หนุ่มแบดบอย กับ แม่สาวจอมซุ่มซาม

"เฮ้ย"ป๊อปปี้เอ่ย

"เป็นไรของมึงเนี่ยไอ้ป๊อป"เคนตะเอ่ย

"คะ ใครอะพี่"ป๊อปปี้เอ่ย

"อ้อ จินนี่ แฟนกูเอง"เคนตะเอ่ย

"ฟะ แฟนพี่อ่อ"ป๊อปปี้เอ่ย

"เออ"เคนตะเอ่ย

ป๊อปปี้มองหน้าจินนี่แล้วก็หันไปหาจงเบกับเขื่อนที่นั่งเล่นเกมกันอย่างเมามัน

"ป๊อปคะเดี๋ยวฟางต้องไปเรียนแล้วนะคะ นี่ก็จะ8โมงแล้ว"ฟางเอ่ย

"งั้นเดี๋ยวผมไปส่งนะฮะ"ป๊อปปี้เอ่ย

"ไม่เปนไรคะพวกขนมจีนกับเฟย์มารอที่หน้าห้องแล้วคะ"ฟางเอ่ย

"อ้อฮะงั้น บ้ายบายนะฮะที่รัก"ป๊อปปี้เอ่ยแล้วก็โบกมือบ้ายบายฟาง

"ไปกันจินนี่"ฟางเอ่ย

"จินนี่ฮะ"เคนตะเอ่ยเรียกจินนี่พร้อมกับหยิบกล่องเล็กๆสีแดงขึ้นมา

"มันคืออะไรเหรอคะ"จินนี่เอ่ย

"นี่ไงฮะ ผมให้ที่รักนะฮะ"เคนตะเอ่ยพร้อมกับเปิดกล่องเล็กๆสีแดงที่ข้างในกล่องนั้นมีแหวนเพรชอยู่หนึ่งวงแล้วเคนตะก็หยิบแหวนเพรชนั้นมาสวมที่นิ้วของจินนี่แล้วกอดแอบหอมแกมจินนี่ไปหนึ่งที

"ขะ ขอบคุณนะคะ -///-"จินนี่เอ่ยด้วยความเขิลแล้วก็รีบวิ่งตามฟางออกไป

ด้านจงเบกับเขื่อนที่นั่งเล่นเกมกันอยู่ก็ทำเป็นไม่สนใจแต่สายตาก็แอบเหล่มองนิดหน่อยจนทำให้ไม่มีสมาธิเล่นเกมจนแพ้ทั้งคู่

"เออนี่ไอ้ป๊อปเมื่อกี้แกคุยกับไอ้โมะใช่ป่าววะ"เคนตะเอ่ย

"ใช่ฮะ มันบอกว่ามันอยู่ที่ญี่ปุ่น"ป๊อปปี้เอ่ย

"มันไปทำไรที่ญี่ปุ่นวะ"เคนตะเอ่ย

"มันบอกว่าพ่อมันพามันไปทำความรู้จักกับญาติที่ญี่ปุ่น เพราะว่าอีกไม่กี่เดือนมันก็ต้องเป็นแทนพ่อมัน

"นี่่พ่อของพี่โมะเขาจะไม่ให้พี่โมะตั้งตัวก่อนเลยเหรอฮะมันยากนะที่จะเป็นมาเฟียตอนอายุยังน้อยๆ"เขื่อนเอ่ย

"ไม่ต้องห่วงมันหรอกน่า มันน่ะเก่งจะตายเดี๋ยวมันก็คุมได้ เชื่อดิ เดี๋ยวก็ชินกันไปเองแหละ"ป๊อปปี้เอ่ย ทุกคนก็มองหน้ากันแล้วยักไหล่ ถ้าโทโมะได้เป็นมาเฟียจริงๆชีวิตของเขาคงจะวุ่นวายน่าดู

ณ สนามบินKZ เวลา 4.30 น.

สนามบินที่มีคนเบียดไปเบียดมาอย่างคับคลั่งนั้น ก็ต้องหยุดเดินเพราะว่ามาเฟียระดับแถวหน้ากำลังอยู่ในสนามบินพร้อมกับลูกชายหัวแก้วหัวแหวน ก็เลยต้องมีการ์ดคุมหน้าคุมหลังกันเป็นอย่างดี การ์ดเดินตามกันมาเป็นแถวจนส่งหัวหน้าขึ้นรถไปแล้ว

"โทโมะ"ผู้เป็นพ่อเอ่ยเรียกเรียกลูกชายของเขา

"......"

