เงาร้าย พ่ายรัก

 คุณหนูค่ะ 

อ้าว!!ป้านิดภา มีอะไรรึเปล่าค่ะ 

คุณท่านให้ป้ามาตามคุณหนูไปพบที่ห้องทำงานน่ะค่ะเห็นทีจะเป็นเรื่องสำคัญ 

หรอค่ะ อืม...คุณป้ามีอะไรก็ไปทำเถอะค่ะ เดี๋ยวแก้วไปหาคุณพ่อเอง

ค่ะคุณหนู

    "kaew : สักพักเมื่อชั้นคุยกับป้านิดภาคนรับใช้ใหญ่ของคฤหาส์นแล้ว ชั้นก็ไม่รอช้ารีบเข้าไปหาคุณพ่อที่ห้องทำงาน เพราะเห็นป้านิดภาบอกว่าคงเป็นเรื่องสำคัญ"

<<ก๊อกๆๆ>>

เขามาเลยลูก  "kaew : ชั้นไดยินเสียงคุณพ่อชั้นเรียก ชั้นจงเดินเข้าไปหาท่าน ท่านคงกำลังยุ่งกับงาน เพราะในมือท่านและบนโต๊ะมีเอกสารเต็มไปหมด และที่สำคัญคุณหญิงแม่ก็อยู่ด้วย คุณพ่อเป็นนักธุจกิจระดับร้อยล้าน มีบริษัทน้อย ใหญ่หลายสาขาทั้งในและนอกประเทศ ส่วนคุณหญิงแม่ทำธุรกิจเพรชกับเพื่อนๆของท่าน อีกอย่างที่ชั้นจะบอกคือ คุณหญิงแม่เป็นเชื้อสายเจ้า ที่มาแต่งงานกับนักธุจกิจอย่างคุณพ่อ และมันก็ทำให้ชั้นต้องถูกอบรมนิสัย กิริยามารยาทที่ผู้ดีเขาทำกัน แต่ชั้นก็ปฏิบัติตามไม่ค่อยได้เพราะชั้นรู้สึกว่าเหมือนมันฝืนตัวตนของชั้น ก็ชั้นไม่ใช้เชื้อสายเจ้าแบบเต็มตัวนี้ชั้นชอบการที่ได้เป็นตัวของตัวเองมากกว่า และมันก็ทำให้ชั้นถูกคุณหญิงแม่ดุเอา บ่อยๆ แต่ชั้นก็เริ่มปรับตัวได้แล้วล่ะ" 

คุณพ่อมีอะไรกับแก้วหรอค่ะ "kaew : ชั้นพูดก่อนจะหันหลังไปปิดประตูแบบ เบาๆ ไม่ให้มีเสียงเดี๋ยวโดนดุ"

คุณหนู นั่งซิลูกยืนค้ำหัวผู้ใหญ่มันไม่ดีเลยนะลูก  "kaew : เห็นมั้ยละโดนดุอีกและ"

เออ....ขอโทษค่ะ คุณหญิงแม่  "kaew : แล้วชั้นก็นั่งลงกับเก้าอี้ตัวสวยทันที"

ที่พ่อเรียกคุณหนูมาพ่อมีเรื่องอยากจะบอกให้คุณหนูเตรียมตัวไว้ก่อน  "kaew : คุณพ่อพูดพร้อมกับเดินมานั่งที่ เก้าอี้รับแขก ตัวเดียวกับชั้น"

เตรียมตัวอะไรหรอค่ะคุณพ่อ  "kaew : เตรียมตัวอะไรกันเนี่ย มันเหมือนไม่ใช่เรื่องดีสำหรับชั้นมั้ง  คุณพ่อนิ่งไปได้สักพักก็หันหน้ามามองชั้น ก่อนที่จะพูดว่า...."

