Love-Sensation รักไม่รักผมไม่กั๊กแน่นอน!
เขียนโดย 
StrawberryTKCuTe
วันที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 21.10 น.
แก้ไขเมื่อ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2556 19.20 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“ไอ้ๆ...!!!”
“หรือจะเอาช๊อตสองอีกครับ ถ้ายากดูรบกวนไปหาซื้อเสื่อกับหมอนมาแล้วเชิญตามไปนอนดูบนเตียงในห้องผมได้เลยครับ ^_^’”
“โทโมะ T^T”
“ไอ้ทุเรศ!!”
“เป็นแฟนเก่าอย่ามาเจ๋อครับ ตอนนี้แก้วเป็นปัจจุบันของผม เชิญออกไปได้แล้วครับอ้อ เฟย์ ฟาง ไอ้เขื่อน พวกแกก็ออกไปด้วยนะ ยืมห้องแปปนึงแก้วบอกไม่ไหวแล้ว รอกลับบ้านไม่ทัน ^__^’”
หยาบคาย ถ่อย และเถื่อนที่สุด แง้งงงเลือกทางไหนก็มีตายกับตายทั้งนั้น ตอนนี้พี่ป้องทำหน้าหงุดหงิดแทบจะเขามาบีบคอฉันกับโทโมะแต่เชื่อเลยเหอะว่าถ้าเขาทำแบบนั้นจริงๆโทโมะไม่ยอมหรอก =_= พูดจริงนะ โทโมะน่ากลัวกว่าพี่ป้องอีก แต่เอาเหอะยังไงฉันก็เชื่อว่าเขาปกป้องฉันได้อยู่...น่ะนะ
“ฝากไว้ก่อนเถอะแก ส่วนแก้ว! ยังไงพี่ก็ไม่มีวันยอมแพ้หรอก เชื่อสิ!”
“ไม่เชื่อ =_=;” นั่นฉันควรจะพูดแต่โทโมะ...T^T
เห้อ สวยจะเป็นลม!
ฉันลากโทโมะออกมาที่ Coffee Shop แห่งหนึ่งใกล้ๆกับตึกหลังจากที่พี่ป้องกลับไปแล้ว พร้อมกับถามถึงสาเหตุตั้งแต่แรกเริ่มเดิมทีเลยว่าทำไมโทโมะถึงต้องแกล้งทำเป็นคนรักของฉันต่อหน้าเพื่อนๆแบบนั้น และคำตอบที่ออกจากปากผู้ชายกวนประสาทคนนี้ก็ทำให้ฉันทึ่งไปไม่น้อยเลย
“ก็แค่เห็นผู้ชายคนนั้นเดินเข้ามาในตึก แล้วโทโมะคิดว่าเขาคงมาง้อแก้ว”
“ทำแบบนี้เหมือนกับว่าโทโมะไม่อยากให้แก้วกลับไปคืนดีกับพี่ป้อง?”
“ถ้าใช่ล่ะ”
“เอ่อ...ก็ ก็ดี ขอบคุณที่ช่วยรั้งแก้วไว้ แต่ที่ทำมาทั้งหมดเนี่ยไม่ได้แปลว่าแก้วจะลืมเรื่องเมื่อหลายวันก่อนหรอกนะ =_=”
“โห ที่ทำดีไปนี่ไม่ได้ช่วยเลยใช่มั้ย โถ่ ยัยหมูตุ่ม!”
