"Just break ห่างกันซักพัก"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"ไม่ว่างหรอ อือ ไม่เป็นไร"

ฟางวางสายจากป๊อปปี้ที่บอกเธอว่าไม่ว่างอย่างเศร้าๆ เฟย์กับแก้วลอบมองพี่ใหญ่ของวงที่ตอนนี้อาการค่อนข้างน่าเป็นห่วงด้วยสายตาห่วงใย ทั้งสองสบตากันก่อนจะเดินเข้าไปหาร่างเล็กที่นั่งเหม่ออยู่ที่หน้าต่าง

"แหมมม พี่ฟาง มานั่งเล่นเอ็มวีอะัไรคนเดียวตรงนี้เนี่ย"

เฟย์ฉีกยิ้มใส่พี่สาว วงแขนบางโอบกอดร่างพี่สาวอย่างแสนรัก แก้วส่งมือไปจับแก้มนุ่มนิ่ม พร้อมหยิกไปมาอย่างที่เคยทำ

"คิดอะไรอยู่ห๊ะ คิดมากจนแก่แล้วววววว"

"อะไร ฟางยังไม่แก่นะ!"

สายตาหวานค้อนขวับ แก้วได้ทีรีบแกล้งใหญ่

"ไม่แก่ได้ไง โห่ ดูๆๆๆ อันนี้ริ้วรอยอะไรเนี่ย สงสัยต้องไปวุฒิศักดิ์แล้วเนอะเฟย์"

"อายุยี่สิบ หน้าแก่กว่าเจ้โฟร์อีก 555"

"ยัยหัวหอม!!"

ฟางตีเฟย์เสียงดังเพี๊ยะ จริงอยู่นะที่เธอน่ะอายุมากที่สุดในวง แต่เธอยังไม่แก่นะ จริงๆๆๆๆ

"โธ่ ทำเป็นรับความจริงไม่ได้"

"ยัยแก้ววววววววววววววววววววว"

ฟางลุกขึ้นโวยวาย ขึ้นคร่อมอีกฝ่ายทันที

"อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย คนแก่รังแกเด็ก"

แก้ววิ่งหนีไป ฟางรีบวิ่งตามไปทันที

"หยุดเดี๋ยวนี้นะยัยแก้วววววววววววววววววว"

"แก่ขนาดนี้จะวิ่งทันหร้ออออออ"

เฟย์มองแก้วกับฟางที่เล่นวิ่งไล่จับกันรอบห้องด้วยรอยยิ้มเล็กๆ ยิ้มหวานๆแสนสวยที่ปรากฎบนใบหน้าหวานของพี่สาวทำให้เฟย์อดยิ้มตามไม่ได้ บอกตรงๆเธอก็ยังไม่รู้ชัดว่าเกิดอะไรขึ้นกับพี่สาวกันแน่ หากแต่รู้ว่ามันเกี่ยวข้องกับชายหนุ่มหัวหน้าวง K-OTIC แน่นอน ถึงเธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แตเธอก็สัมผัสได้ว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดา ถึงฟางจะทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำเป็นสดใสเหมือนเดิม แต่เธอก็รู้... ว่าพี่สาวของเธอกำลังมีปัญหาหัวใจ อย่างหนักหน่วงเสียด้วย

และไม่ว่าใครจะเป็นต้นเหตุของเรื่องนี้... เธอก็จะไม่ทิ้งให้พี่สาวของเธอต้องเจ็บปวดแน่นอน

'ป๊อป'

'???'

'ป๊อป... เปลี่ยนไปนะ รู้มั้ย'

ฟางกลั้นใจพิมพ์ถ้อยคำที่อยากจะบอกเค้ามาหลายรอบส่งไป ทำเอาอีกฝ่ายเงียบไปนานเลยทีเดียว

'ตรงไหนหรอฟาง'

'ก็หลายๆอย่าง'

'อะไร'

'ฟางก็... บอกไม่ถูก แต่อย่างหนึ่ง ที่ฟางมั่นใจ'

'...'

