"Just break ห่างกันซักพัก"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

'จุ้บ'

'จุ้บ'

สายตาคมเหม่อมองหน้าจอที่แสดงให้เห็นถึงข้อความผ่านแอปพลิเคชั่นไลน์ที่เค้าคุยกับคนตัวเล็กล่าสุด เค้าไม่ได้คุยกับเธอมาจะเดือนนึงแล้ว ตั้งแต่เธอกลับไปถ่ายภาพยนตร์นั้น...

เค้าไม่เข้าใจจริงๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเค้าและเธอกันแน่

ถ้าเธอไม่ได้ถ่ายหนังเรื่องนั้น... 'เรา'ก็ยังเป็นเหมือนเดิม เราก็ยังได้คุยกันแทบจะทุกวัน หรืออน่างน้อย เราก็ใกล้กันมากกว่านี้

แต่เมื่อเธอกลับไปที่กองถ่ายนั้นเมื่อไหร่ล่ะก็...ความสัมพันธ์ระหว่างเค้ากับเธอก็สั่นคลอนลงทันที

เรื่องแบบนี้มันเกิดกับเค้ามาหลายต่อหลายครั้ง กลับไปกลับมา และทุกครั้ง...มันก็เจ็บมากขึ้น ทุกๆครั้ง

เพราะไม่ว่าถึงเค้าจะเจ็บปวดแค่ไหน เจ็บปวดแค่ไหน เสียใจแค่ไหน หรือเธอจะลืมเค้าไป เธอไปสวีตกับใคร...

แค่เพียงเธอกลับมา...กลับมาคุยกับเค้าดังเดิม กลับมาสนใจเค้า หรือแค่เพียงเธอทักมา หัวใจที่เจ็บปวดเจียนแหลกสลาย มันก็กลับมามีชีวิตใหม่อีกครั้ง มันยังซื่อสัตย์ต่อเธอ ยังรอแต่เธอ ยังรักเพียงแค่เธอเสมอ ไม่ว่าเธอจะทำให้เค้าเจ็บปวดมากแค่ไหนก็ตาม...

แม้ว่าเค้าจะต้องกลับไปเจ็บอีก ซ้ำแล้วซ้ำเล่าก็ตาม....

"เอ้า ชน"แก้วเหล้าในมือเรียวถูกจับกระดกเข้าปากอีกครั้ง เมื่อเพื่อนๆทุกคนเป็นห่วงเค้ามากจนต้องลากเค้ามาเที่ยว แต่ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ

เค้าก็ยังนึกไปถึงวันนี้เค้ากับฟางอยู่ด้วยกันที่นี่ จะว่าไป...ทุกที่เลยต่างหาก ฟางอยู่ในหัวใจของเค้าเสมอ จนไม่ว่าอะไรก็ทำให้เค้าลืมเธอไม่ได้

"หึ"ป๊อปปี้แค่นยิ้มอน่างสมเพชตัวเอง ใครก็ได้ช่วยบอกเค้าที ว่าเค้าไม่ได้กำลังทำตัวประชดแฟนตัวเองด้วยการออกมาดื่มเรียกร้องความสนใจ

ไม่สิ ไม่ได้ ไม่ใช่อย่างแน่นอน ก็เค้ากับฟาง...ไม่ได้เป็นแฟนกันนี่

"เค้าเป็น...คนพิเศษ"

คนพิเศษ...ที่ได้แค่'เศษใจ'

แค่คิดหัวใจดวงน้อยก็เจ็บจี๊ด ป่านนี้เธอคงอยู่กับไอหมอนั้น ไม่สนใจเค้าหรอก ตอนนี้เค้าเป็นอะไรสำหรับเธอกันแน่ เค้ายังไม่รู้เลย

เค้ารู้แค่ว่า...เค้าต้อง'รอ'

รอ จนถึงวันที่เค้ากับเธอจะสามารถเปิดเผยความรู้สึกที่มีต่อกันได้อย่างชัดเจน

รอ จนถึงวันที่เธอพร้อม

วันที่เธอเรียนจบ

วันที่เธอจะมีเวลาให้เค้า

วันที่เค้าเองก็จะมีเวลาให้เธอ

วันที่...เป็นวันของเรา

ปกติ เค้าจะเชื่อเสมอ ว่าวันนั้นจะต้องมาถึง มันจะต้องมีวันนั้น วันสำหรับเค้าและเธอ...

