือคนที่เขารัก เขาไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงอยากอยู่กับเธอคนนี้ถึงแม้เธอคนนี้จะก่อเรื่องต่างๆมากมายมาให้เขาปวดหัว แต่เขาก็ไม่เคยรำคาญเธอเลย เธอกลับทำให้เขามีความสุขมากที่สุด

"งั้นหรอ?"ฟางพูด

"ใช่ๆ เริ่มหิวล่ะ เธอหิวไหม? เดี๋ยวฉันพาไปหาอะไรกิน"ป๊อปปี้ถามฟาง

"ก็ดีเหมือนกันฉันก็หิว"ฟางปาดน้ำตาแล้วเดินตามป๊อปปี้ไป

ณ ร้าน PP Food Center สาขา 4

"นี่นาย ฉันถามนายจริงๆเถอะ แม้แต่ในสวนสนุกนายยังมีร้านอาหารในเครือของตัวเองหรอ?"ฟางพูดกับป๊อปปี้พลางส่ายหน้า้ช้า

"โห่ยยยเธอไม่ต้องบ่นน่าาา ไม่ชอบหรอไงของฟรีน่ะ แล้วอีกอย่างน่ะถึงที่นี่จะไม่ใช่ของฉันยังไงๆเธอก็ได้กินอยู่ดี เพราะฉันเป็นคนจ่าย ถูกไหมล่ะ?"ป๊อปปี้พูดกับฟาง ทำเอาฟางเถียงไม่ออกเพราะมันก็จริงอย่างที่เขาพูด

"คุณป๊อปปี้รับอะไรดีค่ะ?"เสียงหวานของพิมพนักงานเสิรฟในร้านอาหารเดินมาถาม

"ฉันก็เอาเหมือนเดิมอ่ะแหละ นี่เธอเอาไร?"ป๊อปปี้ตอบพิมแล้วหันไปถามฟาง

"ฉันหรอ ฉันเอากระเพราไก่ไข่ดาวก็พอล่ะ กินอย่างอื่นไม่เป็น"ฟางตอบไป หลังจากนั้นอาหารก็มาเสิรฟ พิมพูดขึ้น

"แหม ! คุณป๊อปปี้พาแฟนมาเดทหรอค่ะ ^^"พิมแซวป๊อปปี้กับฟางที่นั่งกินอยู่ที่โต๊ะ

"ไม่ใช่ล่ะๆ เพื่อนกันเฉยๆ"ป๊อปปี้ตอบไป พลางหน้าแดงจนฟางสังเกตเห็น

"ทำไมหน้านายต้องแดงด้วยเนี่ย?"ฟางที่เห็นก็แอบยิ้มนิดๆ

"ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ นอกจากจะเขินคุณ ฮ่าๆ ^^"พิมบอกฟางไป เล่นเอาฟางหน้าแดงจัด

"พอแล้วๆ ไปทำงานเลยเธอน่ะ"ป๊อปปี้ไล่พิมไป เพื่อพยายามกลบเกลื่อนความเขิน

"ที่นี่อาหารอร่อยดีน่ะ"ฟางเอ่ยหลังจากกินเสร็จ

"ใช่แล้วๆ"ป๊อปปี้พูดแล้วเดินตามหลังมา

"นี่นายถ้าสักวันฉันหายไปจากโลกนี่ นายจะดีใจไหม?"ฟางถามป๊อปปี้ ทำเอาป๊อปปี้หน้าเหวอ

"เธอพูดอะไรของเธอเนี่ย ไม่เอาๆ เปลี่ยนเรื่องๆ"ป๊อปปี้รีบพูด

"เดี๋ยวตอบฉันก่อน"ฟางบอกป๊อปปี้

"ก็..ก็ดีน่ะสิ ฉันจะได้ไม่มีตัวป่วน"ป๊อปปี้กลั้นใจตอบไป

"งั้นหรอ"ฟางพูดไปแล้วก้มหน้าลง

"เอ่อ..นี่เธอโอเคไหม?"ป๊อปปี้ที่เห็นฟางก้มหน้าลงก็ถาม

"ฮ่าๆๆ ถึงยังไงๆ ฉันก็จะป่วนนายอยู่เหมือนเดิมอ้ะแหละ ^^"ฟางเงยหน้าตอบไป แต่ในใจกลับน้อยใจที่ป๊อปปี้ตอบแบบนั้น

"เห้อะ ! เชื่อเค้าเลย ยัยลูกเป็ดติงต๊อง"ป๊อปปี้พูดแล้วส่ายหน้าช้าๆ แล้วยิ้มตามความน่ารักของฟาง

ขอโทษน้าาาที่ไม่ได้มาอัพ พึ่งจัดกีฬาสีเสร็จน่ะ อย่าหายไปไหนน้า