พ่อจะให้คุณหนูแต่งงาน 

ห้ะ!! อะไรนะค่ะคุณพ่อ  แต่งงาน!! "นี้ชั้นฟังผิดใช่มั้ย ชั้นต้องฟังผิดแน่ๆ"

จะตะโกนเสียงดังทำไมคุณหนู เสียมารยาท "นี้ก็โดนไปอีกหนึ่งที"

จะไม่ให้แก้วตะโกนได้ไงค่ะคุณหญิงแม่ คุณพ่อ นี้มันเรื่องใหญ่สำหรับแก้วเลยนะค่ะ 

พ่อรู้ว่ามันเป็นเรื่องสำคัญกับแก้ว แต่ทั้งสองฝ่ายได้ตกลงกันแล้ว "kaew : ชั้นทำหน้าหงุดหงิดและไม่ได้พูดอะไร ได้แต่นั่งเอามือกอดอกและหันหน้าไปทางอื่น เพราะชั้นคิดว่าพูดไปยังไงมันก็ต้องเป็นไปตามนั้นอยู่ดี แล้วบรรยากาศภายในห้อง ก็เงียบไปสักพักก่อนที่คุณหญิงแม่จะพูดขึ้น"

ถ้าคุณหนูไม่เห็นแก่ หน้าแม่ก็ไม่เป็นไร  แม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องสำคัญสำหรับคุณหนูมาก ถึงมากที่สุด ในเรื่องการแต่งงาน การใช้ชีวิตคู่กับใครสักคนของคุณหนู แต่แม่เลือกสิ่งดีที่สุดให้คุณหนูแล้วนะ ที่แม่ทำทุกอย่างให้คุณหนู เพราะแม่ไม่อยากเห็นคุณหนูของแม่ต้องไปลำบากที่ไหน และแม่คงทนไม่ได้ถ้าหากเห็นคุณหนูเป็นแบบนั้น แม่หวังว่าคุณหนูคงเข้าใจแม่นะ

แต่คุณแม่ค่ะ ฮึกๆ   "และแล้วน้ำตาหยดแรกของชั้นก็หยดลงที่หน้าตัก ชั้นจึงรีบเอามือขึ้นมาปาดน้ำตาแล้วก้มหน้าสะอื้นอยู่แบบนั้น"

แล้วชั้นก็จำใจตัดสินใจไปว่า.....

ก็ได้ค่ะ แก้วแต่งก็ได้ค่ะ  "เมื่อท่านทั้งสองพูดเช่นนั้นเแล้ว ชั้นก็ไม่กล้าขัดกับความหวังดีที่ท่านทั้งสองมีให้ ในเมื่อคุณหญิงแม่บอกว่ามันเป็นสิ่งที่ดีสำหรับชั้น ชั้นจึงจำเป็นต้องทำ..."

ถ้าคุณหนูพูดแบบนั้น พ่อกับคุณหญิงก็สบายใจ

คุณหนูกลับไปพักผ่อนเถอะลูก เดี๋ยวมีอะไรแม่จะเรียกอีกที

ค่ะ  "ชั้นเอ่ยแค่นั้นก่อนที่จะไหว้ลาคุณพ่อ และคุณหญิงแม่ แล้วเดินซึมออกไป" 

<<ปัง>>

และประตูห้องชั้นก็ถูกปิดลงด้วยมือของชั้นเอง แล้วชั้นก็เดินไปที่เตียงนอนใหญ่ของชั้นแล้วล้มตัวนอนลงอย่างน่าเศร้าใจ ชั้นไม่รู้มาทำไมท่านต้องให้ชั้นแต่งงานกับผู้ชายอะไรที่ไหนที่ชั้นไม่รู้จัก แถมชั้นก็ยังไม่เคยเห็นหน้าเค้าเลย ไหนจะนิสัย หน้าที่การงาน ครอบครัว ทุกสิ่งทุกอย่างของเขาชั้นก็ไม่ค่อยจะรับรู้เลย แต่ก็เอาเถอะในเมื่อมันเป็นแบบนี้ไปเสียแล้ว ชั้นก็ต้องเดินหน้าเผชิญกับทุกเหตุการณ์ที่ชั้นต้องเจอนับจากวันนี้เป็นต้นไป......

สำหรับตอนแรกนะจ้ะ ใครที่อ่านแล้วเป็นยังไง ก็เม้นนนนนน กันนะจ้ะ ไรเตอร์จะได้ปรับ

*ปล.เรื่องแรกสำหรับ ไรเตอร์เลยค่ะ ......  

**ขอกำลงใจด้วยน้าาาาา เม้นนนนนนๆๆๆๆๆ**