Love-Sensation รักไม่รักผมไม่กั๊กแน่นอน!

 

 

 

“ไอ้ๆ...!!!”

 

 

 

“หรือจะเอาช๊อตสองอีกครับ ถ้ายากดูรบกวนไปหาซื้อเสื่อกับหมอนมาแล้วเชิญตามไปนอนดูบนเตียงในห้องผมได้เลยครับ ^_^’”

 

 

 

“โทโมะ T^T”

 

 

 

“ไอ้ทุเรศ!!”

 

 

 

“เป็นแฟนเก่าอย่ามาเจ๋อครับ ตอนนี้แก้วเป็นปัจจุบันของผม เชิญออกไปได้แล้วครับอ้อ เฟย์ ฟาง ไอ้เขื่อน พวกแกก็ออกไปด้วยนะ ยืมห้องแปปนึงแก้วบอกไม่ไหวแล้ว รอกลับบ้านไม่ทัน ^__^’”

 

 

 

 

               หยาบคาย ถ่อย และเถื่อนที่สุด แง้งงงเลือกทางไหนก็มีตายกับตายทั้งนั้น ตอนนี้พี่ป้องทำหน้าหงุดหงิดแทบจะเขามาบีบคอฉันกับโทโมะแต่เชื่อเลยเหอะว่าถ้าเขาทำแบบนั้นจริงๆโทโมะไม่ยอมหรอก =_= พูดจริงนะ โทโมะน่ากลัวกว่าพี่ป้องอีก แต่เอาเหอะยังไงฉันก็เชื่อว่าเขาปกป้องฉันได้อยู่...น่ะนะ

 

 

 

“ฝากไว้ก่อนเถอะแก ส่วนแก้ว! ยังไงพี่ก็ไม่มีวันยอมแพ้หรอก เชื่อสิ!”

 

 

 

 

“ไม่เชื่อ =_=;”  นั่นฉันควรจะพูดแต่โทโมะ...T^T

 

 

 

 

 

เห้อ สวยจะเป็นลม!

 

 

 

 

 

 

 

                ฉันลากโทโมะออกมาที่ Coffee Shop แห่งหนึ่งใกล้ๆกับตึกหลังจากที่พี่ป้องกลับไปแล้ว พร้อมกับถามถึงสาเหตุตั้งแต่แรกเริ่มเดิมทีเลยว่าทำไมโทโมะถึงต้องแกล้งทำเป็นคนรักของฉันต่อหน้าเพื่อนๆแบบนั้น และคำตอบที่ออกจากปากผู้ชายกวนประสาทคนนี้ก็ทำให้ฉันทึ่งไปไม่น้อยเลย

 

 

 

“ก็แค่เห็นผู้ชายคนนั้นเดินเข้ามาในตึก แล้วโทโมะคิดว่าเขาคงมาง้อแก้ว”

 

 

 

 

“ทำแบบนี้เหมือนกับว่าโทโมะไม่อยากให้แก้วกลับไปคืนดีกับพี่ป้อง?”

 

 

 

 

“ถ้าใช่ล่ะ”

 

 

 

 

“เอ่อ...ก็ ก็ดี ขอบคุณที่ช่วยรั้งแก้วไว้ แต่ที่ทำมาทั้งหมดเนี่ยไม่ได้แปลว่าแก้วจะลืมเรื่องเมื่อหลายวันก่อนหรอกนะ =_=”

 

 

 

 

“โห ที่ทำดีไปนี่ไม่ได้ช่วยเลยใช่มั้ย โถ่ ยัยหมูตุ่ม!”

 

 

 

 

“โทโมะ >O<”   เป็นผู้ชายที่พูดตรงมากกกก

 

 

“นี่แก้ว หายโกรธโทโมะเหอะน่า นะ...นะ แค่แซวเล่นหน่อยเดียวเอง”  โทโมะพยายามปรับสีหน้าและน้ำเสียงให้ดูจริงจังมากขึ้น ก็ดีนะ...ดูพยายามดี ^__^

 

 

 

 

“ถามหน่อยเถอะ ผู้หญิงคนไหนจะรับได้บ้างที่มีผู้ชายมาด่าว่าอ้วนยังกับหมูแถมยังล้อเลียนเรื่องแฟนเก่าอีก โชคดีแค่ไหนแล้วที่ผู้หญิงคนนั้นเป็นแก้ว ไม่อย่างนั้นโทโมะอาจจะโดนจับตัดให้เป็ดกินไปเลยก็ได้!”  พอฉันพูดประโยคสุดท้ายจบ โทโมะก็รีบกุมเป้ากางเกงตัวเองทันทีทันใดด้วยสีหน้าหวาดๆ

 

 

 

 

“สเต๊กไก่ทอด ไข่ดาวบวกไส้กรอกที่บรรจงวางอยู่บนหน้าโทโมะ นั่นเรียกว่าโชคดี?”

