My toy รักใสใสของนายมาดขรึม

          ที่ชายหนุ่มให้พลอยออกไปข้างนอกไม่ใช่เพราัะอยากคุยกับเต้ยหรอกคงจะเขินซะมากว่าสมองของเต้ยรีบประมวนเหตุการณ์ต่างๆ ท๊อปชอบพลอยเหรอ ไม่จริงหรอกมั้งถึงแม้พลอยจะเป็นน้องของเขาแต่ก็เป็นแค่พนักงานบริษัทเต้ยรีบปัดความคิดต่างๆออกไปจากหัวทันทีมันคงเป็นไปไม่ได้หรอกมั้ง

          หลังจากที่ทุกคนกินข้าวเสร็จพลอยก็ได้ไปเอาเสื้อผ้าที่ป้านิ่มได้พับใส่ถุงไว้ให้แล้วในห้องของท๊อปโดยมีท๊อปเดินตามมาติดๆ

          "วันนี้เธอไม่ต้องไปทำงานก็ได้นะ เพิ่งหายควรพักผ่อน"ชายหนุ่มพูดด้วยความเป็นห่วง

          "ขอบคุณค่ะ แต่ฉันยังทำงานไม่เสร็จ"

          "ฉันแคลเซิลงานให้เธอหมดแล้ว"

          "ขอบคุณค่ะ"เธอรีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็วเพราะอึดอัดหรือทนสายตาห่วงใยที่เขาส่งมาไห้เธอไม่ไหว

          "กลับดีดีนะพลอย"เต้ยส่งเสียงบอกน้องสาวแต่สายตาของเขากลับกำลังจับผิดท๊อป

          "พรุ่งนี้เดี๋ยวฉันจะไปรับแกที่บ้านนะ"

          "รับฉันหรือรับพลอยวะ"เต้ยแซวอย่างสนุกปาก

          เช้าวันต่อมา

          ครืน ครืน เสียงรถยนต์ของท๊อปส่งเสียงดังอยู่หน้าบ้านของเต้ย พลอยรีบเดินออกมาต้อนรับแล้วก็โทรเรัยกเต้ย

          "พี่เต้ยอยู่ไหนแล้วคะ............อ๋ออยู่บริษัทแล้วเหรอ" ติ้ด "พี่เต้ยบอกว่าให้ฉันไปกับคุณเขาไปรออยู่ที่บริษัทก่อนแล้ว" พลอยหน้าแดงซ่าน

          "ไอ้เต้ยเอ้ย"ท๊อปพึมพำเบาๆ

          ท๊อปจัดการขับรถไปส่งพลอยที่บริษัท บรรยากาศภายในรถมีแต่ความเขินจนทั้งสองวางตัวไม่ถูก ครืน 

          "ถึง ที กรุ๊ป แล้ว"ทีอปกล่าวอย่างโล่งใจ

          "เออ..คุณคะ กระโปรงของฉันมันติดกับสายรัดนิรภัยค่ะเอาออกไม่ได้"

          "เดี๋ยวผมช่วย"ท๊อปโน้มตัวไปไปหาต้นตอของปัญหา ทำให้ตอนนี้ทั้งสองแนบชิดซะอย่างกับเป็นเนื้อเดียวกัน

          "ได้แล้ว"ชายหนุ่มดันตัวเองขึ้นมาทำให้ปะทะเข้ากับแก้มนวลโดยบังเอิญ

          "ฉันขอโทษมันเป็นอุบัติเหตุ"

          "ไม่เป็นไรค่ะ"เธอตอบเสียงสั่นๆด้วยความเขินโดยที่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายก็มีสภาพไม่ต่างกับเธอเท่าไหร่นัก

          "ขอตัวค่ะ"เธอรีบวิ่งออกไป โดยมีท๊อปยืนยิ้มให้เธออยู่และเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ก็อยู่ในสายตาของเต้ยทั้งหมด