"Just break ห่างกันซักพัก"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ร่างสูงนั่งดีดกีตาร์ตัวโปรดอยู่บนโซฟา ตัวที่เค้ารักทั้งหวงเป็นที่สุดจนไม่ยอมให้ใครแตะต้อง

กีตาร์ตัวนี้ เป็นตัวแรกที่เค้ามี ที่เค้าหาเงินมาซื้อด้วยน้ำพักน้ำแรงของตนเอง เป็นตัวที่เค้าใช้ฝึกเล่น เรียนรู้ จนสามารถเล่นได้ดั่งทุกวันนี้

จะเรียกว่าโตมาด้วยกันก็คงไม่ผิดนัก กีตาร์ตัวนี้เปรียบเสมือนเพื่อน เพื่อนที่คอยร่วมสุข ร่วมทุกข์

และในขณะเดียวกัน...ก็เต็มไปด้วยความทรงจำต่างๆมากมาย

......

.....

....

...

..

.

"ป๊อป~สอนฟางเล่นกีตาร์หน่อยสิ"เสียงหวานดังขึ้นพร้อมแขนนุ่มที่โอบรอบคอแกร่งจากด้านหลัง กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวเธอทำเอาก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายเต้นระร้วราวกับจะทะลุออกมาด้านนอก

"ตัวนั้นไอป๊อปมันไม่ให้แตะหรอกฟาง หวงจะตาย"เคนตะเอ่ยพร้อมเดินออกจากห้องซ้อมไป เพื่อให้ทั้งสองได้อยู่ด้วยกัน

"จริงหรอ"ใบหน้าหวานบูดลง ป๊อปปี้เห็นท่าทางนั้นก็อมยิ้ม

"มา สอนก็ได้"ดึงมือบางให้นั่งลงข้างกาย ฟางยิ้มอย่างดีใจพร้อมรับกีตาร์มาวางบนจับอย่างถูกวิธี ก็เธอเคยเห็นเค้าเล่นบ่อยๆนี่

"อ่ะ ฟังนะ"ป๊อปปี้เริ่มสาธยายถึงส่วนประกอบต่างๆ และวิธีเล่น เรื่อยมาถึงการจับคอร์ด

"นิ้วชี้ไว้เส้นนี้ นิ้วกลางไว้เส้นนี้ นั้นแหละ ดีดช้าๆ"ป๊อปปี้กับนิ้วของฟางจับไปกดตามเส้น แล้วดีดไปเรื่อยๆ ก่อนจะพบว่ามันไม่คล่องตัวเอาเสียเลย

"เอางี้นะฟาง"ป๊อปปี้ขยับเข้าไปใกล้ขึ้นก่อนจะโอบกอดร่างเล็กไว้กลายๆ มือหนึ่งจับนิ้วเล็กให้กดคอร์ด อีกมือก็คอยจับมือบางดีดไป

ริมฝีปากสวยของทั้งสองมีแต่รอยยิ้มแสนสุข

"แง้!!! เปลี่ยนคอร์ดไม่ทันอ่าาา"ปากจิ้มลิ้มเอ่ยประท้วง เมื่อเริ่มเล่นได้ทั้งเพลงแล้ว แต่ด้วยจังหวะความเร็วของเพลงทำให้เธอเปลี่ยนคอร์ดไม่ทัน

ป๊อปปี้ยิ้มอย่างเอ็นดูเด็กน้อยข้างกาย

"ไม่ต้องมายิ้มเลย"ฟางโวย

"โอ๋ๆ ค่อยๆฝึกหน่า เดี๋ยวก็ทำได้"ป๊อปปี้ยีผมนุ่มปลอบ

"อย่ายีสิ"ฟางดึงมือป๊อปปี้ออกอย่างเคืองๆ ก่อนจะหันไปฝึกดังเดิม...

