[Fic naruto] The victory ชัยชนะนี้เพื่อเธอ

Sakura talk

"ซา..สึ..เกะ" นารูโตะเรียกชื่อซาสึเกะก่อนจะสลบไป พวกฉันกำลังไปหาของกินกันอยู่ พอผ่านมาแถวนี่ได้ยินเสียงเหมือนคนตีกันก็เลยลองเข้ามาดู ก็พบนารูโตะโดนซ้อมสภาพปางตาย หันไปอีกทางตรงพุ้มไม้ก็พบฮินาตะนั่งร้องไห้เสื้อผ้าขาดหลุดลุ่ย ฉันพอจะเดาสถานะการได้ ฮินาตะน่าจะโดนฉุดมาส่วนนารูโตะคงมาช่วยหรือไม่พวกนี้เห็นนารูโตะกับฮินาตะมากันสองคนเลยฉุดฮินาตะมาแล้วรุ่มกระถืบนารูโตะ แต่ไม่ว่าเหตุผลไหน พวกมันกล้าทำเพื่อนรักของฉัน พวกมันเจอนรกแน่งานนี้

"มีพวกมันมาเพิ่มวะพวกเรา ว้าววว มีผู้หญิงมาให้ด้วย ขอบใจน่ะโว้ยที่พายัยนั่นมาให้พวกเราเพิ่มนะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า"

"พวกนายปล่อยเพื่อนฉันซะถ้าไม่อยากเจ็บตัว"

"ถ้ากูไม่ปล่อยเป็นไรปะวะ" มันพูดพร้อมเอาเท้าไปว่างบนตัวนารูโตะ

"พวกแก...."

"หยุดก่อนซาสึเกะ" ฉันหยุดซาสึเกะทีกำลังเข้าไปลุยกับพวกมัน

"ทำไมละซากุระ พวกมันทำฮินาตะกับนารูโตะแบบนี้ ฉันยอมไม่ได้"

"ฉันไม่ได้ห้ามให้นายทำร้ายพวกมันนิ แค่อยากบอกว่าฉันจะจัดการกับพวกมันเอง ส่วนนายไปเอานารูโตะมาและพาฮินาตะไปไกลๆ จากตรงนี้ ฉันไม่อยากให้ฮินาตะเจอสิ่งเลวร้ายมากไปกว่านี้"

"เธอคนเดียวจะจัดการพวกมันได้หรอ ให้ฉันจัดการเองดีกว่า ส่วนเธ...."

"ซาสึเกะ ฉันขอร้อง"

"ก็ได้ แต่อย่าทำอะไรพรีพรามน่ะ แล้วฉันจะรีบกลับมา"

"อย่ากลับมาที่นี่ ฉันฝากนายดูแลทั้งสองคนด้วยเผื่อพวกนั้นมันหลงไป"

"เธอแน่ใจนะ ซากุระว่าต้องการแบบนี้"

"อืม ฉันแน่ใจ"

"นี่นาย จะให้ผู้หญิงสู้กับพวกเราหรอกหน้าตัวเมียนี่หว่า ให้ผู้หญิงออกหน้าแทนแบบนี้นะ"

"ฉันว่าที่น่าเป็นห่วงนะพวกนายมากกว่านะ ถ้ายังไม่อยากเจอนรกละก็รีบหนีไปซะ ฉันเตือนด้วยความปราถนาดีนะ" ซาสึเกะพูดพรางเดินไปเอาตัวนารูโตะมา

"ฮินาตะเธอไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวฉันจัดการพวกนี้เอง"

"อืม ซากุระจัง ฮึด ระ...ระวังตัวด้วยนะ ฮืด"

"อืมจ๊าอีกไม่เกิน 5 นาทีเดี๋ยวฉันตามไป"

