รักแสบๆฉบับเราสองคน

[เฟิร์ส]

ผมชื่อเฟิร์สครับเรียนปี 2 คณะนิเทศที่มหาลัยxxxวันนี้ผมมากินข้าวที่สยามกับเพื่อนครับขณะที่กำลังจะเดินเข้าไปในห้างผมก็เดินไปชนกับใครคนหนึ่งเข้า

“อ่ะ!...เดินภาษาไรวะ” ผมร้องขึ้นเพราะตอนนี้ผมล้มลงไปนั่งที่พื้นแล้วโคตรเจ็บอ่ะครับ  มันก้มลงมามองผมแต่ไม่ได้พูดอะไรจนเพื่อนผมมาช่วยกันพยุงผมขึ้น

“ขอโทษเป็นไหมว่ะ” ตอนนี้ผมเริ่มเดือดแล้วครับยิ่งเห็นมันใช้สายตามองเหมือนผมผิดนั่นอีก

“คนที่ผิดมันนายไม่ใช่เหรอ” แค่ผมได้ยินมันพูดแค่นั้นล่ะครับสติผมขาดหายทันที

“อั่ก…เวรเอ้ยไอ้เด็กบ้ามึงต่อยกูทำไมห้ะ” มันตวาดผมครับจากนั้นเพื่อนผมก็รีบลากผมออกมาทันทีเพราะหากยังอยู่ที่เดิมผมคงได้ไปต่อยไอ้บ้านั่นอีกแน่ๆคนบ้าอะไรเดินชนคนอื่นแล้วยังมีหน้ามาพูดว่าคนอื่นผิดอีกโอ้ยเฮี้ยจริงๆไม่กงไม่กินมันแล้ว

ผมเลยบอกเพื่อนว่าจะกลับห้องแทน

“อ้าวไม่ไปแดกข้าวกับพวกกูก่อนหรอ”ไอ้ฟินมันถามขึ้น

“ไม่วะกูหมดอารมณ์จะแดกแล้วกลับห้องดีกว่า”ผมตอบ

“เออแล้วแต่มึงงั้นพวกกูไปแดกข้าวก่อนนะ” มันตอบแล้วก้อชวนเพื่อนไป

“โอ้ยอารมณ์เสียจริงวุ้ยแมร่งกูกำลังอารมณ์ดีอยู่แล้วเชียวกลับไปดูหนังที่ห้องก็ได้วะ”

[เอ็ม]

วันนี้ผมมาซื้อของที่สยามก่อนที่จะเข้าไปผับครับแต่อยู่ดีๆก็มีเด็กคนหนึ่งเดินมาชนผมเข้าผมเห็นมันล้มลงกำลังจะก้มลงไปช่วยพยุงขึ้นแต่พอเห็นหน้ามันแค่นั้นล่ะครับผมถึงกับตลึงเพราะหน้ามันหวานมากผิวขาวอมชมพูปากสีกุหลาบรูปร่างบางสวยสุดๆ

“อั่ก!...เดินภาษาไรว่ะ” มันตวาดผมครับทำผมถึงกับหลุดจากภวังค์ทันที

“ขอโทษนะเป็นไหมว่ะฮะ” มันตวาดอีกรอบตอนนี้มันลุกขึ้นยืนแล้วครับเพราะเพื่อนมันช่วยกันพยุงมันขึ้นทีแรกผมตั้งใจจะขอโทษมันนะครับแต่พอได้ยินมันพูดผมก็เก็บคำขอโทษกลับทันที

”คนที่ผิดมันนายไม่ใช่หรอ” ผมตอบกลับครับเพราะตอนนี้เริ่มโกรธแล้วเหมือนกันพอผมตอบเสร็จแค่นั้นแหละครับหมัดจากกำปั้นเล็กๆก็กระแทกเข้ามุมปากผมอย่างจัง

“อั่ก!  ไอ้เด็กเวรเอ้ยมึงต่อยกูทำไมห้ะ” หมดแล้วครับความอดทนของผมมันหมดแล้ว

จากนั้นเพื่อนมันก็รีบลากมันออกไปทันที  หึ คนไรว่ะหน้าออกจะหวานแต่เสือกนิสัยเสียชะมัดจากนั้นผมก็ไปที่ผับทันทีครับเพราะไกล้ถึงเวลาที่ผับจะเปิดแล้ว

To be con....

เรื่องนี้พึ่งเปิด ข่วยอ่าน และติดตามกันด้วยนะค่ะ

เม้นให้ไรท์หน่อยนะ รักรีดเดอร์นะ จุ๊บๆๆ