you are my angel

 

 

 

 

 

 

แสงสว่างที่ขาวสาดส่องทั่วร่างของฟางและป๊อปปี้จนสว่างจ้าไปทั่ว มดหลับตาเพราะแสงสว่างมันจ้า

มากก่อนจะร่ายมนต์ออกไป

 

 

 

“ถ้าเค้ายังไม่ถึงฆาตขอให้ส่งพวกเค้า2คนไปในที่ของพวกเค้าที”มดพูดก่อนที่แสงจะจ้ามากขึ้นจน

ดับ มดลืมตามามองแล้วไม่เห็นฟางและป๊อปปี้แล้ว

 

 

 

“เจ้าส่ง2คนนั้นไปไหน”โฟร์ถาม

 

 

“ข้าแค่บอกว่าให้พวกเค้าไปในที่ที่เป็นของพวกเค้า”มดตอบสั้นๆ โฟร์รีบหายตัวกลับไปที่โลกมนุษย์

แล้วไปที่คอนโดป๊อปปี้

 

 

 

“ฟาง ไอ้ป๊อป”โทโมะตะโกนเรียกเพื่อนทั้ง2พลางประคองแก้วที่เป็นลมไปแล้ว

 

“เกิดอะไรขึ้นน่ะธาม”โฟร์รีบถามธามไทที่กอดอกมองโทโมะ

 

 

“ข้ากลับเข้ามาประตูมิติปิดพอดีแถมแก้วก้เป็นลม ก่อนที่แสงสีขาวจะสว่างวาบแล้วร่าง2คนนั้นก็หาย

ไป”ธามไทชี้ไปที่เตียงที่มีแค่สายสิญจน์เปล่าไม่มีร่างของป๊อปปี้และฟาง

 

 

“แล้ว2คนนั้นหายไปไหนนะ”โฟร์สงสัย

 

 

 

 

 

 

ซ่า

 

 

 

เสียงคลื่นกระทบฝั่งและวัดเข้าหน้าป๊อปปี้ ทำให้ชายหนุ่มลืมตาตื่นมาพบว่าตัวเองอยู่ที่ทะเล แล้วมัน

ทะเลที่ไหนน่ะ

 

 

“อ้าวป๊อป มาหายายก็ไม่บอก แล้วไปนอนอะไรที่ชายหาดนี่ล่ะ”ยายของป๊อปปี้พูดชายหนุ่มหันไป

ที่นี่คือบ้านยายของเขานิ ทำไมเขามาอยู่ที่นี่ได้นะ

 

 

“เอ่อ ผมอยากอาบแดดน่ะฮะยาย”ป๊อปปี้รีบแก้ตัวแล้วพลางหัวเราะกับตัวเองก่อนจะช่วยยายถือของ

กลับเข้าไปในบ้าน

 

 

“งั้นดีเลยวันนี้ยายจะทำกับข้าวของโปรดเราเลยละกัน”ยายป๊อปปี้พูดยิ้มๆ

 

“เอ่อ ยายฮะ ผมมาแค่คนเดียวเองหรอ”ป๊อปปี้ถาม

 

“ก็คนเดียวน่ะสิ ยายเห็นเราแค่คนเดียวนะ มีอะไรหรอ”ยายถาม

 

“เอ่อ เปล่าครับ งั้นเดี๋ยวป๊อปขอขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะครับ”ป๊อปปี้พูด

 

 

“อะไรกัน จะไปอาบทำไม ทำกับข้าวเป็นเพื่อนยายแล้วกินข้าวให้มันเสร็จๆไปสิ เดี๋ยวยายก็ไม่อยู่

ละ”ยายพูด

 

 

“ยายไปไหนล่ะฮะ”ป๊อปปี้ถามอย่างแปลกใจ

 

 

