ภารกิจพิชิตใจ

ตอนที่ 4

~ตุ้บ~

“โอ๊ยซี้ด.....”

“ยัยหมูอ้วนแกลงมาทับฉันทำไมเนี่ย!” แก้วที่นอนอยู่บนพื้นห้องถูกเฟย์ล้มลงมาทับตัวจนตื่นทั้งที่ยังไม่ใช่เวลา

“ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไงอ่ะ?”

“ฉันกับยัยฟางก็แบกแกกลับมาที่ห้องนี่น่ะสิ! แล้วแกฝันว่าปีนต้นไม้อยู่เหรอฮะถึงได้ตกลงมาทับฉันเนี่ยเจ็บชะมัด...เสียเวลานอนฉันอีกแกเนี่ย” แก้วตอบคำถามเชิงบ่นไปในทีแล้วเดินหายเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้างตาแปรงฟันขจัดสิ่งสกปรกสักเล็กน้อยก่อนจะออกมาหย่อนก้นลงนั่งที่โต๊ะอาหาร

“เมื่อกี้แกพูดจริงหรอ?” เฟย์พอตั้งสติได้วิ่งตามแก้วออกมาถามเรื่องที่ยังค้างคาอยู่ในใจ

“เรื่องไรอ่ะ? เรื่องที่ฉันแบกแกกลับมาหรือเรื่องที่แกปลุกฉันตื่น? ถ้าสองเรื่องนี้อะจริง! ฉันปวดหัวตุ้บเลยสงสัยเมื่อคืนดื่มหนักไปหน่อย” เมื่อคืนที่ผ่านมาพวกเธอไปงานเลี้ยงรุ่นของโรงเรียนมัธยมที่พวกเธอเคยเรียน และตามประสาเพื่อนรุ่นเดียวกันที่ไม่ได้พบหน้ามาเป็นเวลานานจึงมีการดื่มเข้าไปมากพอควรเป็นผลให้เธอเกิดอาการปวดหนักๆ ที่ศีรษะ

“ไม่ใช่เรื่องนั้น...............ฉันหมายถึง...เอ่อ..เมื่อคืนนี้เราไปงานเลี้ยง..??”

“งานเลี้ยงรุ่นไง..นี่แกจำไม่ได้เหรอเมื่อคืนนี้แกยังชนแก้วกับวินอยู่เลยแถมยังดื่มไม่สนใจใครอีก”

“วิน?” เฟย์แปลกใจที่ได้ยินชื่อวินในงานเลี้ยง เธอคงเมามากจนไม่ได้สติถึงขนาดจำอะไรไม่ได้เลยแม้กระทั่งว่าเธอไปงานเลี้ยงรุ่นมา และเธอคงจะคิดไปเองถึงได้แยกไม่ออกระหว่างความฝันกับความจริงที่ตีกันในหัวเธอก่อนจะ

“...........แกนี่ถ้าจะประสาทนะฉันไปดีกว่าไม่อยากอยู่ตอบคำถามแกละ” แก้วลุกเดินกลับเข้าไปในห้องนอนอีกครั้งหยิบกระเป๋าสะพายออกมาแล้วเดินผ่านเฟย์ไปโดยไม่ได้พูดคำลาใดๆ อีก

งานเลี้ยงรุ่น? วิน? แล้ว.........

~ปังๆๆๆ~

“ไอ้เขื่อน...เปิดประตูเว้ย”

“มีไร”

“ดูนี่!”

“00??”

