Love than this no more... รักวุ่นวายของนายเพลย์บอย
เขียนโดย 
MK_Enjoy
วันที่ 29 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 22.07 น.
แก้ไขเมื่อ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 23.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ณ ผับแห่งหนึ่ง
มีหญิงสาวชายหนุ่มมากหน้าหลายตากำลังครื้นเครงตามจังหวะเสียงเพลง ท่ามกลางแสงสีเสียงในผับ แต่อีกมุมหนึ่งมีสองชายหนุ่มหน้าตาดีเป็นที่หมายปองของหญิงสาวและเก้ง กวางทั้งหลาย กำลังจิบไวน์กันอยู่นั่น ชายหนุ่มผู้เป็นพี่นั่งจิบไวน์ด้วยอารมณ์ขุ่นมั่ว แต่ผู้เป็นน้องของเค้ากำลังมีความสุขที่ได้มองเห็นสาวๆสวยๆเอ็กซ์ๆกำลังโยกย้ายส่ายสะโพก และคอยวานเสน่ห์ให้กับเค้าเป็นระยะๆ แต่เมื่อเห็นพี่ชายนั่งหน้าบอกบุญไม่รับเช่นนั้นจึงต้องเอ่ยปากถาม
“เฮียเป็นไรว่ะ! ทำไมทำหน้าอย่างกับอมขี้อย่างงั้นอ่ะ “
ธามไท น้องชายตัวแสบของโทโมะ เค้าเป็นคนที่ขี้เล่น เข้าขั้นว่าขี้เล่นจนเรียกได้ว่ากวนส้นตีนเลยล่ะ! แต่หนุ่มคนนี้กับกระชากใจสาวๆได้อย่างมากมายซะเหลือเกิน อาจจะเป็นเพราะว่าเค้าเป็นคนที่เฟรนลี่มาก หรือว่า...เอาใจสาวๆเก่งกันแน่นะ?
“ก็ป๊าอ่ะดิให้เฮียหมั้นกับใครก็ไม่รู้”
โทโมะ หนุ่มหล่อ ที่ใครๆก็รู้จักเค้าในนาม ‘หนุ่มเพลย์บอยตัวพ่อ’ ซึ่งถึงแม้ว่าภายนอกเค้าอาจจะเป็นคนที่ดูขรึมๆน่ากลัว แหละเย็นชาก็ตาม แต่กับใครที่สนิทกับเค้ามากๆล่ะก็ จะรู้ได้เลย ว่านิสัยที่แท้จริงของเค้านั้นก็ไม่ต่างจากน้องชายตัวแสบของตัวเองเท่าไรหรอก!!!
“โอ้วววว! เฮียโมะหนุ่มเพลย์บอยตัวพ่อกำลังจะสละโสดแล้ววว!.
โป๊ก!!!
“เวรดิ เฮียไม่มีวันยอมหมั้นกับยัยนั่นแน่!!”
“ให้มันจริงเหอะ! ว่าแต่คนที่เฮียจะหมั้นด้วยอ่ะ สวยป่ะ? ขาวป่ะ? และที่สำคัญอึ้มป่ะ?” ธามไทพูดพร้อมกับทำตาลุกวาวเป็นประกาย
“ที่แกพูดมาอ่ะ ยัยนั่นไม่มีซะอย่าง -.,-“
“ โห้!! เซ็งเลยว่ะเฮีย ผมกะว่า ถ้าเฮียไม่เอา ผมกะจะลองเอาไปใช้บริการดูสักหน่อยยยย”
เพี๊ยะ!!!
“โอ๊ย!! เจ๊ มาตีแขนผมทำไมเนี่ยยยย TT^TT”
“ ให้มันน้อยๆหน่อยไอ้ธาม ผู้หญิงนะย่ะ! ไม่ใช่สวมสาธารณะ จะได้มาใช้บริกง บริการน่ะ!”
เฟย์ สาวสวยสุดเปรี้ยว แฟนสาวของเขื่อนเพื่อนโทโมะ เธอเป็นคนที่มีเสน่ห์ที่รักยิ้มมากๆ จนทำให้เขื่อน หนุ่มเพลย์บอยตัวพ่อรองลงมาจากโทโมะต้องสละตำแหน่งนี้ให้กับธามไทไป นั้นก็เป็นเพราะว่า “เขื่อน!! ถ้านายไม่เลิกเจ้าชู้ล่ะก็นะ! ฉันจะตัดของนายไปให้เป็ดกิน!!!!” คำประกาศิตของเฟย์ก็เหมือนคำสั่งจากสรวงสวรรค์ไงล่ะ! เพราะน่ะ ‘สวย! เปรี้ยว! และร้ายกาจเป็นที่สุด!!!’
“ โห้! ผมก็แค่พูดเล่นๆหรอกน่าเจ๊! แล้วนี้เฮียเขื่อนไปไหนอ่ะ?”
“ ไปรอรับน้องน่ะ พอดีน้องของเขื่อนเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศเมื่อวาน แล้วเห็นวันนี้น้องเค้าอารมณ์ไม่ดีเขื่อนก็เลยว่าจะพามาสังสรรค์สักหน่อย แล้วก็ถือว่าเป็นการเลี้ยงต้อนรับด้วย”
“ เฮียเขื่อนมีน้องสาวตั้งแต่เมื่อไรว่ะเจ๊?”