"ซาสึเกะนายพาทั้งสองไปได้แล้ว" ซาสึเกะพยักหน้าแล้วพาทั้งสองออกไปตรงถนน

"แค่ผู้หญิงคนเดียวจะทำอะไรได้ อ้อ ถ้าทำได้ก็แค่นอนเฉยๆ บนเตียงเท่านั้นแหละสาวน้อย"

"อั๊กกก ฮึ ยัยนี่นิ อยากโดนดีใช่ไหม" ฉันเข้าไปซัดปากมันจนหน้าหัน

"พวกนายมีกันแค่นี้เองหรอถ้ายังมีอีกก็พากันออกมาให้หมด"

"โอโฮ สาวน้อยแค่นี้ไม่พอหรอจ๊ะ เป็นพวกมีความต้องการสูงหรอเนี่ย ฮ่าฮ่าฮ่า"

"ปากแบบนี้มันหน้าโดนอีกหมัดนะ"

"อย่ามาอวดดีแถวนี้ดีกว่านะสาวน้อย เดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือน"

"ฉันว่าพวกนายต่างหาก อย่ามาอวดดีแถวนี้เดี๋ยวจะหาว่าฉันไม่เตือน" ฉันหยิบพลุออกมาจากระเป๋าแล้วจัดการยิงมันขึ้นฟ้า

ปั้งงง

15 วินาทีต่อจากนั้น

"คุณหนูครับ เกิดอะไรขึ้นครับ พวกเรามาแล้วครับ" ลูกน้องพ่อฉันเองแหละมากันไม่กี่คนหรอก แค่ กะด้วยสายตาไม่น่าเกิน 30 คน พวกนั้นยืนอยู่ด้านหลังฉัน จนออกไปถึงถนนด้านนอกแล้ว นี่ฉันเรียกมาเยอะไปหรือเปล่านะ

"นะ..นี่เธอเป็นใครกันแน่"

"ฉันนะหรอ ฉันก็แค่เป็นลูกสาวหัวหน้าแก๊งฮารูโนะก็เท่านั้นเองไม่ได้ใหญ่โตมาจากไหน"

"ส่วนพวกนายจัดการพวกมันซะแล้วอย่าให้ฉันเห็นหน้าพวกมันแถวนี้อีก อ้อไม่ต้องถึงตายนะแค่เกือบๆ ก็พอ" ฉันหันมาสั่งพวกนั้น

"ครับคุณหนู นี่พวกแกน่าจะขอบคุณคุณหนูขอพวกเราหน่อยนะ ท่านอุตส่าห์ใจดี ที่สั่งไม่ให้ถึงตายน่ะ คุณหนูใจดีจังเลยน่ะครับ พวกผมซึ้งใจจริงๆ"

"อืมไม่เป็นไร ขอบใจพวกนายกันด้วยนะที่มา งั้นฉันไปก่อนนะ" ฉันเดินออกมา พวกนั้นหลีกทางให้เดินตรงกลางแล้วก้มหัวให้ฉัน

"พี่อย่าทำอะไรพวกผมเลยนะครับ พวกผมขอโทษที่ไม่เจียม โอ๊ยยยยยยย"

ตุ๊บตับ ตุ๊บตุ๊บ ตับ ปึก ปัก

ฉันเดินมาหาซาสึเกะที่ตอนนี้กำลังดูแลนารูโตะอยู่

"ร้ายจริงนะเธอเนี่ย"

"แหม ก็ฉันมันเป็นผู้หญิงนิ ให้สู้กับพวกผู้ชายเกือบ 20 คน ได้ไงละ ฉันก็เลยเรียกคนมาช่วยก็แค่นั้น ไม่ต้องมากระแนกระแหนฉันเลย นารูโตะเป็นไงบ้าง"

"ไม่เป็นไรแล้วหละ แต่ยังไม่ฟื้น"

หลังจากนั้นเกือบ 5 นาที

"ฮะ..ฮินาตะ ฮินาตะ"

"จะ..จ๊ะ ฉันอยู่นี่"