 

 

 

 

“ใช่สิ! ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นโทโมะโดนยิ่งกว่านี้แน่”

 

 

 

 

“เอาน่าครับคุณผู้หญิง ไหนๆเรื่องก็จบลงด้วยดีแล้ว...คืนนี้เราไปฉลองกันนะที่รัก”  โทโมะย้ายเก้าอี้มานั่งข้างฉันพลางวางแขนพาดไหล่ฉันเอาไว้แล้วก้มใบหน้าลงมากระซิบในระยะประชิด

 

 

 

 

 

เอ่อ...ขนลุกแปลกๆดีนะ -__-;

 

 

 

 

 

“ได้ แต่โทโมะเลี้ยงนะ ถ้าตามนี้ก็ตกลง ^O^”

 

 

 

 

“แค่เอาของกินกับพาไปเที่ยวมาล่อแค่นี้ก็ยอมง่ายๆแล้วเหรอ ไม่แปลกใจเลยนะที่อ้วน =_=”

 

 

 

 

“ไอ้...!!!” 

 

 

                ขณะที่ฉันกำลังจะอ้าปากด่า โทโมะก็รีบเผ่นหนีออกไปนอกร้านแถมยังทำหน้าตากวนประสาทสุดๆ สาบานเลยว่าฉันปวดหัวเว่อร์ ผู้ชายแบบนี้น่าจะจับตอนให้สูญพันธ์ไปซะ ไม่ควรเกิดมาบนโลกนี้เลยจริงๆ -O-

 

 

 

 

“โทโมะ...แม่ไม่ว่าเหรอทำตัวแบบนี้นะหา!!” สุดจะหาคำใดๆมาด่าได้ อาเมน...

 

 

 

 

 

 

 

ผับ K-extreme

 

                ตอนนี้โทโมะนัดฉันมาเลี้ยงฉลองที่ผับแห่งหนึ่งย่านทองหล่อ เขาบอกว่าเคยมาตอนที่มาถ่ายทำMVเพลงของพี่ๆโฟร์มดน่ะ ไม่ค่อยจะโปรโหมดเลยเจ้าค่าเอ๊ย! เห้อ แต่พอฉันมาถึงร้านแล้วโทโมะกลับทำหน้าตึงๆใส่ก่อนจะเดินก้าวฉับๆมาให้ฉันด้วยความรวดเร็ว เดี๋ยวนะ! ฉันไปจับหมาบ้านเขามาปิ้งกันหรือไงทำไมต้องทำหน้าดุด้วยเนี่ย =[]=!

 

 

 

 

“มาแล้วเหรอ!”

 

 

 

 

“อ้าว ถ้าไม่มาจะมายืนอยู่ตรงหน้าโทโมะได้เหรอ”  ฉันจิ้มหน้าอกเขาแรงๆ ก่อนจะยิ้มร่าอย่างอารมณ์ดีพร้อมเดินนำโทโมะกลับไปที่โต๊ะและสั่งเครื่องดื่มอย่างเต็มที่ แต่แปลกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นอาหารที่โทโมะสั่งไว้ก่อนหน้า โอ้โห! สารพัดคลอเรสเตอรอลทั้งนั้นเลยน่ะนะ แม่เจ้า>O<

 

 

 

 

 

แต่มันก็เป็นของโปรดฉันทั้งนั้นเลยนะ>_<

 

 

 

 

 

 

“โทโมะกะจะขุนให้แก้วอ้วนตายเลยมั้ยเนี่ย ^O^” 

 

 

 

 

“-_-;”   แปลกแต่จริงค่ะ!! โทโมะเงียบกริบแถมยังใช้สายตามองฉันด้วยความไม่พอใจอีก ฮือๆๆ นี่เขาคิดว่าฉันไปจับฮันนี่มาปิ้งกินจริงๆใช่มั้ย TOT

 

 

 

 

“เป็นอะไรอ่ะโทโมะ  ไม่สบายเหรอ ( “)”

 

 

 

 

“โทโมะยอมให้แก้วอ้วนแล้วใส่กางเกงขายาวดีกว่าผอมแล้วใส่ซะสั้นขนาดนี้นะแก้ว” 

 

 

 

 

ไม่พอใจเพราะว่าฉันใส่กางเกงขาสั้น...งั้นเหรอ!!!

