ซี่รีย์ เรื่อง รักฉันได้ไหม นายสุดหล่อ (PF)
เขียนโดย 
ป็อปคอร์น
วันที่ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 22.06 น.
แก้ไขเมื่อ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 14.34 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
16) จะอยู่กับเธอจนกว่าเธอจะไม่ต้องการ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ฮือ...."ฟางนั่งร้องไห้อยู่บนเตียงนอน เขื่อนเปิดประตูห้องนอนน้องสาวก่อนจะ
เดินเข้าไปในห้อง
"ฟาง หยุดร้อง แล้วฟังพี่"เขื่อนพูด
"ฟางหยุดไม่ได้ ฮึก..."สาวร่างเล็กยังคงฟูมฟายไม่เลิกรา
"ป๊อปปี้ มันเข้าโรงพยาบาล"สิ้นคำพูดของพี่ชาย ฟางลุกพรวดทันที
"ฟางจะไปหาเขาค่ะ"เธอรีบไปหยิบกระเป๋า เขื่อนคว้าแขนน้องเอาไว้
"แน่ใจเหรอ ว่าจะกลับไปเจ็บอีก"เขื่อนกลัวว่าฟางจะเจ็บอีกรอบ
"ฟางเป็นห่วงเขานี่คะ"ฟางพูด เขื่อนถอนหายใจเบาๆ
"ห่วงน่ะได้ แต่พี่ว่าอย่าไปหามันเลย เดี๋ยวฟางจะตัดใจไม่ได้"
"ฟางรักเขา ไม่ว่าเขาจะรักฟางหรือไม่ ฟางตัดสินใจแล้วค่ะ พี่เขื่อน
ฟางจะกลับไปหาเขา เพราะฟางคงอยู่ไม่ได้ ถ้าขาดเขา"
หญิงสาวเดินออกไปทันที เธอดื้อในสิ่งที่ใจตัวเองต้องการ เธอจะยอม
แม้ว่าเขาจะรักเธอไหมก็ตาม เธอจะอยู่กับเขาจนกว่าเขาจะไม่ต้องการเธอ..
"ทำไม น้องสาวฉันมันดื้อแบบนี้นะ"เขื่อนมองตามอย่างเหนื่อยใจ
"พี่ป๊อป"ฟางมาถึงก็รีบเข้าไปดูอาการเขาทันที
"น้องฟาง มาเยี่ยมมันเหรอ มันเพิ่งหลับไปเมื่อกี้เอง"โทโมะบอก
"เหรอคะ"สาวน้อยมองร่างสูงที่นอนหลับตาอยู่บนเตียงคนไข้ ก่อนจะเดิน
ไปห่มผ้าให้กายใหญ่
"นึกว่าจะใจร้ายไม่มาหาฉันซะล่ะ"จู่ๆป๊อปปี้ก็จับมือเธอ ฟางตกใจ
"ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่คะ"ร่างเล็กถาม
"ไม่ได้หลับหรอก แค่หลอก เพราะฉันรู้ไง ว่าถ้าฉันตื่นเธอจะหนีฉันไปอีก"
"พี่ป๊อป อยากให้ฟางอยู่ไหมล่ะ "ฟางมองหน้าเขา
"อยากสิ"ป๊อปปี้ยิ้ม เธอหายโกรธเขาแล้วสินะ...
"ฟางจะอยู่กับพี่ จนกว่าพี่จะไม่ต้องการฟาง"เธอส่งยิ้มกว้างให้เขา
"ฉันชอบเวลาเธอเป็นแบบนี้มากกว่า ยัยเด็กขี้น้อยใจในวันนั้นซะอีก"
เขารั้งร่างบางมากอดก่อนจะหอมแก้ม
"แหม...ไม่เกรงใจเลยเนอะ รู้แล้วว่าคิดถึงกัน แต่เกรงใจคนโสดบ้างเหอะ"
โทโมะพูดออกมา หลังจากที่ดูทั้งสองสวีทกันอยู่สักพัก
"แกก็ไปหาแฟนดิวะ "ป๊อปปี้พูด
"พูดอะไรไร้สาระว่ะ งานก็ล้นมือจะตายล่ะ พอๆๆเลิกคิดเลย"
"พี่ป๊อป นอนพักเถอะค่ะ เดี๋ยวฟางจะลงไปกับพี่โทโมะ ไปหาซื้อขนม
ขึ้นมากิน"ฟางบอก
"ก็ได้ครับ ไปเร็วๆนะ"ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะล้มตัวลงนอน ฟางเดินออกไปกับ
โทโมะ
"คิดยังไงถึงได้คบกับมัน"โทโมะถามขึ้น
"ความรักค่ะ ฟางรักพี่ป๊อป"ฟางตอบยิ้มๆ
"มองโลกสวยเสมอเลยนะเราน่ะ "โทโมะมองเด็กสาวอย่างเอ็นดู
เธอคนนี้ทำโลกสดใสได้ตลอดเวลาจริงๆ โดยเฉพาะเวลาเธอยิ้ม
"ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ"ฟางยิ้มเขินสายตาชายหนุ่ม เธอพาเขาเดินเลือกซื้อ
ของไปให้ป๊อปปี้กิน
"อ๊ะ...นั่น ยัยแครอลนิน่า"โทโมะเจอแครอลกำลังเดินขึ้นลิฟต์ไปข้างบน
"ฟางฝากพี่คิดเงินหน่อยนะคะ"ฟางรีบตามแครอลไป เพราะเธอมีลาง
สังหรณ์ว่า ผู้หญิงคนนี้ จะต้องขึ้นไปหาป๊อปปี้เป็นแน่ เธอจะไม่ยอมให้ใคร
มาแย่งเขาไปจากเธออีกแล้ว...
แครอลมาทำไม อยากรู้ต้องรอ อิๆ เม้นกับโหวตให้นิยายป็อปคอร์นหน่อยนร้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
