you are my angel
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.11 น.
แก้ไขเมื่อ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 13.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
57) ชั้นดูแลเธอเธอดูแลชั้นเราจะดูแลกันตลอดไป
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ป๊อปปี้ลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าแล้วมองฟางที่หลับในอ้อมกอดตัวเองแล้วยิ้ม ฟางคนนี้กับฟาง
นางฟ้าคือคนๆเดียวกัน คนที่เขารักทั้งใจ คู่แท้ของเขาคนนี้กลับมาหาเขาแล้ว
ฟางลืมตาตื่นมาพบว่าป๊อปปี้ตื่นนานแล้ว แถมยังมองฟางอยู่เล่นเอาฟางเขินจัด
“ตื่นแล้วก็ไม่บอกกันเลยนะ”ฟางพูดยิ้มๆ
“ก็มองคนแถวๆนี้หลับแล้วไม่อยากปลุกเลย หลับแล้วนึกถึงตอนที่เจอกันครั้งแรกเลยแฮะ
ฮะๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วนึกถึงวันแรกที่เขาและเธอเจอกันก็ยิ้ม
“เออ จริงสิ ป๊อปปี้เล่าเรื่องของฟางตอนที่เราเจอกันครั้งแรกให้หน่อยสิ นะๆๆๆ เผื่อภาพความจำที่
มันผุดมาในหัวฟางบ่อยๆมันจะผุดมาอีกแล้วฟางจะได้จำอะไรได้บ้าง”ฟางรีบพูด
“อือ เอาสิ แต่ไปอาบน้ำก่อนได้ป่ะ”ป๊อปปี้รีบอ้อน ฟางยิ้มก่อนจะยอมพาป๊อปปี้ไปจัดการตัวเองให้
เรียบร้อยและทานข้าวเช้าเสร็จ
“ไปเดินเล่นกันนะ”ป๊อปปี้พูด
“ไปไหนคะ”ฟางถาม ป๊อปปี้ไม่ตอบแต่ใช้มือที่ไม่ใส่เฝือกจูงมือฟางลงลิฟท์ไปแล้วเดินเล่นที่สวน
สาธารณะข้างๆคอนโด
“ฟางอยากให้ป๊อปเล่าเรื่องราวของฟางให้ป๊อปฟังไม่ใช่หรอ ที่นี่นะก็คือที่นึงที่ฟางเคยบอกว่าชอบที่
นี่มาก เรามาเดินเล่นกันที่นี่ แล้วก็มาหยุดตรงนี้”ป๊อปปี้พูดแล้วพาฟางมาหยุดตรงหน้ารูปปั้นรูป
กามเทพ จู่ๆสายลมก็พัดบริเวณนั้น ฟางมองไปรอบๆ ภาพที่ป๊อปปี้และฟางเคยมาที่นี่แล้วอธิษฐานต่
หน้ารูปปั้นกามเทพก็ผุดเข้ามาในหัว ก่อนจะเป็นภาพที่ป๊อปปี้ซื้อไอติมคืนเด็กแล้วเด็กผู้หญิงคนนั้น
เอากำไลรูปหัวใจ2ดวงให้เธอและป๊อปปี้คนละวง
“ยังใส่กำไลวงนั้นที่เด็กคนนั้นให้อยู่รึเปล่า”ฟางพูดป๊อปปี้หันไปมองฟางด้วยความดีใจ
“ฟางจำได้แล้วหรอ”ป๊อปปี้ถาม
“คับคล้ายคับคลาน่ะ อันนี้ใช่มั้ย”ฟางตอบก่อนจะเอื้อมมือไปจับที่กำไลที่ป๊อปปี้ใส่ไว้ ก่อนที่ภาพ
อดีตจะผุดเข้ามาในหัว
“อันนี้เหมือนกันเลยเนาะ”ฟางหยิบกำไลวงหนึ่งขึ้นมาจากกระเป๋าแล้วใส่ ป๊อปปี้ดีใจเพราะมันคือ
กำไลวงนั้นที่เหมือนกับของเขาเลย
“ฟางฟื้นมาฟางก็แปลกใจนะ แม่ หวายทุกคนแปลกใจมากที่มันใส่ที่แขนฟาง ก่อนฟางจะถอดไว้