“ไปนอนเป็นเพื่อนยายพรน่ะ หลานแกเข้าโรงพยาบาลแล้วยายแกอยู่คนเดียวเลบขอยายไปนอน

เป็นเพื่อน”ยายยิ้มก่อนที่ป๊อปปี้จะไม่ขัดแล้วช่วยยายทำกับข้าวแล้วทานข้าวกับยายก่อนจะไปส่ง

ยายของเขาที่บ้านเพื่อนยายแล้วมาปิดบ้านเพราะเวลาเย็นแล้วก่อนจะขึ้นไปอาบน้ำที่ห้องนอนตัว

เอง

 

 

 

“ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้นะ”ป๊อปปี้ถอดเสื้อผ้าออกอย่างสงสัยโดยไม่สังเกตเลยว่าที่เตียงนั้นมีใครคน

นั้นนอนอยู่ใต้ผ้าห่มเขาก่อนจะเข้ามาในห้องน้ำแล้วหย่อนตัวเองลงในอ่างอาบน้ำ

 

 

 

“ฟางเธออยู่ไหนนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะหลับตาอย่างเหนื่อยอ่อนแล้วคิดโดยไม่สังเกตเลยว่าประตู

ห้องน้ำที่ตัวเองไม่ล๊อคเปิดออกอย่างเบามือก่อนจะมีใครคนหนึ่งเดินเข้ามาใกล้ๆป๊อปปี้ที่หลับแล้ว

อาศัยจังหวะป๊อปปี้เผลอแล้วกดป๊อปปี้ลงน้ำทันที

 

 

 

“บุ๋งๆๆๆ”ป๊อปปี้ตกใจควานหาที่ยึดเพื่อขืนตัวไว้ มือควานสะเปะสะปะไปจับถูกมือคนกดน้ำแล้วดึงคน

ที่กดน้ำเขาลงมาในอ่างน้ำทันที โชคดีที่อ่างอาบน้ำนี้กว้างมากเลยทำให้ดึงคนที่กดน้ำเขาลงมาได้

สะดวก

 

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้เงยหน้าจากน้ำตกใจเพราะคนที่กดน้ำเขาคือฟางนั่นเอง

 

“อื้อออ”แต่ป๊อปปี้ยังไม่ทันจะทำอะไรก็ถูกฟางดึงไม่จูบอย่างร้อนแรงแรง

 

 

“แฮ่กๆ ฟาง อื้อออ”พอถอนจูบออกมาป๊อปปี้อ้าปากจะพูดก็ถูกฟางจับไปจูบอีกครั้งโดยไม่ปล่อยให้

ป๊อปปี้เว้นว่าง ลิ้นเล็กๆของฟางสอดเข้าไปในโพรงปากป๊อปปี้เพื่อหยอกล้อกับลิ้นของเขา ป๊อปปี้

และฟางจูบและลิ้นกันอย่างเมามันจนฟางเองที่เป็นฝ่ายเริ่มจูบก่อนเริ่มหมดอากาศหายใจรีบถอนจูบ

ป๊อปปี้ออกทันที

 

 

“แฮ่กๆ อื้ออ”ฟางถอนจูบมาหายใจซักพักก็โดนป๊อปปี้จับจูบอีกรอบนึงฟางเริ่มดิ้นไปมาก่อนจะ

พยายามดันป๊อปปี้ออก

 

 

“พอแล้ว ไม่แกล้งละๆ”ฟางรีบบอก ป๊อปปี้จึงได้แค่หัวเราะหึๆ

 

 

“บอกหน่อยได้มั้ยทำไมฟางถึงมาอยู่ที่นี่ ทั้งๆที่เราอยู่ในดินแดนแห่งความตาย ไหนจะธูปที่ใกล้จะ

หมดของแก้วและโทโมะอ่ะ”ป๊อปปี้ถามฟางขึ้น

 

 

“ฟางเองก็ตื่นมาที่ทะเลแล้วเดินเข้ามาก็จำได้ว่าเป็นบ้านยายของป๊อปปี้ ยายของป๊อปปี้ก็เลยให้ฟาง

เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วขึ้นไปนอนห้องป๊อปปี้เองนะ ป๊อปปี้อ่า ไม่สนใจเลยรึไงว่ามีคนนอนอยู่ที่เตียงตัว

เอง”ฟางบ่นยาว

 

 

“ก็มันทั้งปวดเมื่อย เหนื่อยเพลียเลยลืมดูนินา แต่เดี๋ยวก่อน แล้วทำไมฟางถึงต้องกดน้ำป๊อปด้วยอ่ะ

กะจะให้ป๊อปปี้ตายเลยรึไง”ป๊อปปี้พูดแล้วจ้องหน้าฟางที่ตอนนี้ที่อยู่ในอ่างอาบน้ำด้วยกัน2คน

 

 

 

“ก็ไม่ได้ตั้งใจให้ตายซักหน่อย ไม่โกรธกันน้าๆๆๆๆ ฟางอ่ะดีใจมากเลยนะที่เรา2คนไม่เป็นอะไร

ไปน่ะทีนี้เราก็จะได้อยู่ด้วยกันน้าๆ ไม่เอาอย่าทำหน้ามุ่ยสิ เดี๋ยวไม่หล่อน้า นี่มาง้อแล้วไง มาๆเดี๋ยว

แถมอาบน้ำให้ด้วยเลย”ฟางรีบขอโทษแล้วง้อป๊อปปี้ทำเอาป๊อปปี้หน้าแดงที่ต้องอยู่ในอ่างน้ำเดียว

กับฟางแบบนี้ ก่อนจะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์มีแผนการ

 

 

“ถ้าอาบน้ำให้ทำไมยังใส่เสื้อผ้าอยู่อ่ะ ถอดออกสิ มามะ เดี๋ยวถอดให้”ป๊อปปี้เริ่มขยับตัวฟางมาใกล้

ก่อนจะดึงโบว์ที่ผูกที่เสื้อฟางออก ก่อนที่เสื้อของฟางจะถูกโยนออกมาจากอ่างน้ำ ตามด้วยกระโปรง

สีหวาน และชุดชั้นในทั้งหมดของฟาง ก่อนป๊อปปี้จะจัดการอาบน้ำให้ฟางแทนจะให้ฟางทำให้ตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“ไอ้ป๊อป มึงไม่เป็นไรใช่มั้ย หายไป2วันกูตกใจมากนะเว่ย”โทโมะเมื่อเห็นเบอร์ที่โชว์มาในมือถือ

คือเบอร์ของป๊อปปี้ก็รีบรับแล้วพูดอย่างรวดเร็ว

 

 

“หา อยู่บ้านยาย เออๆ กูดีใจนะที่มึงไม่เป็นอะไร เดี๋ยวถ้าแก้วออกจากโรงพยาบาลแล้วกูจะไปหา

มึงนะ”โทโมะบอกแล้วคุยกันอีกซักพักก่อนจะวางสายป๊อปปี้ไปแล้วมองแก้วที่นอนอยู่บนเตียงโรง

พยาบาลนั่งกินแอปเปิ้ลดูทีวีอย่างสบายใจเฉิบ

 

 

“ป๊อปปี้โทรมาบอกว่ายังอยู่ไม่ได้หายไปไหนนะ และที่สำคัญฟางก็อยู่ด้วย”โทโมะเดินมานั่งข้างๆ

แก้วแล้วแย่งแก้วกินแอปเปิ้ล แก้วแอบค้อนโทโมะนิดนึง

 

 

“ดีแล้วล่ะ เพราะนี่ๆ ดวงฟางหลังจากนี้ที่ชั้นดูเนี่ยจะมีแต่เรื่องดีๆเข้ามา เห้อในที่สุดฟางกับป๊อปปี้

ก็ได้รักกันซักทีไม่มีอุปสรรคอะไรอีกแล้ว”แก้วพูดดีใจ โทโมะมองแก้วซักพักก่อนจะโอบไหล่แก้ว

