My Girlfriend เพื่อนอย่างเธอ รักได้ป้ะ?
เขียนโดย 
achryshita
วันที่ 21 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 13.04 น.
แก้ไขเมื่อ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 11.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
12) ฉากฟิน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความสรุปคือ โทรไปดีกว่าเนอะ ฉันกดเบอร์ของไอ้โมะอย่างคุ้นเคยแล้วกดโทรออก ไม่นานปลายสายก็รับอย่างรวดเร็ว ฟิ้ววววววว
"โหลแก้ว"
"โมะะะ คือพ่อกับแม่กูกลับมาเมื่อวานอ่ะ ว่าจะจัดปาร์ตี้เล็กกๆน้อยๆที่บ้าย มามั้ย? ตอน 10 โมง" ฉันพูดรัวไปรึเปล่าววะ ใจเต้นแรงจัง -0- ดิฉันเป็นอะไรบอกที
"ฮืม ไปดิ กว่าจะซ้อมคอนฯก็คงอีกนาน" ตอบเร็วจัง มันได้คิดป่ะวะ?5555
"โอเค 10 โมงเจอกัน" ฉันบอกปลายสายไป แล้วมองโทรศัพท์ เป็นปกตอที่ฉันชอบให้คนอื่นวางก่อน แต่ดูเหมือนมันก็จะรอฉันตัดสายไปก่อนเหมือนกัน อ่าวเฮ้ย ตัดสาายไปสิวะค่าโทรศัพท์มันแพง 1 2 3 เอาล่ะ มึงไม่ตัด กูตัดเอง ^+++^
โทรชวนเพื่อนเรียบร้อยแล้ว ฉันกับแม่ก็จะไปซื้อของที่ซูปเปอร์มาเก็ตกัน ไม่ค่อยไกลจากบ้านเท่าไหร่หรอก แม่กลับมาครั้งนี้อยู่ถึงคอนฯจบเลยนะจะบอก อิอิ ดีใจจุง
ตอนนี้ฉันขับรถออกมาจากบ้านแล้ว แม่นั่งข้างฉันนี่แหละ ฉันเป็นคนขับนะ ฉันขับรถเป็นนะจ้ะ เก่งมากด้วย โทโมะเป็นคนสอนฉันเอง ฉันจำได้นะ ตอนที่มันสอนฉันขับรถใหม่อ่ะ ฉันเกือบพามันตายตั้งหลายครั้ง 555555 จนมันไม่ยอมสอนฉันเลยยย ฉันก็อ้อนมัน อ้อน อ้อน อ้อน แล้วก็อ้อน! จนมันยอมสอนให้อีกครั้ง แถมยังกำชับอีกว่า
'ถ้ามึงจะพากูไปตายอีกรอบ กูจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับมึงอีกเลย'
เอาแล้วสิ 555555 ฉันก็เลยตั้งใจเรียนขับรถมากกก จนในที่สุดก็ขับเป็นนี่แหละ ฮรี่ๆ :D
"ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไรลูก แล้ววันนี้ใครมาบ้างล่ะ?" ชะอุ้ย! ลืมเลยว่าแม่อยู่
"เฟย์ ฟาง ป็อป เขื่อน แล้วก็โทโมะแม่ ว่างกันแค่นี้อ่ะ ^^"
"อื้ม คนน้อยดี จะได้ไม่เปลืองตังค์ 555555" แล้วแม่ก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง -_-
"โหวว แม่ฉัน 55555" ฉันพูดพร้อมกับเลี้ยวรถเข้าไปมนที่จอดรถของซุปเปอร์มาเก็ตแห่งนี้
@ Spmk
ฉันกับแม่เดินเลือกของไปเรื่อยๆ มีทั้งผัก ขนม เนื้อ แบะอื่นๆอีกมากมาย ฉันเห็นเงาลางๆแล้วแหละว่าวันนี้ฉันต้องกินจุเป็นหมูอ้วนแน่เลย T^T ก็แม่เป็นคนทำอาหารอร่อยมาก! อร่อยมากกๆ มากที่สุด >< (เว่อร์อีกแล้วค่ะพี่น้อง - -) อิอิ แค่คิดก็จุดจุดจุด
อยู่ๆแม่ก็สะกิดฉัน แล้วชี้ไปที่ตำแหน่งหนึ่งในโซน เสื้อผ้า (? เอาเป็นว่ามันมีล่ะกัน5555 ?) ฉันมองไป ก็เจอผู้ชายร่างสูงโปร่งคนหนึ่ง เดินไปกับผู้หญิงคนหนึ่ง เอ๊ะ! นั่นมัน.....
