รักเธอยัยตัวเล็ก
เขียนโดย 
SunSand_AB
วันที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 22.31 น.
แก้ไขเมื่อ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 17.41 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
7)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความรักเธอยัยตัวเล็ก ตอนที่ 7
ช่วงกลางวัน โซ่ รีบเดินออกจากห้องเรียนโดยที่ไม่รออะไรทั้งนั้นแม้กระทั่งเด็กหนุ่มใส่แว่น ที่พยายามเร่งฝีเท้าตามง้ออยู่
"โซ่ เดี๋ยวก่อน โซ่!"นิวรีบคว้าแขนโซ่
"ปล่อยนะเว้ย !! ฉันไม่มีอะไรจะคุย แล้วก็ไม่อยากคุยอะไรกับนายอีก"โซ่พูด
"โกรธไรเนี่ย...ตั้งแต่เช้าล่ะ บอกนิวมาสิ"นิวพูด
"ไม่ต้องบอกหรอก เล่นจับมือไอ้เจฟต่อหน้ากันแบบนี้ไม่อายคนอื่นบ้างหรอไง"โซ่พูดสีหน้าบึ้ง
"โซ่ โซ่กำลังเข้าใจผิดนะ นิวกับเจฟแค่..."นิวกำลังจะอธิบายแต่เจฟเดินมาทักก่อน
"ไงครับนิว ไปกินข้าวกลางวันกับเจฟมั้ย"เจฟถาม
"เอ่อ...แต่นิว.."นิวมองโซ่
"งั้นไปกินข้าวกับเจฟเถอะ"โซ่รีบเดินหนีไป
"ว้าา เสียดายจังโซ่น่าจะไปกินด้วยกันนะว่ามั้ย"เจฟพูดกับนิว แต่ในใจกับสะใจโอกาสที่จะแย่งนิวมาจากโซ่ง่ายเพียงนิดเดียว
ด้านแต๊งกิ้วสาวร่างเล็กกำลังเดินคู่กับมิณทร์ท่ามกลางสายตาของความอิจฉาของสาวๆในโรงเรียน
"นี่แต๊งเย็นนี้เธอว่างมั้ย"มิณทร์ถาม
"ว่างสิ ทำไมหรอ"แต๊งกิ้วมองหน้ามิณทร์
"คือว่า...เราอยากชวนเธอไปนั่งดูเราออกรายการหน่อยน่ะ ไปให้กำลังใจเราหน่อยนะ"มิณทร์จับมือแต๊งกิ้ว สบตาอย่างอ่อนหวาน
"ก็...ได้สิเดี๋ยวโทรบอกคุณแม่ก่อนนะ"แต๊งกิ้วแอบเขิน
"งั้นเราไปทานข้าวกันเถอะ มิณทร์หิวแล้วอ่ะ"มิณทร์ทำเสียงอ้อน
"จ๊ะ งั้นไปกินกันไปๆ"แต๊งกิ้วเดินนำแต่มิณทร์คว้าแขนไว้
"เดี๋ยวสิ !"มิณทร์เดินมาข้างๆแต๊งกิ้วแล้วจับมือเธอ
"มิณทร์....อ่าาา >///<"แต๊งกิ้วเขิน
"จับมือเดินด้วยกันจะดีกว่านะ"มิณทร์เดินจับมือแต๊งกิ้วไปที่โรงอาหาร
ด้านหลังทั้งคู่ยังมีมูมู่กับเอมมี่ที่แอบฟินตามอยู่ห่างๆ ทั้งสองเขินตามไปด้วยเลยทีเดียว
"ยัยจิ๋วเพื่อนเรานี่เสน่ห์แรงจังเลยเนอะแก"เอมมี่พูด
เป็นจังหวะเดียวกับที่ออมมี่และเพื่อนๆ เดินมาพอดี มูมู่เห็นก่อนจึงได้โอกาสยั่วโมโหออมมี่เล่นๆ
"ก็แหมมมม เขาเคยเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่สมัยเรียนอนุบาล ใครจะไปรู้เขาอาจจะเปลี่ยนสถานะจากเพื่อนมาเป็นแฟนกันก็ได้นะแก"มูมู่แอบมองออมมี่