 

 

“แล้วฤกษ์แต่งงานเรา2คนล่ะดูบ้างรึเปล่า”โทโมะพูดขึ้นแก้วหน้าแดง

 

“แหวนมาฤกษ์ไป”แก้วพูดต่อรอง

 

 

“หลับตาก่อน”โทโมะบอกแก้ว แก้วหลับตาก่อนจะถูกโทโมะบรรจงจูบลงอย่างอ่อนโยน แก้วหลับตา

พริ้มก่อนจะรู้สึกว่าที่นิ้วนางข้างซ้ายตัวเองมีสิ่งแปลกปลอมถูกสวมเข้ามา

 

 

“โทโมะ”แก้วลืมตามองมองแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายก่อนน้ำตาจะไหลออกมา โทโมะยิ้มก่อจะเอื้อม

มือปาดน้ำตาให้แก้ว

 

 

 

“เมื่อก่อนชั้นอาจะเจ้าชู้ไม่รู้จักพอ แต่ชั้นได้พบกับเธอ เธอทำให้ชั้นละสายตาจากเธอไม่ได้ เธอ

ทำให้ชั้นคิดถึงแต่เธอ แก้ว ชั้นจะไม่ปล่อยโอกาสหลุดไปเป็นครั้งที่2อีกแล้วนะ ชั้นอาจะไม่ชอบการ

ผูกมัก ไม่ชอบการแต่งงาน แต่เพราะเธอ แก้ว ชั้นอยากจะหยุดแค่เธอคนเดียวนับต่อจากนี้ ให้

โอกาสให้ชั้นแก้ตัว เป็นใหม่ที่รักเพียงแค่เธอจะได้มั้ย”โทโมะพูด แก้วดีใจจนร้องไห้แล้วกอดโท

โมะไว้แน่น

 

 

“ชั้นเลือกนายไม่แล้ว ไม่ว่านายจะเป็นยังไง ชั้นก็มีแค่นายนะโทโมะ ชั้นรักนาย”แก้วพูด โทโมะดึง

แก้วออกมาแล้วลูบผมอย่างอ่อนโยน

 

 

“ชั้นก็รักเธอแก้ว”โทโมะพูดจบก็ก้มลงจูบแก้วอย่างอ่อนโยน ต่อจากนี้เขาขอเลือกที่จะหยุดไว้ที่ผู้

หญิงคนนี้ คนที่เขารักมากที่สุดในหัวใจ คนที่เขาจะพร้อมเป็นคนดีคนใหม่เพื่อรักเธอคนนี้แค่คน

เดียว

 

 

 

 

 

 

 

“คุยกับใครอยู่อ่า”ฟางลืมตาตื่นมาเห็นป๊อปปี้เพิ่งวางสายจากโทโมะก็พลิกตัวมากอดป๊อปปี้แล้วถาม

ชายหนุ่ม

 

“ตื่นมาก็ถามเลยนะ อีกซักรอบมั้ยจ้ะ”ป๊อปปี้มองฟางก็ยิ้มยั่วก่อนจะแกล้งถามทำเอาฟางหน้าแดงรีบ

มุดผ้าห่มหนี แต่ลืมไปว่าด้านในผ้าห่มร่างกายของเธอและป๊อปปี้ไม่ได้ใส่อะไรก็รีบเอาหน้าออกจาก

ผ้าห่ม

 

 

“เราจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไปแล้วใช่มั้ยป๊อปปี้”ฟางเปลี่ยนเรื่องแล้วกลับไปกอดป๊อปปี้ตามเดิมก่อน

จะถามชายหนุ่ม

 

 

“ใช่ เราจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไปแล้วนะ นับจากนี้ ว่าแต่ป๊อปสงสัยว่า ทำไมเรา2คนถึงมาโผล่ที่นี่

