Not credibly....ไม่สนิทใจ
เขียนโดย 
FangPoppy
วันที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 18.32 น.
แก้ไขเมื่อ 30 สิงหาคม พ.ศ. 2558 08.01 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
9)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความNot Credibly.......ไม่สนิทใจ chapter 9
ณ โรงพยาบาล
ร่างบางที่ยังนั่งคงหายใจอย่างเหนื่อย มาเธอพึ่งเข้าเคสผ่าตัด ตั้งแต่เที่ยงจนถึงค่ำ มันจะ
อะไรเหนื่อยขนาดนั้นแต่ทุกครั้งที่เธอเหนื่อย เธอก็จะโทรหาเขาคนนั้นอยู่เสมอ แต่ทว่า
เมื่อเธอนึกเช่นนั้นก็จำได้ว่าเข้ามีเรื่องที่จะบอกเธอแต่เธอก็เข้าเคสผ่าตัดซะก่อน ก่อนที่
ร่างบางที่ร่างบางจะตกใจเมื่อขนมจีนวิ่งเข้ามาแล้วพูดว่า
" ฟาง แกคือว่า........." นี้อย่าบอกว่าให้ฉันเข้าไปทำเคสผ่าตัดอีกน้ะนี้มันก็เที่ยงคืนแล้ว เป๊ะ
ด้วย ก่อนที่ร่างบางจะหันไปหาเพื่อนทำนองว่า จะให้ทำเคสอีกเหรอ
" ป่าว แกคือฉันจะชวนไปกินข้าว " ร่างบางเมื่อได้ยินเพื่อนของเธอพูดอย่างนั้นก็หายใจเฮืฮก
ใหญ่ว่าทำนอง จะหมดแรงแล้ว แพทย์ก็มีตั้งเยอะ ถ้ายังใช่ฉันอีกคงไม่รู้ว่าจะเอายังไงแล้วน้ะ
ก่อนที่ร่างบางจะลุกขึ้นเก็บข้างของ แล้วเดินไปกินข้าวกับเพื่อนสุดที่รักของเธออย่างรวดเร็ว
ณ โรงอาหารพยาบาล
เมื่อร่างบางทั้งสองคนซื้ออาหารกันเสร็จก็รีบมานั่งที่โรงอาหารอย่างรวดเร็วทันที ทำนองว่าหิวจะตาย
อยู่แล้ว ก่อนที่ทั้งสองกินอาหารอย่างไม่พูดไม่จา ก่อนจะกินอาหารเสร็จแล้วร่างบางก็คิดได้ว่า
ป๊อปปี้โทรมาหาเธอตั้งแต่บ่ายแล้วแต่เธอยังไม่โทรหาเข้าเลย แต่นี้เที่ยงคืนแล้ว ถ้าโทรไปป่านนี้
ทำให้เค้าตื่นแน่นอนเลย ก่อนที่ขนมจีนจะมองเพื่อน ก่อนจะพูดออกไปว่า
" เป็นรัยป่าวฟาง เห็นแกเครียดตั้งแต่เข้าเคสผ่าตัดแล้วน้ะ มีรัยบอกได้น้ะแก " ร่างบางเมื่อได้ยิน
เช่นนั้นก็หายเครียดได้นิดนึง ก่อนจะมองเพื่อนที่เข้าใจเธอ แม้ไม่ต้องบอก ก่อนที่ร่างบาง
จะพูดออกไปว่า
" ขอบคุณน้ะแก ที่เข้าใจฉัน ก็เรื่องป๊อปปี้กับฉันน้ะซิ " ก่อนที่่ร่างบางจะพูดหรือเล่าเรื่องของร่างสูง
และเธอ ให้ฟังจนเสร็จจนขนมจีนพูดขึ้นว่า
" แกว่าไอป๊อป มีเรื่องอะไรจะบอกแกว่ะ " ร่างบางที่ได้ยินเช่นนั้นจึงพูดออกไปว่า
" ฉันก็ไม่รู้น้ะแก ถ้าป๊อปปี้ไม่บอกฉัน ฉันก็ไม่มีทางรู้ได้หรอกน้ะ " ร่างบางบอกขนมจีนในคำพูด
ที่ท้อใจ อย่างหนักจน ขนมจีนต้องท้อตามไปด้วยจริงๆ จนขนมจีนพูดขึ้นมาว่า
" ว่าไปพูดเรื่องป๊อปปี้ิ ไอป๊อปมันขอแกเป็นแฟนซะ ฉันเขินแทนเลย น้ะอิอิ " เมื่อร่างบางได้ยิน
เช่นนั้นจึงคิดถึงเรื่องเมื่อก่อนที่เขาขอเธอเป็นแฟนกลางโรงเรียนยิ่งคิดก็ยิ่งเขิน ก่อนที่ร่างบางจะ
ต้องหยุดความคิดเมื่อได้ยินเสียงขนมจีนขึ้นมาว่า
" เอ่อ นี้แกฉันนึกถึงยัยแก้วอ่ะ พูดถึงเรื่องมัธยม " ร่างบางเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็พูดออกไปว่า
" ใจตรงกันเลยน้ะ ฉันก็นึกถึงมันอยู่ไม่ได้ตั้งนานไม่รู้เป็นไงบ้าง " ร่างบางที่พูดออกไป ก่อนที่
ขนมจีนจะพูดขึ้นมาว่า
" นั้นอย่างนี้ เราไปหายัยแก้ว แล้วเราไปหาแฟน....ของเธอไงฟาง " ร่างบางที่มองเพื่อรสุดที่รัก
ของเธออย่างรู้ทันว่า จะไปหาจองเบ ก่อนที่ร่างบางจะพูดออกไปว่า
" รู้น้ะ ว่าจะไปหาจองเบน้ะ ไม่ต้องเอาฉันเป็นข้ออ้างเลยน้ะ ฉันรู้ทัน " ก่อนที่ทั้งสองจะหัวเราะด้วย
กันอย่างมีความสุข จนร่างบางที่ยังคงเครียดเรื่องป๊อปปี้อยู่ด้านในหายเครียดไปได้ครึ่งหนึ่งแต่ ด้วย
ความรัก ห่วงใยครั้งนี้เธอไม่สามารถลืมได้จริงๆ กลัวว่าเขากับเธอจะต้องแยกออกจากกัน ไม่ได้
เจอกันอีก ไม่มีคำว่า " รัก " คำว่า " เหมือนเดิม " ลางสังหรณ์มันบอกเธอแบบนี้ แต่จะทำไงได้
ถ้าชะตาชีวิตมันกำหนดไว้แล้ว
ติดตาม และ คอมเม้น ให้ด้วย
แล้วให้กำลังใจด้วยน้ะค้ะ
ฝากนิยาย Not credibly.......ไม่สนิทใจ
ด้วยน้ะค้ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
