My friend ก็แค่นั้น..แต่มันรักเธอ

ฮาโหลลลล เนื่องในวันนี้ วันดีมากๆ

วันเกิด วันเริ่มต้นของเฟย์ฟางแก้ว เย้ๆๆ

เราจะมาแต่งตอนพิเศษกัน ^^

__________________________________________________________

                 

 

 

                               FFK9thAnniversary :)

 

 

     " แก้ว ทำอะไรอยู่ครับ ? "

 

    เสียงหนึ่งดังขึ้นจากทางด้านหลัง ทำให้ร่างบางที่กำลังตั้งอกตั้งใจกดโทรศัพท์ในมือพิมพ์ข้อความบางอย่างลงไปหยุดค้างไว้แค่นั้น ก่อนจะหันกลับไปมอง คนที่เสียงชอบมาก่อนตัว

 

    'โทโมะ' เดินเข้ามากอด 'แก้ว' จากด้านหลังพร้อมกับเอาคางเกยบนไหล่เธอแล้วก้มมองข้อความที่เธอพิมพ์ค้างอยู่..

 

     " หืม ? " เขาเลิกคิ้วขึ้นเมื่ออ่านข้อความในนั้น " วันนี้วันครบรอบเฟย์ฟางแก้วหรอครับ? " เขาถามก่อนจะยกมือลูบหัวเธอเบาๆ 

     " อื้ม ใช่แล้ว^^ " เธอพยักหน้าเพื่อตอบคำถามของโทโมะ ก่อนจะกลับมาสนใจพิมพ์ข้อความที่ค้างอยู่ต่อ

 

 

     ' 9ปีแล้วหรอ เวลามันผ่านไปไวจิงๆ ไม่เคยคิดเหมือนกันว่าตัวเองจะมาอยู่จุดนี้ได้ จากคนที่ไม่เคยกล้าแสดงออกอะไรเลย เวลาร้องเพลงก็มองเพดาน555 พอได้มาเป็นเฟย์ฟางแก้วทำให้ได้รู้ว่าเราก็ทำอะไรได้หลายอย่างที่เราไม่เคยคิดว่าจะทำได้ ได้มาเจอเพื่อนดีๆ ตอนแรกๆที่เจอกันจำได้เลยว่าไอสองพี่น้องคู่นี้ดูร้ายมาก มันต้องรวมหัวกันแกล้งเราแน่นอน (สมัยนั้นเป็นเด็กเรียบร้อย กิกิ) แต่ที่ไหนได้กลายเป็นพวกเดียวกันรวมหัวกันแกล้งชาวบ้านซะงั้น ถึงแม้ว่าที่ผ่านๆมาอาจจะมีทะเลาะ งอลกันบ้างตามประสาเด็กๆ ก็ทำให้เข้าใจกันมากขึ้น ได้เจอเพื่อนๆกามิ พอนึกถึงช่วงเวลานั้นน้ำตามันก็ไหลมาเอง ตอนนั้นมันมีความสุขมากจิงๆนะ ได้ร้องเพลง ได้มีคอนเสริต์ ได้ซ้อมเต้นกันแบบหนักหน่วงเป็นเดือนๆ ได้เจอแฟนๆมารอเราเอาขนมมาให้(คือชอบตรงนี้55) มาช่วยกันแบกป้ายไฟหนักๆ ช่วยเราตะโกนร้องเพลงจนไม่มีเสียง คือความสุขแบบนี้มันจะหาจากไหนได้อีก ขอบคุณเฟย์ฟาง ขอบคุณครอบครัว ขอบคุณอาร์เอสที่สนับสนุนพวกเรา ขอบคุณพี่ๆทีมงาน ขอบคุณชาวToysทุกคน สัญญาว่าไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนเราจะไม่มีวันลืมความสุขตรงนี้เลย ขอบคุณมากๆนะที่ติดตามพวกเรามาถึง9ปี ถึงแม้ว่าต่อจากนี้อาจจะไม่มีฟฟกแล้ว เราก็ยังเป็นเพื่อนที่ให้กำลังใจกันเสมอ เสียดายนะ แต่ไม่เคยเสียใจเลย #ปล.ห้ามเปลี่ยนเมน! #ข้าจะกลับมา #ffk9thanniversary #ffkforever #toys '