"จะว่าไปสองคนนั้นเขาก็เหมาะสมกันดีเนอะ ดูสิขนาดเดินไปกินข้าวยังจับมือกันน่ารักสุด"เอมมี่พูดเสริม ส่งผลให้ออมมี่ไม่พอใจอย่างมาก
"ตายล่ะ เพิ่งรู้ว่าออมมี่แฟนคลับมิณทร์มายืนตรงนี้ด้วย คงไม่ได้ยินอะไรใช่มั้ยจ๊ะ"มูมู่แกล้งถาม
"เขาไม่ได้ยินอะไรหรอกแก เราไปกันเถอะ"เอมมี่รีบพามูมู่เดินหนีไปทางอื่น
ส่วนออมมี่กลับเจ็บใจที่เห็นสองคนนั้นสวีทกัน
"คอยดูเถอะยัยจิ๋ว แกจะไม่มีวันได้เป็นแฟนมิณทร์แน่"ออมมี่เดินไปที่โรงอาหารโดยมีเพื่อนๆตามไปอย่างติดๆ เธอเดินตรงไปที่โต๊ะสองคนนั้นนั่ง
"ไงจ๊ะ มิณทร์อาหารฝีมือของเราอร่อยมั้ย"ออมมี่พูดจบ แต๊งกิ้วก็ยื่นกล่องข้าวของออมมี่คืนไป
"อ่ะ เอาคืนไปซะ"แต๊งกิ้วพูด
"อะไรย่ะ ฉันให้มิณทร์ไม่ได้ให้เธอ ทำไมต้องเอามาคืน"ออมมี่ถาม
"ฉันจะบอกให้นะว่ามิณทร์เขาแพ้กุ้ง เขากินอาหารของเธอไม่ได้หรอก อ่ะ เอาคืนไป"แต๊งกิ้วยัดกล่องข้าว ใส่มือออมมี่
"นี่แก..."ออมมี่เถียงไม่ออก
"เธอเป็นแฟนคลับเขาก็น่าจะรู้นะว่ามิณทร์แพ้กุ้ง ยังจะเอามาให้เขากินอีก บ้าป่ะเนี่ย"แต๊งกิ้วพูด
"อ๊ายยยยย แกว่าฉันหรอ"ออมมี่ไม่พอใจ
"ถ้าใช้แล้วจะทำไม !"แต๊งกิ้วกอดอก
"ยัย...ยัยบ้า"ออมมี่เริ่มโมโห
"อีกอย่างฝีมือเธอเนี่ย ฉันลองชิมดูล่ะ ห่วยสุดๆเลยนะ นี่อ้วกแล้วอ้วกอีกก็ยังไม่พอเลยนะ ถ้ามิณทร์กินไปต้องตายแน่ๆเลย อาจจะถึงขั้นท้องเสียเข้าโรงบาลอีกรอบเลยนะเนี่ย"แต๊งกิ้วพูด
"อ๊ายยยย แกฝากไว้ก่อนเถอะ"ออมมี่เดินหนีพรรคพวกของเธอเดินตามไป
แต๊งกิ้วนั่งลง จังหวะนั้นมิณทร์เพิ่งซื้อน้ำเสร็จเดินกลับมาพอดี
"เอากล่องข้าวคืนเขาไปแล้วหรอ"มิรทร์ถาม
"ใช่ ทำไมหรือว่าอยากจะลองแพ้กุ้งดูบ้างเหมือนตอนอนุบาล 2 อ่ะ ห๊ะๆ"แต๊งกิ้วถาม
"ไม่อ่ะ ขอบใจนะที่คืนให้เขาแทนเรา เราไม่รู้ว่าจะพูด จะบอกเขาว่ายังไงกลัวเขาเสียใจ"มิณทร์นั่งลงตรงข้ามแต๊งกิ้ว วางแก้วน้ำเลื่อนจากข้าวมาใกล้ๆตัว
"นี่มิณทร์ทำไมซื้อมาแก้วเดียวอ่ะ ไม่ซื้อมาสองแก้วล่ะ"แต๊งกิ้วถาม
"นี่ไงแก้วเดียวแต่สองหลอด กินด้วยกันเนี่ยแหละดีแล้ว"มิณทร์พูด
"ก็...ได้มั้ง ฉันไม่อยากตกเป็นเป้าหมายแฟนคลับนายอ่ะ"แต๊งกิ้วพูด
"ฮ่าๆ แฟนคลับเราหวงเรามากขนาดนี้เลยหรอเนี่ย เธอถึงได้กลัว"มิณทร์พูด
"เฮ้ย ไม่ได้กลัวนะ แค่ไม่อยากมีเรื่องกับใคร"แต๊งกิ้วยักคิ้ว