"นั่น โทโมะรึเปล่าลูก?" ชัวร์ป้าปเลย นั่นมันโทโมะนี่หว่า มากับพี่เบลล์หนิ!
"ใช่แม่ โทโมะ :)"
"มากับใครล่ะ นั่นน่ะ" แม่ถาม ทำหน้าสงสะยมากๆเลยล่ะ -3-
"คงจะมากับแฟนล่ะม้างงงงง ได้ของครบยังอ่ะแม่ งั้นกลับกันเถอะเนอะ ^^" ไม่รู้ว่าเพราะอะไรดลใจให้ฉันอยากกลับบ้านเอาเสียดื้อๆ ฉันรู้แค่ว่าถ้าอยู่ตรงนี้ตอ่ไป มันจะทำให้ฉันรู้สึกอะไรบางอย่างกับสองคนนั้น
"งั้นหรอ คะ...ครบก็ได้ ป่ะๆ" แม่ตอบแล้วทำหน้างงๆ
"มาแก้วช่วย"ฉันกับแม่เดินไปคิดเงินแล้วขนของขึ้นรถกลับบ้าน
แม่มลอมยิ้มออกมา แล้วคิอในใจ 'สงสัยคงหึงสินะลูกเรา อิอิ'
9.46 น.
เอาล่ะ ตอนนี้ เฟย์ฟางป็อปมาแล้ว พวกเรากำลังช่วยกันทำอาหารอยู่ น่ากินทั้งนั้นเลย >< ฉันทำหน้าที่หั่นหมูอยยู่ในตอนนี้ เพื่อจะทำบาร์บีคิวน่ะ อันที่จริงก็ไม่เคยทำนะ 5555 งั้นหั่นไปมั่วๆล่ะกัน
ฉันนึกภาพที่โทโมะเดินกับพี่บลล์ที่ ซุปเปอร์ฯเมื่อตอนสายๆ สองคนนั้นเลิกกันแล้วหนิ แล้วทำไมถึงมาเดินด้วยกันล่ะเนี่ย หรือจะรีเทิร์น? อาการบางอย่างเกิดขึ้นในหัวฉัน นี่ฉันกำลังเสียใจอยู่หรอ? ได้ไง ฉันไม่ได้คิดอะไรกับไอ้โมะนะ ไม่เลย แล้วถึงสองคนนั้นจะกลับมาคบกัน มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉะ...
"โอ้ยยยย!" ความรู้สึกตอนนี้บอกฉันว่ามีดบาดนิ้วฉันซะแล้ว โธ่ว ไอ้แก้ว เขาให้หั่นหมูไม่ใช่หั่นมือตัวเอง ซื่อบื้อเจรงๆ
"เป็นไรแก้ว!? ว้าย แก้วโดนมีดบาด!" ฟาง
"ไหนแก้ว! เย่ย ไปทำแผลก่อนไป" เฟย์
"อืม ไม่ต้องตกใจขนาดนั้นก็ได้นะครับแหม่ - - ไปทำแผลก่อนนะ" โอยย เชี่ยเจ็บ หมายถึงเจ็บแผลนะ ไม่ใช่เจ็บเอ่อ...ก็เจ็บแผลนั่นแหละ ไม่ได้เจ็บใจซะหน่อย
ฉันหยิบกล่องยาทั้งหลายแหล่ ขึ้นมาที่ห้องของฉันเอง เริ่มปวดแผลแล้ว อันที่จริงมันก็ไม่ใหญ่มากนะ แค่ 4 เซนมั้ง -0- ฉันเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อล้างแผลก่อน
ในขณะเดียวกัน
โทโมะกับเขื่อนก็มาถึง ทักทายพ่อกับแม่ของแก้วไปตามเรื่องตามราว
"แล้วแก้วล่ะเฟย์" โทโมะถามเฟย์เมื่อไม่เห็นหญิงสาวที่เขาแอบรัก
"อ้อ โดนมีดบาดอ่ะ ทำยังไงก็ไม่รู้ ไปทำแผลอยู่ที่ห้องมั้ง" เฟย์รีบตอบเพราะอยากให้เพื่อนสองคนนี้ได้ลงเอยกัน
"ไปนานแล้วนะเนี่ย ทำไรอยู่ก็รู้นานจัง" ฟางก็ไม่น้อยหน้าคงจะคิดเหมือนกับน้องสาวของเธอ ชงกันใหญ่
"งะ...งั้น ฉันขึ้นไปดูแก้วก่อนนะ" โทโมะเกิดอาการเป็นห่วงแก้วขึ้นมา จึงขอขึ้นไปดูอาการแก้ว
