รักบนเส้นขนาน

 

 

 

 

 

“วันนี้ก็ออกไปกับคุณแพทอีกแล้วหรอคะ”แก้วเดินมาเห็นโทโมะที่ไม่ได้ใส่ชุดสูทแต่ใส่เสื้อเชิ้ตสบายๆเตรียมออกไปข้างนอก

 

 

“ก็ นิดหน่อยน่ะ วันนี้ไม่มีไปงานที่ไหนนิ ขอชั้นไปพักผ่อนบ้างสิ”โทโมะพูดอย่างไม่ใสใจแก้ว

 

 

 

“คุณดูเปลี่ยนไปนะคะ ดูไม่เหมือนเดิม”แก้วพูดไปตามตรง

 

 

“คนเราชีวิตมันก็ต้องมีเปลี่ยนบ้างสิ จะให้จมอยู่แต่กับอะไรเดิมๆได้ยังไงล่ะ”โทโมะพูดแล้วหันไปมองหน้าแก้ว

 

 

“แต่คุณแพทเป็นพวกเสือขาว จะไว้ใจได้รึเปล่าก็ไม่รู้ เผลอๆเค้าอาจจะใช้เสน่ห์หลอกคุณอยู่ คุณอาจจะตามเธอไม่ทัน”แก้วพูด

โทโมะหันไปบีบปากแก้วทันที

 

 

“อย่าพูดแบบนี้อีก แพทเป็นคนดี ไม่มีทางทำแบบนั้นแน่นอน”โทโมะพูดปกป้องแพท

 

 

"แต่แก้วไม่ใจเค้า เค้าอาจจะไม่จริงใจกับคุณนะคะ"แก้วพยายามแกะมือที่บีบออกมาแล้วพูดเสียงสั่น เพราะแววตาของโทโมะตอนนี้กำลังโกรธเธอมัน

ช่างน่ากลัวเหลือเกิน

 

 

 

 

"มันไม่ใช่กงการอะไรของเธอ ก็แค่เด็กที่ชั้นเก็บมาเลี้ยงไม่ใช่เมียชั้น ไม่ต้องมายุ่ง"โทโมะเห็นแก้วเริ่มจะร้องไห้ก็ว่าใส่แก้วอีกครั้งงก่อนจะปล่อยมือ

แล้วเดินออกไปโดยไม่เหลียวกลับมามองแก้วอีกเลย แก้วจับที่แก้มตัวเองด้วยความเจ็บและปาดน้ำตาที่ไหลออกมายืนมองดูแผ่นหลังของโทโมะที่

เดินออกไปอย่างปวดใจ เขื่อนและเคนตะเดินเข้ามาหาแก้ว

 

 

 

 

 

“เอาน่าแก้ว ช่วงนี้มันกำลังอินเลิฟ ใครพูดอะไรมันก็ไม่ฟัง”เคนตะปลอบแก้ว

 

 

 

“เดี๋ยวไหนๆวันนี้ก็ว่างละ คุณฟ้าไม่อยู่ เดี๋ยวพวกชั้นพาเธอไปปลดปล่อยเอง ไม่เครียดนะ โอ๋ๆมานี่ม้ะเดี๋ยวชั้นเช็ดน้ำตาให้นะ”เขื่อนพูด

ก่อนจะลากแก้วไปเปลี่ยนชุดเพื่อพาไปที่ผับที่ตัวเองดูแลอยู่

 

 

 

 

“จะดีหรอเขื่อน แก้วว่าแก้วกลับดีกว่า”แก้วที่ถูกเขื่อนและเคนตะจับแปลงโฉมเป็นสาวลุคเซ็กซี่เข้า

มาที่ผับ ก็ทำท่าจะเดินออกไปทันที

 

 

 

 

“เห้ยยย จะไปไหน บอกแล้ววันนี้พามาปลดปล่อย ไม่ต้องห่วงมีชั้น มีเคนตะปลอดภัยน่า”เขื่อนบอก

ก่อนจะพาแก้วมานั่งที่โซนประจำ ซักพักพิมก็เข้ามาหาเขื่อน แล้วนั่งข้างๆเขื่อนมองตากันกรุ้มกริ่ม

