Always with you.. หยุดรักไว้ที่เธอ
เขียนโดย 
เบบี๋ทีเคอาร์
วันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 14.43 น.
แก้ไขเมื่อ 11 ตุลาคม พ.ศ. 2556 22.46 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
11)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ผ่านไปหลายวันแล้วฉันว่าทุกคนคงจะคิดถึงเรื่องงานพรอมสวมหน้ากากเหมือนฉันแน่ๆ ฉันล่ะเครียดจริงๆนะที่จะต้องทำในสิ่งที่ไม่เคยทำและไม่ค่อยอยากจะทำเนี่ย
"แก้วๆ ฟางๆ วันนี้หลังเลิกเรียนไปดูชุดไปงานพรอมที่ห้างกันมั้ย" ยัยเฟย์เอ่ยชวนหลังจากที่เราสามคนกินข้าวกลางวันกันเสร็จแล้ว
"อื้ม ก็ดีนะ ฉันอยากได้ชุดใหม่จะแย่แล้ว" ยัยฟางบอก โอ้โหหายนะมาเยือน ไม่อยากไปเลยนะจริงๆ นี่ฉันจะต้องใส่ชุดแบบนั้นจริงๆน่ะเหรอ
"ไม่ได้ เย็นนี้พวกเธอห้ามไปไหนทั้งนั้น" ขอบคุณเสียงสวรรค์ ป็อปปี้ โทโมะและก็เขื่อนมานั่งที่โต๊ะพวกเรา โธ่ป็อป ขอบคุณนายมากที่ห้ามยัยสองคนนี้
"ทำไมล่ะ นายมีสิทธิ์อะไรมาห้ามฮะ" ยัยฟางเริ่มเถียงกลับแล้วละหว่า
"อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์พวกเธอต้องมาติวให้พวกฉันก่อนสอบ" ป็อปปี้เริ่มบอกเหตุผล เอ่อป็อป ฉันขอถอนคำพูดที่ขอบคุณนาย นายมาทำให้ฉันปวดหัวขึ้นเยอะเลยนะเนี่ยยยยยยยย
"แล้วทำไมฉันจะต้องติวให้พวกนายด้วยเล่า" ยัยฟางยังเถียงไม่ยอมหยุด
"ก็แค่อยากให้ช่วยไม่ได้รึไง หรือจะให้ฉันไปบอกอาจารย์ใหญ่ให้ตัดคะแนนความประพฤติพวกเธอที่ไม่มีน้ำใจ" อะโหถ้ามาไม้นี้ใครจะขัดได้ล่ะ
"แต่กรณีคู่ของผม ผมต้องขอตัวเฟย์เย่ไปติวให้นะห้ามปฏิเสธ" เออคู่นี้มันขัดไม่ได้อยู่ละ เขื่อนพูดขึ้นพร้อมกับกำลังจะเข้าไปกอดยัยเฟย์ แต่ถูกห้ามไว้ซะก่อน
"หยุดเลยนะกบ อย่าเข้ามานะ ยังไงฉันก็ต้องติวให้กบอยู่แล้วแหละ" ยัยเฟย์บอกพร้อมกับถอนหายใจยาว คู่นี้ผ่านได้ แต่ฉันขอบายได้ม้ายยยยย
"เออ คู่แกฉันอนุมัติ ส่วนเธอสองคนตกลงรึปล่าว" แต่คิดๆดูมันก็ไม่เสียหายนะ พวกนั้นอยู่สายอังกฤษ งั้นมันต้องมีข้อแลกเปลี่ยน
"นี่ฟาง ถ้าเราติวให้พวกนี้ เราก็ให้พวกนี้ติวอังกฤษให้เราสิ" ฉันกระซิบยัยฟาง และมันก็ได้ผล
"อืมก็ดีนะ งั้นฉันตกลง แต่พวกนายอยู่สายอังกฤษต้องติวอังกฤษให้พวกฉันด้วยเหมือนกัน" ยัยฟางตอบตกลงพร้อมกับขอข้อแลกเปลี่ยน
"ได้อยู่แล้ว เนอะไอ้โมะ" ป็อปปี้ตอบตกลงแล้วหันไปพูดกับโทโมะที่เงียบอยู่นาน
"อืม เอาสิ" แค่เนี้ย
"งั้นกี่โมงว่ามา" ฉันถาม
"ก็เป็น วันนี้ 4 โมงเย็นที่ร้าน Take It ละกัน" เขื่อนเสนอ