อ่ะ”ฟางตอบ ก่อนจะเดินไปที่รูปปั้นกามเทพแล้วแตะมันอย่างเบามือ
“ฟางอธิษฐานว่าขอให้ฟางได้อยู่กับป๊อปตลอดไปนะ วันนั้นน่ะ”ฟางพูด ป๊อปปี้มองฟาง
“ป๊อปก็ขอให้เป็นอย่างงั้น”ป๊อปปี้พูดแล้วนึกถึงสิ่งที่โฟร์พูด จนเขขาหวั่นใจเหมือนกันว่าฟางจะเป็น
อะไรไปอีกมั้ย
“ฟางจำเรื่องทุกอย่างไม่หมดแต่ฟางสัญญานะ ฟางจะรีบจำทุกอย่างให้ได้หมดเอง”ฟางยิ้มก่อนจะ
เดินกลับมาหาป๊อปปี้ จู่ๆฟางเองก็ทรุดแลงไปแล้วสำลักเลือดออกมามากมาย ป๊อปปี้ตกใจรีบวิ่งมาดู
ฟาง
“กลับคอนโดก่อนละกัน”ป๊อปปี้บอกก่อนจะพาฟางกลับคอนโด แล้วต้องตกใจเมื่อเห็นเลือดกำเดา
ฟางไหลออกมาอีกแล้ว รีบเอาฝ้ามาเช็ดเลือดให้ฟาง แล้วเอาน้ำแข็งประคบฟางไว้กันเลือดไหล
ออกมาอีกก่อนจะเอาผ้าชุบน้ำนั่นไปซักแล้วต้องตกใจเมื่อเห็นโฟร์และธามไทอยู่ด้านหน้าตัวเอง
“บอกผมหน่อยได้มั้ย ทำไมผมถึงเห็นพวกคุณ”ป๊อปปี้ถามขึ้น
“คนที่ผ่านเรื่องความตายมาน่ะ แล้วเห็นพวกข้าย่อมไม่แปลก”ธามไทตอบแทน
“งั้นช่วยบอกหน่ยได้มั้ย ในเมื่อผมดูแลฟางแล้วทำไมฟางถึงยังเลือดไหลออกมาแบบนี้”ป๊อปปี้ถาม
“มันคือผลจากยาฟื้นความจำน่ะ ร่างกายมนุษย์น่ะบอบบางจะตายบางทีอาจจะรับฤทธิ์ยาพวกนี้ไม่
ไหวถึงตายก็มี”ธามไทพูด
“แล้วพวกคุณเอามาให้ฟางกินทำไมเนี่ยยยย”ป๊อปปี้อึ้ง
“ก็ตอนนั้นข้าสงสารเจ้าจนทนต่อไปไม่ไหวแล้วไง ฟางน่ะดื้อมาก”โฟร์ตอบ
“เท่าที่ข้าสังเกตนะ อาการของฟางน่ะเลือดจะไหลเวลาที่จำอะไรได้ ยิ่งจำได้มากๆ เลือดก็จะเริ่ม
ไหลออกช่องทวารทั้ง5”ธามไทสังเกต
“งั้นถ้าเกิดฟางจำทุกอย่างได้เลือดไม่ออกจากร่างกายฟางหมดเลยรึไง”ป๊อปปี้ตกใจ โฟร์และธาม
ไทพยักหน้า
“บางทีถ้าเลือดออกมากแล้วจิตฟางอ่อนแออาจจะทับเส้นแห่งความตายได้ด้วยเช่นกัน”โฟร์กังวล
“งั้นผมไม่ต้องการแล้ว ผมไม่อยากให้ฟางจำผมได้แล้ว ถ้ามันจะทำให้ฟางตายผมไม่ยอม”ป๊อปปี้
พูด
“แต่ฟางอยากจำทุกอย่างได้นะ”ฟางที่ออกมาจากห้องได้ยินก็พูดทันที
“ไม่นะฟาง ป๊อปจะไม่ยอมเสียฟางไปอีกแล้ว อย่ารื้อฟื้นความจำตัวเองอีกเลย”ป๊อปปี้พูด
“แต่ฟางจำทุกอย่างได้แล้ว มันคงเป็นไปไม่ได้ที่ฟางจะจำเรื่องราวต่อไปอีกไม่ได้ มันยังคงผุดเข้ามา
ในหัวฟางเรื่อยๆ”ฟางพูดก่อนจะหันไปสบตากับโฟร์และธามไท
“ชั้นเคยเห็นเธอในฝันบ่อยๆแม่เคยบอกชั้นว่า คนเรามีนางฟ้าอุปถัมภ์กันทุกคนเป็นไปได้มั้ยที่คนนั้น
จะคือเธอ”ฟางพูดแล้วยิ้มให้กับโฟร์ โฟร์ไม่ตอบแต่พยักหน้า
“ข้าขอโทษนะที่ทำให้เจ้ารื้อฟื้นเรื่องราวทุกอย่าง”โฟร์พูด
