Deceive กลรัก หลอกลวง

"หือ?"ฟางหันกลับไปตามเสียงเรียกที่อ่อนล้าของแก้ว แววตานั้นเหมือนจะสื่ออะไรบางอย่าง

"เธอไม่ได้รัก โทโมะใช่มั๊ย?"แก้วถามออกมาแล้วเม้มปาก เธอกลั้นใจถามมันสุดๆ

ฉันกลัว... กลัวว่าฟางจะตอบว่ารัก แม้ฉันรู้ว่าตอนนี้ฟางกำลังความจำเสื่อมแต่มันก็ไม่แน่เสมอไป

ที่มีโทโมะมาคอยเอาใจทุกวันอย่างนี้... แก้วคิด

"หึ.. ผู้ชายใจร้ายอย่างนั้นฉันรักไม่ลงหรอก"ฟางทำปากเบ้ แล้วส่ายหน้าเบาๆ

"ขอบคุณมากนะ.."แก้วยื่นมือเรียวมาจับมือฟาง แววตานั้นบ่งบอกถึงความหวัง

เหมือนน้ำตาจะซึมออกมารอบๆขอบตา รอยยิ้มที่สดใสกลับมาอีกครั้ง

"อย่าบอกนะ ว่าเธอจะกลับไปรักเขาอีก"

"อืม..ใช่"แก้วตอบด้วยความมั่นใจ

"เธอไม่กลัวเขาจะทำร้ายเธออีกหรอ"ฟางถามอย่างงๆ คนบ้าที่ไหนจะยอมให้คนอื่นทรมานตัวเอง

"ไม่หรอก.. คนที่ฉันรักแล้ว ไม่ว่าอะไรฉันก็ยอมหมดแหล่ะ เพียงขอให้เขามองมาที่ฉันบ้างก็พอ"

แก้วพูดด้วยแววตาหวานซึ้งแล้วนึกถึงวันที่เธอเคยได้อยู่กับโทโมะ

"กรี๊ด นายบ้าอย่าเอาตุ๊กตาฉันไปนะ"แก้วตีโทโมะ ขณะที่โทโมะก็ยักคิ้วข้างเดียวให้แก้วแล้วกอดตุ๊กตาจนแน่น

"ไม่ให้มีไรป่ะ"โทโมะถามอย่างกวนตีน

"ม่ายยน้าา TT ตุ๊กตาของฉ้านนน พ่ออุสส่าซื้อให้ด้วยยย"

เหมือนๆโทโมะจะกวนตีนแก้วตลอดเวลา ซึ่งแก้วก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันกลายเป็นความรักได้ตั้งแต่เมื่อไร

"แก้ว.."โทโมะโทรหาแก้ว ในวันที่เขาเลิกกับฟาง

(ว่าไง)

"ช่วยเป็นแฟนหลอกๆให้ฉันหน่อยสิ"โทโมะพยายามควบคุมเสียงที่สั่นจากการร้องไห้

การเป็นแฟนหลอกของแก้วจึงเริ่มต้นขึ้น... เธอพยายามเทคแคร์โทโมะให้มากที่สุด

ซึ่งโทโมะก็ดุเธอเป็นประจำ เธอมักจะหาข้ออ้างว่า

"ก็เป็นแฟนหลอกๆก็ต้องทำให้เหมือนจริงหน่อยไง คนเขาจะได้ไม่สงสัย"

และทุกครั้งที่แก้วพูดอย่างงี้กับโทโมะ ก็มักที่จะได้รับคำตอบว่า

"เออ" อยู่เสมอ

"ฉันเห็นแล้วนะว่าเขาไม่ได้แคร์อะไรเธอเลย อย่าไปรักเขาเลย" ฟางพยายามบอกแก้ว

"เอาเถอะ ถ้าในสักวันนึง เธอมีความรักที่แท้จริงเธอก็จะเข้าใจเอง"แก้วฝืนยิ้ม ทั้งที่น้ำตากำลังจะไหลให้กับฟาง

แอ๊ดด

ประตูเปิดออกตามด้วยเสียงนักข่าวชุลมุนวุ่นวาย แสงแฟรชจากกล้องมากมาย กำลังอัดกันอยู่หน้าห้องของเธอ

"คุณป๊อบปี้ช่วยอธิบายหน่อยค่ะ"

"มันเป็นเรื่องจริงหรือครับ"

ป๊อบปี้ที่พยายามแทรกตัวเข้ามาในห้อง ท่ามกลางนักข่าวมากมาย

ปึง!

ป๊อบปี้ที่ดันประตูจนปิดมิดสนิทได้ ด้วยความเหนื่อย

ท่ามกลางความตกตะลึงของสองสาว..