"เย้ๆ ติวไปกินไป ฟินสุดๆไปเลย" ไม่พลาดยัยเฟย์ค่ะ -_-
"นี่ก็ห่วงกินจัง" ยัยฟางดุ
"อ่ะ งั้นตกลงตามนี้ พวกฉันไปล่ะ" ป็อปปี้พูดทิ้งท้ายแล้วลุกออกไปพร้อมโทโมะ แต่เขื่อนนี่สิ อาลัยอาวรณ์ยาวเหลือเกิ้นพ่อคุณ
"เฟย์จ๋า เค้าไปแล้วย้า เจอกันตอนเย็นนะคะ"
"จ้ากบ ไว้เจอกันนะ" เฮ้อออออ อิจฉาคนมีคู่จัง~
* 16.00 น. @ Take It *
พวกเรามารอที่นี่ก่อนเวลานานแล้ว แต่พวกนั้นก็ยังไม่มา ทำอะไรกันอยู่นะ แต่ยังไม่มาก็ปล่อยไปก่อนเถอะ ตอนนี้ยัยเฟย์สั่งของกินมาเต็มโต๊ะเลย ทั้งเค้ก น้ำปั่น ไอติม กาแฟ โอ้ยแล้วจะเอาพื้นที่ไหนมาติวล่ะเนี่ย
"สั่งมาแบบนี้กะจะไม่ให้เหลือพื้นที่ไว้ติวเลยรึไงฮะยัยเฟย์" เยี่ยมค่ะ ยัยฟางรู้ใจฉันดีมากขอชมเชย
"เอาน่า แปปเดียวก็หมด เฟย์ซะอย่าง" เออเนอะ ยัยเฟย์พูดอีกก็ถูกอีก และผ่านไปไม่ถึง 20 นาทีของกินบนโต๊ะก็สลายหายไปหมดจริงๆ นี่คนรึหุ่นยนต์วะเนี่ย แต่ป่านนี้ก็ยังไม่มาซักทีนะสามคนนั้น อ้ะนั่นไง มาพอดีเลย
พอเข้ามาปุ้บ เขื่อนก็จัดการเอาอีกโต้ะนึงมาต่อโต๊ะของพวกฉันปั้บ แล้วจัดที่นั่งใหม่โดยที่ฝั่งของฉันมีฉันนั่งชิดกำแพง ตามด้วย ยังฟางและยัยเฟย์ ส่วนอีกฝั่งนึงก็มีโทโมะนั่งตรงข้ามฉัน ป็อปปี้นั่งตรงข้ามฟาง และแน่นอนที่สุดเขื่อนนั่งตรงข้ามกับเฟย์ เราเริ่มติวกันไปทะเลาะกันไป (?) ก็ถึงเวลาที่ต้องกลับบ้าน ทุ่มนึงแล้วนี่นา โทรหาคุณพ่อให้มารับดีกว่า
"พ่อคะ มารับแก้วที่หน้าโรงเรียนหน่อยได้มั้ยคะ"
(พ่อยังไม่เลิกงานน่ะลูก หนูนั่งรถกลับเองได้มั้ยลูก)
"เอ่อ.. ได้ค่ะพ่อ สวัสดีค่ะ" เฮ้อ แล้วฉันจะกลับยังไงล่ะเนี่ย ไม่เคยนั่งรถกลับบ้านตอนดึกขนาดนี้เลย
"ฟางๆ ฉันขอกลับบ้านด้วยได้มั้ย พ่อไม่ว่างมารับน่ะ" ฉันพูดแอบเศร้า เศร้าจริงนะเนี่ย
"ดะ.." ยังไม่ทันที่ยัยฟางจะพูดจบป็อปปี้ก็ฉุกพูดขึ้นมาซะงั้น
"งั้นให้ไอ้โมะมันไปส่งสิ เพราะฉันมีธุระต้องทำกับยัยนี่" อ้าวป็อป เดี๋ยวนี้กิ๊กกั๊กกับยัยฟางตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
"เฮ้ยแล้วทำไมฉันต้องไปกับนายด้วยเล่า ธุระอะไรไม่เห็นรู้เรื่องเลย" แน่นอนล่ะที่ยัยฟางต้องโวยวาย
"มาเถอะน่า" ว่าแล้วป็อปปี้ก็ลากยังฟางไปเลย ส่วนเขื่อนกับยัยเฟย์ก็(แอบ)ออกไปตอนไหนก็ไม่รู้ คราวนี้ก็เหลือแค่ฉันกับโทโมะน่ะสิ บรรยากาศแบบนี้อีกแล้วเหรอ
โอ้ยใจจ๋าอย่าเต้นเร็วนักสิ ><
เจอกันพรุ่งนี้ มีหวานนนน :)
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
