ถ้ารักให้ทําปากจู๋ ^3^

ไผ่: ย้ายโรงเรียนอีกแล้วสินะ จะย้ายอะไรกันนักกันหนาก็ไม่รู้ ชายหนุ่มบ่นพึมพัมอยู่ในใจ

"แม่ นี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วที่เราย้ายบ้าน ผมดันต้องย้ายโรงเรียนไปด้วยเลย กี่โรงเรียนแล้วก็ไม่รู้ ผมยังไม่มีเพื่อนสักคนเดียว ครั้งนี้้ผมขอเป็นครั้งสุดท้ายได้ไหม?"

"แม่ก็คิดว่ายังงั้นนะไผ่ เพราะพ่อบอกว่านี่ไม่ใช่การย้ายเพื่อการทํางาน นี่คือบ้านหลังที่่เราจะอยู่ต่อจากนี้ไป"

"งั้นก็ดี เพราะผมเบื่อเต็มทนแล้ว ฝากบอกพ่อด้วยว่าอย่าห่วงแต่งาน ห่วงครอบครัวด้วยจะได้ไหม? ขอบคุณครับ"

ที่จริงการที่ย้ายโรงเรียนบ่อยนี่เป็นเรื่องที่น่าเบื่อที่สุดในชีวิตผมเลยนะ เพื่อนก็ไม่มีเป็นตัวเป็นตนกับเค้าสักที แล้วถ้าผมจะตีสนิทมันก็กลัวที่จะได้ย้ายโรงเรียนอีก ผมก็เลยไม่กล้า

 แต่กับโรงเรียน See Scape High School ที่ผมพึ่งย้ายมาหมาดๆนี้ ผมชักจะมั่นใจอยู่นะว่าผมสามารถตีสนิทกับเพื่อนได้ เพราะว่าแม่บอกผมไว้แล้วว่าจะไม่ย้ายไปไหนอีก

ผมได้อยู่ห้อง 5/3 ห้องนี้มีแต่คนดื้อๆกันทั้งนั้นเลย แต่ชั่งมันเถอะ  ยังไงผมก็ดื้อเหมือนกัน ^^

เสียงออดดังขึ้น ผมไม่รู้ว่าผมจะนั่งตรงไหนดี ผมเลยไปยืนหลังห้อง ครูมาพอดีเลยบอกให้ผมรอให้เพื่อนมากันครบก่อนแล้วถึงจะให้แนะนําตัวหน้าห้อง

"นักเรียนทุกคน วันนี้มีนักเรียนใหม่มาอยู่ห้องเรานะ นายสุวัฒน์ มาแนะนําตัวกับเพื่อนหน่อยเร็ว"

"ครับครู " ผมจึงเดินไปหน้าห้องเรียน