“โทโมะ >O<” เป็นผู้ชายที่พูดตรงมากกกก
“นี่แก้ว หายโกรธโทโมะเหอะน่า นะ...นะ แค่แซวเล่นหน่อยเดียวเอง” โทโมะพยายามปรับสีหน้าและน้ำเสียงให้ดูจริงจังมากขึ้น ก็ดีนะ...ดูพยายามดี ^__^
“ถามหน่อยเถอะ ผู้หญิงคนไหนจะรับได้บ้างที่มีผู้ชายมาด่าว่าอ้วนยังกับหมูแถมยังล้อเลียนเรื่องแฟนเก่าอีก โชคดีแค่ไหนแล้วที่ผู้หญิงคนนั้นเป็นแก้ว ไม่อย่างนั้นโทโมะอาจจะโดนจับตัดให้เป็ดกินไปเลยก็ได้!” พอฉันพูดประโยคสุดท้ายจบ โทโมะก็รีบกุมเป้ากางเกงตัวเองทันทีทันใดด้วยสีหน้าหวาดๆ
“สเต๊กไก่ทอด ไข่ดาวบวกไส้กรอกที่บรรจงวางอยู่บนหน้าโทโมะ นั่นเรียกว่าโชคดี?”
“ใช่สิ! ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นโทโมะโดนยิ่งกว่านี้แน่”
“เอาน่าครับคุณผู้หญิง ไหนๆเรื่องก็จบลงด้วยดีแล้ว...คืนนี้เราไปฉลองกันนะที่รัก” โทโมะย้ายเก้าอี้มานั่งข้างฉันพลางวางแขนพาดไหล่ฉันเอาไว้แล้วก้มใบหน้าลงมากระซิบในระยะประชิด
เอ่อ...ขนลุกแปลกๆดีนะ -__-;
“ได้ แต่โทโมะเลี้ยงนะ ถ้าตามนี้ก็ตกลง ^O^”
“แค่เอาของกินกับพาไปเที่ยวมาล่อแค่นี้ก็ยอมง่ายๆแล้วเหรอ ไม่แปลกใจเลยนะที่อ้วน =_=”
“ไอ้...!!!”
ขณะที่ฉันกำลังจะอ้าปากด่า โทโมะก็รีบเผ่นหนีออกไปนอกร้านแถมยังทำหน้าตากวนประสาทสุดๆ สาบานเลยว่าฉันปวดหัวเว่อร์ ผู้ชายแบบนี้น่าจะจับตอนให้สูญพันธ์ไปซะ ไม่ควรเกิดมาบนโลกนี้เลยจริงๆ -O-
“โทโมะ...แม่ไม่ว่าเหรอทำตัวแบบนี้นะหา!!” สุดจะหาคำใดๆมาด่าได้ อาเมน...
ผับ K-extreme
ตอนนี้โทโมะนัดฉันมาเลี้ยงฉลองที่ผับแห่งหนึ่งย่านทองหล่อ เขาบอกว่าเคยมาตอนที่มาถ่ายทำMVเพลงของพี่ๆโฟร์มดน่ะ ไม่ค่อยจะโปรโหมดเลยเจ้าค่าเอ๊ย! เห้อ แต่พอฉันมาถึงร้านแล้วโทโมะกลับทำหน้าตึงๆใส่ก่อนจะเดินก้าวฉับๆมาให้ฉันด้วยความรวดเร็ว เดี๋ยวนะ! ฉันไปจับหมาบ้านเขามาปิ้งกันหรือไงทำไมต้องทำหน้าดุด้วยเนี่ย =[]=!
“มาแล้วเหรอ!”
“อ้าว ถ้าไม่มาจะมายืนอยู่ตรงหน้าโทโมะได้เหรอ” ฉันจิ้มหน้าอกเขาแรงๆ ก่อนจะยิ้มร่าอย่างอารมณ์ดีพร้อมเดินนำโทโมะกลับไปที่โต๊ะและสั่งเครื่องดื่มอย่างเต็มที่ แต่แปลกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นอาหารที่โทโมะสั่งไว้ก่อนหน้า โอ้โห! สารพัดคลอเรสเตอรอลทั้งนั้นเลยน่ะนะ แม่เจ้า>O<
แต่มันก็เป็นของโปรดฉันทั้งนั้นเลยนะ>_<
“โทโมะกะจะขุนให้แก้วอ้วนตายเลยมั้ยเนี่ย ^O^”
“-_-;” แปลกแต่จริงค่ะ!! โทโมะเงียบกริบแถมยังใช้สายตามองฉันด้วยความไม่พอใจอีก ฮือๆๆ นี่เขาคิดว่าฉันไปจับฮันนี่มาปิ้งกินจริงๆใช่มั้ย TOT
“เป็นอะไรอ่ะโทโมะ ไม่สบายเหรอ ( “)”
“โทโมะยอมให้แก้วอ้วนแล้วใส่กางเกงขายาวดีกว่าผอมแล้วใส่ซะสั้นขนาดนี้นะแก้ว”
ไม่พอใจเพราะว่าฉันใส่กางเกงขาสั้น...งั้นเหรอ!!!