“ ลูกพี่ลูกน้องย่ะ!! นี่! โทโมะ! นายเป็นอะไรของนาย ทำไมทำหน้าเมื่อปวดท้องอย่างนั้นล่ะ?”
“ ก็พี่โมะกำลังจะสละโสดแล้วไงเจ๊!! เลยต้องมานั่งหาวิธีบอกเลิกสาวๆในสต็อกอยู่ 55555”
“ เงียบไปเลยนะไอ้ธาม!! เฮียกำลังเครียดอยู่!”
โทโมะตอบด้วยน้ำเสียงติดหงุดหงิดที่น้องชายของเค้ากำลังเห็นว่าเรื่องที่เค้ากำลังประสบพบเจออยู่นั้นเป็นเรื่องตลก
“ แล้วตกลงนายเป็นอะไรกันแน่เนี่ยโทโมะ?”
“ ก็ป๊าอะดิ จะให้ฉันหมั้นกับใครที่ไหนก็ไม่รู้ เซ็งชะมัดเลย!”
“ อุ๊ยตาย!! งั้นก็แปลว่านายก็ต้องสละตำแหน่งเพลย์บอยตัวพ่อให้กับเจ้าธามน้อยของฉันแล้วน่ะสิ! ><”
“ เจ๊!!! ผมโตแล้วนะ! >/\<”
“ ก็ฉันจะเรียกแบบนี้!! นายจะทำไม? ไอ้ธามน้อยยยย!!!”
“ เจ๊อ่า!! ><”
“ พอๆ เลิกทะเลาะกันได้แล้ว ปัญญาอ่อนชะมัดเลยพวกแกเนี่ย -3-“
“ต้องโทษไอ้ธามนั้นแหละ!”
“โทษเจ๊นั้นแหละ!”
“เฮ้อออ....” โทโมะถอนหายใจยาวพรืดอย่างเอือมระอากับ 2 คนนี้ ที่เจอกันทีไรก็ทะเลาะกันทุกทีอย่างไม่รู้จักเบื่อ
โทโมะเดินออกมานอกผับแห่งนั้นเพราะต้องการใช้ความคิดว่าตนเองควรจะทำยังไงกับเรื่องนี้ดี?
“ให้ตายเหอะ!! ทำไมป๊าต้องบังคับกันแบบนี้ด้วยว่ะ!! “ เค้าสบถออกมาเสียงดังราวกับว่าต้องการที่จะปลดปล่อยอารมณ์ของตัวเองในตอนนี้ไปกับมัน! เค้าจะไม่เครียดเลยนะ! ถ้าป๊าไม่เอาเรื่องมรดกมาขู่เค้าแบบนี้!!!
‘เจ้าโมะ! ถ้าแกไม่หมั้นกับหนูแก้ว ป๊าจะตัดแกออกจากมรดก!! และจะยึดทรัพย์สิน บ้าน รถ บัตรเครดิตของแกให้หมดเลย!!’ ผู้เป็นพ่อตวาดลั่นกลางห้องโถงใหญ่ภายในบ้านสุดหรู หลังจากที่เค้าพาเจ้าลูกชายตัวดีออกไปพบกับหนูแก้ว ว่าที่คู่หมั้นและว่าที่ลูกสะใภ้ของบ้านหลังนี้ ที่เค้าหามาเพื่อเจ้าลูกชายคนโตคนนี้โดยเฉพาะ แต่เจ้าลูกชายตัวดีของเค้าเนี่ยสิ! หลังจากที่ได้ยินธุระที่เค้าจะพูดกับครอบครัวสิริมงคลสกุลแล้ว ก็ประกาศลั่นท่าเดียวเลยว่าจะไม่หมั้น! แล้วที่สำคัญมันยังเดินหนีออกมาจากร้านแล้วกลับมาที่บ้านโดยไม่ขออนุญาตสักคำ!! เหอะ! มันน่าจับตีก้นลายชะมัดเลย!!!
‘ป๊า! ป๊าไม่เข้าใจผมหรอก! ชีวิตผมทั้งชีวิตเลยนะป๊า จะให้ผมเอาไปผูกมัดกับผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้ที่ผมไม่รู้จักเนี่ยนะ?’
‘แกก็ทำความรู้จักกับหนูแก้วเค้าสะซิ’
‘ป๊า!!!’ ผู้เป็นพ่อไม่ฟังคำทัดท้านใดๆจากปากลูกชายคนโตอีกเลย เค้าเดินออกไปจากห้องโถงใหญ่กลางบ้านพร้อมกับผิวปากอย่างสบายอารมณ์ แต่ลูกชายของเค้านี้สิ หน้ายุ่ง คิ้วก็ผูกกันจนแทบจะเป็นโบอยู่แล้ว...
“นี่!! เดินเร็วๆหน่อยสิแก! ฉันอยากเข้าไปเที่ยวข้างในผับใจจะขาดแล้วนะ!! ><”
เสียงผู้หญิงที่ไหนกันว่ะ? ทำลายสมาธิชะมัด!! -.,-
________________________________________________________________________
กราบสวัสดีค่ะ!^0^ ฟิคชั่นเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ไรเตอร์ทั้ง 2 คน (สมาชิกนี้มีไรเตอร์ที่แต่งนิยาย 2 คน) ยังไงก็ฝากไว้ด้วยนะค่ะ^^'
ไม่สนุกหรือว่ามีส่วนไหนที่ต้องปรับปรุงแก้ไขเพิ่มเติมก็บอกกันได้นะค่ะ^^ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
เม้นๆๆๆๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
