"Just break ห่างกันซักพัก"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"ที่รักกกกกกกกกกกกกกก"

เสียงอ้อนเอ่ยพร้อมกับแขนเรียวที่โอบกอดหมับเข้าที่เอวบางของคนตัวเล็ก ใบหน้าหล่อวางเกยลงบนไหล่กลมกลึง จมูกโด่งขโมยหอมแก้มเนียนไปฟอดใหญ่

"อะไรเนี่ยป๊อป"

ฟางได้แต่แอบงงกับอาการขี้อ้อนของร่างสูง เค้ารู้มั้ยนะ ว่าอาการแบบนี้มันช่างน่ารักที่สุดในโลก ยิ่งเป็นป๊อปปี้ทำ เธอยิ่งอยากจะหยิกแก้มนุ่มๆของอีกฝ่ายมาเล่นเสียเหลือเกิน

"คิดถึงที่รักนะะะะะะะ"

ป๊อปปี้ยังคงอ้อนต่อไป ฟางแอบอมยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้

"ฟางก็คิดถึงป๊อปนะ"

ฟางพึมพำออกมา ทำเอาคนที่ได้ยินหัวใจพองโต ริมฝีปากเรียวยิ้มกว้างอย่างยิ้มความสุข

"เดี๋ยวนี้ปากหวานนะเรา"

"ใครปากหวาน???"

ฟางตีมึน ป๊อปปี้จึงตอบกลับด้วยการโน้มหน้าลงมาจูบ ยนยันตวามหวานจากปากฟางอย่างดูดดื่มแทน...

"หวานจริงๆนะ"

"ไอหมีบ้า"

ฟางดันตัวป๊อปปี้ออกเขินๆ ก่อนจะเสไปมองวิวสวยๆจากระเบียงห้องแทน ป๊อปปี้กอดฟางไว้ เอ่ยปากอ้อนฟางอีกครั้ง

"ที่รักกกกกกก~"

"อะไรย่ะ มาที่รงที่รัก อ้อนเอาอะไรอีกคะ"

"ไม่ได้อ้อนซะหน่อย" ริมฝีปากเรียวบ่นอุบอิบ

"เห็นอลิสบอกว่าผู้หญิงชอบให้พูดแบบนี้"

"..."

ฟางอึ้งปนจุกไปนิดๆ อารมณ์ที่อยากจะสวีตหวานกับร่างสูงต่อหายวับไปกับสายลม เมื่อชื่อผู้หญิงคนนั้นเอ่ยออกมา...

"ผู้หญิงคนนั้นชอบก็เรื่องของเค้า แต่ฟางไม่ชอบ!!!"

ร่างเล็กดึงมือเรียวที่กอดเอวบางของเธอไว้ออก สาวเท้าหนีกลับเข้าห้อง ป๊อปปี้ที่เริ่มสัมผัสได้ถึงอาการผิดปกติของคนตัวเล็กรีบวิ่งตามเข้าไปทันที

"ฟาง ฟางเป็นอะไร"

มือเรียวรั้งแขนบางของคนที่เดินหนีไว้มั่น ฟางสะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของป๊อปปี้ คว้ากระเป๋าถือขึ้นเตรียมเดินออกจากห้อง

"ฟาง ฟางคุยกับป๊อปก่อนสิ ฟางเป็นอะไร"

ป๊อปปี้ดึงฟางให้นั่งลงบนโซฟา พร้อมเชิดใบหน้าสวยหวานขึ้นมาจ้องอย่างหาคำตอบและเป็นห่วงเป็นใย

ฟางหลบสายตาอ่อนโยนที่ป๊อปปี้ส่งมาให้ พลัน น้ำตาเม็ดสวยก็ไหลลงอาบแก้มเนียน

"ฟาง ฟางร้องไห้ทำไม ฟางเป็นอะไร บอกป๊อปมาสิฟาง"

อีกฝ่ายเมื่อเห็นน้ำตาของคนตัวเล็กก็ตกใจ หัวใจที่เต็มไปด้วยความรักความเป็นห่วงปวดแปล๊บเพียงแค่เห็นน้ำตาของคนที่รัก ยิ่งเธอปล่อยน้ำตาออกมามากเท่าไหร่เค้ายิ่งกระวนกระวาย รั้งคนตัวเล็กขึ้นมากอดบนตัก มือเรียวลูบผมนุ่มของฟางอย่างปลอบประโลม