“แต่ทุกอย่างมันกำหนดไว้แล้วไม่ใช่หรอให้ฟางจำได้ ฟางยอมรับมันนะ ฟางอยากจะจำทุกอย่างที่
ฟางเคยมี ฟางอย่ารู้ว่าฟางรักป๊อปมากแค่ไหนในอดีต”ฟางหันพูดกับป๊อปปี้แล้วจับมือป๊อปปี้ไว้แน่น
ก่อนจู่ๆเลือดกำเดาก็ไหลมาอีก
“ไม่เอานะฟางไม่เอา”ป๊อปปี้อึ้งทู่ๆทั้งเลือดกำเดาและเลือดออกมาจากปากฟางมากมายจนฟางทรุด
ลงไป
“ทำไมครั้งนี้ข้าร่ายมนต์ให้ฟางไม่ได้ล่ะ”โฟร์พูดขณะพยายามร่ายมนต์ใส่ฟางแต่กลายเป็นว่าฟาง
เลือดออกมากกว่าเดิม
“เจ้าอย่าจำ เจ้าอย่ารื้อฟื้นเรื่องราวในอดีตอีกฟางถ้าไม่อยากให้คนที่รักเจ้าที่สุดต้องเป็นทุกข์ดูหน้า
ป๊อปปี้ไว้สิฟาง เค้าทรมานมากมายแค่ไหนที่เห็นฟางเป็นแบบนี้”ธามไทรีบพูดฟางหันไปมองป๊อปปี้
ที่ประคองตัวเองไว้ด้วยมือข้างเดียวก็ร้องไห้สงสารที่เห็นน้ำตาป๊อปปี้
“ขอโทษนะ ทำป๊อปร้องไห้อีกแล้ว”ฟางพูดแล้วเอามือแตะที่ป๊อปปี้ ก่อนที่ภาพที่ตอนที่ตัวเองจะ
ตายผุดเข้ามาในหัวทำให้เลือดไหลออกมาอีก
“โอ๊ยยยย ฟางหยุดคิดไม่ได้ ภาพมันผุดเข้ามาในหัวฟางอีกแล้ว ฟาง ฟางปวดหัว”ฟางดิ้นไปมาทับ
แขนที่กระดูกร้าวของป๊อปปี้ ชายหนุ่มเผลอปล่อยฟางลงกับพูดแล้วกุมแขนก่อนจะพยุงตัวเองไปหา
ฟาง
“ฟาง โอ๊ยย ป๊อปขอโทษฟาง”ป๊อปปี้พูด โฟร์เมื่อใช้พลังกับฟางไม่ได้จึงเลือกใช้กับป๊อปปี้เพื่อให้
ชายหนุ่มบรรเทาความเจ็บนั้นแล้วแผลที่แขนหายเป็นปลิดทิ้งก่อนจะวิ่งไปประคองฟางที่ดิ้นไปมากับ
พื้นด้วยความทรมาน
“ป๊อปไม่เจ็บใช่มั้ย โอ๊ยยย”ฟางดิ้นไปมาป๊อปปี้จึงประคองฟางขึ้นมากอดแน่นแล้วร้องไห้
“ทำไมฟาง อย่าเป็นแบบนี้นะฟางต้องไม่เป็นอะไร อย่าจากป๊อปไปไหนอีกนะฟาง ป๊อปรักฟาง
นะ”ป๊อปปี้กอดฟางแล้วร้องไห้ก่อนที่แสงสีขาวที่สว่างไปทั่วร่าวกายของป๊อปปี้แล้วสว่างมากจนอาบ
ร่างฟางและป๊อปปี้ไปทั่ว
“ป้า นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย”ธามไทถามอย่างตกใจเมื่อแสงเหล่านั้นหายไป ป๊อปปี้ที่กอดฟางไว้
เลือดทั้งหมดของฟางที่เลอะเต็มตัวก็หายไป เหลือแค่ฟางแต่ฟางหน้าซีดมาก
“ฟางไม่เจ็บแล้วป๊อป”ฟางยิ้มให้ป๊อปปี้ ป๊อปปี้มองฟางก็ตกใจที่เห็นฟางหน้าซีดเซียวไปหมด
“พลังความรักแท้ที่มีในตัวป๊อปปี้ช่วยบรรเทาความเจ็บปวดทุกอย่างให้ฟางได้ก็จริง แต่มันก็แค่ช่วย
บรรเทาไม่ได้ช่วยให้หายขาด”โฟร์พูด ป๊อปปี้เอามือลูบหัวฟางอย่างอ่อนโยน
“แล้วทำไมหน้าฟางถึงซีดแบบนั้นล่ะป้า”ธามไทถาม
“ฟางเสียเลือดมากนิ เลยหน้าซีดเป็นธรรมดา”โฟร์พูดก่อนที่ป๊อปปี้จะอุ้มฟางไปนอนที่เตียงแล้วตัว
เองนั่งเฝ้าฟางไม่ห่าง
