It's you เธอเท่านั้นเจ้าของหัวใจ

      ~กริ้งงง งงง~
สาวหน้าหวานที่กำลังวุ่นกับการทำขนมเค้ก เมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์เธอก็ละจากหน้าเค้กเงยขึ้นมารับโทรศัพท์
"ว่าไงค่ะ" หญิงสาวตอบเสียงหวาน
(ทำอะไรอยู่ครับ) แฟนหนุ่มเอ่ยถาม
"ทำเค้กอยู่ค่ะพี่ป็อบมีอะไรหรือป่าว" หญิงสาวตอบด้วยเสียงหวาน
(เย็นนี้คุณแม่พี่ชวนไปทานข้าวที่บ้านฟางว่างรึเปล่า?)
"ว่างค่ะ"
(งั้นตอนเย็นรอพี่อยู่ที่ร้านนะครับ)
"ได้ค่ะ บายค่ะ"

@บ้าน จิระคุณ
ตอนนี้ฉันอยู่บ้านแฟนฉันเอง พี่ป็อบ หรือ ภาณุ จิระคุณ เราคบกันตั้งแต่เรียนมหาลัยจนถึงตอนนี้ก็ 7 ปีแล้ว ฉันมาทานข้าวกับครอบครัวพี่ป็อบบ่อยๆ แล้ววันนี้ก็เป็นอีกวัน
"สวัสดีค่ะคุณลุง คุณป้า พี่กี้"
"ตายแล้วหนูฟาง เรียกป้าอีกแล้ว แม่บอกให้เรียกแม่ไงลูก" คุณหญิงภรพิมล (นามสมมุตินะคะ)พูด
"ค่ะ คุณแม่ "
"มาหาแม่มาลูกหายไปตั้งนาน แม่คิดถึงหนูฟางมากเลย"
"โห แม่ครับ รักลูกสะใภ้มากกว่าลูกชายซะแล้ว" หญิงสาวหยิกแขนแฟนหนุ่มด้วยควาเขินก่อนจะเดินไปหาแม่ของแฟนหนุ่ม
"นี่ตาป็อบหนูฟางเขินหมดแล้ว"

หลังจากที่นั่งพูดคุยกันก็ไปทานอาหารกันอย่างสนุกสนาน
"ฟางกลับก่อนนะค่ะ คุณแม่ คุณพ่อ พี่กี้"
"จ้ะลูก ตาป็อบขับรถดีๆล่ะ"
"ครับแม่" ป็อปปี้ตอบ

@บ้าน นีรสิงห์
"ขับรถดีๆนะค่ะ ถึงแล้วโทรหาฟางด้วย"
"ครับ ขอรางวัลหน่อยสิ" ป็อบปี้อ้อนแฟนตัวเล็ก
"รางวัลอะไรค่ะ"
"ก็ที่ขับรถมาส่งไงครับ" ป็อปปี้ตอบพร้อมสายตาเจ้าเล่ห์
หญิงสาวอมยิ้มก่อนจะหอมไปที่แก้มของแฟนหนุ่มเบาๆ แต่ป็อบปี้กลับรั้งต้นคอแฟนสาวริมฝีปากหนาทับทาบลงมาที่ริมฝีปากบาง ดูดดึงริมฝีปากเล็กช้าๆ แต่แฝงไปด้วยความเร้าร้อน ลิ้นร้อนค่อยๆสอดแซกเข้ามาในโพรงปากเล็ก ก่อนจะกวาดต้อนลิ้นเล็กที่ยังไม่ประสีประสา ก่อนจะถอดริมฝีปากออก ซุกไซร้ที่ซอกคอขาวเนียน ลิ้นร้อนลากผ่านไปทั่วลำคอระหงษ์ ก่อนจะขบ เม้น ดูด ดึง จนมันเป็นรอยทั่วลำคอขาวเนียน
"อื้อ พี่ป็อบ พอก่อนค่ะ" คนตัวเล็กห้ามแฟนหนุ่มก่อนที่จะเลยเถิดไปมากกว่านี้
"ทำไมครับ" ป็อปปี้ถามแต่ใบหน้ายุงคงซุกอยู่ที่ซอกคอแฟนสาว
"ฟางต้องเข้าบ้านแล้วค่ะ ฝันดีนะค่ะ" ฟางบอกป็อบปี้พร้อมดันอกหนาให้หยุดซุกซนกับซอกคอเธอแล้วจุ้บที่แก้มของเขาก่อนจะรีบเปิดประตูลงไปทันที
"ฝากไว้ก่อนเถอะไอ่ตัวแสบ" ป็อปปี้พูดอย่างหมั่นไส้ก่อนจะอมยิ้มกับการกระทำน่ารักๆของแฟนสาว