‘หนุ่มไฮโซคั่วสาวเข้าโรงแรม หนุ่มไฮโซชื่อดังลูกชายนักการเมืองที่กำลังมาแรงในขณะนี้ คั่วสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มหลานสาวนักการเมืองฝ่ายตรงข้ามของบิดาเข้าโรงแรมม่านรูด ซึ่งข่าววงในซุบซิบกันว่าคุณอาของเธอนั้นจะแจ้งความขึ้นโรงขึ้นศาลกันเลยทีเดียวในข้อหาพรากผู้เยาว์ งานนี้หนุ่มโฮโซจะยอมรับหรือปฏิเสธอย่างไรติดตามได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง’

ข่าวของเขื่อนกับจีจี้พาดหัวหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ฉบับเช้าวันนี้ ไม่เพียงเท่านั้นยังมีภาพยืนยันประกอบไปกับเนื้อหาของข่าวอีกด้วย ซึ่งข่าวนี้ทำให้ชื่อเสียงของวงตระกูลของเขาเสียหายเดือดร้อนถึงพี่ชายคนโตต้องมาเคาะประตูเรียกกันเป็นเด็กเช่นนี้

“ใครแม่งถ่ายวะ! อูยย..พี่เขกหัวฉันทำไมเนี่ย!”

“เรื่องอื้อฉาวขนาดนี้แกยังมีหน้าถามแบบนี้อีกหรอวะ! รีบไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วไปกับฉันฉันให้เวลาแกแค่สิบห้านาที”

“ไม่พอหรอก”

“สิบนาทีเว้ย!! ปัง~” ป๊อปปี้ต้องโหดกับเขื่อนสักหน่อยเพราะเขายังเหมือนเด็กที่ไม่รู้จักโต เวลาเช่นนี้เขายังพูดเล่นอยู่ได้ไม่เคยรับรู้ถึงผลกระทบที่กำลังจะตามมาเลยสักนิด

ทางด้านคุณพลพล เสตสุวรรณที่รอพบลูกชายอยู่ที่บ้านในเช้าวันเดียวกันนี้เองเขากำลังนั่งกุมขมับคิดไม่ตกกับเรื่องอื้อฉาวของลูกชายที่พาดหัวลงหน้าหนึ่งจนถูกที่ทำงานไม่ไว้วางใจเขา และไหนจะชื่อเสียงของวงตระกูลในด้านลบที่ถูกแพร่สะพัดออกไปทั่วในสังคม

“มาได้แล้วเหรอไอ้ตัวดี!” แล้วในระหว่างที่เขากำลังใช้ความคิดอยู่นั้นลูกชายคนโตกับคนเล็กของเขาเดินเข้ามาพอดี

“พ่อไม่อยากให้ผมมาเหรอครับ?” เขื่อนถามกวนกลับบิดาไปด้วยน้ำเสียงจริงจังไม่เหมือนกับคำพูดหยอกล้อของเขา เขารู้ดีว่าคุณพลพลนั้นไม่ชอบหน้าเขาเพียงใดและที่เรียกเขามาว่านี้ก็คงไม่ใช่ความคิดถึงหรืออื่นใดเป็นแน่

“ฉันล่ะเหม็นขี้หน้าแกจริงๆ เมื่อไหร่แกจะรู้จักโตกับเขาสักทีห๊ะหาเรื่องมาให้ฉันปวดหัวได้ไม่เว้นแต่ละวัน!”

“แล้วพ่อจะเรียกผมมาทำไมล่ะครับ!?” เขื่อนถามใส่อารมณ์ไปในทีในเมื่อเรียกเขามาทำไมกันเล่าถึงได้พูดอะไรกับเขาเช่นนั้น

“แกจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น!” คุณพลพลร้องห้ามเชิงสั่งลูกชายของเขาแล้วตีหน้าโหดยิ่งกว่าที่เป็นใส่

ที่คุณพลพลเรียกเขื่อนมาพบในวันนี้เป็นเพราะเรื่องข่าวของเขากับจีจี้หลานสาวนักการเมืองฝ่ายตรงข้ามกับเขา มันทำให้เขาต้องเดือดร้อนใจและส่งผลกระทบต่อหน้าที่การงานของเขาเป็นอย่างมาก เพราะคุณอาของฝ่ายหญิงจะฟ้องร้องซึ่งต้องเข้าออกศาลเป็นเรื่องราวใหญ่โตและคาดว่าเรื่องคงจะไม่จบง่ายๆ หากปล่อยให้เรื่องนั้นเกิดขึ้นแน่นอนว่าหน้าที่การงานของเขาจบลงเพียงเท่านี้เป็นแน่

“แกต้องประกาศแต่งงานกับจีจี้”

“พ่อว่าอะไรนะครับ??”