"ฟางร้องไห้ทำไมครับ ฟางเป็นอะไร บอกป๊อปมาสิฟาง"

"ฮึก.... ฮือๆๆๆๆ"

ฟางร้องไห้ออกมาพร้อมกอดคนตัวใหญ่ไว้แน่น ใบหน้าเนียนแนบเข้ากับแผงอกแข็งแกร่งแสนอบอุ่น ยิ่งเค้าแสดงออกว่าเค้าเป็นห่วงเป็นใยเธอเท่าไหร่ เธอยิ่งอยากร้องไห้ออกมามากเท่านั้น เธอไม่รู้จริงๆว่าเธฮเป็นอะไร หากแต่ที่รู้ๆคือ คำว่า 'อลิส' จากปากของป๊อปปี้ทำเอาเธอแทบทรุด และความจริงในวันนี้ทำให้เธอรู้... เธอกลัว

กลัวจริงๆ

กลัวว่า

เค้าจะทิ้งเธอไป....

แบบที่เธอเคยทำกับค้าเอาไว้

แบบที่เธิได้เคยทำร้ายเค้าเอาไว้...

ถ้าเค้าทิ้งเะอไป

เธอจะทำอย่างไร???

'ฟางรักป๊อปนะ รักมาก รักจนเสียไปไม่ได้จริงๆ'

@Fang's room

ป๊อปปี้วางร่างเล็กลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล หลังจากที่เธฮร้องไห้จนหลับไป สายตาคมมองใบหน้าหวานที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา คิ้วสวยที่ขมวดเข้าหากันทำให้เค้ารู้ว่าเธฮมีเรื่องที่ไม่สบายใจอยู่

'ฟางมีปัญหาอะไร ฟางบอกป๊อปได้นะ ป๊อปพร้อมรับฟัง และให้คำปรึกษาเสมอ เป็นห่วงนะ'

มือเรียวพิมพ์ข้อความลงในสมุดบันทึกบนไอโฟนเครื่องสวยของคนตัวเล็ก พร้อมเปิดทิ้งไว้รอให้เะฮตื่นขึ้นมาอ่าน มือเรียวไล้ไปตามใบหน้าสวยเพื่อเ้ช็ดคราบน้ำตา ก่อนริมฝีปากเรียวจะประทับลงบนหน้าผากมล ไล่ลงมากดจูบเบาๆที่ริมฝีปากบาง จัดเธอให้นออยู่ในท่าที่สบายที่สุด ตัดสินใจกับตัวเองในใจเงียบๆว่าเค้าควรจะปล่อยให้เธออยู่คนเดียวคงจะดีกว่า แม้ว่าความจริงอยากจะเฝ้าเธอไว้ แต่เมื่อคิดไปคิดมาเธอคงยังไม่อยากเจอเค้า จึงเลือกที่จะเดินออกมาจากห้องฟาง

"ป๊อปรักฟางนะ"

###############################################

ขอโทษษษษษษษษษษษษษษษ รีดเดอร์ทุกคนจริงๆนะคะ ที่เราไม่ได้อัพเลย เราใกล้สอบแล่้ว ใกล้จบม.3แล้ว งานเยอะมากไปพิเศษเลย ขอบคุณทุกคนที่ยังติดตาม ยังมาอ่านกันอยู่นะคะ จะพยายามอัพให้บ่อยที่สุดเท่าที่จะทำได้

#ขอบคุณทุกๆคอมเมนต์ ทุกๆกำลังใจ ทุกๆการกดเข้ามาอ่านของทุกคนที่ทำให้ซันมีวันนี้นะคะ

#ฟิคยังสนุกอยู่มั้ยอ่าาาา อยากได้แบบไหนบอกกันได้นะคะ

#ขอถามหน่อยว่าอยบากให้จบยังไง เพราะแอบแพลนไว้ ว่าอาจจะไม่ได้ให้ป๊อปปี้กับฟางได้รักกัน #แต่ก็อยากให้รักกัน

อยากให้จบแบบไหนช่วยบอกกันด้วยนะคะ ใกล้จบแล้วน้าาา ขอบคุณค่ะ