"แล้วเมื่อกี้ที่ยืนเถียงกับออมมี่เนี่ย ยังไม่ใช้การมีเรื่องอีกหรอ"มิณทร์ถาม
"รายนั้นอ่ะ พูดดีด้วยไม่ได้หรอก ช่างเขาเถอะ"แต๊งหยิบแก้วน้ำมาดูดน้ำ
"แต๊งกิ้ว..."มิณทร์พูด แต๊งกิ้วกำลังดูดน้ำอยู่มองมิณทร์อย่างสนใจ "เป็นแฟนเรานะ"
แต๊งกิ้วตกใจ เผลอพุ่นน้ำใส่หน้ามิณทร์เต็มๆ
"เฮ้ย มิณทร์ขอโทษ ฮ่าๆ"แต๊งกิ้วรีบเช็ดหน้ามิณทร์
"โธ่ แต๊งอ่าาา เราอุตส่าห์โรแมนติกอ่ะ"มิณทร์ยิ้มให้แต๊งกิ้ว
"ก็ใครใช้ให้พูดออกมาแบบนั้นล่ะ"แต๊งกิ้วเขินหันหน้าหนีไปอีกทาง
"แล้วเธอตกลงป่ะล่ะ"มิณทร์ถาม
"ไม่รู้ กินข้าวดีกว่า หิว"แต๊งกิ้วรีบตักข้าวกิน มิณทร์ไม่พูดต่อพร้อมกับกินข้าว
ตกเย็นนิวมายืนรอโซ่ที่ห้องชมรมดนตรีอยู่นาน กว่าโซ่จะโผล่มาก็ล่อไปเกือบจะห้าโมง โซ่สะพายกีต้าร์เิดินมาและรีบเิดินเข้าห้องชมรมดนตรีไป โดยไม่สนใจนิวเลยแม้แต่นิดเดียว
"เฮ้อ..จะง้อไงดี"นิวรีบเดินตามเข้าไป
"เอาล่ะ มากันครบก็ดีแล้วนะครูจะได้พูดเรื่องสำคัญพร้อมกันเลย"ครูสุชาติพูด
นิวเดินไปนั่งข้างโซ่ แต่โซ่ไม่สนใจทำทีเป็นว่าแกล้งปรับสายกีต้าร์พร้อมขยับหนีออกห่าง
"คือว่าเรามีสมาชิกใหม่มาเพิ่ม เป็นสาวสวยที่นั่งอยู่ตรงนี้"ครูสุชาติชี้ไปที่ฟ้า ที่นั่งอยู่ข้างๆ
สมาชิกทั้งสามคนปรบมือต้อนรับอย่างเต็มใจ
"ดีจ๊ะ เราฟ้านะ อาจจะเคยเห็นหน้ากันมาในชั้นเรียนแล้วยังไงก้ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ"ฟ้าพูด
"สวัสดีครับผมชื่อ เจฟ นะครับ"เจฟยืนแนะนำตัว ฟ้ายิ้มให้เจฟ
"ดี ! เราชื่อ นิว นะมีอะไรก็ปรึกษาได้ทุกเรื่องเลยนะ"นิวพูด
"เรื่องตังค์ได้มั้ย ?"ฟ้าถาม
"ยกเว้นเรื่องนี้นะ ฮ่าๆ"นิวหัวเราะลั่นฟ้าเองก็เช่นกัน เจฟแอบยิ้มเล็กๆชื่นชมในความน่ารักของนิว มีเพียงคนเดียวที่ไม่มีอารมณ์ร่วมด้วยเลยนั่นคือโซ่ ที่เอาแต่ปรับสายกีต้าร์
"แล้วเธอล่ะ ชื่ออะไร"ฟ้าหันไปมองโซ่
"โซ่ !"โซ่ตอบเสียงห้วน
"ยินดีที่ได้รู้จักนะ โซ่"ฟ้าพูด
"อืม !"โซ่ไม่สบอารมณ์แม้แต่นิด บรรยากาศตึงเครียดทันที
"เอาล่ะๆ ครูยังมีอีกคนนึงมาแนะนำให้รู้จัก"ครูสุชาติพูด
"ใครค่ะครู"ฟ้าถาม
"ก็เด็กผู้หญิงที่เอาเอกสารมาวางตรงโต๊ะไง ป่านนี้ยังไม่มาเลย"ครูสุชาติยกนาฬิกาข้อมาดู
แครอลรีบวิ่งมาด้วยความเร็วสูง พร้อมเปิดประตูห้องชมรม
"สวัสดี เราชื่อแครอลยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะทุกคนนนน"แครอลตะโกนลั่นห้อง
