ความรักคือ...

"พิม!!"

 

พิมหญิงสาวที่เคยเป็นแฟนโทโมะที่ทำให้โทโมะนั้นเคยเสียใจ

 

"โมะมาทำอะไรที่นี่คร่าา"

 

"พิมออกไปจากผม"

 

พิมเข้าไปเกาะแขนของโทโมะ

 

"อะไรกันนะโมะขา โมะเปลี่ยนไป!!"

 

"เปลี่ยนไปอะไร คุณนั้นแหละที่เป็นคนบอกเลิกผผมเองแล้วไปคบกับไอกวินนั้น"

 

"ป่าวนะค่ะ!! พิมถูกใส่ร้าย พิมไม่มีทางทำยังนี้นนะค่ะ ฮือๆๆ"

 

"พิมพอเถอะ ผมขอจบแค่นี้ เพราะคุณเป็นคนบอกเลิกผมเอง"

 

"ไม่นะค่ะ โทโมะ!! ฮือๆๆๆ"

 

"เห้ยนายเป็นอะไรหรือป่าว"

 

แก้วที่ยืนดูอยู้นานก็เขาไปถามโทโมะที่ดูสีน่าไม่ดีเอาซะเลย

 

"ไล่เขาออกไปที ขอร้อง"

 

โทโมะเขาไปในภายในห้องของแก้วที่อยู่ในตัวร้าน(ตามจริงมันเป็นบ้านและมีร้านอยู่ภายในด้วย)

 

"อืมๆ โอเค"

 

"โมะขาาาา โมะทิ้งพิมไป ฮือๆๆ"

 

"โอ๊ยยยย แม่คุณ จะมาดราม่า่ในร้านของฉันอีกนานไหมค่ะ"

 

"นี่แกเป็นใครห๊ะ ถึงมายุ่งเรื่องของฉัน ออกไปไป๊!! เป็นแค่ลูกจ้าง"

 

"ใคร ใครลูกจ้างมิทราบ ฉันนะเป็นเจ้าของร้านที่นี่ แล้วเธอละเป็นใครมาร้องหายฟูมฟายให้ผู้ชายดู

 

ในร้านฉันห๊ะ!!!"

 

"แก นี่ เดี่ยวเจอฝามือหรอก ออกไปอย่ามายุ่งกับโทโมะของฉัน ฉันจะเข้าไปหาเข้า!!"

 

"ผู้ชายไม่เอาแล้วยังเสนอตัวเขามาอีกนะค่ะ โทโมะนะเขาเป็นของฉัน เข้าใจนะเป็นของฉัน!!"

 

แก้วตวาดใส่หญิงสาวที่มีชื่อว่าพิม

 

"อ๊ายยยยยยยย แก แก ฉันจะตบแก ฉันจะฟ้องคุณแม่ของฉันให้มาเอาเรื่องแกให้ถึงที่สุด ที่แกมา

 

ว่าฉันแบบนี้"

 

"เชิญค่ะ ฉันไม่กลัวฉันจะไม่ฟ้องแต่ฉันจะแจ้ง!!"

 

"แจ้งอะไรของแก!!"

 

"แจ้งตำรวจมาจับเธอไงหละ!! ขอหาบุกลุกที่เข้ามาในร้านของฉันและมาโวยวาย"

 

"อ๊ายยยยย ฝากไว้ก่อนเถอะ"

 

"ฉันไม่ใช่ธนาคารไม่รับฝากค่ะ เชิญออกไปจากร้านฉันค่ะ ประตูอยู่ทางด้านหน้า ไม่ไปส่งนะค่ะ ถ้ามี

 

เท้าก็เชิญเดินเองค่ะ"

 

"รู้!!"

 

พิมเดินออกไปจากร้านของแก้ว

 

"ผู้หญิงอะไรทำไมถึงได้บ้าขนานนี่ เฮ้อ~"

 

"เขาไปแล้วหรอ"

 

โทโมะที่อยู่หน้าห้องพูดถามแก้วที่อยู่กลางร้านพึ่งเสร็จภารกิจจากการด่าเถียงกับพิมเมื่อกี้

 

"อืม นายเขาห้องไปทำใจก่อนไป เีดี่ยวฉันเอาน้ำไปให้"

 

"อืม"

 

ณ ในห้องของแก้ว

 

"นายกล้าไปคบกับผู้หญิงแบบนี้ได้ไงกัน"

 

"ตอนแรกเขาไม่ได้เป็นแบบนี้นิ"

 

"อ่อ นายไม่เป็นไรใช่ไหม?"

 

พรึ่บ!!

 

จู่ๆร่างสูงก็เข้าไปกอดร่างบางอย่างแน่น ร่างบางที่กำลังตกใจอยู่ก็กำลังเข้าใจว่าผู้ชายคนนี้กำลัง    

 

ทำใจอยู่

 

"ใจเย็น นายมีค่ากว่านั้นเยอะ ไปหาคนที่ดีกว่าผู้หญิงคนนั้นเถอะ"

 

ร่างสูงเริ่มคลายก่อนและใช่มือทั้งสองข้างจังใหล่เอาไว้และมองหน้ากัน

 

"เธอทำไมเธอถึงน่าหลงใหลขนานนี้"

 

จุ๊บ~

 

ร่างสูงขยับริมฝีปากที่หนาของเขาไปประกบกับริมฝีปากบางหวานอย่างของรางบางที่ต้องใจอยู่ ร่าง

 

บางที่ตกใจก็ใช้แต่มือทุบเตือนสติร่างสูงที่กำลังจูบร่างบางอย่างหนักหน่วง ร่างสูงไม่สนใจอะไร เริ่ม

 

ทำให้มันเร้าร้อนมากกว่าเดิมโดยการเปิดริมฝีปากของตนเองและของร่างบางที่ยังดิ้นไม่หยุด และ

 

ร่างสูงใช้ลิ้นค้นหาความหวานของร่างบาง

 

"อื อื อ่อย อัน อะ!!"

 

 

 

******************************************

 

>< เขิลเบย รักคนอ่านคอมเม้นและติดตามด้วยยยย