You are is it ท้ารัก นายเย็นชา [PF]

10.0

เขียนโดย muham

วันที่ 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 13.47 น.

  19 ตอน
  12 วิจารณ์
  27.44K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 มกราคม พ.ศ. 2557 11.24 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

16) เต้นรำ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

             ชั้นกลับมาที่ห้องแล้ว แฮะๆ ก็เพราะตาเลตัสไปเจอน่ะนะ ไม่งั้นชั้นคงหลับอยู่ที่นั่นแน่

และคืนนีก็มาถึง วันเต้นรำจ้าาา ซึ่งชั้นก็ยังไม่ได้ซ้อมเลยย เต้นไม่เป็น 555 มั่วเอาเค้าคงไม่ว่าหลอหมั้งง อืมต้องไปขอบคุณเลตัสซักหน่อยแล้ว เค้าให้ชั้นขี่หลังกลับมาและยังพามาส่งถึงห้องด้วยนะ เย้ๆดีใจ ชั้นเลยไม่เหนื่อยเดินเอง

           แล้วนี่ชั้นไปตอลรับคำเต้นรำกับตานั่นได้ไงเนี่ยยยยย ชั้นเอามานั่งคิดอีกรอบที่แสน

จะทำไงดีเนี่ยย ไม่เต้นดีกว่ามั้ยนะ แกล้งไม่สบายดีมั้ย ไม่ๆถ้าผู้จัดการเจอเข้าแล้วไม่ได้ไปร่วมงานละก็ต้องโดนแน่ๆ เออคิดออกแล้วว ว่าแล้วชั้นก็เดินไปหายัยซันเดย์ ที่กำลังลอกมาร์กหน้าออกอยู่ ห่วงสวยกันจริงๆ แต่ละคนนน

 

จูเนียล- นี่ๆ //สะกิดเพื่อนสาว

ซันเดย์- หืออ อะไร

จูเนียล- คือว่า ชั้นมีอะไรจะถามแกอ่าา //ทุบหลังเพื่อนสาวเบาๆ

ซันเดย์- วันนี้มาแปลกแฮะ มีอะไร ว่ามาาา

จูเนียล- คือว่าาา

ซันเดย์- ว่าาาาา

จูเนียล- คือว่าชั้นนน

ซันเดย์- เร็วๆดิ ชั้นจะได้ลอกหน้าต่ออ

จูเนียล-//กระวิบเพื่อนสาว

ซันเดย์- โอ๊ยยเรื่องแต่นี้เองงง สบาบมากกก //ปรบมือ

จูเนียล- จริงป่ะะะ //กระโดดกอด

ซันเดย์- ไม่ยะะ ยัยบ้าา ถ้าแกทำแบบนี้มันทำร้ายความรู้สึกนะเว้ย //ผลักอีกคนออก

จูเนีบล- ง่าา เรื่องนั้นชั้นรู้ดี แต่ว่าชั้นไม่อยากเต้นนี่นาาาา

ซันเดย์ๅๅ- //เดินไปหยิบน้ำที่ตู้เยน //แกทำตัวแกเองอะ แล้วไปบอกเค้าทำว่าจะเต้น

จูเนียล- // ก็ตอนนั้นมัน...ไม่ได้คิดนี่นาา

ซันเดย์- //กระดกน้ำ// หึ พอทีงี้ไม่คิด เหอะๆ

จูเนียล- อ่าาา ขอโทษแต่ช่วยชั้นหน่อยได้มั้ยอ่า

ซันเดย์- นี่จะบอกให้ ว่าชั้นอะ ไม่อยากช่วยหรอกนะ มันทำร้ายความรู้สึก ตานั่นยิ่งเป็นคนคิดมากๆอยู่ ชั้นว่าถ้าเราทำแบบนี้นะ หึ นายนั่นเสียใจชัว

จูเนียล- แล้วจะให้ชั้นทำไงเล่าา ถ้าเต้นมันก็อายนะ

ซันเดย์- ถามหย่อยเหอะว่าแกอายไร

จูเนียล- อ่าา ถามได้ ก็คนดูไง

ซันเดย์- ชั้นว่าแกไม่ได้อาย แกเขินเลตัส ขนาดงานเรียวน้องใหม่เมื่อปีที่แล้ว แกออกไปเต้น

แน่นอก แกยังไม่อายเลย

จูเนียล- แง แฉกันหมดเลยอ่าา ก็ตอนนั้นคนมันเยอะอะ มีแสงสีด้วยย //อ้อนอีกคน

ซันเดย์- อ่อหรออ นี่แกจะบอกว่าาา งานเต้นรำแจ๊สๆน่อะ จะไม่มีแสงสี บลาาาๆ ฝันไปเถอะนะ มีแสงสียิ่งกว่างานเมท่อปีที่แล้วอีกมั้งง //ใส่เลนส์

จูเนียล- // ถลาเข้าไปกอดแขน

ซันเดย์- กรี๊ดดดอู๊ยตายแม่ล่วงง จระเข้งับหางจิ้งจก //ตกใจกับเลนส์มี่ล่วง

จูเนียล- น่ะ นี่คือคำ อุทานแก

ซันเดย์ข อือ แปลกตรงไหนอ่า ฮือๆ คอนแท็กชั้นนนน

จูเนียล- อ่า จะช่วยชั้นมั้บอะ //กลับมาดราม่าต่อ

ซันเดย์- อืมม เอาไว้คิดดูก่อนละกัน แกก็ไปแต่ตัวให้เสร็จซ่ะ เสร็จเมื่อไร่ชั้นจะให้คำตอบ

จูเนียล- เย้ แกต้องช่วยชั้นคิดแผนที่ทำให้ตานั่นไม่เสียใจนะ

 ซันเดย์- เออ เดี๋ยวไม่ช่วยเสียเลยยย ไป //ดันหลังอีกคนเข้าห้อง

 

 

ค่อยมาลุ้นกันนะค่ะ ว่าแผนการที่ทั้งสองคนช่วยกันวางช่วยกันคิด

มันจะทำให้เลตัสเจบหรือไม ตอนต่อไปจ้าา

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา