ตราบาปแห่งรัก

ห้องนอนของกอหญ้ากับโทโมะ

     โทโมะค่อย ๆ ใช้เครื่องมือตรวจร่างกายและชีพจรของกอหญ้าไปทั่ว ก่อนจะได้ยินเสียงเต้นของชีพจรดวงน้อย ๆ ที่อยู่ภาพในร่างกายของกอหญ้าอีกคน ชายหนุ่มยิ้มเบา ๆ ก่อนที่จะประครองกอหญ้าขึ้นมากอดไว้แน่นพร้อมหอมที่ซอกคอสวยและลูบท้องหญิงสาวเบา ๆ แต่การตรวจแค่นี้ไม่อาจจะเป็นหลักฐานการยืนยันได้ว่า กอหญ้าตั้งครรถ์เขาจึงควรทำเฉยไว้ก่อนจะหยิบมะขามเปรี้ยววางไว้ที่บนโต๊ะในครัว และแกล้งทำเป็นนั่งยิ้มอยู่ที่โซฟาของห้องนั่งเล่นใกล้กับห้องครัวยังไงซะเขาก็ต้องบังคับให้กอหญ้าตรวจปัสสาวะด้วยที่ตรวจครรถ์ให้ได้ อีก 1 ชั่วโมงต่อมา กอหญ้าลืมตาตื่นขึ้นมา เธอมีอาการพะอืดพะอม อยากทานของเปรี้ยวเป็นอย่างมาก ก่อนจะเหลียวซ้ายแลขวาว่ามีโทโมะอยู่หรือไม่ ก่อนจะเดินอาด ๆ เข้าไปในครัว

กอหญ้า // : มะขามเปรี้ยวนินา ( ไม่สนใจอะไรแล้วกินเอา ๆ อย่างเอร็ดอร่อย )

~ โทโมะแอบมากอดเอวไว้แน่น ~

โทโมะ // : เปรี้ยวไหมครับที่รัก หรือว่า จะโกหกบอกว่าไม่เปรี้ยว แบบเนี่ยโมะกำลังจะได้เป็นพ่อคนหรือเปล่านะ ประจำเดือนไม่มนนานเท่าไหร่และ

ครับทูลหัว

กอหญ้า // : กะ กอหญ้า น่าจะสองเดือนคะ ( บอกด้วยสีหน้าแดงกล่ำ )

โทโมะ // : งั้นรับสิ่งนี้จากโมะไปตรวจที่ในห้องน้ำนะครับ แล้วเอาออกมาให้โมะดูนะทูลหัว ( จูบซอกคอกอหญ้าเบา ๆ )

กอหญ้า // : บางทีกอหญ้าอาจจะไม่ได้กำลังตั้งครรถ์อยู่ก็ได้นะคะ อาจจะเครียด พักผ่อนน้อย น้ำยาพี่โมะคงไม่ดีขนาดนั้น 

โทโมะ // : รีบ ๆ ไปตรวจเถอะครับ เดี๋ยวก็รู้

~ ห้องน้ำ ~ 

     กอหญ้าค่อย ๆ หยดปัสสาวะลงสู่ที่ตรวจครรถ์ พร้อมรอลุ้นผลอยู่ระยะหนึ่ง ขีดสีแดงสองขีดเริ่มปรากฎบนที่ตรวจครรถ์ทำเอากอหญ้าเขิลและดีใจลูบท้องเป็นการใหญ่ ก่อนที่จะเดินกลับมาที่ห้องนั่งเล่นพร้อมยื่นที่ตรวจครรถ์ให้กับโทโมะที่วิ่งตรงมาอุ้มกอหญ้าขึ้นพาดบ่าก่อนจะหมุนไปทั่ว

โทโมะ // : ผมกำลังจะเป็นพ่อคนแล้วคราฟ ฮู้ ผมรักเมียที่สุดเลย ( วางกอหญ้าลงกับโซฟา ) 

      ก่อนที่ชายหนุ่มจะฉีดยาเพื่อป้องกันโรคต่าง ๆ ให้กับกอหญ้าและตัวเล็กในท้อง เขาบังคับให้กอหญ้าทานอาหาร และจัดยาแก้แพ้และยาบำรุง

ครรถ์ วิตามิน ยาบำรุงเลือด พร้อมดูแลให้กอหญ้ากินให้ตรงเวลา ก่อนจะปล่อยให้กอหญ้านอนหลับพักผ่อนอย่างเต็มอิ่ม พอกอหญ้าตื่นขึ้นมาเธอ

ก็อยากที่จะเดินชมบ้านหลังนี้ ผมเลยกอดเอวเธอไว้แน่นก่อนจะพาหญิงสาวมาที่ห้องถัดจากห้องนอนก่อน มัน คือห้องที่ผมจงใจสะสมรูปของผมและ

กอหญ้าตั้งแต่เล็กจนโตมาใส่กรอบ