Black Kiss!!
เขียนโดย ปุยฝ้าย_lovePF
วันที่ 21 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 08.46 น.
แก้ไขเมื่อ 27 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 19.46 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
4)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ทว่าดูเหมือนจะช้าเกินไปเสียแล้ว เพราะยังไม่ทันที่ฉันจะได้ขยับตัวเดินออกไปจากห้องปกครอง เขาก็ลุกขึ้นมายืนขวางทางฉันหน้าตาเฉย
“นานมีธุระอะไร” ฉันถามเสียงห้วนเพื่อกลบเกลื่อน อยากจะรีบออกจากตรงนี้ไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะไวได้ เพราะกำลังจิตตกอย่างหนัก
“เปล่า...ก็แค่...รู้สึกถึงกลิ่นดราม่าลอยมาจากห้องอาจารย์โทโมะ”
“....” แม้จะรู้สึกตกใจกับคำพูดของเขา แต่ฉันก็เลือกที่จะไม่โต้ตอบอะไร เรื่องแบบนี้ยิ่งพูดก็ยิ่งเข้าตัว เงียบเอาไว้ดีที่สุด...
จะว่าไปตอนนี้ฉันก็ไม่ได้ดีเด่นไปกว่าตาธามไทนี่เลย แล้วที่ยังไม่ถูกพักการเรียนหรือเชิญออกก็เป็นเพราะก่อนหน้านี้ฉันทำแต่ความดีมาตลอด เพิ่งจะมาดีแตกเอาตอนนี้เนี่ยแหละ
“ไม่ปฏิเสธแสดงว่าใช่!”
“....!!!”
ฉันฝืนใจเดินเชิดผ่านหน้าเขาไปราวกับอีกฝ่ายเป็นอากาศธาตุ เพราะไม่อยากให้เขาจับพิรุธได้ไปมากกว่านี้
“จะว่าไป...ตอนเห็นเธอออกมาจากห้องอาจารย์โทโมะเมื่อกี้ ฉันเหมือนเห็นตัวเองเดินออกจากห้องปกครองไม่มีผิด”เสียงพลิ้วกวนอารมณ์ไล่หลังมา อีกทั้งบริบทที่กำกวมแฝงนัยบางอย่างที่ทำให้ฉันจำต้องหยุดเดินและหันกลับไปเผชิญหน้าอีกครั้ง
“นายกล้าดียังไงเอาตัวเองมาเปรียบเทียบกับฉัน ฉันเป็นกรรมการนักระ....”
“กรรมการนักเรียน 'ที่ดี' มีหน้าที่ทำอะไรบ้าง ไหนเธอลองบอกฉันมาซิ....” เค้ากดปลายเสียงลงต่ำและสบตาฉันนิ่งปราศจากแววยิ้มจนฉันรู้สึกเหมือนถูกเขาต้อนให้จนมุม
สีหน้าและแววตาของเขาที่จ้องมาทำให้ฉันรู้สึกหวาดระแวงขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุ
“นาย...ถามทำไม” ฉันถามช้าๆ ชัดๆ รู้สึกใจคอไม่ค่อยดีเอาเสียเลย
“เด็กห้องควีนอย่างเธอไม่เข้าใจสิ่งที่ฉันพูดได้ยังไงกัน...” เขาลากเสียงไปเนิบนานและเลิกคิ้วขึ้นอย่างคาใจ แต่ฉันดูออกว่านั่นคือการเสแสร้งแกล้งทำเพื่อหลอกล่อให้ฉันคายความลับออกมาต่อหน้าเขา
“ฉันว่านายเอาตัวเองให้รอดก่อนจะมาสนใจเรื่องของคนอื่นจะดีกว่า อย่ามาเที่ยวจับผิดใครทั้งๆที่นายเองก็ยังเป็นแค่จุดตกต่ำของโรงเรียนที่ไร้หนทางจะเยียวยา!”
ว่าจบฉันก็หมุนตัวออกจากห้องปกครองไปทันที ก่อนที่เขาจะพูดอะไรให้ฉันไม่สบายใจไปมากกว่านี้
แววตาและรอยยิ้มลึกลับของเขาเมื่อกี้ ทำให้ฉันรู้สึกปั่นป่วนใจเหมือนตัวเองเป็นเด็กทำความผิดแล้วถูกผู้ใหญ่จับจนดิ้นไม่หลุด
ให้ตายเถอะ เขากำลังทำให้ฉันกลัว...
เป็นไปได้ไหมว่าเมื่อกี้เขาเอาหูแนบกับประตูเพื่อแอบฟังเรื่องที่ฉันคุยกับอาจารย์โทโมะ...
เฮ้อ ไม่หรอกน่า เขาคงไม่บ้าอะไรแบบนั้น ในเมื่อแถวๆนั้นก็มีอาจารย์ฝ่ายปกครองนั่งทำงานอยู่อีกตั้งหลายท่าน ถ้าหากเขาทำแบบนั้นก็คงจะถูกดุไปแล้ว...
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