 

 

 

 

“แล้วก็เลิกยัดนมได้แล้ว โทโมะไม่ได้ชอบผู้หญิงหน้าอกใหญ่ ลืมตัวว่าคบกับหมอนั่นอยู่หรือไงห๊ะ =_=”

 

 

 

 

หยาบคายอีกแล้ว อร้ากกกกกกกกกกกก!!

 

 

 

 

“นี่โทโมะ ทำไมต้องพูดเสียงดังด้วยแล้วแก้วจะยัดหรือไม่ยัดแล้วมันหนักส่วนไหนของโทโมะกันเล่า ชอบทำให้อารมณ์เสียอยู่เรื่อยเลย เป็นโรคนะเนี่ย”

 

 

 

 

 

“โหยยย แก้วอ่ะ โทโมะไม่ชอบให้ใส่สั้น ไม่ชอบๆๆๆๆๆ”  โทโมะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆฉันพลางชักดิ้นชักงอเหมือนเด็กๆ และตอนนี้ผู้คนก็เริ่มมุงดูเราสองคนกันใหญ่แล้วด้วย พระเจ้า! แก้วใจวุ่นวายอีกแล้วค่ะงานนี้ ไม่น่าเข้ามายุ่งกับโทโมะเลยให้ตายเหอะ!

 

 

 

 

“นี่เงียบก่อนสิ ชู่วว~”

 

 

 

 

“แก้วไปเปลี่ยนกางเกง...เดี๋ยวนี้”

 

 

 

 

“ถ้าบอกว่าไม่ล่ะ :)”

 

 

 

 

“ไม่เหรอ...”

 

 

 

 

โครม!!!

 

 

 

 

                ทะ...โทโมะทิ้งตัวใส่ฉัน!!! แถมปากของเขายังมาโดนแก้มของฉันเต็มๆด้วย และ..และคนทั้งร้านก็พร้อมใจกันหันมามองเราสองคนชนิดปิดปากซุบซิบกันยกใหญ่ ฮืออออ~ อีตาบ้านี่ทำอะไรของเขานะ

 

 

 

 

 

“โอ๊ย! โทโมะออกไปนะ ลุกขึ้นสิคนมองกันหมดแล้ว TOT”

 

 

 

 

“โทโมะเมาแล้ว...”

 

 

 

 

“เมาอะไรเมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลย อย่ามางอแงนะแล้วก็อย่ามาเล่นอะไรแผลงๆด้วย ลุกขึ้น...ลุก..บอกให้ลุกไง!”  ไม่ลุกค่ะ แถมไซร้ฉันด้วย =[]=;;;

 

 

 

“ต๊ายย นี่มันโทโมะกับแก้วนี่นา โอ้โหสองคนนี้เค้ากิ๊กกันอย่างที่ข่าวออกจริงๆด้วยดูสิ จะผสมพันธ์กันอยู่แล้ว”

 

 

 

 

                เสียงลือเสียงเล่าอ้างดังเข้ามากระทบหูอย่างจังโดยเฉพาะคำว่าผสมพันธุ์ เอ่อ...นี่ฉันยังมีความเป็นคนอยู่หรือเปล่าว่ะเนี่ย =[]=!!!

 

 

 

 

“โอเค โทโมะ...ลุกขึ้นก่อนแล้วแก้วจะไปเปลี่ยนกางเกง ลุกสิ...ลุกเร็ว”  โทโมะเงยหน้ามองฉันก่อนจะก้มหน้าลงมาจุ้บปากฉันอย่างรวดเร็วพร้อมกับเด้งตัวออกห่างฉัน อ่ะ...เอ่อ ค้างค่ะค้างมาก มาจูบฉันทำไมเนี่ย เดี๋ยวนี้ชักลามปามใหญ่แล้วนะ!