     นี่คือข้อความที่เธอพิมพ์เพื่อขอบคุณแฟนคลับสำหรับเก้าปีที่ผ่านมา มันนับเป็นช่วงเวลาที่มีค่ามาก เป็นความทรงจำที่ดีที่สุด และถ้าเอาความรู้สึกที่เธอมีมาบรรยายยังไงก็คงไม่หมด..มันมากมายเลยนะ เรื่องราวที่อยากเล่า เรื่องราวที่อยากบอกให้ฟัง นี่เธอแค่ย่อมาสั้นๆนะ ^___^

 

 

     " พิมพ์เสร็จหรือยังครับ ? "

     " เสร็จแล้วค่ะ :) " เธอหันไปตอบพร้อมๆกับที่โทโมะยื่นหน้ามาพอดี ทำให้แก้มของเธอชนเข้ากับจมูกของเขาพอดี..

 

                          'กลายเป็นว่าตอนนี้โทโมะกำลังหอมแก้มเธออยู่'

 

     " หอมจัง :) " โทโมะยิ้มพร้อมกับสูดเอาความหอมของพวงแก้มเข้าไปเต็มปอด ดูท่าเขาจะไม่ยอมผละออกไปง่ายๆแล้วสิ--,

 

                                          ' ได้ทีนี่เอาใหญ่เลยนะ! '

     " โทโมะบ้า! ปล่อยแก้วเดี๋ยวนี้นะ! " เธอว่าพลางทำท่าจะดิ้นออก

     " ไม่อยากปล่อยอ่ะ ก็ใครใช้ให้น่ารักละครับ "

           

                                    ฟอด~~

 

       ไม่พูดเปล่า โทโมะกดจมูกหอมแก้มเธออีกรอบ..จนได้สินะ-0-
เธอแพ้เขาทุกทางเลย ไม่เคยชนะบ้างเลย ฮึ่ยยยย >'<

 

     " อื้อ~ อย่าสิ >< " เธอได้แต่ก้มหน้างุด เพราะเขินและอายหนักมาก โทโมะคนบ้า! หน้าไม่อาย!

     " อยากให้ปล่อยต้องทำไงก่อน ^^ "

     " ไม่ๆ ไม่เอานะ ไม่เล่นแบบนี้ " เธอรีบปฏิเสธอย่างรวดเร็ว " ปล่อยแก้วเถอะน้าาา  อายเขา ._. " ปล่อยเธอสักที ฮือ TT'

     " ไหน อายใคร ? อยู่กันสองคน..มีใครให้อาย ^^ ? " แล้วโทโมะก็ตอบกลับหน้าตายมาก-.-

     " ต้องทำยังไงถึงจะยอมปล่อย -0- "

     " คำตอบนั้นแก้วรู้ดีครับ :) "

     " งื้อ ไม่เอา! ไม่ๆๆๆๆๆๆ อันนั้นมันแย่กว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้อีก ไม่มีทางงงงงงงงงงงงงงง >< " เธอตะโกนปฏิเสธเสียงดังลั่น ไม่มีทาง! เธอไม่มีทางยอมเด็ดขาด จะให้เธอจูบเขาน่ะหรอ ฝันๆๆ ไม่เอาด้วยหรอก แค่นี้ก็อายจะแย่ ให้ทำแบบนั้น ขอลาตายดีกว่า -0-!

     " อะไรที่ว่าแย่ ? นี่แก้วคิดอะไรอยู่ ? "

     " กะ ก็...เอ่อ ไม่ๆๆๆๆ ไม่ได้คิดอะไรเล๊ยยยย >< "

     " หื้มมมม ?? "

     " ยะ อย่ามามองหน้าแก้วแบบนี้นะ! "

 

               ป้าป! (ด้วยความเขินจัด แก้วเลยพลั้งมือตีหน้าโทโมะไปเต็มแรง)

     " โอ๊ย เจ็บ.. มือหนักนะครับ! " โทโมะปล่อยเธอออก แต่เธอกลับรู้สึกผิด สัมผัสได้ถึงรังสีความงอน! แล้วทีนี้เธอจะต้องง้อเขายังไงเนี่ย -0- ทำไมต้องงอนด้วย ก็เธอไม่ได้ตั้งใจอ่ะ มือมันไปเอง ._.