“มันไม่มีทางแก้ไขอย่างอื่นเลยหรอนางฟ้า”ป๊อปปี้ถามโฟร์เมื่อเห็นว่าฟางหลับไปแล้ว อาจเป็น
เพราะฟางเสียเลือดมากเช่นกัน
“ตอนนี้ทางที่ดีอย่าให้ฟางจำอะไรได้เลยนะ กันไว้ดีกว่าข้าจะลองขึ้นสวรรค์กลับไปหาทางแก้ไข
ดู”โฟร์พูดจบก็หายตัววับไปกับธามไท ป๊อปปี้มองฟางที่หลับอยู่ด้วยหน้าตาที่ซีดเซียวแก้มที่เคยมี
เลือดฝาดก็ขาวซีด ปากที่เป็นสีชมพูหวานก็ซีดลงจะเป็นสีม่วง ป๊อปปี้ถึงกับน้ำตาไหลออกมาด้วย
ความสงสารฟางเป้นอย่างมาก ก่อนจะตัดสินใจถอนกำไลที่ฟางใส่คู่กับเขาและกำไลของเขาออกมา
พร้อมกันแล้วเอารูปที่เขาและฟางถ่ายคู่กันตอนเป็นนางฟ้าเก็บใส่ลิ้นชักให้หมด
“ถ้าเลือกจะให้ฟางจำเรื่องราวของเราได้แล้วฟางต้องเป็นแบบนี้ป๊อปขอเลือกจะไม่ให้ฟางจำได้เพื่อ
ให้ฟางอยู่กับป๊อปตลอดไป ปีอปรักฟางมากนะ”ป๊อปปี้พูดพลางเอามือกุมมือฟางที่หลับอยู่ ก่อนจะ
ก้มลงจูบฟางอย่างอ่อนโยนแล้วปาดน้ำตาทิ้งก่อนจะหันไปเห็นมือถือที่โทโมะโทรมา จริงสิ โทโมะ
แก้ว แก้วเป็นหมอดูนิ
“เออไอ้โทโมะ กูหายแล้วนะมึง ไม่ต้องร้องหาหรอก กูหายแล้วจริงๆ”ป๊อปปี้ออกมารับสายโทโมะ
ด้านนอกแล้วพูด
“เออ วันนี้เอาแก้วมาที่คอนโดกูหน่อยดิวะ เดี๋ยวกุจะเล่าทุกอย่างให้ฟังเอง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะวาง
สายไปแล้วออกไปหาโทโมะกับแก้วที่นัดไว้โดยลีอคห้องไว้อย่างดี
ปัง
ฟางที่หลับใหลอยู่ไม่รู้เลยว่ามีแสงสีดำผุดมาที่ปลายเตียงเผยร่างของมดในชุดหนังสีดำยืนมองฟาง
อยู่
“ถ้าเจ้ายังเป็นแบบนี้เจ้าได้มาอยู่กับข้าแน่ๆ”มดพูดนิ่งๆไม่แสดงความรู้สึกอะไรออกมาก่อนจะเดินไป
ใกล้ๆเพื่อดูฟางที่หน้าซูบเซียวเพราะเสียเลือดมาก ก่อนจะเปิดรายชื่อคนที่ถึงฆาตเส้นประที่เป็นชื่อ
ฟางมันเริ่มเด่นเป็นรอยหมึกจางๆให้ชัดขึ้นมดตกใจรีบหายตัวไป
“อืมม ป๊อปปี้”ฟางลืมตาตื่นมาแล้วมองไปรอบๆไม่เจอป๊อปปี้ก่อนจะเดินกลับห้องนอนตัวเองแล้วเอะ
กับตุ๊กตาหมีพูห์ตัวหนึ่ง
“ป๊อปชอบหมีพูห์นิแล้วมาอยู่ห้องนี้ได้ไง”ฟางหยิบตุ๊กตาหมีพูห์ตัวนั้นในห้องตัวเองขึ้นมาแล้วเดิน
เอากลับไปไว้ที่ห้องนอนของป๊อปปี้กับพวกของมัน
ตุบ
จู่ๆฟางก็มือไม้อ่อนทำให้ทำตุ๊กตาตัวนั้นหล่นลงมาฟางเอื้อมมือไปหยิบ
“ฮัลโหลๆ”เสียงอัดของตุ๊กตาหมีพูห์ตัวนั้นดังขึ้นทำให้ฟางชะงักเพราะนั่นมันคือเสียงของเธอเอง!
ขอโทษน้าที่มาอัพช้าาาาา เราไปทำธุระมาทั้งวันกว่าจะเสร็จก็พึ่งจะได้อัพ
อย่าพึ่งหายไปกันนะ มาเม้นกับโหวตเราด้วยนะๆๆๆๆๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