ทุกคนหันมามองพร้อมปรบมือต้อนรับแครอล
"เฮ้อ นึกว่าจะไม่รอด"แครอลเดินเข้าห้องปิดประตูนั่งข้างฟ้าพร้อมวางกีต้าร์ลง
"เอาล่ะคราวนี้พวกเธอก็จะได้รวมตัวกันสักที และพวกเธอทั้งห้าคนเนี่ยคือ Demo Project กลุ่มวงดนตรีหน้าใหม่ของโรงเรียนเรา เป้นกลุ่มวงดนตรีนอกใหม่ออกมาเป็นแบบทดลองว่า ทุกคนในโรงเรียนจะชอบมั้ย ประมาณนี้"ครูสุชาติพูด
ทั้งห้าคนยิ้มอย่างดีใจ แม้โซ่จะยิ้มกว้างแบบคนอื่นๆ แต่ก็อดดีใจไม่ได้ที่จะอมยิ้มเล็กๆน่ารักๆ
เมื่อเลิกประชุมทั้งห้าคนก็แยกย้ายกลับบ้าน นิวยังคงตามง้อโซ่
"โซ่กลับด้วยกันนะ"นิวพูด
"ไม่กลับไปกับเจฟล่ะ สนิทกันไม่ใช่หรอไง"โซ่พูดด้วยความหึง
"ทำไมพูดอย่างนี้ล่ะ"นิวถาม
"ก็...ก็มัน..."โซ่พูดไม่ออก
"โซ่ ! นิวถามจริงเถอะโ่ซ่คิดยังไงกับนิวกันแน่ พูดออกมาสิ"นิวพูดสีหน้าเครียด
"คือ...."โซ่พูดไม่ออก
"พูดมาสิ !!"นิวตะคอกใส่
"โซ่รักนิว !!"โซ่ตะคอกกลับ
"ห๊ะ ?"นิวแทบไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน"อะไรนะโซ่.."นิวเบาเสียงลง
"โซ่รักนิวมานานแล้ว รักมานานจนไม่รู้ว่าจะรักยังไง โซ่อยากเป็นแฟนนิว โซ่หึงนิวไม่ชอบเลยที่นิวสนิทกับไอ้เจฟ เข้าใจมั้ยว่าหึง หวง เพราะมันรักอ่ะ"โซ่พูด พร้อมกอดนิว
"โซ่..."นิวกอดโซ่แน่น
"โซ่รักนิวนะ เป็นแฟนโซ่นะ"โซ่พูด
"แต่เราเป็น...ผู้ชายนะ"นิวพูด
"ความรักมันไม่ได้จำกัดว่าต้องเป็นชายหญิงเท่านั้นที่รักกันนิ"โซ่พูด
"งั้นเป็นแฟนก็ได้...แต่ว่าถ้าหึงนิวแบบนี้คราวหน้าจะไม่ง้อแล้วนะ"นิวพูด
"ก็อย่าทำให้หึงสิ"โซ่พูด
"ทำไงไม่ให้หึงอ่ะ จะประกาศให้คนรู้เลยมั้ยว่าเราเป็นแฟนกันแล้ว"นิวพูด
โซ่มองหน้านิวก่อนที่จะเริ่มทำอะไรบางอย่าง โซ่หอมไปที่ซอกคอของนิวเบาๆ สัมผัสกลิ่นหอมจากร่างกายของเขา
"อื้อ...โซ่ทำไรอ่ะ อย่าสิ อ๊าา..."นิวเริ่มเคลิ้มกอดโซ่แน่น
โซ่ดูดคอนิวเสียงดังจ๊วบ ทำให้นิวสะดุ้งเฮือกเบาๆ
"อ๊าาา โซ่ ทำไรอ่ะ อ๊าาา อื้อออ อ๊าา"นิวกอดแน่นกว่าเดิม
โซ่เลิกทำหันมามองนิวยิ้มให้
"ถ้าไอ้เจฟมายุ่งอีกก็เปิดรอยนี้ให้มันดู"โซ่พูด
"นี่อย่าบอกนะว่าโซ่..."นิวจับคอตัวเอง
"ดูดคอ...ทำสัญลักษณ์ไงว่านิวเป็นเจ้าของโซ่แล้ว"โซ่หยิกแก้มนิวเบาๆ
"บ้า.."นิวเขิน
"กลับยัง !!"โซ่ขึ้นขี่จักรยานเอากีต้าร์ให้นิวสะพายแทน
