[Fic] 365Days.♥ :: Chanbaek

365Days. :: Chanbaek

 

**1**

 

 Chanyeol’s Part…

 

.

.

.

.

365 วันแล้วที่ซอลจากผมไป และ 365 วันแล้วที่ผมรู้จักกับ แบคฮยอน

ครบปีแล้วหรอเนี่ยเร็วจัง -0- เร็วจนผมรู้สึกตกใจ

365 วันที่ผ่านมา มีทั้งความทรงจำที่ดีและไม่ดี และคนอย่างผมเลือกจดจำเฉพาะเรื่องดีๆเท่านั้น

อยากรู้ใช่มั้ยว่าเรื่องราวหลังจาก365 วันต่อจากนี้จะเป็นยังไง

ผมก็อยากรู้เหมือนกันครับ.. .

ผมขอแนะนำตัวก่อน ผมชื่อ ปาร์คชานยอลครับ อายุปีนี้ก็21แล้ว ถึงผมจะโต ก็โตแต่ตัวนะ ฮ่าๆ

เพราะนิสัยผมเด็กมากๆเลยล่ะ ไม่มีความเป็นผู้ใหญ่สักนิด ผิดกับแบคฮยอน รูมเมทของผม

แบคฮยอนอายุเท่าผม แต่เค้าดูโตมากๆ เรียกได้ว่าตลอด1ปีมานี้ คนที่ดูแลผมก็คือเค้าล่ะ

จะว่าไป ก็เร็วมากๆ ผมรู้สึกเหมือน ผมกับแบคฮยอนเพิ่งรู้จักกันมาไม่นาน และส่วนซอลลี่

อดีตแฟนของผม ซึ่งทิ้งผมไปก็เหมือนจะเพิ่งทิ้งผมไปหมาดๆ ฮ่า แปลกใจล่ะสิ

ทำไมผมไม่ร้องไห้... บอกตามตรงนะ จริงๆก็มีเสียเซล์ฟบ้าง ผมกับเธอก็คบกันมานานนะ

แต่ไม่มีอะไรๆคืบหน้าเลย เธอเป็นคนสวย ฉลาด มีคนมาชอบเธอเยอะนะ แต่ผมก็ไม่เข้าใจ

ทำไมจู่ๆเธอถึงได้มาขอคบกับผม แล้วสุดท้ายเธอก็เป็นฝ่าย ไปซะเอง

เพราะอะไรน่ะหรอ ชานยอลคนนี้ไม่สนใจเธอเลยน่ะสิ เรียกได้ว่า คบก็เหมือนไม่คบ

ไม่รู้สิบางทีเธอคงไม่ใช่คนที่ผมกำลังรอมั้ง... แล้วใครกันล่ะคนที่ผมรอ?

.

.

.

“ชานยอลอ่า... มีคนมาหา” เสียงเพื่อนตัวเล็กเรียกผม ใครกันนะมาหาตอนนี้?

ผมรีบออกจากห้องและวิ่งไปที่หน้าประตู

แล้วผมก็พบผู้ที่มา...

.

.

.

ซอลลี่...

.

.

.

าทำอะไรนะ?

 

“หวัดดีซอลลี่^^” ผมเอ่ยทักเธอก่อน

“อ๊ะ ชานยอล^^” เธอส่งยิ้มหวานที่ผมคุ้นเคยมาให้

 

เธอไม่เปลี่ยนเลย ยังสวยสง่าและดูมีความมั่นใจสูงเหมือนเดิม

 

“เธอกลับมาเมื่อไหร่?” ผมเดินมายืนข้างๆแบคฮยอนที่ยืนใบ้กินอยู่

“กลับมาวันนี้เลยล่ะ พอมาถึงฉันก็ตรงมาหานายเลย นายใจร้ายมากเลยนะ

ที่ไม่ติดต่อฉันมาเลยน่ะ ใจแข็งไม่เบาเลย”  

 

ไม่ได้ใจร้ายหรอกนะ แค่รู้สึกว่าไม่มีอะไรต้องคุยน่ะ #แค่คิดครับ

“ฉันไม่มีเบอร์ติดต่อเธอนี่นา แล้วอีกอย่างก็คิดว่าเธอต้องการอยู่คนเดียวน่ะ ฮ่าๆ”

ผมหัวเราะ แต่ซอลตีหน้าเครียดใส่ผม เครียดทำไม??