 

 

 

 

“แล้วอย่าใส่สั้นอีกนะ ไปเอากางเกงขายาวที่หลังรถโทโมะเลย นี่กุญแจรถ J”

 

 

 

“ทำไมต้องไม่ให้ใส่!”

 

 

 

“เพราะถ้าใส่จะจูบ”

 

 

 

 

“=[]=!”

 

 

 

 

“ปากแก้วหวานดีนะ”

 

 

 

 

“เอ่อ...โอเคๆ แก้วไปเปลี่ยนก็ได้ ฮึ่ยย! ทำไมต้องทำตัววุ่นวายตลอดเลยเนี่ย แม่ไม่รักหรือไงก็ไม่รู้นะคนบ้า เสียเวลาปาร์ตี้หมดเลย”  ฉันบ่นกระปิดกระแปดไปตลอดทางเดินและสุดท้ายก็ต้องเดินไปหยิบกางเกงขายาวหลังรถโทโมะมาใส่จนได้ อ้อ! ทำไมรถของโทโมะถึงมีกางเกงของฉันน่ะเหรอ อย่าว่าแต่กางเกงเลย...

 

 

 

 

ยาแก้ปวดประจำเดือนของฉันโทโมะก็เป็นคนพกให้ตลอดแหละ

 

ฉันมันพวกขี้ลืมแล้วก็ไม่ค่อยสนใจตัวเองเท่าที่ควร...เขาก็เลยต้องคอยดูแลฉัน แบบนี้แหละ!

 

 

 

 

 

                ฉันเปลี่ยนจากกางเกงขาสั้นมาเป็นขายาวจนสุดข้อเท้าสีน้ำเงินเข้มตัวโปรดก่อนจะเดินกลับเข้าไปในร้าน แต่ว่า...คุณพระ! ฉันเห็นโทโมะกำลังแลกหมัดกับใครบางคนอยู่อย่างดุเดือด สาบานว่าดุเดือดจริงๆ  สองคนนั้นฟาดฟันกันสุดฤทธิ์ตอนแรกฉันก็นึกว่าโทโมะมีเรื่องกับพี่ป้องซะอีก แต่ที่ไหนได้ กลับกลายเป็นต่อยกับใครก็ไม่รู้?

 

 

 

 

“โทโมะ! หยุด! แก้วบอกให้หยุด!” ฉันเข้าไปเขย่าแขนโทโมะแล้วดึงร่างของเขาออกห่างจากผู้ชายคนนั้น แต่เจ้าตัวกลับไม่ฟังฉันเลยแถมยังเหวี่ยงแขนมาโดนจนฉันเซล้มก้นจ้ำเบ้า

 

 

 

 

 

โคตรรรรรรรรรเจ็บบบบบบบบบบ =O=;

 

 

 

 

“โอ๊ย!”

 

 

 

 

“เป็นอะไรหรือเปล่าแก้ว แก!...เห็นมั้ยว่าแกทำให้แก้วเจ็บตัว”  โทโมะเดินเข้ามาพยุงฉันก่อนจะหันไปชี้หน้าอีกฝ่ายอย่างคาโทษทั้งที่เขาน่ะ เป็นคนเหวี่ยงแขนมาโดนฉันเอง -*-

 

 

 

“เหอะ! ไอ้หมากวงก้าง ไม่ยุ่งแล้วก็ได้โว้ย!” หมอนั่นโวยวายนิดหน่อยก่อนจะเดินออกไปด้วยความหงุดหงิด

 

 

 

 

“นี่มันเรื่องอะไรกันอ่ะ”  ฉันหันไปถามไอ้ตัวปัญหาที่นั่งหน้าบูด ริมฝีปากของเขามีเลือดออกนิดหน่อยแต่ก็ถือว่าน้อยกว่าหมอนั่นอ่ะนะ เขาหัวแตกเลยล่ะฉันแอบเห็น =_=^

               

 

 

 

“ไม่มีอะไรหรอก แค่ไอ้เวรนั่นมันกวนประสาทนิดหน่อย”

 

 

 

 

“เชื่อป่ะให้ทาย?”