'ป๊อป มีอะไร ที่ไม่ได้บอกฟาง'

'ฟางหมายถึงอะไร'

'ป๊อปรู้อยู่แก่ใจ อย่าบังคับให้ฟางพูดเลยดีกว่า'

'ฟาง... รู้'

'รู้อะไร'

'ก็... เรื่องที่ป๊อปไม่ได้บอกฟางไง'

'แล้วฟางรู้อะไรมาล่ะ'

ต่างคนก็ต่างไม่มีใครยอมพูดก่อน ทั้งๆที่ในใจเริ่มรู้กันแล้วว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร หากแต่ไม่กล้าพูด ไม่กล้ายอมรับ ไม่กล้าสารภาพก็เท่านั้น

'เรื่อง... อลิสใช่มั้ย'

ป๊อปปี้พิมพ์กลับมา ฟางเจ็บจี๊ดที่หัวใจขึ้นมา่ทันที แต่นิ้วเรียวก็พิมพ์ตอบไป

'ใช่'

ฟางตอบ ป๊อปปี้เงียบไปพักนึง ก่อนที่ไม่นานป๊อปปี้จะโทรหาเธอ ฟางกดรับทันที

"ฟาง ป๊อปกับน้องเค้าไม่ได้มีอะไรกันนะ"

เสียงป๊อปปี้ยังคงหนักแน่น อบอุ่น และมีพลังเช่นเคย แต่ฟางก็อดแย้งไปไม่ได้

"แต่น้องเค้าชอบป๊อปนะ"

"แต่ป๊อปไม่ได้ชอบเค้า"

"..."

"ป๊อปก็ คุยกับเค้าปกตินะฟาง ป๊อปไม่ได้คิดอะไรกับน้องเค้าจริงๆ"

"ฟางเชื่อป๊อปได้ใช่มั้ย"

"ฟางอย่าคิดมากสิ อย่าระแวง เชื่อใจป๊อปนะ ป๊อป... รักฟาง"

"..."

"รักฟางคนเดียวจริงๆ"

"ฟาง ก็รักป๊อปนะ"

"โห่ ป๊อปเขินนะเนี่ย"

อีกฝ่ายตอบกลับมาพร้อมเสียงที่ทำให้รู้ว่าเค้ากำลังเขินจริงๆ ฟางอดยิ้มออกมาไม่ได้

"แล้วคิดว่าเวลาป๊อปบอกรักฟาง ฟางไม่เขินรึไงเล่า"

"ก็เห็นบอกว่าอยากฟัง"

"เมื่อไหร่กันยะ"

"ผมรักคุณ ผมรักคุณ ผมรักคุณนะ อยากฟังแค่ค่อยๆ ไม่ต้องบ่อย อย่างน้อยทุกๆวัน~"

"ไอหมีบ้า!!!"

ฟางร้องด้วยความเขิน ป๊อปปี้หัวเราะชอบใจ หากแต่เสียงของเพื่อนชายของป๊อปปี้ที่ดังเข้ามาในสายทำให้ฟางรู้ว่าเค้ากำลังยุ่ง

"เอ่อ... เค้าขอไปทำงานต่อก่อนนะเตงงง"

"เออ ไปได้แล้วไป"

"ไล่กันเลยนะ"ป๊อปปี้บ่นงึมงำ "คิดถึงนะ ฝันดีครับ"

ป๊อปปี้เอ่ยก่อนจะวางสาย หากแต่เสียงผู้หญิงที่แวบมาในโทรศัพท์ช่วงที่เค้ากำลังวางสายไปทำให้ฟางแอบกังวลอย่างอดไม่ได้

'ฟางเชื่อใจป๊อปนะ อย่าทำให้ฟางผิดหวัง'

####################################################

มาอัพแล้ววววว เม้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กันด้วยนะ

เฮียไม่คิดอะไร แต่ก็ไม่ปฎิเสธเค้าเนอะ บอกเลยว่าเรื่องนี้อลิสไม่จบง่ายๆนะจ๊ะ รักแท้แพ้ใกล้ชิดรึเปล่าก็ไม่รู้สินะ ^^

#ขอบคุณทุกคนนะคะ ที่ติดตามกันมาตลอด รักทุกคนนนนนนนน