แสบรัก แสบร้าย ของคุณชายจอมป่วน

เขื่อนได้จัดเตรียมงานไว้ล่วงหน้าแล้ว พร้อมพาเฟย์ไปให้พ่อและแม่ของเขารู้จัก

แม้ว่าเขาจะไม่ได้รักเฟย์แม้สักนิดเดียว  แต่เขาก้มีความรับผิดชอบพอ

เฟย์ก็เหมือนกันเธอก็ไม่ได้รักเขื่อนแต่ถ้าจะให้เธอทำแท้งหรือฆ่าเด็กที่อยู่ในท้องเธอก็คงจะทำไม่ลงเช่นกัน

"อ่ะ นี่การ์ดอย่าลืมไปนะแต๊ง"เขื่อนพูดพร้อมยื่นการ์ดงานแต่งให้แต๊งกิ้ว

"แน่นอน แต๊งพลาดไม่ได้อยู่แล้ว"แต๊งยิ้มตาหยีให้เขื่อน

"อ่อ.. อันนี้ให้เจฟด้วยนะ พี่ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้มันเป็นอะไร หงอยๆซึม"เขื่อนพูดแล้วหยิบการ์ดอีกใบให้แต๊ง

"ได้ค่ะ พี่เขื่อน"แต๊งรับการ์ดอีกใบจากมือเขื่อนมา

"เดี๋ยวพี่ไปก่อนนะ จะไปเตรียมงานใกล้ถึงแล้วด้วย"

"บาย พี่เขื่อนมีความสุขมากๆนะ"แต๊งโบกมือให้เขื่อนแล้วรีบวิ่งไปหาเจฟที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวสีเทา

"เจฟๆ"แต๊งกิ้วพูด

เจฟยังคงเหม่อมอง เหมือนไม่ได้ยินอะไร

"เฮ้ เจฟๆ"แต๊งกิ้วเรียกอีกรอบ

เจฟก็ยังคงนั่งเหม่อ

"เจฟฟฟ"แต๊งกิ้วตะโกนใส่หูเจฟ

"ห...หา"เจฟหันหน้าไปด้วยท่าทางเบลอๆ

"อ่ะนี่ การ์ดแต่งงาน"

"เธอเอาไปเหอะ"เจฟบอกแต๊งกิ้วแล้วถอนหายใจ

"อะไรกัน งานแต่งพี่ชายนายทั้งที"

"เอาเถอะ เดี๋ยวฉันถามพี่เขื่อนเองก็ได้ เธอเอาไปให้คนอื่นเหอะ"เจฟทำหน้าเศร้า

"เอางั้นหรอ ก็ได้ แปลกๆนะนายน่ะ"แต๊งกิ้วเกาหัวงงๆแล้วเดินออกไป

เจฟยังทำใจไม่ได้กับเรื่องพี่เฟย์ เขาน่าจะบอกพี่เฟย์ให้เร็วกว่านี้บอกออกไปว่ารัก...

แต่มาถึงขณะนี้แล้ว เขาก็ทำอะไรไม่ได้ อยากให้มันเป็นแค่ความฝัน..

แต่มันก็เป็นไปไม่ได้....

เขาเจ็บจริงๆ เจ็บมาก เจ็บลึกไปถึงข้างใน

รอยยิ้มครั้งแรกที่ได้เจอกับพี่เฟย์เขายังจำมันได้ คำพูดแรกที่ทักออกไป

แม้แต่ของขวัญวันเกิดที่พี่เฟย์ให้มาเขาก็ยังเก็บรักษาไว้อย่างดี..

เขายังคงรักพี่เฟย์อยู่ แม้จะพยามตัดใจเท่าไรแต่ก็เหมือนยิ่งจำเข้าไปใหญ่

น้ำใสๆค่อยๆไหลรินลงมาอาบแก้มทั้งสองของเจฟ

รัก...รักมาก...  คิดถึง...  คิดถึงมาก...

แต่ก็ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง

คิดจะแย่งคืน แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะเป็นพี่ชายแท้ๆของตัวเอง

เจ็บ.................

เจฟเดินไปห้องน้ำ แล้วล้างหน้าล้างตา

ทำไม.. โชคถึงไม่เข้าข้างเขาบ้าง..

เขาเดินออกมาจากห้องน้ำ เดินเข้ามาในผับก็สวนกับพี่เฟย์พอดี

"โชคดีนะครับพี่เฟย์.."เขาพูดยิ้มๆให้กับพี่สาว

"ขอบคุณจ่ะ"เฟย์ตอบยิ้มๆกลับมา แต่เธอไม่ทันสังเกตตาแดงๆของเจฟ

จากน้ำตาที่รินไหล...เธอไม่รู้ไม่รู้แม้แต่ความในใจของเขาเลย....