     " โทโมะ.." จึกๆ เธอลองเอานิ้วจิ้มตัวเขาเบาๆอย่างลองเชิง "โกรธแก้วหรอ..? " ถามด้วยเสียงอ๋อย แบบรู้สึกผิดจริงๆ

     " เปล่าครับ "

     " แก้วขอโทษนะ แก้วไม่ได้ตั้งใจอ่ะ มือมันไปเอง ก็โทโมะแหละเล่นอะไรก็ไม่รู้ แก้วก็เขินไง มือมันก็ตีป้าบไปเลยไรงี้ -0- "

     " เขินหรอครับ :) "

     " อื้อ.. "

     " งั้น..." จุ๊บ <3 ~ " แบบนี้เขินกว่ากันมั้ย ^_^? "

 

 

    โทโมะโน้มตัวลงมาจุ๊บปากเธอเบาๆ อีกที เพื่อย้ำให้เธอรู้ว่าพลาดอีกแล้ว -[]- พลาดมากๆๆๆ มากที่สุดเลยคราวนี้ ฮือออ บอกว่าไม่เอาไง โทโมะบ้านี่!

 

 

 

 

 

     "ไม่เอาแล้ว.."

 

 

 

 

 

    ทั้งๆที่พูดไปแบบนั้น..แต่โทโมะก็ไม่ยอมหยุด เขายังก้มลงมาจูบเธออีกเรื่อยๆ จากหนึ่งเป็นสอง..จากสองเป็นสาม.. แม้ว่าเธอจะหายใจตามไม่ทัน แต่เขาก็แค่ผละออกไปแค่ไม่ถึงนาทีเขาก็ก้มลงมาจูบเธออีกเหมือนเดิม..ไม่ได้จูบร้อนแรงเหมือนอย่างนิยายหรือซีรี่ย์ ก็แต่ปากประกบปาก แต่แฝงไปด้วยความอ่อนโยนและความร้กของเราสองคน.. มันเป็นจูบที่หวานละมุน และจูบนี้โทโมะจะมอบให้กับแก้วเพียงคนเดียวเท่านั้น.. ! แม้ว่าหากเขาถ่ายละครแล้วต้องจูบกับนางเอกในเรื่อง เขาก็ไม่มีทางจูบใครได้แบบแก้ว เพราะงานก็แค่งาน แค่ปากแตะปาก.. แต่แก้วน่ะคือความรัก คือความรู้สึกดีๆที่เขาสัญญากับตัวเองว่าจากนี้ไปจะไม่มอบมันให้ใครนอกจาก.." เธอเพียงคนเดียว "

 

 

 

 

 

 

       ขอบคุณที่รักกันครับ :)
    โทโมะจะรักและดูแลแก้วใจคนนี้อย่างดีที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนนึงจะทำได้ :)







_____________ end TOMOKAEW ________________

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เสร็จแล้วววว >< มาแต่งต่อให้แล้วนะ 5555

แต่พอก่อน อีกคู่.. เดี๋ยวมาแต่งต่อวันหลังเนอะ

ไปคอนโตโน่มา คนเยอะมาก หนีกลับก่อน เหนื่อยอ่ะ นี่ไม่สู้ค่ะ -3-

อ่านแล้วฟินนะ ตอนพิเศษก็ไม่มีอะไรมากนอกจากความหวาน~ ความน่ารัก ความอยากแกล้งของโทโมะ5555 มีความคิดถึงทีเคสูงมากกกก เมื่อไหร่จะได้เจออีกก็ไม่รู้._. 

 

สุดท้ายยยย รักทุกคนที่อ่านและติดตามกันตลอด ขนาดอัพช้าก็ยังไม่ทิ้งกัน ขอบคุณจริงๆ <3

 

ปล. ข้อความที่ฟฟกพิมพ์จะเอามาจากที่ฟฟกอัพลวไอจีจริงๆนะ :)