Love Story เรื่องรักๆของนายหนุ่มฮอต

Tomo Talk

-2 วันผ่านไป-

มาอยู่กับโมะอีกแล้วนะ ก็ไม่มีอะไรพูดมากมาย แค่อยากบอกว่า 'ผมรักแก้วคร้าบ' ฮ่าๆ เปลี่ยนเรื่องดีกว่าผมเขิน  ตอนนี้เราก็กลับมาที่มหา'ลัยแล้วแหละ เวลาที่ได้อยู่กับแก้วน้อยลงเลย โธ่ๆๆ แต่ไม่เป็นไรหรอก เพราะแก้วอยู่กับผมตลอดเวลาอยู่แล้ว เอ๊ะ! ยังไงอ่ะหรอ ก็อยู่ในใจผมไง แอร๊ยยยยย พอดีกว่าเดี๋ยวคนแถวนี้หาว่าผมเป็นบ้า

"ไอ้โมะ มึงเป็นบ้าอะไรว่ะ" นั่นไงไม่ทันขาดคำ

"เปล๊า เออ ไอ้ป๊อป! กูจะบอกรักแก้ววะ"

-พรวดดดด- ไม่ต้องสงสัยว่าเสียงอะไร เสียงน้ำจากปากไอ้ป๊อป พุ่งใส่หน้าผมเอง โอ๊ย ไอ้เพื่อนบ้า

"มึงว่าไงนะ" ไอ้สี่คนที่เหลือพูด

"ตามที่ได้ยินว่ะ มึงว่าไง"

"สั้นๆ ง่ายๆ มึงจะทำก็ทำแต่อย่าให้น้องกูเสียใจนะเว้ย"

"แน่นอน คนนี้กูรักจริงเว้ยเฮ้ย" ผมพูด เออแล้วว่าแต่จะบอกยังไงละเนี่ย พาไปเดตหรอ อย่างงี้ต้องถาม

"เฮ้ย แล้วฉันจะทำไงอ่ะ" นั่นไงปากผมไวเท่าความคิดจริงๆ

"ทำตามหัวใจมึงไง" ไอ้เขื่อนพูด 

"พาไปเดต?" ผมถาม

"จะแบบนั้นก็ได้" เคนตะบอก

"แต่ต้องทำให้โรแมนติกนิดๆ จะโอมาก" ตามด้วยไอ้จงเบ

"เออ ขอบใจมากเว้ย ไปเรียนกัน"

"เออ ป่ะ"

-เลิกเรียน-

"ไปก่อนนะเว้ย หาแก้วก่อน" ผมบอก

"เออ โชคดี" อีกสี่คนพูด

"ขอบใจ ไปและ"

แก้วอยู่ไหนน้า โทรไปดีกว่า ไม่ต้องสงสัยนะครับผมมีเบอร์แก้วได้ยังไง ผมขอมาครับ ขอมานานแล้วไม่เคยโทรหาเลย ทำไงได้ผมไม่กล้าหนิ แต่วันนี้ผมกล้าแล้วครับ ไม่ได้กล้าแค่โทรหา ผมจะต้องบอกรักแก้วให้ได้ สู้มั้ย สู้โว้ย (พูดคนเดียว:earnny)

"หวัดดีคร้าบ" ผมพูดทันทีเมื่อปลายสายรับ

(ใครคะ) อ้าว ไม่รู้อีก 

"พี่เอง พี่โทโมะ"

(อ๋อค่ะ พี่โมะมีอะไรรึเปล่าคะ)

"พี่จะพาไปเดต"

(ห๊ะ อะไรนะคะ)

"อ๋อ ไปเที่ยวครับเดี๋ยวพี่ไปรับนะ"

(พี่ป๊อปจะให้แก้วไปรึเปล่าไม่รู้อ่ะ)

"พี่ขอเรียบร้อยแล้วจ้ะ ว่าแต่แก้วอยู่ไหนหรอ"

(อยู่ข้างหลังพี่ไงคะ) แล้วก็วางสายไปเลย...

"อ้าว อยู่นี่เองไปเถอะ" ผมบอกแล้วเอามือแก้วมาจับไว้ เขินจัง

"ค่ะๆๆ"

@ห้าง...

"แก้วอยากไปทำอะไรก่อนหรอ"

"แก้วหิวอ่ะ" แก้วตอบแล้วทำหน้าตา แบบว่า น่ารักมากๆๆๆๆ

"โอเคครับ"

@ร้าน...