เช้าวันต่อมา
สาวหวานเปิดร้านตามปกติทุกวัน แต่วันนี้ลูกค้าไมีค่อยวุ่นวายเธอจึงจะไปหาแฟนหนุ่มที่บริษัทบ้างคนตัวโตจะได้ไม่น้อยใจที่เมื่อวานเธอขัดอารมณ์เขา
"สวัสดีค่ะน้องฟาง" เลขาทักทายแฟนสาวของประธานบริษัทด้วยเสียงสดใส
"สวัสดีค่ะพี่โฟร์ พี่ป็อบมีแขกรึป่าวค่ะ"
"ไม่มีค่ะ คุณป็อบนั่งเคลียเอกสารอยู่ในห้องค่ะ"
"ขอบคุณนะค้ะ"

"ท่านประธานบริษัทว่างพอจะรับของว่างไหมค่ะ" ฟางที่เห็นป็อปปี้เอาแต่ก้มหน้าอ่านเอกสารก็อดแกล้งแซวไม่ได้
"อ่าวตัวเล็ก วันนี้ว่างหรือไงมาหาที่ได้เนี่ยฮึ" ป็อปปี้ถามแฟนสาวพร้อมดึงมานั่งบนตัก
"ค่ะ เลยเอาขนมมาให้พี่ป็อปทาน"
"แต่พี่อยากทานคนทำขนมเค้กมากกว่านี่ครับ"
"อย่ามาหื่นแถวนี้นะพี่ป็อป" หญิงสาวว่าพร้อมตีเข้าที่แขนแฟนหนุ่ม
"อะไรกันตัวเล็ก เมื่อวานก็หนีลงรถวันนี้ยังมาทำร้ายร่างกายกันอีกนะ"
"ก็พี่ป็อปหื่นไม่รู้เวลานี่ค่ะ"
"นะครับตัวเล็ก เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน 2 คนมาหลายวันแล้วนะ" ป็อปปี้อ้อนแฟนสาวพร้อมกดจมูกลงไปหอมแก้มคนตัวเล็กบนตัก
"อย่าดื้อสิค่ะ ทำงานก่อนน้ะ"
"ก็ได้ครับ งั้นตัวเล็กไปนั่งรอพี่ที่โซฟานะพี่เคลียงานเสร็จแล้วไปทานข้าวกัน"
"ได้ค่ะ"
ชายหนุ่มตั้งหน้าตั้งตาอ่านเอกสารจนเสร็จก็เงยหน้าเพื่อจะลุกไปหาตัวเล็กของเขาแต่ตอนนี้ตัวเล็กของเขากลับนอนหลับไปซะแล้ว
"ฟางครับ ตื่นได้แล้ว พี่ทำงานเสร็จแล้ว"
"เสร็จแล้วหรอค่ะ"
"เหนื่อยจัง ขอรางวัลพี่หน่อยสิ" หญิงสาวกดริมฝีปากลงบนแก้มของแฟนหนุ่มจากนั้นริมฝีปากของเธอโดนครอบครองจากคนตัวโตชนิดที่เธอไม่ทันตั้งตัว ริมฝีปากหนาพยายามบดเบียดเข้ามาแนบชิด หลอมลมหายใจทั้งสองกลายเป็นหนึ่ง คนตัวเล็กอ่อนระทวยอยู่ในอ้อมกอดแข็งแกร่ง ขณะที่มือเรียวยกขึ้นโอบรอบคอหนาไว้เป็นหลักพักพิงให้ตัวเองที่แข้งขาอ่อนแรงจนแทบทรงตัวไม่อยู่ ป็อปปี้คำรามในลำคออย่างพึงพอใจที่ฟางตอบสนองเขาได้อย่างน่ารัก หลังจากที่เขาเพียรพยายามสอนมาหลายครั้งหลายครา เพิ่งจะเห็นผลงานก็วันนี้ล่ะ ไม่เสียแรงที่ลงทุนสอนมากับมือ ชายหนุ่มยิ้มในตาอย่างมีความสุข ทอดมองคนในอ้อมกอดอย่างรักใคร่ก่อนจะช้อนร่างน้อยของแฟนสาวเดินไปยังห้องพักที่เชื่อมกับห้องทำงานของเขามือแกร่งวางหญิงสาว ลงบนเตียงขนาดใหญ่