"โทโมะ"ผู้เป็นพ่อเอ่ยอีกครั้ง

"....."

"โทโมะ!!!"ผู้เป็นพ่อเอ่ยเรียกลูกชายเสียงดัง

"คะ ครับ"โทโมะสะดุดตื่นขึ้นมา

"เมื่อแกจะเลิกขี้เซาสักฮะโทโมะ จะเป็นนายคนอยู่แล้ว"ผู้เป็นพ่อเอ่ย

"โฮ พ่อ ก็มันง่วงนิฮะ"โทโมะเอ่ย

"แกก็ง่วงได้ทุกเวลานั่นแหละ"ผู้เป็นพ่อเอ่ย

"เปล่าซะหน่อย ผมไม่ได้หลับขนาดที่ว่าปลุกไม่ตื่นนิฮะ"โทโมะเอ่ย

"เชื่อก็ได้ว่า ลูกชายคนนี้ของพ่อไม่ใช่เด็กขี้เซา"ผู้เป็นพ่อเอ่ย

"พ่อ ผมไม่้ใช่เด็กแล้วนะฮะ"โทโมะเอ่ย

"ทำไมจะไม่ใช่หะ อายุเท่าไรแล้วละเราอะ"ผู้เป็นพ่อเอ่ย

"จะ 20 แล้วฮะ"โทโมะเอ่ย

"จริงเหรอ"ผู้เป็นพ่อเอ่ย

"ใช่ฮะ"โทโมะเอ่ย

"55555"ผู้เป็นพ่อถึงกับขำลูกชายตัวเองในความเป็นเด็กของโทโมะ"เออแล้วเรื่องเรียนเป็นยังไงบ้างละหะ"ผู้เป็นพ่อเอ่ยถามเรื่องเรียนกับโทโมะ

"อะ เอ่อ"โทโมะถึงกะพูดไม่ออกเพราะว่าเขาเรียนไม่เก่งเลยสักนิดเดียวถึงเขาจะไปโรงเรียนแต่ก็ไม่ได้เข้าเรียนเอาแต่โดดไปอยู่ในห้องชมรมของเขา

"เอ่อ อะไรของแกฮะ"ผู้เป็นพ่อเอ่ย

"ก็ดีฮะพ่อ"โทโมะเอ่ย

"235+400+100 เท่ากับเท่าไหร่"นี่เป็นการบวกเลขธรรมดา ถ้าเด็กระดับม.ปลายอย่างโทโมะทำไม่ได้ก็คงจะไม่มีคำบรรยาย

"เอ่อ.. 535 ฮะ"กว่าโทโมะจะเอ่ยออกมาก็คิดอยู่นาน

"โทโมะนี่แกไม่เคยเข้าเรียนเลยใช่ไหมหะ!!"ผู้เป็นพ่อเอ่ย

"ปะ เปล่านะฮะไม่ใช่อย่างนั้นนะฮะ ผม.."โทโมะรีบเอ่ยแกตัว

"อย่ามาโกหก"ผู้เป็นพ่อเอ่ย

"ก็...ใช่ฮะ"โทโมะเอ่ยยอมรับด้วยเสียงอ่อยลง

"ฉันบอกแกแล้วใช่ไหมฮะว่าถ้าแกผลการเรียนของแกไม่ดี ฉันก็ไม่ให้แกเป็นมาเฟีย"ผู้เป็นพ่อเอ่ย

"บอกแล้วฮะ"โทโมะเอ่ย

"แล้วทำไมไม่ทำตามที่พ่อบอกหะ"ผู้เอ่ยพ่อเอ่ย

"ก็ผมเรียนไม่เก่งนิฮะ สงสารผมเถอะฮะ แล้วอีกอย่างเป็นมาเฟียไม่จำต้องเรียนหนังสือก็ได้นิฮะ"โทโมะเอ่ย

"ไม่ได้!!"ผูเป็นพ่อเอ่ย

"โฮพ่ออะ"ผู้เป็นพ่อเอ่ย

"ฉันรู้ละว่าจัดการกับแกยังไงดี นับตั้งแต่นี้ไปแกต้องไปโรงเรียนทุกวัน แล้วฉันจะส่งคนไปคุมแก ถ้าคนของฉันบอกว่าแกโดดเรียนหรือไม่เข้าเรียนละก็ พ่อจะไม่ให้แกเป็นมาเฟีย"ผู้เป็นพ่อยื่นคำขาดกับโทโมะ