“แล้วก็เลิกยัดนมได้แล้ว โทโมะไม่ได้ชอบผู้หญิงหน้าอกใหญ่ ลืมตัวว่าคบกับหมอนั่นอยู่หรือไงห๊ะ =_=”
หยาบคายอีกแล้ว อร้ากกกกกกกกกกกก!!
“นี่โทโมะ ทำไมต้องพูดเสียงดังด้วยแล้วแก้วจะยัดหรือไม่ยัดแล้วมันหนักส่วนไหนของโทโมะกันเล่า ชอบทำให้อารมณ์เสียอยู่เรื่อยเลย เป็นโรคนะเนี่ย”
“โหยยย แก้วอ่ะ โทโมะไม่ชอบให้ใส่สั้น ไม่ชอบๆๆๆๆๆ” โทโมะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆฉันพลางชักดิ้นชักงอเหมือนเด็กๆ และตอนนี้ผู้คนก็เริ่มมุงดูเราสองคนกันใหญ่แล้วด้วย พระเจ้า! แก้วใจวุ่นวายอีกแล้วค่ะงานนี้ ไม่น่าเข้ามายุ่งกับโทโมะเลยให้ตายเหอะ!
“นี่เงียบก่อนสิ ชู่วว~”
“แก้วไปเปลี่ยนกางเกง...เดี๋ยวนี้”
“ถ้าบอกว่าไม่ล่ะ :)”
“ไม่เหรอ...”
โครม!!!
ทะ...โทโมะทิ้งตัวใส่ฉัน!!! แถมปากของเขายังมาโดนแก้มของฉันเต็มๆด้วย และ..และคนทั้งร้านก็พร้อมใจกันหันมามองเราสองคนชนิดปิดปากซุบซิบกันยกใหญ่ ฮืออออ~ อีตาบ้านี่ทำอะไรของเขานะ
“โอ๊ย! โทโมะออกไปนะ ลุกขึ้นสิคนมองกันหมดแล้ว TOT”
“โทโมะเมาแล้ว...”
“เมาอะไรเมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลย อย่ามางอแงนะแล้วก็อย่ามาเล่นอะไรแผลงๆด้วย ลุกขึ้น...ลุก..บอกให้ลุกไง!” ไม่ลุกค่ะ แถมไซร้ฉันด้วย =[]=;;;
“ต๊ายย นี่มันโทโมะกับแก้วนี่นา โอ้โหสองคนนี้เค้ากิ๊กกันอย่างที่ข่าวออกจริงๆด้วยดูสิ จะผสมพันธ์กันอยู่แล้ว”
เสียงลือเสียงเล่าอ้างดังเข้ามากระทบหูอย่างจังโดยเฉพาะคำว่าผสมพันธุ์ เอ่อ...นี่ฉันยังมีความเป็นคนอยู่หรือเปล่าว่ะเนี่ย =[]=!!!
“โอเค โทโมะ...ลุกขึ้นก่อนแล้วแก้วจะไปเปลี่ยนกางเกง ลุกสิ...ลุกเร็ว” โทโมะเงยหน้ามองฉันก่อนจะก้มหน้าลงมาจุ้บปากฉันอย่างรวดเร็วพร้อมกับเด้งตัวออกห่างฉัน อ่ะ...เอ่อ ค้างค่ะค้างมาก มาจูบฉันทำไมเนี่ย เดี๋ยวนี้ชักลามปามใหญ่แล้วนะ!