 

ผมไม่ชอบเลยสถานการณ์ตึงเครียดแบบนี้

 

“จริงๆถ้านายต้องการจะติดต่อฉัน ฉันว่าไม่ยากหรอกใช่มั้ยล่ะ”

โห... จะคั้นเอาอะไรน้า

 

“เธอกินอะไรมาหรือยัง?” ผมถามตัดบททันที

ซอลเหมือนจะรู้สึกว่าผมกำลังพยายามเปลี่ยนเรื่อง แต่เธอก็ยอมเปลี่ยนตาม

“ยังเลยล่ะ พวกนายก็ยังใช่มั้ย? งั้นฉันขอกินด้วยคนนะ” แป่ว...

 

มาไม้นี้เลยหรอ? ซอลทำแผนผมพังทลาย ผมกะไว้ว่าจะไปหาอะไรกินข้างนอก

กับแบคฮยอนซะหน่อย ฉลองครบรอบการเป็นรูมเมทของเรา และแล้วก็ดันมี

แขกที่ไม่รับเชิญก็ไม่ได้ มาซะงั้น  -.- ผมหันไปมองเพื่อนตัวเล็กข้างๆ

แบคฮยอนยังยืนนิ่งอยู่ คาดว่าเขาคงไม่กล้าเสียมารยาท พูดแทรกผมกับซอล

แต่คงไม่สงสัยหรอกว่าซอลคือใคร เพราะผมเล่าเรื่องซอลให้ฟังนานแล้วล่ะ

 

“จริงสิ นี่เพื่อนนาย ทำไมไม่เห็นแนะนำให้ฉันรู้จักเลย?” ซอลทักแบคฮยอน

นี่อยู่ตั้งนานเพิ่งทักหรือไง สงสัยมัวแต่ซักผมล่ะสิ เห้อ - -

 

ผมสะกิดแบคฮยอน เหมือนเค้ากำลังคิดอะไรอยู่สักอย่าง ถึงกับสะดุ้งเลยอ่ะ

“อ๋อ ห๊ะ ? ว่าไงหรอ?!” ตื่นแล้วเรอะ -.-

“ฉันซอลลี่นะคะ เป็นแฟนเก่าชานยอลค่ะ^^” แรงส์ -0-

“ผมแบคฮยอนครับ รูมเมทของชานยอล^^*”

 

เมื่อแนะนำตัวกันแล้วก็มาถึงเมนูอาหารล่ะ //

 

“เรามีอะไรกินบ้าง? หมายถึงนายจะทำอะไรให้ฉันกินหรอวันนี้อ่ะ?”

ผมถามทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจ.

 

เมื่อวานแบคฮยอนบอกว่าจะซื้อกับข้าวกลับมาด้วย เพราะในตู้เย็นที่ห้องกับข้าวหมดแล้ว

ผมดันห้ามแบคฮยอนไม่ให้ซื้อ เพราะคิดไว้ว่าจะพากันไปกินข้างนอก แต่ว่า...มันผิดแผน

“กับข้าวหมดแล้วไง ก็นายบอกไม่ให้ฉันซื้อเมื่อวานนี่นา” แบคฮยอนหน้ามุ่ย

ผมเห็นละอดขำไม่ได้ เวลาแบคฮยอนทำหน้าแบบนี้จะโดนผมแกล้งตลอด

 

แต่ตอนนี้แกล้งไม่ได้... มีบุคคลที่สาม ฮ่าๆ ฮอล...ว่าแต่ ทำไงล่ะ

.

.

.

 

คิดออกละ!

 

“เรามีบะหมี่สำเร็จรูปใช่ม้า?” ผมถาม

แล้วก็กระแทกศอกใส่แบคฮยอน คนตัวเล็กเซไปเลย ฮ่าๆ =p

“ก็มีนะ แต่ซอลลี่ครับ เรามีแค่บะหมี่ พอทานได้มั้ยครับ?”

แบคฮยอนถามซอลสุภาพมากเลออออ.

“ได้ค่ะ ซอลทานได้หมดแหละ ให้ซอลช่วยทำนะ” ยิ้มหวานใส่เพื่อนผมซะงั้น

“ไม่เป็นไรครับ ซอลลี่กับชานยอลไปนั่งรอก่อนดีกว่านะ ผมทำเองครับ”

นายนี่ก็ส่งตายิ้มให้ซอล

.

.

.