 

 

 

 

“เหอะ ว่าแต่ไอ้โทโมะแกก็เหมือนกันล่ะเขื่อน”เคนตะแซว เพราะจำได้ว่าพิมคือคนของจินนี่ เคยมา

กับจินนี่มาก่อน

 

 

 

“คนนี้พวกเดียวกัน ปลอดภัยหายห่วง”เขื่อนพูดแล้วมองพิมสายตากรุ้มกริ่ม ก่อนจะลุกตามกันออกไป

 

 

 

 

“เออ ไอ้คาสโนว่า อยากจะรู้เหมือนกันว่าไปกับยัยพิมนี่นานสุดกี่อาทิตย์”เคนตะพูดก่อนจะนั่งคุยกับ

แก้ว พลันสายตาหันไปเห็นโทโมะและแพทเต้นด้วยกันด้านล่างโดยมีแพทโอบรอบคอโทโมะสบตา

กันหวานซึ้งก่อนทั้งค่ะก้มลงจูบกันดูดดื่ม แก้วและเคนตะมองกันอึ้งๆ

 

 

 

“เคนตะ แก้วอยากกลับบ้าน”แก้วพูดก่อนน้ำตาจะไหลออกมา

 

"ไม่ร้องนะแก้ว เอ่อ เดี๋ยวชั้นไปเข้าห้องน้ำแปปนึงเธอไปรอชั้นที่รถก่อนก็ได้"เคนตะปลอบแก้วก่อนที่จะให้แก้วออกไปรอเขาที่รถ

 

 

ตุบ แก้วที่รีบเดินออกมาทำให้ถูกชนไปชนกับโทโมะและแพทที่จูบกันอยู่ แก้วตกใจรีบถอยหนี

 

 

"อ้าวแก้ว มากับใครหรอ มาคนเดียวรึเปล่า มาจอยกับพวกเราได้นะ"แพทพูดพลางกอดโทโมะแล้วโยกเต้นไปตามจังหวะเพลง

 

 

"นี่พวกไอ้เขื่อนจับเธอแต่งตัวแบบนี้หรอ ทำไมนุ่งสั้นแบบนี้"โทโมะเห็นแก้วแต่งตัวเซ็กซี่ก็รีบดุแต่แก้วเมินไปอีกทาง

 

 

 

"ไม่เป็นไรค่ะคุณแพท แก้วกำลังจะกลับ ขอตัวก่อนนะคะ"แก้วพูดก่อนที่จะรีบเดินเมินโทโมะออกไปจากตรงนั้นทันทีเพราะไม่อยากให้เขาเห็นน้ำตา

 

 

 

“สงสัย เขื่อนกำลังสนุกไม่ยอมรับสาย ป่ะแก้วเดี๋ยวชั้นพาเธอกลับเอง”เคนตะพูดก่อนโทรหาเขื่อนแต่เขื่อนไม่รับ จึงพาแก้วกลับไปก่อน

 

 

 

 

 

“อ๊า อย่าสิเขื่อน ไม่ไปทำบนห้องล่ะ”พิมที่ถูกเขื่อนเล้าโลมที่ซอกแคบๆข้างผับพูดขึ้น

 

 

“เอาน่า เบื่อบนเตียงละ ตรงนี้ล่ะ ตื่นเต้นดี”เขื่อนพูดจบก็จูบกับพิมก่อนจะถอดเสื้อผ้าพิมออกแล้ว

เริ่มบรรเลงเพลงรักอย่างร้อนแรง

 

 

 

 

“เห้ยมองอะไรอ่ะแก”สาวน้อยคนหนึ่งเดินมาทักเพื่อนที่แอบมองบทรักของเขื่อนและพิมอย่างร้อนแรง

 

 

 

“เค้าทำอะไรกันในที่แบบนี้ไม่อายรึไง”สาวน้อยคนนั้นพูด

 

 

“โอ๊ย แบบนี้ประจำล่ะ ละยิ่งเป็นคุณเขื่อนนะ ในรถยังทำมาแล้วเลย ยิ่งสาวๆในร้านนะ ไม่รอดซัก