 

 

 

 

“มันจะเข้ามาจีบแก้ว”

 

 

 

 

“ห้ะ?”  โทโมะยอมพูดความจริงกับฉัน แต่พอพูดเรื่องที่ผู้ชายคนนั้นจะเข้ามาจีบฉันเขาก็มีท่าทีเดือดดาลขึ้นมาอีกรอบจนฉันต้องดึงให้เขานั่งสงบสติอารมณ์

 

 

 

 

“ก็ตอนที่แก้วไปเปลี่ยนกางเกง ไอ้บ้านั่นก็ทำท่าจะเดินตามแก้วไป โทโมะก้เลยเดินเข้าไปขวางหน้ามันไว้ก่อน-0-”

 

 

“แล้วรู้ได้ไงว่าเขาจะตามแก้วไป ? เขาอาจจะไปทำธุระส่วนตัวก็ได้นี้”

 

 

 

 

“โทโมะไม่ได้โง่เหมือนแก้วนี่  -O-;”

 

 

 

 

“เคยตายป้ะ!!”  ฉันเงื้อมือเตรียมจะฟาดแก้มโทโมะแต่เขาจับมือฉันไว้ซะก่อน

 

 

 

“พูดเล่นหรอกน่า ความจริง...โทโมะเห็นมันมองแก้วตั้งแต่แก้วเดินเข้ามาในร้านแล้ว อย่างว่าอ่ะนะ เล่นใส่ขาสั้นเสมอหูมาซะขนาดนั้น ใครไม่มองก็บ้าหรือไม่ก็กำลังจะบวชแล้วล่ะ”

 

 

 

 

“-[]-!”  ว่าฉันซะไม่มีชิ้นดีเลยจ้า

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาอ้าปากค้าง นี่โทโมะดุแก้วอยู่นะแล้วก็ไม่ต้องเตรียมจะด่าด้วย ความจริงทั้งนั้น...จะให้นะ เป็นสาวเป็นนางหัดแต่งตัวให้มันเรียบร้อยหน่อยเหอะ แล้วคิดบ้างมั้ยว่ามากับโทโมะสองคนแบบนี้คนอื่นเขาจะดูไม่ดี ? นี่แก้วอ่อยโทโมะป่ะเนี่ย =[]=”

 

 

 

 

“อะ...อะไรนะ ? อ่อย? ={}=”

 

 

 

 

“ไม่ต้องอ่อยนะขอเตือน ไม่งั้นโดนหนักแน่”

 

 

 

 

“โดน ?”

 

 

 

 

 

“ถ้ายังใส่สั้นๆมาอีก คราวหน้าจะจับถอดไม่ให้ออกไปไหนได้เลยคอยดูดิ โมโห!”

 

 

 

 

“นี่...พูดเหมือนเป็นแฟนแก้วเลยนะ ทำไม? ที่ว่าแก้วอ่อยเนี่ย ที่จริงแล้วหวั่นไหวล่ะสิ พ่อปลาดิบน้อย~”  ฉันยอมรับว่าอันที่จริงฉันไม่ได้คิดจะอ่อยโทโมะอย่างที่เขาว่าเลย สาบาน! แต่ที่กำลังทำอยู่ตอนนี้น่ะ...อ่อยจริง คือแบบว่าหมั่นไส้อ่ะ หมั่นไส้มากกกกก =[]=! 

 

 

 

 

“ไม่น้อยนะ!”

 

 

 

 

“O_O”

 

 

 

 

“นี่ตกลงว่าอ่อยจริงๆใช่ม่ะ =_=^”

 

 

 

 

“แหม ที่โมโหมากมายขนาดนี้น่ะ แปลว่าหึงแก้วล่ะสิ โถๆๆๆ พ่อปลาดิบน้อยนี่น่ารักจริงๆเล้ย~” 

 

 

 

 

“อ่ะ...แก้ว แก้ว..”  เยส! ได้ผล ตอนนี้โทโมะกำลังสติแตกกระเจิง ฮ่าๆๆ แค่แหย่เล่นนิดๆหน่อยๆทำเป็นควบคุมตัวเองไม่ได้ เด็กชะมัดเลยวะฮะฮ่า!

 

 

 

 

“ว่าไงล่ะ พ่อปลา...อ๊ะ!”  ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ โทโมะก็ลุกผึงขึ้นแล้วรีบฉุดข้อมือฉันวิ่งออกไปทันที..เอ่อ...ฉันจำได้ว่ามันเป็นทางไห้องน้ำ ? ไปทำไม ? ไปห้องน้ำทำไมตอบบบบบ!!