“แล้วอย่าใส่สั้นอีกนะ ไปเอากางเกงขายาวที่หลังรถโทโมะเลย นี่กุญแจรถ J”
“ทำไมต้องไม่ให้ใส่!”
“เพราะถ้าใส่จะจูบ”
“=[]=!”
“ปากแก้วหวานดีนะ”
“เอ่อ...โอเคๆ แก้วไปเปลี่ยนก็ได้ ฮึ่ยย! ทำไมต้องทำตัววุ่นวายตลอดเลยเนี่ย แม่ไม่รักหรือไงก็ไม่รู้นะคนบ้า เสียเวลาปาร์ตี้หมดเลย” ฉันบ่นกระปิดกระแปดไปตลอดทางเดินและสุดท้ายก็ต้องเดินไปหยิบกางเกงขายาวหลังรถโทโมะมาใส่จนได้ อ้อ! ทำไมรถของโทโมะถึงมีกางเกงของฉันน่ะเหรอ อย่าว่าแต่กางเกงเลย...
ยาแก้ปวดประจำเดือนของฉันโทโมะก็เป็นคนพกให้ตลอดแหละ
ฉันมันพวกขี้ลืมแล้วก็ไม่ค่อยสนใจตัวเองเท่าที่ควร...เขาก็เลยต้องคอยดูแลฉัน แบบนี้แหละ!
ฉันเปลี่ยนจากกางเกงขาสั้นมาเป็นขายาวจนสุดข้อเท้าสีน้ำเงินเข้มตัวโปรดก่อนจะเดินกลับเข้าไปในร้าน แต่ว่า...คุณพระ! ฉันเห็นโทโมะกำลังแลกหมัดกับใครบางคนอยู่อย่างดุเดือด สาบานว่าดุเดือดจริงๆ สองคนนั้นฟาดฟันกันสุดฤทธิ์ตอนแรกฉันก็นึกว่าโทโมะมีเรื่องกับพี่ป้องซะอีก แต่ที่ไหนได้ กลับกลายเป็นต่อยกับใครก็ไม่รู้?
“โทโมะ! หยุด! แก้วบอกให้หยุด!” ฉันเข้าไปเขย่าแขนโทโมะแล้วดึงร่างของเขาออกห่างจากผู้ชายคนนั้น แต่เจ้าตัวกลับไม่ฟังฉันเลยแถมยังเหวี่ยงแขนมาโดนจนฉันเซล้มก้นจ้ำเบ้า
โคตรรรรรรรรรเจ็บบบบบบบบบบ =O=;
“โอ๊ย!”
“เป็นอะไรหรือเปล่าแก้ว แก!...เห็นมั้ยว่าแกทำให้แก้วเจ็บตัว” โทโมะเดินเข้ามาพยุงฉันก่อนจะหันไปชี้หน้าอีกฝ่ายอย่างคาโทษทั้งที่เขาน่ะ เป็นคนเหวี่ยงแขนมาโดนฉันเอง -*-
“เหอะ! ไอ้หมากวงก้าง ไม่ยุ่งแล้วก็ได้โว้ย!” หมอนั่นโวยวายนิดหน่อยก่อนจะเดินออกไปด้วยความหงุดหงิด
“นี่มันเรื่องอะไรกันอ่ะ” ฉันหันไปถามไอ้ตัวปัญหาที่นั่งหน้าบูด ริมฝีปากของเขามีเลือดออกนิดหน่อยแต่ก็ถือว่าน้อยกว่าหมอนั่นอ่ะนะ เขาหัวแตกเลยล่ะฉันแอบเห็น =_=^
“ไม่มีอะไรหรอก แค่ไอ้เวรนั่นมันกวนประสาทนิดหน่อย”
“เชื่อป่ะให้ทาย?”
