ขอรักเธอ.. จนหมดลมหายใจ
เขียนโดย arikato_dakki
วันที่ 11 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 15.10 น.
แก้ไขเมื่อ 11 ตุลาคม พ.ศ. 2556 16.17 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"โห้! ห้องนอนกว้างจัง" เสียงพรึมพรำหลังจากที่เขาไปในห้องนอนว่างห้องหนึ่งที่โทโมะให้เธอมาพัก ห้องดูสบายๆ ไม่อึดอัดมากมองไปแล้วดูโล่งดีซะด้วย หน้าต่างเปิดรับบรรยากาศลมเย็นๆ~ ผ้าม่านพัดพริ้วไปตามกระแสลม เฮ้อ~ ชอบห้องนอนห้องแบบนี้จังง
"ห้องนี้คงนอนได้นะ" เสียงของใครคนหนึ่งที่อยู่ๆก็โผล่เข้ามาตอนที่ฉันกำลังชื่นชมห้องนอนแสนสบายแบบนี้
"ได้ค่ะแก้วนอนได้หมดแหละ ขอให้มีที่ซุกหัวนอนก็พอ"
"ฮ่าาๆ ดีอ่านี่พี่เอาเสื้อผ้ามาให้ เสื้อพี่เองล่ะคิดว่าคงใส่ได้"
"อ่อ ขอบคุณนะค่ะพี่โทโมะ เอ๊ะพี่โมะอยู่ที่นี่คนเดียวหรอ?"
" อ่า..ใช่พี่อยู่คนเดียว แล้วก็อาจจะมีแม่บ้านมาทำความสะอาดให้พี่ทุกๆอาทิตย์"
"อ๋อๆ แก้วไม่ถามพี่โมะมากล่ะ แก้วไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน" ฉันพูดตัดบทก่อนจะดันพี่โมะออกจากห้องไป เพราะตอนนี้ถือว่างห้องคือห้องนอนของฉันแล้วว!! รีบไปอาบน้ำดีกว่านี่ก็ดึกล่ะสิ
...................ผ่านไป 30 นาที....................
"เฮ้ออ~ สบายยจังเลยยย อาบน้ำแล้วสดชื่น" ฉันออกจากห้องน้ำในสภาพผมเปียกชุ่มและใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวที่พี่โทโมะให้มาพอฉันใส่ไปรู้สึกว่าลวมนิดหน่อย โชว์ขาขาวนิดๆ >< พอมามองกับกระจกแล้ว เอิ่ม ...เราก็เซ็กซี่เหมือนกันแฮะถ้าจะเทียบกับดาราเราก็ไม่แพ้เลย อิอิ =0=
" เซ็กซี่เหมือนกันนะเรา~"
" กรี๊ดด!! พี่โทโมะ พี่เข้ามาทำไมอีกเนี่ยยย" ฉันพูดด้วยความตกใจที่ชอบเข้ามาแล้วไม่ค่อยให้ซุบให้เสียง ถ้าฉันโป๊อยู่แล้วพี่โมะเข้ามาคงจะเห็นกันหมดพอดีสินะ (แล้วทำไมไม่ล็อคประตู) -0-
"พี่เข้ามาดูความเรียบร้อยไง ถ้าน้องแก้วเป็นอะไรไปพี่จะได้ช่วยทัน" โทโมะพูดพร้อมยิ้มแบบออกแนวมีเลศนัย >O<
"... เอ่อหรอค่ะ แก้วว่าแก้วล็อคประตูแล้วนะ"
"พี่มีสำรอง 555"
"แก้วจะไว้ใจพี่ได้มากแค่ไหนเนี่ย -..-"
"เชื่อใจพี่ พี่สุภาพบุรุษพอไม่ทำอะไรน้องแก้วหรอก" พี่โทโมะพูดแล้วเดินเข้ามาใกล้ฉันจนเราตัวติดกันเหมือนปาท่องโก๋แล้ว เขาจ้องฉันตาไม่กระพริบเลยทำเอาใจฉันเต้นรัวไปหมด!! อยู่่ๆเขาก็ยื่นหน้ามาใกล้ฉันน -/- พี่คิดจะทำอะไรกันเนี่ยยย
"อ๊ะๆ! พี่โมะจะทำอะไรน่าาา" ฉันพูดขึ้น เพราะรู้สึกถ้ามากกว่านี้จะละลายเป็นแน่
"มองใกล้ๆนี่เรายิ่งน่ารักนะ" เขาเลื่อนหน้ามากระซิบข้างหูฉัน ทำใจฉันแทบจะระเบิดออกมาพี่โมะพูดจบก็ยิ้มอันแสนหล่อเหลาให้ฉันแล้วก็บอกฝันดีก่อนออกจากห้องไป แต่ฉันตอนนี้ยังยืนค้างอยู่ที่เดิมทบทวนเหตุกาณ์เมื่อกี้ เขาชมฉันหรอ? เขาบอกว่าเราน่ารัก? เขาบอกว่ายิ่งมองใกล้ๆแล้วน่ารักหรอ? กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!! ทำไมรู้สึกเขินแบบนี้เนี่ยยย -/-
"นอนๆๆๆ ..จะยืนให้ตะคริวกินหรือไงเนี่ยยย" ฉันตบหน้าตัวเองทีหนึ่งเรียกสติที่กระเจิดกระเจิงกลับมาจากที่ยืนแข็งไปสักพัก รีบนอนพรุ่งนี้เช้าต้องรีบกลับหอแล้ววว ตอนนี้ยัยเพื่อนรักฉันคงกระวนกระวายที่ฉันหายตัวไปแบบนี้แน่ๆ!!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ฝากติดตามกันหน่อยน้า TOT เค้าแต่งไม่ดีเท่าไร
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