ได้ล่ะ”ป๊อปปี้ตอบก่อนจะถามต่อว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ เพราะพวกเขากลับไปอยู่ที่คอนโดก็ได้ทำไม

ต้องเป็นบ้านยายของเขา

 

 

“ฟางว่าฟางเข้าใจนะเรื่องนี้ อาจะเป็นเพราะ ฟางจากป๊อปปี้ไปที่นี่ เราก็เลยกลับมาเจอกันที่นี่ ที่ๆเรา

จากกัน เพื่อจะได้รักกันตลอดไป”ฟางพูดกวานๆ ทำเอาป๊อปปี้ฟังแล้วยิ้มก่อนจะพลิกตัวมาจูบหน้า

ผากฟางอย่างอ่อนโยน

 

 

“งั้นจำได้มั้ยว่าไพ่ที่แก้วทายน่ะ เรื่องของลูก เรามาทำให้คำทำนายเป็นจริงกันเถอะ”ป๊อปปี้ยิ้มเจ้า

เล่ห์เล่นเอาฟางเขินจัดกว่าเดิม

 

“บ้า เค้าเป็นนางฟ้าก็จริงแต่เค้าก็เป็นลูกมีพ่อมีแน่นะ มาทำแบบนี้น่ะ ขอแม่เค้ารึยัง”ฟางรีบพูด

 

“ขอน่ะขอแน่ แต่ตอนนี้น่ะ ขอทำให้คำนายเป็นจริงก่อนได้มั้ยอ่ะ”ป๊อปปี้อ้อน

 

“ป๊อปปี้อ่า แต่ฟางขอคนแรกเป็นลูกสาวนะ”ฟางรีบบอก

 

“ไม่เอา ป๊อปะเอาลูกชาย”ป๊อปปี้ไม่ยอม

 

“ไม่เอา ลูกสาวฟางอยากได้ลูกสาว”ฟางไม่ยอมเริ่มงอแง

 

“จะลูกสาวลูกชายป๊อปทำได้หมดล่ะ ตอนนี้ไม่ไหวละ เริ่มเลยละกัน”ป๊อปปี้พูดก่อนจะทำหน้าหื่นๆ

แกล้งฟาง แล้วดึงผ้าห่มมาคลุมโปงฟางและเขาทันที

 

“อ๊าย ป๊อปมันจั๊กจี้น้า ฮิฮิ”ฟางร้องสลับกับร่างคนทั้ง2ดิ้นขลุกขลักไปในผ้าห่ม

 

 

 

 

 

 

 

7ปีต่อมา

 

 

“คุณแม่ขาโฟร์อยากไปเล่นน้ำทะเลแล้วเมื่อไหร่คุณพ่อจะมาคะ”น้องโฟร์วัย6ชวบครึ่งวิ่งมาหาฟาง

พร้อมกับใส่ห่วงยางเตรียมตัวไปเล่นน้ำที่รีสอร์ตที่หัวหินที่ป๊อปปี้กับเพื่อนๆนัดกันมาพักผ่อน

 

“แล้วคุณพ่อเราไปไหนละคะโฟร์ถึงให้เรามาหาแม่คนเดียวแบบนี้ ถ้ารู้ว่าแอบหนีเที่ยวนะ แม่จะจับ

ลงโทษให้เข็ดเลย”ฟางบ่นอุบถึงป๊อปปี้

 

 

“ป๊อปเปล่านี้เที่ยวนะฟางก็เฟรมกับฟินอยากกินไอติมเลยแวบไปแค่แปปเดียวเอง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะ

พาลูกฝาแฝดชายหญิงวัย4ขวบมานั่งข้างๆฟางแล้วยิ่นไอติมโคนสตอเบอรี่ให้ฟาง

 

“เดี๋ยวไปดูลูกเล่นน้ำด้วยนะ ฟางจะไปดูแก้วเห็นว่าแพ้ท้องลูกคนที่3เนี่ย”ฟางบอกพลางนั่งแกะไอ