 

 

 

 

ตุ้บ!

 

 

 

 

                คุณพระ! โทโมะพาฉันเข้าห้องน้ำชายที่ร้างไร้ผู้คนแถมยังลากฉันเข้าไปภายในตัวห้องน้ำแล้วยังเอาป้าย ‘กำลังทำความสะอาด’ มาแขวนไว้ก่อนที่จะปิดมันลงอีกต่างหาก ฉันได้แต่มองตามด้วยสายตางงงันสุดฤทธิ์ เตรียมจะอ้าปากถามแต่โทโมะก็ชิงพูดขึ้นมาเสียก่อน

 

 

 

 

“ม่ะ เริ่มกันเลยดีกว่า^O^”  โทโมะทำท่าจะเข้ามาจูบฉันแต่โชคยังดีที่ฉันไหวตัวทัน เลยเอามือผลักหน้าเขาออกก่อนที่เขาจะเข้ามาประชิดตัว

 

 

 

 

“ทำบ้าอะไรเนี่ย ? เริ่ม...เริ่มอะไรแก้วงงไปหมดล่ะนะ!”

 

 

 

 

“ก็...ทำเรื่องที่โทโมะสมมติขึ้นให้มันเป็นจริงไง -,.-“ 

 

 

 

 

“ดะ...เดี๋ยว...!!!” 

 

 

 

 

                ไม่ทันแล้ว! ตอนนี้โทโมะเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้จนฉันได้ยินเสียงลมหายใจหนักๆของเขาอยู่ไม่ห่างแล้ว แถมตอนนี้ใบหน้าของฉันก็ร้อนผ่าวมากขึ้นเรื่อยๆด้วย ทำไงดี! ทำไงดี ถ้าเป็นแบบนี้ฉันแย่แน่ๆ ฉันสู้แรงเขาไม่ไหวหรอกนะ โทโมะทำเหมือนวิญญาณผีปลาดิบเข้าสิงเลยอ่ะ =[]=!

 

 

 

 

“อื้ออออออออ >_<”

 

 

 

 

“...”

 

 

 

 

“...”

 

 

 

 

“>_O”

 

 

 

 

“หึๆๆ” เห? ฉันลืมตาขึ้นข้างนึงแต่ปรากฏว่าโทโมะทำเพียงแค่หยุดอยู่นิ่งๆ แค่นั้น...แต่ถึงจะหยุดการเคลื่อนไหวแต่นั่นไม่ได้หมายความว่าฉันปลอดภัยหรอกนะ เขาอยู่ใกล้เกินไปด้วยซ้ำ!=[]=!

 

 

 

 

นี่มันวันบ้าอะไรของแก้วเนี่ย!

 

 

 

 

“คิดว่าโทโมะจะจูบแก้วเหมือนที่พระเอกในละครชอบทำหรือไง ^_^?”

 

 

 

 

“เห...??”

 

 

 

 

“ดูหนังมากไปหรือเปล่าจ้ะที่รัก”  

 

 

 

 

 

“คนบ้า! เล่นอะไรก็ไม่รู้ แก้วตกใจหมดเลยนะ!”  ฉันตีแขนเขาไปทีหนึ่งอย่างแรงแต่อีกฝ่ายกลับไม่สะทกสะท้านซ้ำร้ายยังหัวเราะเจ้าเล่ห์ใส่ฉันอีกด้วย โอ๊ย! เป็นโรคหรือไงเนี่ยฮะ!

 

 

 

 

“เพราะโทโมะไม่ใช่พระเอก...”

 

 

 

 

“มันแน่อยู่แล้ว =o=”

 

 

 

 

“แต่โทโมะเป็นตัวร้าย...”

 

 

 

 

“...”

 

 

 

 

“ที่พร้อมจะ...”

 

 

 

 

“=[]=?”

 

 

 

 

“ขย้ำ! นางเอกทุกเมื่อ!”

 

 

 

 

“ทะ...โทโมะ ฮึ? O_O” 

 

 

 

 

                ฉันรีบตะปบต้อนคอตัวเองทันทีเมื่อรู้สึกร้อนชื้นหลังจากที่โทโมะจู่โจมเข้ามาตอนที่ฉันไม่ได้ตั้งตัวเพราะมัวหลับตาปี๋อยู่ อะ...อะไรน่ะ เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันกัน โทโมะทำบ้าอะไรกับฉันอีกเนี่ย!

