แฝดต่างขั้ว...ความรักที่ต่างกัน

ณ หลังเวทีที่ รอยอลพารากอลฮอล์

     "นี่ผู้จัดการ ทำไมต้องให้ผมขึ้นเวทีตอนนี้ด้วย ผมไม่มีเวลามากขนาดนั้นนะ แทนที่จะถามก่อนที่จะรับงานคอนเสิร์ตนี่ว่าผมว่างมั้ย ดูสิผมต้องเลื่อนนัดกิ๊กผมไปเลยเนี่ย!" ชายหนุ่มโวยวายกับผู้จัดการตัวเอง "ขอโทษครับๆ ผมไม่รุ้ว่าคุณโทโมะมีนัด" ผู้จัดการทำท่าทางสำนึกผิด "ดีมากทีหลังถามผมก่อนนะว่าว่างมั้ย" ชายหนุ่มพุดต่อแล้วเดินขึ้นเวที

ทันทีที่ชายหนุ่มขึ้นเวที เสียงกรีดร้องก็ดังขึ้นกันอย่างต่อเนื่องกันเรื่อยๆ หญิงสาวที่ยืนอยู่หน้าเวทีก็กรี๊ดดังไม่แพ้คนอื่นเช่นกัน ชายหนุ่มที่ยืนร้องเพลงอยู่บนเวทีก็คิดไปด้วยว่า "แฟนคลับพวกนี้นี่น่ารำคาญจังว่ะ" หญิงสาวที่ยืนอยู่หน้าเวทีดันพลาดตอนโทโมะเต้นเพลงสำคัญเพราะวันนั้นของเดือนมาเลยรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำ

"ขวางกันไม่ได้อย่าขวาง ถ้าคิดว่ายังไม่บ้า ไม่ปลอดภัย ไม่ปลอดภัย ถ้าจะเสี่ยงกับฉันไม่ปลอดภัย พร้อมมันก็ยิ่งกว่าพร้อม ไม่พร้อมก็คงไม่มานะ เอาม่ะ yeah จะว่ายังไงก็ว่ากัน" ชายหนุ่มร้องพร้อมกับเต้นมันดูมีเสน่ห์มากในสายตาแฟนคลับที่มายืนดูพร้อมกับส่งเสียงให้กำลังใจชายหนุ่ม 

หลังจากที่ชายหนุ่มลงจากเวที ก็ได้ไปเจอกับหญิงสาวที่เดินออกมาจากห้องน้ำ เลยเดินเข้าไปทักหญิงสาว "ทักครับ" ชายหนุ่มพูดด้วยเสียงไพเราะ "ค่ะ..." หญิงสาวถึงกับยืนอึ้งไปชั่วขณะ 

"อึ้งทำไมล่ะครับ คุณไม่ได้ดูตอนที่ผมแสดงคอนเสิร์ตหรอ" ชายหนุ่มยิ้มให้หญิงสาว แต่สายแต่ชายหนุ่มจ้องจะกินหญิงสาวไปทั้งดวงตา "แก้ววิ่งไปล้างหน้าอ่ะค่ะ กินยาพารามาเลยปวดหัวนิดหน่อย" หญิงสาวรีบแก้ตัวเพราะไม่กล้าบอกว่าเป็นวันนั้นของเดือน "หรอครับ..."ชายหนุ่มเดินเข้าหาหญิงสาวเรื่อยๆ ส่วนหญิงสาวก็ถอยเรื่อยๆจนหลังติดกำแพง 

"ว่างๆนัดเจอกันดีมั้ยครับ" ชายหนุ่มลูบแก้มหญิงสาวเบาๆ "ไม่ดีกว่ามั้ยคะ" หญิงสาวก้มหน้าด้วยความเขินและไม่คิดว่าจะมีซุปเปอร์สตาร์นัดเธอเที่ยว แต่ชายหนุ่มก็คุยได้ไม่นานเพราะมีปาปารัสซี่แถวๆนั้นถ่ายรูปโทโมะกับแก้วไว้เพื่อที่จะเอาไปลงข่าวในวันต่อไป

"ผมไปก่อนนะ" ชายหนุ่มบอกหญิงสาวแล้วรีบใส่หมวกเดินไปหาผู้จัดการทันที "ค่ะ" หญิงสาวบอกแล้วมองไปที่ปาปารัสซี่เลยรู้ว่าต้องเป็นข่าวแน่และนี่มันทำให้หญิงสาวหนักใจ

ในเวลาเดียวกันคอนเสิร์ตของเซฮุนก็เริ่มแสดงเช่นกัน

"ฮา กา รู มา ชี อิล พุน ชอ รอม นือ กยอ ชี เก มัน ทึล จี" ร่างสูงร้องเพลงบนเวทีอย่างสนุกสนานพร้อมกับยิ้มให้แฟนคลับที่มาดูตนเองเต้นอย่างจริงใจ ร่างบางที่มองอยู่หลังเวทีก็ยิ้มไปด้วยเมื่อเห้นร่างสูงเต้นไป ในใจก็ได้แต่คิดว่า "สักวันเราคงกล้าบอกความจริง" 

ร่างสูงแสดงจบก็ลงจากเวทีแล้วเดินไปหาร่างบาง "นี่แบคคอนเสิร์ตครั้งนี้คนเยอะจริงๆอย่างที่นายบอกจริงๆด้วย" ร่างบางพูดอย่างมีความสุข "ก็บอกแล้วนายน่ะ นักร้องรุ่นใหญ่นิ คนก็ต้องเยอะเป็นธรรมดา" ร่างบางกล่าวชมร่างสูง "อย่าพูดแบบนี้สิเขินเป็นนะเนี่ย" ร่างสูงพูดอย่างเขิน แล้วเดินไปห้องแต่งตัวเพื่อดูชุดที่จะใช้แสดงในรอบต่อไป

"นี่วันต่อไปต้องเป็นชุดนี้นะ" ร่างบางบอกแล้วเดินไปหยิบชุดให้ร่างสูง "ใจมากเลยแบค ไม่ได้นาย แย่แน่ คอนเสิร์ตน่ะ" ร่างสูงพูดจนร่างบางเขิน "รีบๆแต่งซะนะมีเวลาพักแค่ครึ่งชั่วโมงเดี๋ยวเราไปรอหน้าห้อง" ร่างบางรีบเดินออกจากห้องแต่งตัวด้วยความเขิน ถึงจะเป็นทุกครั้งแต่ไม่ก็ยังไม่ชินอยู่ดีอ่ะแหละ

เดี๋ยวมาอัพนะครับ เม้น โหวต กันเยอะๆนะคร้าบ^^