“มันจะเข้ามาจีบแก้ว”
“ห้ะ?” โทโมะยอมพูดความจริงกับฉัน แต่พอพูดเรื่องที่ผู้ชายคนนั้นจะเข้ามาจีบฉันเขาก็มีท่าทีเดือดดาลขึ้นมาอีกรอบจนฉันต้องดึงให้เขานั่งสงบสติอารมณ์
“ก็ตอนที่แก้วไปเปลี่ยนกางเกง ไอ้บ้านั่นก็ทำท่าจะเดินตามแก้วไป โทโมะก้เลยเดินเข้าไปขวางหน้ามันไว้ก่อน-0-”
“แล้วรู้ได้ไงว่าเขาจะตามแก้วไป ? เขาอาจจะไปทำธุระส่วนตัวก็ได้นี้”
“โทโมะไม่ได้โง่เหมือนแก้วนี่ -O-;”
“เคยตายป้ะ!!” ฉันเงื้อมือเตรียมจะฟาดแก้มโทโมะแต่เขาจับมือฉันไว้ซะก่อน
“พูดเล่นหรอกน่า ความจริง...โทโมะเห็นมันมองแก้วตั้งแต่แก้วเดินเข้ามาในร้านแล้ว อย่างว่าอ่ะนะ เล่นใส่ขาสั้นเสมอหูมาซะขนาดนั้น ใครไม่มองก็บ้าหรือไม่ก็กำลังจะบวชแล้วล่ะ”
“-[]-!” ว่าฉันซะไม่มีชิ้นดีเลยจ้า
“ไม่ต้องมาอ้าปากค้าง นี่โทโมะดุแก้วอยู่นะแล้วก็ไม่ต้องเตรียมจะด่าด้วย ความจริงทั้งนั้น...จะให้นะ เป็นสาวเป็นนางหัดแต่งตัวให้มันเรียบร้อยหน่อยเหอะ แล้วคิดบ้างมั้ยว่ามากับโทโมะสองคนแบบนี้คนอื่นเขาจะดูไม่ดี ? นี่แก้วอ่อยโทโมะป่ะเนี่ย =[]=”
“อะ...อะไรนะ ? อ่อย? ={}=”
“ไม่ต้องอ่อยนะขอเตือน ไม่งั้นโดนหนักแน่”
“โดน ?”
“ถ้ายังใส่สั้นๆมาอีก คราวหน้าจะจับถอดไม่ให้ออกไปไหนได้เลยคอยดูดิ โมโห!”
“นี่...พูดเหมือนเป็นแฟนแก้วเลยนะ ทำไม? ที่ว่าแก้วอ่อยเนี่ย ที่จริงแล้วหวั่นไหวล่ะสิ พ่อปลาดิบน้อย~” ฉันยอมรับว่าอันที่จริงฉันไม่ได้คิดจะอ่อยโทโมะอย่างที่เขาว่าเลย สาบาน! แต่ที่กำลังทำอยู่ตอนนี้น่ะ...อ่อยจริง คือแบบว่าหมั่นไส้อ่ะ หมั่นไส้มากกกกก =[]=!
“ไม่น้อยนะ!”
“O_O”
“นี่ตกลงว่าอ่อยจริงๆใช่ม่ะ =_=^”
“แหม ที่โมโหมากมายขนาดนี้น่ะ แปลว่าหึงแก้วล่ะสิ โถๆๆๆ พ่อปลาดิบน้อยนี่น่ารักจริงๆเล้ย~”
“อ่ะ...แก้ว แก้ว..” เยส! ได้ผล ตอนนี้โทโมะกำลังสติแตกกระเจิง ฮ่าๆๆ แค่แหย่เล่นนิดๆหน่อยๆทำเป็นควบคุมตัวเองไม่ได้ เด็กชะมัดเลยวะฮะฮ่า!