"อ๊าาา ไม่ได้อีกแล้ววว"ฟางงอแง

"ใจเย็นๆ"ป๊อปปี้ลูบแขนบาง ฟางได้ทีรีบกอดแขนแกร่งไส้ พร้อมเอาใบหน้าสวยหวานของตนถูไถไปมาอย่างออดอ้อน

"ฟางทำไม่ได้อ่าา ป๊อปช่วยหน่อยสิ"

"ป๊อปจะช่วยยังไง"

"ก็นี่ไง"ฟางรีบส่งหัวกีตาร์ด้านที่จับคอร์ดให้ป๊อปปี้ ส่วนตัวเองก็ขยับตัวไปติดกับป๊อปปี้ ทำให้ฟางอยู่ตรงบริเวณที่ใช้ดีดพอดี ป๊อปปี้เดาออก

"โห่ ขี้โกงนี่"ป๊อปปี้บีบจมูกรั้นอย่างหมันเขี้ยว

"น้าาาา นะๆๆ ป๊อปช่วยหน่อยนะ"

"ก็ได้ๆ"ป๊อปปี้ใจอ่อนอีกตามเคย หรือให้พูดจริงๆ คือไม่เคยใจแข็งกับฟางได้เลยต่างหาก

"น่ารักที่สุด"ฟางหยิกแก้มป๊อปปี้อย่างน่ารัก

"มาๆ"ป๊อปปี้เริ่มจับคอร์ดพร้อมๆกับที่ฟางดีดจังหวะ แต่ไปๆมาๆ มันช่างลำบาก...

"มานี่มาฟาง"ป๊อปปี้วางกีตาร์ลงพร้อมดึงร่างเล็กมานั่งบนตัก ฟางหน้าแดงซ่านด้วยความเขิน มือเรียวโอบเอววางไว้ข้างหนึ่ง

ก่อนจะหยิบกีตาร์มาไว้บนตักฟางตามเดิม กลายเป็นว่า เธอนั่งอยู่บนตักเค้า แถมโดนกอดไว้กลายๆอีกด้วย

"อึ้งอะไรอยู่เล่า ดีดสิ"ป๊อปปี้เก็กหน้านิาง ทั้งที่ในใจสุดแสนจะแฮปปี้ดี้ด้า ฟางหน้าร้อนผ่าวเมื่อความอบอุ่นจากตัวป๊อปปี้ที่อยู่แนบกับตัวเธอแผ่เข้ามาในหัวใจ เธอปฏิเสธไม่ได้จริงๆ ว่าเค้าเป็นผู้ชายคนแรกที่ทำให้เธอหวั่นไหวได้มากขนาดนี้ มากที่สุด

...

ภาพจากกระจกสะท้อนให้เห็นป๊อปปี้เล่นกีตาร์พร้อมกับร้องเพลงให้คนตัวเล็กที่นั่งซบอกแกร่งอยู่บนตักฟังเฉยๆ หัวใจทั้งสองมีแต่ความอบอุ่น

~ก๊อกๆๆๆ~

เสียงเคาะประตูดึงให้ป๊อปปี้กลับมาสู่โลกความเป็นจริง คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเมื่อนึกสงสัยว่าใครมาหาเอาดึกดื่นป่านนี้

มือเรียววางกีตาร์ลงอย่างทะนุถนอม ก่อนจะก้าวเท้าไปเปิดประตู

"ไอบอม ไอมี่"ป๊อปปี้เอ่ยชื่อเพื่อนสนิทที่ยืนอยู่หน้าห้อง

"เออ เป็นไงมั่ง"

"อะไรเป็นไงมั่ง?"

"ก็แกกับน้องฟาง..."บอมหยุดพูดไปทันทีเมื่อสีหน้าของเพื่อนหนุ่ม สายตาที่บังเอิญมองไปเห็นรูปถ่ายคู่ของป๊อปปี้กับฟาง

ตอนที่ไปต่างประเทศด้วยกัน และกีตาร์ที่วางอยู่ด้วยกันทำให้เค้าส่งมือไปตบบ่าเพื่อนอย่างให้กำลังใจ

"ป่ะ ไปดื่มกันดีกว่า ลืมๆมันไปบ้าง"

#####################

มาอัพแล้วววว เอาหวานๆมาจัดให้ก่อนเศร้า

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะ รักมากกกกก ทวงฟิคทุกวัน

ถึงป๊อปจะไม่มีฟาง แต่ป๊อปก็มีเพื่อนๆที่เป็นห่วงป๊อปนะ สู้ๆ

ช่วงนี้ เฮียน่าสงสารมากๆเลย TToTT

ถ้าเรตติ้งตอนนี้ดี เม้น โหวต อ่าน กันเยอะๆ พรุ่งนี้จะมาปั่นให้อีกตอนน้าาา