"คราวนี้ กูตายแน่"โทโมะเอ่ย

เช้าวันต่อมา

โทโมะตื่นมาด้วยความหงุดหงิดเพราะว่ามีเสียงลูกน้องของเขาตะโกนแหกปากกันอยู่หน้าห้อง

"ปึงๆๆๆๆๆ นายน้อย ตื่นเถอะคร้าบบบบบบบบ"เสียงลูกน้องของโทโมะตะโกนเรียกโทโมะให้ตื่น

"โอ๊ยยยย ไอ้จี มึงจะแหกปากหาป้ามึงหรอ คนจะนอน"โทโมะเอ่ยด้วยความหงุดหงิด

"นายน้อย ตื่อนเถอะคร้าบบ จะได้ไปโรงเรียน"เสียงลูกน้องของโทโมะเอ่ย

"6 โมงเนี่ยนะมึงจะให้กูไปโรงเรียนมึงจะให้กูไปช่วยภารโรงเปิดโรงเรียนไง ถ้ามึงยังตะโกนแหกปากอีกรอบ กูจะออกไปกระทืบมึงเลยคอยดู"โทโมะเอ่ย

"แกกล้ากระทืบพ่ิอหรอโทโมะ"ผู้เป็นพ่อเอ่ย

"เฮ้ย!! พ่อมาตอนไหนฮะ"โทโมะเอ่ยด้วยความตกใจ ที่อยู่ๆเสียงของพ่อเขาก็ดังมาจากไหนก็ไม่รู้ พร้อมกับเดินเข้ามาในห้องอย่างง่ายดาย ทำให้โทโมะต้องรีบลุกจาเตียงมาอยู่ตรงหน้าพ่อของเขา

"ไปอาบน้ำซะ เดี๋วยฉันจะไปส่งแกที่โรงเรียน"ผู้เป็นพ่อเอ่ย

"พ่อฮะพ่อจะไปทำไม ไม่ต้องไปส่งหรอกฮะ เดี๋ยวผมจะรีบอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียนเลยฮะโอเคมั้ยฮะพ่อ"โทโมะเอ่ย

"ฉันไปเยี่ยมโรงเรียนของฉัน ทำไมแกมีปัญหาเหรแ"ผู้เป็นพ่อเอ่ย

"เปล่าฮะ"โทโมะเอ่ย

"งั้นฉันให้เวลาแก20นาที สำหรับการอาบน้ำแต่งตัว"ผู้เป็นพ่อเอ่ย

"น้อยไปฮะพ่อ"โทโมะเอ่ย

"10นาที"ผู้เป็นพ่อเอ่ย

"ก็ได้ๆฮะ แม้วันนี้โหดจังนะฮะพ่อ"โทโมะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป ผู้พ่อเป็นก็ยืนขำในความเป็นเด็กของลูกชายตัวเอง พร้อมกับสั่งให้ลูกน้อง 5 คน มายื่นเฝ้าไว้คนอย่างโทโมะ คุมคนเดียวไม่อยู่หรอก

ณ โรงเรียน KZ

รถลีมูนซีนสีขาวกับสีดำขับเข้ามา ในโรงเรียนเกือบ10กว่าคัน สร้างความแตกตื่นให้กับเหล่าบรรดานักเรียนในโรงเรียนกันอย่างดี ส่วนด้าน4หนุ่มที่กำลังเดินอยู่แถวนั้นก็ถึงกะตกใจ

"เฮ้ยๆ นั่นคุ้นๆ น่ะ"ป๊อปปี้ที่เดินนำหน้าอย่างสบายใจก็ถึงกับหยุดเดินเมื่อเห็นรถเข้ามาในโรงเรียน จึงทำให้จงเบที่หันหน้าไปคุยกับเคนตะอยู่นั้นชนเข้าให้

"เป็นอะไรของมึงเนี่ยหะ คิดจะหยุดแม่งก็หยุดไม่บอกกูเลย กูเจ็บนะเนี่ย"จงเบเอ่ย

"พี่ก็ดูนั้นดิ ช่วยแหกตาดูหน่อย นั้นมันลีมูนซีนของพ่อไอ้โมะมัน เล่นขับมาเป็นขนวบเลย จะไม่ให้หยุดได้ไง"ป๊อปปี้เอ่ย

"โอโห พระเจ้าช่วยกล้วยทอด"เขื่อนอุทานออกมา

"โอโห ไอ้เขื่อนมึงเป็นถึงดารานักร้องดัง แต่คำอุทานมึงนิแบบว่า"เคนตะเอ่ย

"ไมอะพี่ เป็นนักร้องไม่จำเป็นต้องดูดี ขนาดต้องอุทานให้มันเพอร์เฟ็คหรอก ต้องเป็นตำของตัวเองสิพี่"เขื่อนเอ่ย