สองคนนี้นี่ยังไง?! ฮื้ย!! ยอลสงสัยยยยยย

พูดจบแบคฮยอนก็หายเข้าไปในห้องครัว เหลือผมกับซอลลี่ .... โห่ :(

 

Baekhyun’s  Part...

 

ผมเดินห่างออกมาจากสองคนนั้นแล้ว อา... อึดอัดชะมัดเลย

ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม เมื่อกี้รู้สึกเหมือนผมเป็นอากาศเลยก็ว่าได้ ชานยอลนะชานยอล

พอแฟนเก่ากลับมา รูมเมทอย่างผมไม่มีตัวตนทันทีเลย น่าโมโห ชิ

แล้วนี่ผมจะหงุดหงิดทำไมนะ... งงตัวเองจัง

ผมลืมแนะนำตัว ผมชื่อ บยอน แบคฮยอนครับ รูมเมทของนายชานยอลตัวแสบ

ผมกับชานยอลรู้จักกันมาครบ1ปีในวันนี้ครับ วันนี้ถือเป็นวันสำคัญมากนะ

สำหรับผม ... คนเดียวล่ะมั้ง ชานยอลน่ะ รายนั้นคงมัวแต่แฮปปี้ที่ซอลมาหา

แล้วผมจะบ่นทำไมนักหนานะ ทำบะหมี่เข้าสิ! ผมกำจัดความน้อยใจบ้าๆออกไป

.

.

.

แล้วจู่ๆ...

.

.

.

"เห้ย!!!!!” คนตัวสูงข้างหลังตะโกนใส่จนผมตกใจ

ทำผมสะดุ้งเลย มายังไงอ่ะ -0-? 2ครั้งแล้วนะเนี่ยชานยอลที่ทำฉันตกใจ!!!

 

ผมหันกลับมา ก็พบชานยอลยืนยิ้มแหยอยู่ ยังจะมายิ้มอีก

 

“ตกใจหมด ว่าไงหรอ ช้าหน่อยนะ น้ำมันเดือดช้าอ่ะ”

“ฉันเห็นว่านานก็เลยเข้ามาดู แต่เมื่อกี้เหมือนนายกำลังคิดไรอยู่ คิดไรหรอ??บอกมั่งดิ”

อยากรู้ไปทำไม …

“ไม่มีไรหรอก นายไปนั่งรอไป ทำไมปล่อยซอลไว้คนเดียว เสียมารยาทชะมัด”

เจอผมดุไป ชานยอลก็เลยเบะปาก

“ก็ฉันอยากช่วยนิ่ ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวช่วยยกไป มือนายเล็กๆเอง

แถม3ชามจะยกไปหมดได้ยังไง นายจะเก่งเกินไปแล้วนะ”

ชานยอลพูดจบก็เอามือมาขยี้หัวผม เหมือนเคย คนบ้าเอ้ย...

.

.

.

“อ๊ะ! เสร็จแล้ว” ผมบอก พอทำชามสุดท้ายเสร็จ

ชานยอลที่ยืนอยู่ข้างๆ กำลังเตรียมช้อนและตะเกียบอยู่ก็เดินมายกบะหมี่ไปสองชาม

“นี่! ฉันถือเองก็ได้ นานถือชามของนายไปเถอะ”

ผมจะแย่งอีกชามมาถือเองแต่ชานยอลไม่ยอมปล่อย

“ฉันก็บอกแล้วไงว่าจะช่วย อย่าทำหน้างั้นสิ เร็วๆถือตามมา”

 

ชานยอลพูดแบบนั้นเพราะผมทำหน้ามุ่ยใส่ เจ้าคนบ้า! สงสัยจะอยากโชว์สุภาพบุรุษ

กับซอลล่ะสิ หึ... . . . ความจริงมันก็เป็นเรื่องดีไม่ใช่หรอ

แบคฮยอนอา...นายอย่าบ้าสิ

แล้วเรา3คนก็นั่งร่วมโต๊ะกัน ผมบอกได้คำเดียวเลยว่า อึดอัดมากกกกก ไม่รู้สิ

ความรู้สึกมันแปลกๆ ปกติผมกินกับชานยอนสองคน เราจะคุยกันสนุกและเฮฮากว่านี้

แต่ตอนนี้กินกันสามคน แทนที่จะสนุก มันกลับเงียบ...

ฮอล เมื่อไหร่ช่วงเวลาน่าอึดอัดแบบนี้จะผ่านไปน้า... แบคฮยอนอึดอัดอ่า...