 

 

 

 

“โทโมะ! ทำอะไรเนี่ยหา!”

 

 

 

 

“ดูดคอแก้วไงครับ :)”

 

 

 

 

 

“ว่าไงนะ! ={________}=!”

 

 

 

 

 

ทำอะไรฉันนะ!!!=[___________]=

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วไม่ต้องถามด้วยว่าทำแบบนี้ทำไม เพราะรู้ว่าเลยว่านี่คือบทลงโทษของการแต่งตัวล่อแหลม”

 

 

 

 

“...”

 

 

 

 

“และโทษฐานที่ทำให้โทโมะ...หึง”

 

 

 

 

“หึง?”  อ่า (.////////.)  อะไรนะ อะไรนะ!

 

 

 

 

“พูดว่าไงนะ!”

 

 

 

“หึงไง หูตึงเหรอยัยโอ่งราชบุรี”

 

 

 

 

“ปากเสียเว่อร์=_=”

 

 

 

 

“จำไว้นะ! ถึงแก้วจะเป็นผู้หญิงที่อ้วนที่สุดในโลก..”

 

 

 

 

“โทโมะก็จะชอบแก้วใช่ป่ะ ^_^”

 

 

 

 

“เปล่า...โทโมะจะพาแก้ววิ่งจนผอมเหมือนเดิม แล้วแบบนั้นค่อยรัก โทโมะไม่ชอบผู้หญิงอ้วน จบนะ =_=”  จะตบล่ะ โทโมะใกล้จะโดนฉันตบล่ะ ทีแรกก็กะจะทำซึ้งอยู่หรอก!

 

 

 

 

“ไปตาย =_=”

 

 

 

 

 

“พูดเล่นน่า ท่าไม่ชอบก็คงไม่รั้งไว้ตั้งแต่ตอนที่แฟนเก่าแก้วมาขอคืนดีหรอก”

 

 

 

 

“ชอบแก้ว?”

 

 

 

 

“เอออ่ะดิยัยโง่ แค่นี้ดูไม่รู้ไง นอกจากจะอ้วนแล้วยังจะทึ่มอีกนะ” ว่าฉันอีกแล้วนะ!

 

 

 

 

“ชอบแล้วก็มาด่าเนี่ยนะ แบบนี้เรียกชอบประสาอะไรฮะตาบ้า >[]<” ก็เขินอยู่นะที่มีคนมาบอกชอบ แล้วอีกอย่างมันก็รู้สึกดีแปลกๆ ฉันไม่รู้หรอกว่าฉันรู้สึกยังไงกับโทโมะน่ะนะ แค่รู้สึกปลอดภัยเวลาอยู่ใกล้เขา...

 

 

 

 

                ได้เป็นตัวของตัวเองสุดๆ ได้ทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ จะกินเท่าไหร่ก็ได้โทโมะไม่เคยห้าม...แต่ถ้าอ้วนเกินไปเขาด่าแค่นั้นเอง เวลามีอะไรเขาจะนึกถึงฉันเป็นคนแรก เช่นเดียวกับฉัน ทุกครั้งที่มีปัญหาฉันก็มักจะนึกถึงเขาเป็นคนแรกเหมือนกัน  เอาจริงๆป่ะ...ฉันว่าฉันชอบโทโมะ ('/////')

 

 

 

 

“ไม่เคยได้ยินเหรอ...ผู้ชาย 'ด่า' แปลว่า...”

 

 

“ ('//////')?”

 

 

 

“ผู้ชาย... 'รัก' ”

 

 

 

 

“รัก ? (.//////.)”

 

 

 

 

 

“ใช่...โทโมะว่า โทโมะรักแก้วว่ะ"

 

 

 

 

 

                      ♥♥♥♥THE END♥♥♥♥

 

 

 

---

จบแล้วครับผม เตรียมพบกับเรื่องใหม่ได้55555555

 

เพราะข่าวลือใกล้จะจบเต็มแก่แล้วง้าบ :3

รีด : มันสมควรจบนะ เพราะมันจะสองปีแล้ว! -0-

 

นุก : ก็พยายังใ้ห้จบอยู่จ้ะ T3T