รักเธอเข้าแล้ว ยัยเด็กดื้อ

ในขณะที่เดินห้าง น้องอันดาก็ซื้อของเล่นที่ตัวเองชอบ แต่แปลกจัง ทำไมเบลตามใจน้องเค้ามากเหมือนกับเราเคยรู้จัก เคยเป็นครอบครัวเดียวกันมาก่อน

''อันดาขอบคุณพี่เบลล่ามากเลยนะคะ ที่ซื้อของให้อันดาเยอะแบบนี้''อันดาเข้ามากอดชั้น

''ไม่เป็นไรค่ะ น้องอันดาน่ารักขนาดนี้''ชั้นกอดน้องอันดา

''แหม ลืมพี่คนนี้ไปและ ตกกระป๋องซะแล้วเรา''คุณเจมส์คิดน้อยใจ

''คุณเจมส์คะ เบลเพิ่งเข้ามาใหม่ น้องเค้าก็ต้องประจบเป็นธรรมดาล่ะค่ะ''ชั้นพูดแล้วยิ้มหวานให้คุณเจมส์

''นี่เลิกเรียกว่าคุณเจมส์เอะ เรียกเจมส์เฉยๆนะ''คุณเจมส์ยื่นหน้ามาใกล้ชั้น

''ค่ะ คุณเจมส์ เอ้ย เจมส์''ชั้นเริ่มสับสน

''เบลมานี่ชั้นมีอะไรจะให้''เจมส์จับมือชั้น

''อะไรเหรอเจมส์ พาเบลไปไหนคะ''ชั้นงงมาก แต่เจมส์ก็ยังไม่หยุด

''นี่ไงที่ชั้นจะให้''เจมส์ชูสร้อยขึ้นมา 

''สวยจังเลย ทีอันดาไม่เห็นได้บ้างเลย''อันดาคิดน้อยใจ

''โห สวยจังเเลยค่ะ แต่เจมส์ให้เบลทำไมเหรอ''ชั้นยิ่งงเข้าไปใหญ่

''ถือว่ารับขวัญละกัน''เจมส์หันหลังแล้วแอบยิ้ม

''เดี๋ยวชั้นใส่ให้นะ หันหลังสิ''ชั้นจึงหันหลังให้เจมส์

''เจมส์มาทำอะไรอยู่ที่นี่คะ ฮ๊ะ''หญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามา

''เนย!''เจมส์ท่าทางตกใจมาก ต้องมีอะไรแน่ๆ

''นังนี่เป็นใคร ฮ๊ะ เจมส์คิดจะนอกใจเนยใช่ม๊ะ''คุณเนยอะไรนั่นโมโห

''ช...ชั้นเป็นเลขาเจมส์ค่ะ''ชั้นก้มหน้าตอบ

''เลขาอะไรกันมาเดินห้าง แถมยังซื้อสร้อยให้มันแบบนี้ เธอไม่มีวันได้สร้อย''คุณเนยกระตุกสร้อย

''พี่เนยเป็นคู่หมั้น พี่เจมส์ก็ต้องซื้ออะไรให้มากกว่า แค่สร้อยจะต้องอิจฉาทำไมคะ หรือว่าไม่เคย''อันดาทำหน้ล้อเลียน

''นี่นังเด็กบ้า พ่อแม่ไม่สั่งสอนหรือไงยะ มาเถียงผู้ใหญ่อ่ะ''คุณเนยหันไปดุอันดา 

''เนย พ่อแม่อันดาก็พ่อแม่ผมนะ ท่านสอนเรามาดี เบลพาอัรดากลับบ้านไปก่อนเถอะ''เจมส์บอกชั้นกับอันดา อันดาโมโหมากจึงเดินนำหน้าชั้นไป

ณ บ้านตั้งศรีสุข

ชั้นรีบเล่าเหตุการณ์ทุกอย่าง ผ่านทางการโทรศัพท์กับเพื่อนของชั้น ชื่อ มิ้น ชาลิดา นักออกแบบบ้าน หรือตึก ไม่ว่าจะจัดสถานที่ต่างๆได้หมดเลย เก่งมากๆเลยใช่มั้ยค่ะ

(เค้าทำกับแกแบบนั้นเลยเหรอวะ)มิ้นท่าทางตกใจมาก

''ใช่อ่ะดิ มาอาละวาดลั่นห้างเลย อายเป็นบ้า''ชั้นขวัญเสียไม่เลิก

(ชั้นสงสารแกว่ะ ยังไงก็ดูแลตัวเองดีๆนะ พรุ่งนี้ชั้นว่างจะไปหาละกัน)เพื่อนชั้นให้กำลังใจ

''โอเค บายนะเดี๋ยวเจอกัน''ชั้นลาเพื่อนรัก เพราะมีเสียงเคาะประตู

''ใครคะ เจมส์!''ชั้นตกใจเมื่อเปิดประตูไปเป็นเจมส์

''นี่เจมส์เอาสร้อยมาคืน''เจมส์ชูสร้อยให้ชั้น

''เจมส์อย่าสร้างปัญหาให้เบลและตัวเองอีกเลยนะ ถ้าคุณเนยกลับมาอีก จะทำยังไงคะ''ชั้นไม่รับสร้อย

''เบลก็อย่าให้เนยเห็นสิ เจมส์สัญญาว่าเบลจะอยู่ที่นี่อย่างปลอดภัย''เจมส์ส่งยิ้มหวานให้ชั้น

''เเต่..''ชั้นยังไม่รับสร้อย

''ไม่มีแต่ ชั้นใส่ให้นะ หันหลังสิ''ชั้นจึงหันหลังให้ เจมส์จึงใส่สร้อยให้ชั้น

''ขอบคุณนะคะ''ชั้นส่งยิ้มให้เจมส์

''เอ่อ...พรุ่งนีั้เจมส์จะพาไปให้รู้จักกับเพื่อนเจมส์นะ''เจมส์หน้าแดงจึงเปลี่ยนเรื่อง

''แต่พรุ่งนี้เพื่อนเบลจะมานะคะ''ชั้นรีบเอ่ยทันที

''พาเพื่อนเบลไปด้วยสิ จะได้รู้จักกัน''เจมส์ชวนเพื่อนชั้น

''ก...ก็ได้ค่ะ เจมส์ไปนอนเถอะค่ะ เดี๋ยวแม่เจมส์จะดุเอานะคะ''

''ก็ได้ ฝันดีนะเบล''

''ฝันดีเช่นกันค่ะเจมส์''

จบตอน

รู้สึกว่า เจมส์จะให้ความสำคัญกับเบลมากกว่าเนยซะแล้ว