คน”สาวคนที่1พูดแล้วดันสาวน้อยอีกคนกลับ

 

 

 

“แล้วชั้นจะรอดมั้ยเนี่ย”สาวน้อยคนนั้นกังวล

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ”ฟางเดินถอนหายใจแล้วซื้อของเข้าคอนโดอยู่คนเดียว ยัยแพทคบกับโทโมะ ไม่ว่างมากับ

เธอเลย ไหนจะยัยมีนกับยัยแจมที่มัวทำงานอีก ฟางเดินเลื่อนรถเข็นไปจ่ายเงินหลังจากซื้อของ

เสร็จแล้วเอามาใส่รถที่ลานจอดรถ

 

 

“หยุด อย่าขยับ ถ้าไม่อยากตายส่งเงินมาให้หมด”จู่ๆก็มีมีดจ่อที่เอวฟางแล้วตามด้วยเสียงข่มขู่ของ

ชายฉกรรจ์คนหนึ่ง

 

 

 

“อ่ะ นี่เงินในกระเป๋าทีนี้ก็ปล่อยได้แล้ว”ฟางพูด แต่จู่ๆก็มีชายฉกรรจ์อีกคนมาจับแขนฟางไว้

 

 

“มันสวยนะพี่ ผมว่าไม่ต้องเอาเงินมันไปอย่างเดียวหรอก มาเล่นสนุกกับพี่ดีกว่าน้อง”ชายฉกรรจ์คน

ที่2บอกฟาง ฟางขัดขืนมันจึงตบฟางล้มคว่ำ ก่อนจะกระชากฟางขึ้นมาแล้วลากฟางไปที่เปลี่ยวๆ

 

 

 

 

ผลัก

 

 

 

 

“เห้ย มึงเป็นใครวะ”ชายฉกรรจ์ตัวใหญ่พูดเมื่อถูกป๊อปปี้ถีบจนล้มคว่ำ ก่อนจะถูกป๊อปปี้ต่อยอีกที

ฟางเมื่อเห็นโจรอีกคนจะทำร้ายป๊อปปี้จึงเอามีดสั้นที่พกปาใส่ที่ต้นขาโจรคนที่2 ทรุดร้องโอดโอย

ด้วยความเจ็บปวด

 

 

 

 

“เป็นอะไรมั้ย”ป๊อปปี้รีบไปหาฟางแล้วพยุงขึ้น จังหวะนั้นเอง โจรคนแรกเอามีดมาจะแทงป๊อปปี้

 

 

 

 

“ป๊อปปี้หลบ”ฟางตะโกนบอก ทำให้โจรคนนั้นเอามีดแทงเข้าที่แขนป๊อปปี้แทน ป๊อปปี้โมโหใช้เท้า

กระทืบโจรคนนั้น ก่อน2โจรจะวิ่งหนีไป

 

 

 

 

“นี่มันอะไรน่ะ”ฟางหยิบสร้อยรูปเพชรสีแดงที่หล่นอยู่ขึ้นมา

 

 

“พวกเพชรแดง พวกมาเฟียจากทางเหนือนิ ทำไมถึงมาทำร้ายเธอน่ะฟาง”ป๊อปปี้ถาม แต่จู่ๆก็ทรุดลงไป

 

 

 

“ป๊อปปี้เป็นอะไรน่ะ”ฟางตกใจเมื่อป๊อปปี้เหมือนจะเป็นลมจึงพาไปหาหมอที่โรงพยาบาลแต่ป๊อปปี้

ห้ามไม่งั้นจะเป็นเรื่องใหญ่ฟางจึงพามาที่คอนโดตัวเองแทน

 

 

 

 

“อย่าเป็นอะไรนะป๊อป”ฟางตกใจพาป๊อปปี้มานั่งที่โซฟาแล้วเอาอุปกรณ์ทำแผลมาทำแผลป๊อปปี้ จนเสร็จ

 

 

 