ติมแล้วป้อนป๊อปปี้ไป กินเองไป

 

 

“แล้วเมื่อกี้จะลงโทษเนี่ย ลงโทษแบบไหนหรอ”ป๊อปปี้แกล้งถามฟาง ฟางยิ้มไม่พูดอะไรนั่งกินไอ

ติมไป ก่อนจะนั่งนับ โฟร์ ฟินและเฟรมที่เล่นน้ำด้วยกัน3พี่น้อง

 

 

“อะแฮ่ม รู้นะว่าคิดอะไรอยู่ๆ”ป๊อปปี้เห็นฟางนับจำนวนลูกๆก็รีบทัก ฟางยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

 

 

“งั้นคืนนี้ให้เด็กๆไปนอนห้องเขื่อนกับเฟย์ละกัน จะได้ไปเล่นกับแครอลลูกของ2คนนั่นด้วย แล้วฟาง

จะไปทำโทษป๊อปปี้ซักที”ฟางยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

 

 

 

 

“อ๊า เอามานี่นะป้า เอาลูกบอลของธามมา”เด็กชายธามไทวิ่งไล่โฟร์แย่งลูกบอลกันไปมา

 

“เด็กบ้า เค้ายังไม่เป็นป้าซักหน่อยนะ นี่แน่ะๆๆๆ”โฟร์หงุดหงิดหันไปไล่ตีธามไท ป๊อปปี้และฟาง

ตกใจรีบวิ่งไปดูลูกทันที

 

 

“ว้ายยย หนูโฟร์ใจเย็นๆ”แก้วรีบวิ่งมาห้ามโฟร์ส่วนโทโมะก็อุ้มธามไทขึ้นมา

 

“นี่ทำไมโฟร์ไปตีธามไทเค้าแบบนี้น่ะ เราน่ะเป็นพี่เค้านะ”ฟางดุโฟร์ที่ตีธามไทลูกของโทโมะกับแก้ว

วัย4ขวบไม่ยั้ง

 

 

 

“นางยักษ์”ธามไทยังไม่เลิกว่าโฟร์ โฟร์โมโหจะเข้าไปเตะธามไท ป๊อปปี้รีบอุ้มลูกสาวทันที

 

“ป๊ะป๋า ตำไทยมันว่าโฟร์อีกแล้วๆๆ”โฟร์รีบฟ้องป๊อปปี้ทันที

 

 

“ไอ้เสือ นั่นเป็นผู้หญิงนะอย่าว่าพี่เค้าสิ”โทโมะบอกลูกชายที่อุ้มอยู่ที่ส่งสายตาเขม่นกับโฟร์ไม่เลิก

 

 

“ผู้หญิงแก่”ธามไทว่า

 

“แน่ะ ธาม แม่บอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าว่าโฟร์เค้า เดี๋ยววันนี้งดช๊อคโกแลตนะ”แก้วดุลูกชาย

 

 

“ไม่เอาแม่แก้ว ธามอยากกินช๊อคโกแลต ดีกับโฟร์ก็ได้ๆ”ธามไทรีบบอกเพราะกลัวอด๊อคโกแลตที่

โทโมะซื้อมาให้ก่อนจะลงจากโทโมะเดินไปหาโฟร์

 

 

“ป๊ะป๋า ตำไทยไม่เรียกโฟร์ว่าพี่อ่า”โฟร์งอน รีบฟ้องป๊อปปี้ ป๊อปปี้ถึงกับส่ายหน้าก่อนที่เด็กๆ4คนจะ

เล่นน้ำด้วยกันโดยที่เฟย์อุ้มแครอลมาเล่นด้วยพร้อมกับเขื่อนที่ถ่ายรูปเด็กๆอย่างสนุกสนาน

 

 

“ถอดสำเนานางฟ้าอุปถัมภ์ฟางมาเด้ะ”ฟางพูดพลางมองดูโฟร์ที่ยังไม่วายทะเลาะกับธามไทอีก