“ฉันจะจัดการเรื่องนี้ให้แกเองวันนี้ที่งานวันเกิดของไอ้จรัญ”

“พ่อครับ....พ่อ! จิ๊”

หลังจากนั่งพูดคุยกับลูกชายแล้วคุณพลพลได้ตัดสินใจตามความคิดของตนสรุปตัดบทให้เขื่อนก่อนจะเดินหนีไปที่ห้องทำงาน ปล่อยให้เขาร้องเรียกและไม่พอใจกกับการตัดสินใจของเขาอยู่ที่เดิม

โธ่เว้ยยยย!

~ปี๊นๆๆๆ~

“หลีกหน่อยสิยะยืนเกะกะทำไมเนี่ย.....อ้าวคุณเองเหรอนึกว่าใคร นี่ว่างมากใช่มั๊ยห๊ะถึงได้มายืนขวางทางให้รถชนอยู่นี่!”

“เมื่อไหร่ผมจะหมดเวรหมดกรรมกับคุณสักทีนะ”

“ฉันต่างหากล่ะยะที่ต้องพูดคำนั้น! หลีกไป..หลีกไปสิยะ ปี๊นๆๆ~”

“ชิยัยบ้านี่!”

“ไอ้เขื่อนทำไรอยู่วะขึ้นรถดิ่”

“เออรู้แล้ว! อะไรนักหนาวะจิ๊”

สามพี่น้องตระกูลเสตสุวรรณมารับชุดสำหรับไปงานเลี้ยงวันคล้ายวันเกิดของนายจรัญ แต่ขากลับออกจากร้านเขื่อนนั้นบังเอิญเจอกับซูซี่คู่ปรับของเขาเข้าโดยบังเอิญและมีปากเสียงกันเล็กน้อยก่อนสาวเจ้าจะขับรถเฉียดตัวเขาไป มันทำให้เขาอารมณ์เสียยิ่งนักที่ไหนจะต้องถูกบังคับให้มารับชุดไปออกงานและไหนจะต้องไปงานเลี้ยงที่เขาไม่อยากไป

นายจรัญ สุดที่รัก นักการเมืองฝ่ายค้านที่มีอำนาจใหญ่โตในวงการของการเมือง คืนนี้เขาได้จัดงานเลี้ยงฉลองวันคล้ายวันเกิดให้กับตัวเขาเอง และได้เชิญญาติคนในครอบครัว เพื่อนสนิท รวมถึงนักข่าวมาร่วมงานเลี้ยงด้วย ซึ่งเขาจะถือโอกาสนี้มัดมือชกนายพลพลให้ตกลงยกลูกชายคนเล็กให้กับหลานสาวของเขาเพื่อหวังผลประโยชน์ในอนาคต

“ขอบคุณนะครับที่มาร่วมงาน”

“พูดอะไรอย่างนั้นล่ะครับคนกันเองทั้งนั้น”

นายจรัญและนายพลพลพูดคุยกันเล็กน้อยก่อนจะเข้าไปรวมตัวกับคนอื่นๆ แต่เป็นการพูดที่ไม่เป็นปกตินัก เพราะทุกครั้งที่เขาเจอกันต่างฝ่ายต่างจิกกัดโต้ตอบกันไปมาผิดกับวันนี้ที่ดูท่าจะเป็นเหมือนดั่งเสือที่อยู่ถ้ำเดียวกันได้ ดูสนิทสนมเหมือนดั่งเพื่อนรักที่คบหากันมานานนับสิบปี

งานเลี้ยงฉลองวันคล้ายวันเกิดของนายจรัญถูกจัดขึ้นที่บ้านของเขาเอง โดยมีนางสาวศรัณรัชต์