“แค่กๆ”ป๊อปปี้ไออกมา ฟางตกใจรีบเอามืออังหน้าผากพบว่าเขาตัวร้อนจี๋

 

 

 

“ตัวร้อนนิ ไม่สบายทำไมไม่พักผ่อนห้ะ”ฟางดุป๊อปปี้ก่อนจะเอายามาให้ป๊อปปี้

 

 

 

“ก็วันนี้มีงานนิ ชั้นต้องทำงาน ไหนจะต้องออกไปคุยการกับคู่ค้ารายใหม่อีก”ป๊อปปี้บอกพลางไอออกมา

 

 

“แล้วพวก4องค์รักษ์น่ะไปไหนกันหมด ทำไมให้นายอยู่คนเดียวแบบนี้”ฟางถามต่อ

 

“ชั้นมาของชั้นเอง มาพบลูกค้าแปปเดียว เดี๋ยวก็กลับ แต่ดันเห็นเธอโดนทำร้ายก็เลยรีบมา

ช่วย”ป๊อปปี้บอก

 

 

“ขอบคุณนะที่ช่วยวันนี้”ฟางบอกป๊อปปี้ ก่อนป๊อปปี้จะไออีกครั้ง

 

 

 

“เดี๋ยวเอาเสื้อมาให้ใส่ใหม่นะ พอดีเป็นเชิ้ตตัวใหญ่น่ะ นายคงใส่ได้”ฟางหายเข้าไปเอาเสื้อเชิ้ตให้

ป๊อปปี้ก่อนจะเอาตัวเก่ามาแล้วนั่งเย็บ

 

 

 

“เช็ดตัวให้หน่อยสิ เหงื่อเพียบเลย แล้วจะได้กินยา”ป๊อปปี้พูดฟางจะเดินเอากะละมังมาเช็ดตัวให้ป๊อปปี้ ฟางหน้า

แดงเมื่อถอดเสื้อป๊อปปี้เพื่อเช็ดตัว

 

 

 

“ว้าย”ฟางตกใจเมื่อป๊อปปี้รวบตัวฟางมากอด ร่างเล็กปะทะกับแผงอกกว้างทำให้ฟางอยู่ใกล้ป๊อปปี้

มาก ฟางรู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนๆของคนตัวสูงที่เป็นไข้อยู่

 

 

 

“ปล่อยนะ ชั้นเช็ดตัวให้นายไม่ได้”ฟางบอก ป๊อปปี้จึงยอมปล่อยฟางแล้วปล่อยให้ฟางเช็ดตัวจน

เสร็จ ก่อนที่ฟางจะออกไปรับโทรศัพท์แพทด้านนอกแล้วกลับเข้ามาก็พบว่าป๊อปปี้หลับไปแล้ว ฟาง

กำลังะเดินไปเรียก แต่ก็ชะงัก ป๊อปปี้ไม่สบายอยุ่จึงเปลี่ยนใจเอาผ้าห่มและหมอนมาให้แล้วเอาเจล

ลดไข้มาแปะไว้ให้ป๊อปปี้

 

 

 

“อนุญาตให้นอนแค่คืนเดียวเท่านั้นนะ คุณหัวหน้า”ฟางพูดก่อนจะห่มผ้าให้ป๊อปปี้แล้วเดินไปปิดไฟ

แล้วกลับห้องไปโดยไม่รู้เลยว่าป๊อปปี้ที่หลับตาอยู่นั้นแอบยิ้มออกมา

 

 

 

 

 

 

 

วันต่อมา

 

 

 

 

“อือ งั้นเดี๋ยวเอารถมารับชั้นที่คอนโดของลุงชั้นละกัน เอาชุดมาเปลี่ยนให้ด้วยล่ะ”ป๊อปปี้รับสายจอง

เบและสั่งให้มารับตัวเองก่อนจะวางสายไปแล้วหันไปเห็นฟางที่ตื่นนอนมาแล้ว

 

 

 

“จะไปแล้วหรอ มาทานข้าวก่อนสิ เดี๋ยวต้มโจ้กให้ นายจะได้กินยา”ฟางใส่ชุดนอนเดินมาต้มโจ้กให้