 

“โกรธกันมาตั้งแต่ชาติที่แล้วยันชาตินี้เลยแฮะ”ป๊อปปี้ส่ายหน้าขำๆแล้วนึกถึงโฟร์กับธามไทที่ชอบ

ทะเลาะกันตอนเป็นกามเทพกับนางฟ้า

 

 

“ดุดีกูชอบว่ะป๊อป งั้นกูจองตัวให้ลูกชายกูเลยนะ”โทโมะรีบพูด

 

“แน่ะ คลุมถุงชน”แก้วดุ

 

 

“ไม่นะ โทโมะว่าดุๆแบบนี้ล่ะปรายธามไทอยู่หมัดนะ เหมือนแก้วไง ที่ทำให้โทโมะไม่ไปไหน

เลย”โทโมะพูดแล้วรีบไปอ้อนแก้วที่อุ้มมินทร์ลูกชอบที่พึ่งได้ขวบเศษกำลังกินนมแล้วหลับไป โท

โมะอาสาอุ้มแทนแก้วเพราะกลัวแก้วจะเมื่อย แก้วมองโทโมะที่รักลูกๆทั้ง2คนก็ยิ้มพลางลูบท้องตัว

เองที่กำลังท้องอยู่ เขาหยุดที่เธอจริงๆด้วย

 

 

“ถ้าคลอดคนนี้อีก โทโมะต่อคนที่4เลยนะ”โทโมะกระซิบขอแก้วเล่นเอาแก้วหน้าแดงจัด

 

“บ้า ละเลี้ยงไหวหรอนั่นน่ะ”แก้วรีบถาม

 

“10คนโทโมะก็ไหว แค่มีแก้วอยู่ด้วยแค่นี้ก็พอแล้ว”โทโมะพูดแล้วยิ้ม

 

“แก้วรักโทโมะนะ”แก้วพูดแล้วหอมแก้มโมะทีนึง

 

“โทโมะก็รักแก้วเหมือนกันครับ”โทโมะพูดจบก็หอมแก้มแก้วทันที

 

 

 

 

“โอ๊ยย หวานเกินไปละๆ”ป๊อปปี้พูด

 

“อะไร เมียมึงอยู่ข้างๆก็ไปหาเมียมึงโน่น ฟางคุมป๊อปมันทีๆ”โทโมะรีบบอกฟาง

 

“อิจฉาทำไม มีเค้าอยู่ทั้งคนนะๆ”ฟางรีบพูด

 

“คร้าบๆ”ป๊อปปี้พูดจบก็หนุนตักฟางที่นั่งที่เบาะยาวทันที

 

 

 

“อยู่ด้วยกันตลอดไปแล้วเนาะป๊อป”ฟางลูบผมป๊อปปี้แล้วพูด

 

“ด้วยกันตลอดไปจนแก่เลย”ป๊อปปี้พูดแล้วเล่นปอยผมของฟาง

 

“ฟางเป็นของป๊อป ทั้งตัวและใจ ฟางรักป๊อปนะคะ”ฟางก้มมากระซิบบอกป๊อปปี้

 

“ตัวป๊อปเป็นของฟาง ใจก็เป็นของฟางแค่คนเดียว ป๊อปก็รักฟาง ตลอดไปนะ”ป๊อปปี้ตอบก่อนจะโน้ม

หน้าฟางมาจูบอย่างอ่อนโยน ต่อไปนี้ ตลอดไปของเขาและฟาง

 

 

 จบแล้วจ้าาาา

 

หวานพอมั้ยอ่าาา

 

ถ้าไม่พอเดี๋ยวจัดเรื่องหน้าให้เลยน้าาาา

 

ไหนๆก็ตอนจบแล้วขอเม้นกับโหวตเยอะๆๆๆๆๆ ได้มั้ยอ่า ถือว่ากำลังใจแต่งเรื่องหน้านะ