"ฉันขอโทษนะที่ทำให้เธอเจอเรื่องแบบนี้" นารูโตะพูดขณะที่ยังนอนอยู่

"ไม่เป็นไรจ๊า นารูโตะมาช่วยไว้ทันพอดี มันยังไม่ทันทำอะไรฉัน แต่ว่านารูโตะโดนพวกมัน...ฮือ ฮึด ฮือ"

"อย่าร้องไห้นะ ฮินาตะ" นารูโตะยันตัวลุกขึ้นมาพูดปลอบใจฮินาตะที่ตอนนี้กำลังร้องไห้สะอึกสะอืนอยู่

"ฉันทนเห็นน้ำตาเธอไม่ได้หรอนะ อย่าร้องไห้เลย คนดี" นารูโตะเอามือขึ้นมาลูบแก้มฮินาตะ

"เออ...แล้วพวกนายจะกลับกันยังไงให้ลูกน้องพ่อฉันไปส่งไหม"

"ไม่เป็นไร ซากุระจัง ฉันปั่นไหวขอบใจนะ"

"ไม่ต้องไปส่งฉันที่บ้านก็ได้นะฉันกลับเองได้อีกนิดเดียวก็ถึงแล้ว" ฮินาตะบอกกับนารูโตะ

"ไม่ได้หรอกฮินาตะ ฉันจะไม่มีทางปล่อยเธอไว้ตามลำพังอีกแล้ว ครั้งนี้เป็นความผิดฉันเอง ฉันจะไม่มีทางให้มันเกิดขึ้นอีกแน่นอน" นายพูดได้เท่มากนารูโตะ แต่ว่านะ สภาพนายตอนนี้แค่หายใจยังลำบากเลยจะรอดจนถึงบ้านไหมเนี่ยเฮ้ออออ

"งั้นก็ตกลงตามนั้น แต่ว่าเพี่อความปลอดภัยของทั้งสอง ให้ลูกน้องพ่อฉันตามไปซักคนแล้วกันรับรองว่าไม่ขัดคอพวกนายหรอก"

"ซะ..ซากุระจัง พะ..พูดอะไรก็ไม่รู้"

"ไม่ต้องเขินหรอกน่า นารูโตะมันยังไม่เขินเลย ดูสิ อ้าวนารูโตะเป็นอะไรทำไมหน้าแดงๆ ละ ยังไม่หายหรอ"

"นี่เธอจะไปยุ่งอะไรกับเขาละเราก็ไปกันได้แล้ว จะกินข้าวไม่ใช่หรอ หรือไม่หิวแล้วละ จะได้กลับ" ซาสึเกะถาม ถามแบบนั้นก็หิวขึ้นมาเลยนะเนี่ย

"ไปสิหิวจะตายอยู่แล้วเนี่ย"

"เฮ้อออ เธอเนี่ยน้าาา ฉันจะปราบเธอได้ไหมเนี่ยแกล่นซะขนาดนี้"

"ห๊ะ เมื่อกี๋นายว่าไรนะ ได้ยินไม่ถนัดนะ" พูดอะไรไม่รู้อู่อี่ๆอยู่ได้

"เปล่าไม่มีอะไรครับคุณคนใช้ที่น่ารัก"

"หรองั้นดีรีบไปกันได้แล้วฉันหิว"

"ในข้อตกลงเธอเป็นคนใช้ของฉันไม่ใช่หรอแล้วไหง ฉันถึงถูกเธอใช้ได้ละเนี่ยเฮ้อออออ"

"อย่าบ่นมากจะได้ไหมชิ" หลังจากนั่นเจ้านี่ก็พาฉันไปกินข้าวและไปส่งถึงบ้าน ฉันไปอาบน้ำ เข้านอนดีกว่าเหนื่อยมาทั้งวันพรุ่งนี้ช่วยพวกอิโนะไปเที่ยวดีกว่าห้าววววว