ฉันคือผู้หญิงของนาย

       ณห้องศิลป์-คำนวณ 5/4  เฮ้อออ!!!!วันศุกร์สักที่ฉันจะได้หยุดเสาร์อาทิตย์แล้วซิน่ะ ดีใจสุดๆไปเลย

          วันศุกร์ทั้งที่ไปเดินเที่ยวห้างตากแอร์เย็นๆดีกว่า ชวนพวกไอ้แรดไปดีกว่า ว่าแล้วฉันก็หันไปชวนเพื่อนๆของฉัน เหลืออีกแค่ชั่วโมงเดียวเท่านั้นฉันก็จะได้ออกจากห้องเรียนคณิตที่เเสนน่าเบื่อนี้เเล้ว  ฮ่าาา!!และเวลาที่ฉันรอคอยก็มาถึงไปเที่ยวห้างกัน วู้ฮู้  

ลั้นลาลั้นลั้นลา ดีจังวันนี้รถไม่ค่อยติด นานๆที่จะเห็นภาพพวกนี้เพราะปกติเย็นๆหลังเลิกเรียนแบบนี้รถติดเป็นบ้าฉันเดินยังจะเร็วกว่าอีก ฉันกับเพื่อนอีก6คนร่วมฉันด้วยยืนรอรถเมล์ฟรี!!อย่างตั้งน่าตั้งตารอภาวนาว่าอย่างให้คนเยอะเลยถึงจะรู้ว่ามันจะไม่เป็นจริง55555 แดดประเทศไทยบางทีก็แรงไปน่ะเบาๆลงหน่อยก็ได้ และอีป้ายรถเมล์เนี่ยทำหลังคาให้มันกว้างๆยาวๆหน่อยได้มั๊นค่ะ ฉันยืนพูดพร่ำบ่นไปเลยๆระหว่างรอรถเมล์ ฟรี และสายตาของฉันก็หันไปเห็นเด็กนักเรียนชาย2-3คนเดินมา และแน่นอนที่สุดไม่ใช่ฉันคนเดียวที่หันไปดูพวกนั้น เด็กนักเรียนหญิงที่ยืนรอรถเมล์ก็ต้องหันไปดูด้วยเช่นเดียวกัน มันก็ไม่แปลกน่ะ ก็พวกเขาทั้งดูดี และที่สำคัญกางเกงน้ำเงิน ก็ใช่สิโรงเรียนฉันมันใส่กางเกงสีดำนิเห็นกางเกงสีน้ำเงินแล้วไม่หันไปดูก็ไม่แปลก5555นานๆที่จะหลงมาแถวๆโรงเรียนชั้น

เฮ้ย! นี่เธอนิ จำเราได้ป่ะ″— ″// ห้ะ!!ฉันหรอ เรารู้จักกันอ่อ เราจำไม่ได้อ่ะโทดที่น่ะ// เธออ่ะเรียนพิเศษที่เดียวกับเรา ที่เธอยืมดินสอเราอ่ะจำได้ป่ะ// อ่อๆจำได้แหละขอบคุณน่ะ// อื้มๆแล้วเธอกลับบ้านคนเดียวอ่อ// ห้ะๆอ่อป่าวอ่ะเราไปกลับเพื่อนอ่ะ// อ่อให้เราไปส่งป่ะ// หาาาาาา ไปส่ง ส่งฉันนี้นะจะไปส่งทำไมอ่ะบ้านฉันฉันกลับเองได้ไม่เป็นไร//เออ งั้นขอเบอร์โทรเธอได้ป่าว//เพื่อออออ!!//ก็เอาไว้คุยกันไงล่ะ//เราไม่ชอบคุยอ่ะโทดที่น่ะ// เดี๋ยวดิเธอ// เฮ้ยอะไรอ่ะปล่อยมือฉันน่ะ มาจับฉันทำไมเนี้ย//ก็เราขอเธอดีดีแล้วเธอเล่นตัวเองนิ// เล่นตัวฉันนี้น่ะเล่นตัว//ถ้าไม่เล่นงั้นก็ให้เบอร์มาดิ// ฟังไม่รู้หรือไงบอกว่าไม่ชอบคุย ไม่มีเบอร์ ไม่ให้เว้ยยย ปล่อยฉันน่ะ// 

สงครามป้ายรถเมล์ระหว่างฉันคนเดียว กับกลุ่มกางเกงน้ำเงินก็เริ่มขึ้น เพื่อนฉัน เออเป็นเพื่อนฉันจริงๆจะช่วยกันหน่อยก็ไม่ได้ มองกันเข้าไป คิดว่านี้เป็นคู่แฟนทะเลาะกันหรือว่าเป็นการขอคืนดีรึไงกันน่ะ ช่วยฉันด้วยยยยพวกนายเป็นใครกัน อือ อือ อือ. 

พบกันตอนที่ 2 →→→→→