แต่ตอนนี้เค้าเริ่มไม่แน่ใจเสียแล้ว วันนั้นยังมีอยู่จริงๆงั้นหรือ หรือมันเป็นแค่ฝันลมๆแล้งๆ ของเค้าเพียงคนเดียว

~เมื่อไหร่ก็ใช่เธอ ตอบทุกคำถามของเธอ~

เสียงจากไอโฟนเครื่องสวยในกระเป๋ากางเกงทำให้ป๊อปปี้ตื่นจากภวังค์ ริมฝีปากเรียวแย้มขึ้นอย่างมีความสุข หัวใจในอกเต้นตูมตาม

เมื่อเห็นว่าคนที่โทรมาเป็นใคร

'Fang'

เท้าเรียวก้าวออกจากโต๊ะไปด้านหลังผับ ความเงียบสงบแตกต่างจากในนั้นทำให้ป๊อปปี้สบายใจขึ้น มือเรียวกดรับสายร่างเล็ก

"ฮัลโหล"

"ฟางง่วงแล้ว อย่าแกล้งกันสิ ยัยขี้เซาเอ้ยยยยย อย่ายีหัวฟางสิ ฮ่าๆๆๆ ฟูๆๆๆ"

ริมฝีปากเรียวหุบยิ้มลงช้าๆเมื่อหูได้ยินเสียงจากปลายสาย เข้าใจแล้ว เธอคงกำลังเล่นกับหนุ่มในกอง แล้วมือคงเผลอมากดโทรหาเค้า ทำให้เค้าต้องมาฟังมันอย่างช่วยไม่ได้ ด้วยความที่เสียงของทั้งคู่ชัดมาก ทำให้ป๊อปปี้รู้ทันที ว่าทั้งสองอยู่ใกล้ชิดกันมากขนาดไหน

"ป๊อปเป็นตัวอะไรของฟางงั้นหรอ"

เสียงทุ้มพึมพำอย่างเจ็บปวด มือหนากำแน่นจนเส้นเลือดปูดโปน ก่อนมันจะถูกซัดเข้ากับกำแพงใกล้ๆจนเลือดออก หากแต่ความเจ็บที่เกิดขึ้น

เทียบไม่ได้แม้แต่นิด กับความเจ็บที่หัวใจ...

"ฟางบอกให้ป๊อปรอทำไม ฟางบอกให้ป๊อปเป็นห่วงฟางทำไม ฟางทำแบบนี้ทำไม ฟาง"เสียงทุ้มพึมพำไปมาพร้อมๆกับใบหน้าหล่อที่ขบกรามแน่นจนขึ้นเป็นสันนูน สองขาแกร่งทรุดลงนั่งบนเก้าอี้พร้อมร่างสูงที่พิงผนังอย่างอ่อนล้า น้ำใสๆไหลลงมาจากตาคู่สวยช้าๆ ป๊อปปี้กำไอโฟนที่ยังคงมีเสียงฟางกับชายหนุ่มคนอื่นออกมาเรื่อยๆ เสียงหัวเราะของฟางกับชายคนนั้นยิ่งทำให้ป๊อปปี้เจ็บไปทั้งใจ

"ป๊อปเหนื่อยจังเลยฟาง ป๊อปท้อนะฟางรู้มั้ย ป๊อปควรทำยังไงอ่ะฟาง หรือว่า...ป๊อปควรจะตัดใจแล้วจริงๆ"

'เป็นแฟนพันธ์ท้อ ทั้งรักทั้งท้อ'

######################

เห็นบอกว่าอยากได้หวานๆกัน.... 555

เฮียน่าสงสารที่สุดในสามโลกกกกกกก

ขอเม้นโหวตเยอะๆนะ พรุ่งนี้จะมาอัพให้อีก

ไม่ได้อัพหลายวันเพราะช่วงนี้ยุ่งมากอ่ะค่ะ อน่าพึ่งหนีไปไหนนะ ช่วยลุ้นให้คู่นี้รักกันเถอะ

ถ้าคิดถึงก็ไปอ่านเรื่อง Fighting love เพื่อเธอ...ที่รัก ได้นะ

รับรองว่าหวานทุกตอน 555 อยากได้ตอนพิเศษอีกตอนมั้ยอ่ะ เห็นมีคนเรียกร้อง ถ้ามีหลายคนจะแต่งตอนพิเศษให้นะ

ขอบคุณค้าาาาาาาา