“ว่าไงล่ะ พ่อปลา...อ๊ะ!” ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ โทโมะก็ลุกผึงขึ้นแล้วรีบฉุดข้อมือฉันวิ่งออกไปทันที..เอ่อ...ฉันจำได้ว่ามันเป็นทางไห้องน้ำ ? ไปทำไม ? ไปห้องน้ำทำไมตอบบบบบ!!
ตุ้บ!
คุณพระ! โทโมะพาฉันเข้าห้องน้ำชายที่ร้างไร้ผู้คนแถมยังลากฉันเข้าไปภายในตัวห้องน้ำแล้วยังเอาป้าย ‘กำลังทำความสะอาด’ มาแขวนไว้ก่อนที่จะปิดมันลงอีกต่างหาก ฉันได้แต่มองตามด้วยสายตางงงันสุดฤทธิ์ เตรียมจะอ้าปากถามแต่โทโมะก็ชิงพูดขึ้นมาเสียก่อน
“ม่ะ เริ่มกันเลยดีกว่า^O^” โทโมะทำท่าจะเข้ามาจูบฉันแต่โชคยังดีที่ฉันไหวตัวทัน เลยเอามือผลักหน้าเขาออกก่อนที่เขาจะเข้ามาประชิดตัว
“ทำบ้าอะไรเนี่ย ? เริ่ม...เริ่มอะไรแก้วงงไปหมดล่ะนะ!”
“ก็...ทำเรื่องที่โทโมะสมมติขึ้นให้มันเป็นจริงไง -,.-“
“ดะ...เดี๋ยว...!!!”
ไม่ทันแล้ว! ตอนนี้โทโมะเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้จนฉันได้ยินเสียงลมหายใจหนักๆของเขาอยู่ไม่ห่างแล้ว แถมตอนนี้ใบหน้าของฉันก็ร้อนผ่าวมากขึ้นเรื่อยๆด้วย ทำไงดี! ทำไงดี ถ้าเป็นแบบนี้ฉันแย่แน่ๆ ฉันสู้แรงเขาไม่ไหวหรอกนะ โทโมะทำเหมือนวิญญาณผีปลาดิบเข้าสิงเลยอ่ะ =[]=!
“อื้ออออออออ >_<”
“...”
“...”
“>_O”
“หึๆๆ” เห? ฉันลืมตาขึ้นข้างนึงแต่ปรากฏว่าโทโมะทำเพียงแค่หยุดอยู่นิ่งๆ แค่นั้น...แต่ถึงจะหยุดการเคลื่อนไหวแต่นั่นไม่ได้หมายความว่าฉันปลอดภัยหรอกนะ เขาอยู่ใกล้เกินไปด้วยซ้ำ!=[]=!
นี่มันวันบ้าอะไรของแก้วเนี่ย!
“คิดว่าโทโมะจะจูบแก้วเหมือนที่พระเอกในละครชอบทำหรือไง ^_^?”
“เห...??”
“ดูหนังมากไปหรือเปล่าจ้ะที่รัก”
“คนบ้า! เล่นอะไรก็ไม่รู้ แก้วตกใจหมดเลยนะ!” ฉันตีแขนเขาไปทีหนึ่งอย่างแรงแต่อีกฝ่ายกลับไม่สะทกสะท้านซ้ำร้ายยังหัวเราะเจ้าเล่ห์ใส่ฉันอีกด้วย โอ๊ย! เป็นโรคหรือไงเนี่ยฮะ!
“เพราะโทโมะไม่ใช่พระเอก...”
“มันแน่อยู่แล้ว =o=”
“แต่โทโมะเป็นตัวร้าย...”
“...”
“ที่พร้อมจะ...”
“=[]=?”
“ขย้ำ! นางเอกทุกเมื่อ!”