"เออเรื่องของมึงเถอะ"เคนตะเอ่ย

"มิน่าละมันถึงได้โทรมาบอกว่าให้มาโรงเรียน"ป๊อปปี้บ่นอุ็บ เพราะโทโมะโทรไปหาเข้าเกือบๆตี2 เพื่อบอกให้เขามาโรงเรียน

ด้านโทโมะที่เห็นเพื่อนๆทั้ง4 เดินมา เขาก็รีบลงจากรถแล้วก็เดินไปหา4คนนั้น

"เดี๋ยวดิโทโมะมึงรีบอ้อ พวกกูยังไม่ทักทายพ่อมึงเลย"ป๊อปปี้เอ่ย

"ใช่ๆพี่รีบอ้อ"เขื่อนเอ่ย

"เออใช่้กูรีบ รีบมากด้วย"โทโมะเอ่ยพร้อมกับลากเพื่อนๆทั้ง4ไปที่ห้องชมรม

ณ ห้องชมรม BAD BOY 

"เป็นไรของมึงเนี่ยโทโมะ"ป๊อปปี้เอ่ยขณะที่เข้ากำลังเดินเข้าไปในห้องครัว

"กูตายแน่คราวนี้"โทโมะเอ่ย

"ทำไมวะ"ป๊อปปี้เอ่ย

"ก็พ่อกูเขาจะให้กูมาเรียนที่นี้ทุกวันไง แถมยังจะจัดการอะไรกับกูอีกก็ไม่รู้ แม่งเอ๊ย เซ็งชิบ"โทโมะเอ่ย

"ก็ดีแล้วนิมึงจะได้เรียนเหมือนกับคนอื่นเขาบ้าง"ป๊อปปี้เอ่ย

"ดีเ..ี้ยไรละ มึงไม่เป็นกูมึงก็พูดได้นิ"โทโมะเอ่ย

"อ้าวกูก็ต้องพูดได้ดิ เพราะว่ากูมีปากไว้พูด"ป๊อปปี้เอ่ยกวนประสาทโทโมะ

"นิมึงจะกวนทีนกูอีกนานไหมหะ กูยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่"โทโมะเอ่ย

"กูกวนทีนมึงตรงไหนหะ กูคัยกับมึงอยู่"ป๊อปปี้เอ่ยกวนประสาทโทโมะอีกครั้ง

"โอ๊ยยยย มึงมาต่อยกับกูเลยมั้ย กวนกูจัง"โทโมะเอ่ย

"โทโมะ!!"เสียงของผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้น

"พ่อ!"อยู่ดีๆพ่อของเขาก็เดินเข้ามาพร้อมกับ ผ.อ. โรงเรียน แล้วมีหญิงสาวคนนึงเดินตามเข้ามา

"หวัดีฮะพ่อ"ทั้ง4คนรีบยกมือไหว้พ่อของโทโมะก่อนจะมานั่งกันอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

"5555อะไรของพวกมึงเนี่ย ทีนี้ละทำเป็นเรียบร้อย

"โทโมะ"ผู้เป็นพ่อเอ่ย

"ขอโทษฮะพ่อ"โทโมะเอ่ยของโทษผู้เป็นพ่อพร้อมกับเดินไปนั่งกับเพื่อนๆของเขา

"โทโมะชั้นอนุญาติให้พวกแกไม่ต้องไปเรียนในห้องเรียน"ผู้เป็นพ่อเอ่ย

"เย้ๆๆๆ ขอบคุณฮะพ่อ พ่อผมนี้น่ารักที่สุดในโลกเลย"โทโมะได้ยินดังนั้นก็ดีใจวิ่งไปทั่วห้องเลย

"แต่"พ่อของโทโมะเอ่ยทำให้โทโมะที่วิ่งอยู่นั้นถึงกะหยุดวิ่งเลยทีเดียว

"แกต้องมาเรียนกับหนูคนนี้เป็นเวลา 5 เดือน"พ่อของโทโมะเอ่ย

"หะ!! กับยัยนี้เนี่ยนะ ไม่อาวววววว"

จบสะแล้วยังไม่ทันรู้เลยว่าคนที่จะมาติวให้กับโทโมะคือใคร ลองทายกันดูนะคะ แต่ไรเตอร์ว่าไม่ยากนะคะ ถ้าอยากอ่านตอนต่อไปช่วยกันเม้นเยอะๆนะคะ