"เชิญเลยลูก ตาม'บาย ^^" พ่อของแก้วไม่ขัด โทโมะจึงยิ้มให็แล้วเดินขึ้นบันได้ไปที่ห้องของแก้ว หญิงที่อยู่ในใจของเขา
เมื่อเห็นโทโมะเดินขึ้นไปแล้วแม่มลก็ถามขึ้นมาเบาๆ
"ลูกๆจ้ะ แม่อยากรู้ว่าสองคนนี้มันอะไรยังไงกันอ่ะลูก?" แม่ของแก้วถามอย่างสงสัย ในใจก็ลุ้นให้เป็นอย่างที่ตนคิด
"ใช่ๆ พ่อก็อยากรู้เหมือนกัน"พ่อของแก้วก็อีกคน
เมื่อเห็นท่านทั้งสองสงสัยกันขนาดนี้แล้วก็คงต้องบอกความจริง เขื่อนกวักมือเรียกให้ท่านทั้งสองเขยิบไปใกล้แล้วเริ่มเล่า
"คืองี้ครับ โทโมะมันแอบชอบแก้วนานแล้วครับ หลายปีแล้ว พวกเรารู้หมด มีแต่แก้วที่ยังไม่รู้ แต่ไอ้แก้วนี่ผมก็ไม่แน่ใจว่ามันคือยังไงกํบไอ้โมะมัน อันนี้ก็แล้วแต่แก้วอ่ะครับ แต่ผมก็แอบเชียร์นะ โทโมะมันรักและจริงใจกับแก้วมากกก" เขื่อนทำหน้าเพ้อฝัน
"ใช่ค่ะ แต่เฟย์ก็เดาว่าแก้วมันก็คงรู้สึกพิเศษกับโมะมันบ้างนะคะ เฟย์ก็เชียร์ค่ะ ^^"
"อย่างนี้นี่เอง" พ่อและแม่ของแก้วพูดพร้อมกันแล้วยิ้มออกมา สงสัยคงจะเชียร์ชายหนุ่มเหมือนกัน
ตัดมาที่ TK
ฉันล้างแผลเสร็จแล้วก็เดินออกมา แล้วก็ตกใจกับไอ้โมะที่นั่งก้มหน้าอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้งของฉัน
"ตกใจหมด -0-" ฉันอุทานออกไป
"ไหนแผลอ่ะ มาดูซิ" มันไม่สนใจกับคำที่ฉันพูดออกไป แต่กลับมาสนใจกับแผลที่อยู่บนมือฉันแทน
"เฮ้ย ทำไร"
"ก็ทำแผลให้ไง" โทโมะตอบแล้วยิ้มแแบบกวนประสาท - -
"แน่ใจหรอ ฉันทำเองได้น่ะ" ฉันชักมือกลับ
"เหอะน่า เร็วๆ จะทำให้"
"เออๆ ก็ได้ๆ" ฉันพูดพร้อมนั่งลงที่เก้าอี้ข้างโทโมะ มันจับมือฉันไปดู
"โห แผลใหญ่นะเนี่ย เจ็บป่ะ"
"ก็เจ็บ....มั้ง จะทำก็ทำ เร็ว!" ฉันรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา เฮ้อ เป็นไรมากมั้ยแก้วใจ?
"อยู่เฉยๆล่ะ" โทโมะบอกแค่นั้น แล้วทำแผลให้ฉันอย่างเบามือ มันมือเบามากอ่ะ ดูๆไปมันก็มีมุมอ่อนโยนเหมือนกันนะเนี่ย ฉันเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว
:)
":D" หลายรอยยิ้มที่เกาะอยู่ตรงประตูห้องแก้ว พวกเขาแอบดูอยู่นั่นเอง :)
_________________________________________________________
จ๊ะเอ๋ อัพแล้วนะคร้าบบบบบ
ขอฟินๆมา เราจัดไป (ฟินมั้ย? ฟินเหอะ 5555)
หลังจากที่ไม่ได้อัพมานาน ตอนนี้นั่งเช็ดน้ำมูกอยู่ - -* เป็นหวัด ทรมาณมากกกกก
อย่าลืมเม้น+โหวตให้กำลังใจเยอะๆน้าาา ติชมได้ ไม่กัด
โอเค บายยยย :D
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