"กลับๆๆๆ"นิวขึ้นซ้อนหลังโซ่ ทั้งคู่มักจะขี่จักรยานกลับด้วยกันแบบนี้ทุกวันเพราะอยู่หมู่บ้านเดียวกันโซ่เลยอาสารรับส่งนิวแบบนี้ประจำ
"งั้นเกาะแน่นๆนะ"โซ่ขับจักรยานแกล้งเอียงจักรยานเหมือนจะล้ม
"เฮ้ยๆๆ"นิวกอดโซ่แน่น โซ่ับังคับจักรยานกลับมาเป็นแบบเดิมแล้วขับกลับบ้าน
"ไอ้บ้าโซ่อยากให้กอดก็บอกดิไม่เห็นต้องทำไรแบบนี้เลย"นิวกอดโซ่แล้วซบหลังโซ่อย่าอบอุ่น
ที่กองถ่ายรายการบันเทิงชื่อดัง มิณทร์หรือ mr.min เดินมาพร้อมกับแต๊งกิ้วเป็นจุดเด่นให้นักข่าวสงสัย ทุกคนต่างนึกถึงภาพหลุด
"นี่มิณทร์เราคงไม่โดนสัมภาษณ์อะไรหรอกนะ"แต๊งกิ้วถาม
"ไม่หรอกน่ะ พี่เอเขาจัดการแล้ว เขาบอกว่าเธอน่ะเป็นศิลปินฝึกหัดและภาพนั่นเป็นการล้อเล่นกันเฉยๆ"มิณทร์พูด
"แล้วเขาจะเชื่อหรอ"แต๊งกิ้วถาม
"เชื่อดิก็ฉันบอกไปเองว่าเธอคือแฟนฉัน"มิณทร์พูด
"มิณทร์...ทำไมพูดไปแบบนั้นอ่ะ"แต๊งกิ้วถาม
"เอาน่าอยากให้เรื่องจบก็ต้องทนนะ"มิณทร์พาแต๊งกิ้วไปหาพี่เอผู้จัดการส่วนตัว
"มากันแล้วหรอจ๊ะมิณทร์ แล้วก็น้องแต๊งกิ้ว โฮะๆ เรื่องข่าวพี่จัดการให้แล้วนะ"พี่เอพูด
"หนูรู้มาจากมิณทร์แล้วค่ะ"แต๊งกิ้วยิ้มให้
"งั้นมิณทร์ไปแต่งตัวไป เดี๋ยวพี่ตามไปขอคุยไรกับน้องเขาเป้นการส่วนตัวแปปนึง"พี่เอพูด
"ได้ครับ"มิณทร์เดินไปกับทีมงานเข้าไปในห้องแต่งตัว โดยมีแฟนคลับตามกรี๊ดห่างๆ
พี่เอรีบพาแต๊งกิ้วออกมานอกสตูดิโอพร้อมพามาหาเฮียเหม่งเจ้าของค่ายเพลงที่มิณทร์เป็นศิลปินในสังกัด นอกจากนั้นยังมีพ่อแม่ของเธอยืนรออยู่ด้วย
"นี่มันอะไรกันค่ะ !"แต๊งกิ้วถาม
"ขอต้อนรับเข้าสู่การเป็นศิลปินใหม่ของค่ายเฮียนะหนูน้อย"เฮียเหม่งพูด
"ศิลปินใหม่ !!"แต๊งกิ้วทำหน้างง
"คืองี้ลูกเมื่อเช้าทางค่ายเขาติดต่อมาหลังจากที่เห็นภาพหลุดเขาบอกว่าจะแก้ข่าวให้ แล้วเฮียเนี่ยเขาเห็นว่าหนูน่ารัก สดใสดีเลยอยากจะลองชวนมาแคสติ้ง แม่เลยเอาคลิปเก่าๆของหนูที่หนูเคยออดิชั่น เคยร้องเต้นในงานต่างๆส่งไปให้เฮียดู เฮียเขาชอบเลยสนใจอยากให้หนูเป็นศิลปินใหม่"แม่ของแต๊งกิ้วพูด
"อีกอย่างหนูก็เป็นเพื่อนกับมิณทร์สมัยอนุบาลด้วยนิจ๊ะ มิณทร์เขาบอกพี่เอง เอาเป็นว่าหนูอย่าคิดมากเลยนะ ตอนนี้หนูคือศิลปินใหม่"พี่เอพูด
"ค่ะ.."แต๊งกิ้วยังทำหน้างงอยู่ แต่เธอก็ดีใจที่ได้เข้ามาเป็นศิลปินแม้เหตุปลที่เขามาจะทำให้งงอยู่้บ้าง
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