“ทะ...โทโมะ ฮึ? O_O”
ฉันรีบตะปบต้อนคอตัวเองทันทีเมื่อรู้สึกร้อนชื้นหลังจากที่โทโมะจู่โจมเข้ามาตอนที่ฉันไม่ได้ตั้งตัวเพราะมัวหลับตาปี๋อยู่ อะ...อะไรน่ะ เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันกัน โทโมะทำบ้าอะไรกับฉันอีกเนี่ย!
“โทโมะ! ทำอะไรเนี่ยหา!”
“ดูดคอแก้วไงครับ :)”
“ว่าไงนะ! ={________}=!”
ทำอะไรฉันนะ!!!=[___________]=
“แล้วไม่ต้องถามด้วยว่าทำแบบนี้ทำไม เพราะรู้ว่าเลยว่านี่คือบทลงโทษของการแต่งตัวล่อแหลม”
“...”
“และโทษฐานที่ทำให้โทโมะ...หึง”
“หึง?” อ่า (.////////.) อะไรนะ อะไรนะ!
“พูดว่าไงนะ!”
“หึงไง หูตึงเหรอยัยโอ่งราชบุรี”
“ปากเสียเว่อร์=_=”
“จำไว้นะ! ถึงแก้วจะเป็นผู้หญิงที่อ้วนที่สุดในโลก..”
“โทโมะก็จะชอบแก้วใช่ป่ะ ^_^”
“เปล่า...โทโมะจะพาแก้ววิ่งจนผอมเหมือนเดิม แล้วแบบนั้นค่อยรัก โทโมะไม่ชอบผู้หญิงอ้วน จบนะ =_=” จะตบล่ะ โทโมะใกล้จะโดนฉันตบล่ะ ทีแรกก็กะจะทำซึ้งอยู่หรอก!
“ไปตาย =_=”
“พูดเล่นน่า ท่าไม่ชอบก็คงไม่รั้งไว้ตั้งแต่ตอนที่แฟนเก่าแก้วมาขอคืนดีหรอก”
“ชอบแก้ว?”
“เอออ่ะดิยัยโง่ แค่นี้ดูไม่รู้ไง นอกจากจะอ้วนแล้วยังจะทึ่มอีกนะ” ว่าฉันอีกแล้วนะ!
“ชอบแล้วก็มาด่าเนี่ยนะ แบบนี้เรียกชอบประสาอะไรฮะตาบ้า >[]<” ก็เขินอยู่นะที่มีคนมาบอกชอบ แล้วอีกอย่างมันก็รู้สึกดีแปลกๆ ฉันไม่รู้หรอกว่าฉันรู้สึกยังไงกับโทโมะน่ะนะ แค่รู้สึกปลอดภัยเวลาอยู่ใกล้เขา...
ได้เป็นตัวของตัวเองสุดๆ ได้ทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ จะกินเท่าไหร่ก็ได้โทโมะไม่เคยห้าม...แต่ถ้าอ้วนเกินไปเขาด่าแค่นั้นเอง เวลามีอะไรเขาจะนึกถึงฉันเป็นคนแรก เช่นเดียวกับฉัน ทุกครั้งที่มีปัญหาฉันก็มักจะนึกถึงเขาเป็นคนแรกเหมือนกัน เอาจริงๆป่ะ...ฉันว่าฉันชอบโทโมะ ('/////')
“ไม่เคยได้ยินเหรอ...ผู้ชาย 'ด่า' แปลว่า...”
“ ('//////')?”
“ผู้ชาย... 'รัก' ”
“รัก ? (.//////.)”
“ใช่...โทโมะว่า โทโมะรักแก้วว่ะ"
♥♥♥♥THE END♥♥♥♥
จบแล้วครับผม เตรียมพบกับเรื่องใหม่ได้55555555
เพราะข่าวลือใกล้จะจบเต็มแก่แล้วง้าบ :3
รีด : มันสมควรจบนะ เพราะมันจะสองปีแล้ว! -0-
นุก : ก็พยายังใ้ห้จบอยู่จ้ะ T3T
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