"กินอะไรดีแก้ว"

"เอ่อ เอาอันนี้แล้วกันค่ะ พี่โมะเอาอะไรคะ"

"เหมือนแก้วแล้วกัน งั้นเอาอันนี้สองครับ" ผมบอกแก้วแล้วหันไปส่งออร์เดอร์กับพนักงาน

Kaew Talk

สวัสดีค่ะ วันนี้แก้วมากับพี่โมะนะคะ ตอนนี้ก็กินข้าวกัน อิ่มมากๆๆๆ แต่ที่แก้วสงสัยนะพี่โมะเป็นอะไรอยู่ๆก็ชวนมาแถมยังนั่งยิ้มบ่อยๆอีกด้วย เป็นอะไรของเค้านะ

"พี่โมะยิ้มอะไรหรอคะ"

"ปะ เปล่าครับ"

"อ๋อค่ะ"

"อิ่มยังเอ่ย"

"อิ่มแล้วๆๆ"

"โอเคครับ เดี๋ยวเราไปกันเหอะ" เราสองคนออกจากร้านไป อ๋อ ลืมบอกไปพี่โมะจ่ายตังค์แล้วนะ

"แก้วอยากินขนมหวานมั้ย"

"ก็อยากอยู่ค่ะ พี่โมะอยากกินรึเปล่า"

"อยากสิงั้นเราไปกันเหอะ" พี่โมะบอกแล้วจูงมือฉันเข้าร้านไป

ตอนนี้เราสองคนก็กินๆขนมหวานกัน แบบอร่อยอ่ะ แต่ละอย่างที่พี่โมะเลือกนะฉันชอบทั้งนั้นเลย พี่โมะน่ารักจัง รักพี่โมะที่สุดเล้ยยยยยยยยย เฮ้ย ไม่ใช่นะไม่ใช่ๆ แก้วไม่ได้พูดน้าาาาาาา

"แก้วครับ มองหน้าพี่ทำไมอ่ะ"

"อ๋อ แค่คิดว่าพี่โมะน่ารักดีอ่ะ" เฮ้ย ฉันพูดอะไรออกไปน่ะ

"ห๊ะ" พี่โมะดูตกใจเล็กน้อย เค้าคงไม่ได้ยินใช่มั้ย

"เปล่าค้า"

"อ๋อครับ แก้ว! พี่มีอะไรจะบอก"

"อะไรหรอคะ" 

"พี่รักแก้วนะ รักมานานแล้ว" ห๊ะ พี่โมะคิดแบบนี้จริงๆหรอเนี่ย

"เอ่อ"

"แล้วแก้วละ"

"แก้ว เอ่อ แก้วก็รู้สึกแบบพี่แหละ><" ฉันตอบ อ๊ากกกกก เขินอ่ะ

"จริงหรอ จริงๆนะ" พี่โมะดูดีใจมากเลยอ่ะ

"จะ จริงค่ะ"

"อ๋อ งั้นเป็นแฟนกับพี่ได้มั้ย" 

"ค่ะ"

"ค่ะ นี่แปลว่าไงอ่ะ" โธ่ ยังจะถามอีกแก้วเขินนะ

"ก็แปลว่าตกลงค่ะ"

"ขอบคุณครับ น่ารักจังเลย" พี่โมะพูดแล้วเอามือมาหยิกแก้มฉัน

"อ่ะ เจ็บนะ"

"ขอโทษคร้าบ แก้วอยากไปไหนอีกมั้ยอ่ะ"

"ไม่แล้วค่ะ แก้วอยากกับบ้าน"

"งั้นกลับกัน"

ตอนนี้ถึงบ้านแก้วแล้วค่ะ พี่โมะมาส่ง ><

"ฝันดีครับ จุ้บ" เฮ้ย พี่โมะหอมแก้มช้านนนนนนน

"พี่โมะ" ฉันหันไปทำหน้ายักษ์ใส่

"นิดหน่อยเอง หน้าแดงใหญ่แล้วนะ" พี่โมะพูดแล้วเอามือมาหยิกแก้มฉันเบาๆ เน้นนะว่าเบาๆ 

"บ้า แก้วไปแล้วนะ ฝันดีค่ะ"

"ครับ ที่รัก" 

"พี่โทโมะ!"

"ขอโทษที่ทำให้เขินคร้าบ เข้าบ้านได้แล้วเดี่ยวไอ้ป๊อปเป็นห่วงนะ"

"ค้าคุณพ่อ บ๊าย บายค่ะ อ้อ แล้วก็ขอบคุณที่มาส่งนะคะ" ฉันตอบแล้วยิ้มให้

"ครับ บ๊าย บาย" พี่โมะตอบพร้อมโบกให้ฉันแล้วขับรถออกไป

-ในบ้านแก้ว&ป๊อปปี้-

"อ่ะแฮ่ม ยิ้มมาเชียวน้า เป็นไงกับไอ้โมะอ่ะ" พอเข้าบ้านพี่ป๊อปก็แซวฉันทันที

"บ้า ไปแล่ว ฝันดีค่ะ" ฉันบอกแล้วรีบขึ้นห้องไปก่อนที่จะเขินไปมากกว่านี้

__________________________________________________________

ตอนที่2สำหรับวันนี้ มาแบบหวานหน่อยๆ อาจจะสั้นไปก็ขอโทษนะ

อ่านแล้วเม้นให้เค้าเยอะๆนะจ้ะ