ป๊อปปี้ ก่อนจะเรียกให้ชายหนุ่มมาทานข้าวแล้วตัวเองนั่งดื่มกาแฟตอนเช้าอยู่

 

 

 

“ไม่ไปแต่งตัวอีกหรอ”ป๊อปปี้ถามฟาง

 

“แต่งตัว แต่งตัวไปไหน”ฟางสงสัย

 

“เอ้า ก็งานวันเกิดผู้อาวุโสของสมาคมไง อย่าบอกว่าเธอลืม”ป๊อปปี้บอก

 

 

 

“จริงสิ มิน่าไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์จากยัยแพท ชั้นไม่ได้เปิดเสียง ชั้นจะไปทันมั้ยเนี่ย”ฟางตกใจ

 

 

“งั้นไปด้วยกันมั้ยล่ะ”ป๊อปปี้ถาม

 

“มันจะดีหรอ”ฟางตกใจ แต่สุดท้ายก็ขัดป๊อปปี้ไม่ได้จึงต้องมาขึ้นรถกับป๊อปปี้ซึ่งมีจินนี่มาด้วย ฟาง

แปลกใจที่เห็นแววตาของจินนี่เศร้าเหม่อมองไปทางอื่น หรือว่าจินนี่ไม่อยากให้เธอมาด้วย

 

 

“เอ่อ เดี๋ยวชั้นนั่งแท๊กซี่ไปก็ได้นะพวกนายจะได้อยู่ด้วยกัน”ฟางพูดอย่างเกรงใจ

 

“ไม่ต้อง อีกนิดเดียวก็จะถึงงานแล้ว ไปด้วยกันนี่ล่ะ”ป๊อปปี้บอก ทันทีที่ลงรถมา กวินเองต้องตกใจเมื่อเห็นฟางลงรถมา

กับป๊อปปี้และจินนี่

 

 

 

 

 

“นี่ท่านหัวหน้าแก๊งค์มังกรไม่ทราบว่าทำไมถึงได้พาน้องสาวผมมาแบบนี้ครับ”กวินถามอย่างข่ม

อารมณ์โกรธไว้ที่เห็นทั้งคู่มาด้วยกัน

 

 

“มีเหตุจำเป็นนิดหน่อย เห็นว่ามางานเดียวกันก็เลยชวนมาด้วยกัน”ป๊อปปี้ตอบ จินนี่สบตากวิน ก็รีบ

หลบสายตาแล้วกอดแขนป๊อปปี้แน่น ฟางเห็นก็ซึมลงไปทันที

 

 

“เค้าอยากเข้าไปในงานแล้ว ไปกันเถอะ”จินนี่บอกก่อนจะพาป๊อปปี้เข้างานไปเพื่อหลบหน้ากวิน

ฟางมองแล้วเศร้าเพราะคิดว่าจินนี่คงหึงที่ป๊อปปี้พาเธอมา

 

 

“นั่นแน่ ไม่มีอะไรละมาพร้อมกัน เอ้ะ ยังไงๆ”แพทแซวก่อนจะพาฟางเข้าไปในงาน

 

 

 

 

ปี๊บๆ

 

 

 

จินนี่รับข้อความในมือถือต้องตกใจเพราะมันเป็นภาพที่เธอนอนกอดกับกวินบนเตียง ซักพักกวินก็

โทรมาจินนี่รีบรับทันที

 

 

 

“ถ้าไม่อยากให้ภาพเคลื่อนไหวหลุดมาล่ะก็หลังงานเลิกให้มาหาชั้นที่ลานจอดรถ คนเดียว เข้าใจ

มั้ย”กวินสั่ง จินนี่วางสายไปพลางสูดลมหายใจลึกๆไม่ให้ร้องไห้ออกมา นี่เธอหนีซาตานคนนี้ไม่พ้นเลยรึ

 

 

 อัฟให้ละนะจ้ะ สดๆร้อนๆพึ่งเสร็จเมื่อกี้เลย ถ้าอยากได้อีกตอนก็เม้นกับโหวตเรื่องนี้นะจ้ะ