เรื่อง แมวๆ ของไข่ตุ๋น

โลกมันหมุนตึบๆๆ เมื่อผมอยู่ในที่มืดตึบ และก็ขยับไม่ได้ ถึงร้องไปก็คงไม่มีใครได้ยิน จริงสิผมถูกบางสิ่งบางอย่างจับมาอยู่นิ
โอ้!!!มายก๊อต!!!! สุดหล่อแบบผมโดนลักพาตัวมา จะดีใจหรือเสียใจดีเนี้ย
...หลายชั่วโมงผ่านไป...
แสงสว่างเริ่มมาเยือนอีกครั้ง เมื่อผมโดนจับใส่กรงๆนึง ขนาดเล็กพอเป็นกรงของแมวได้ และสิ่งที่ผมเห็นในตอนนี้คือ มีมนุษย์ใจร้าย ตัวสูงใหญ่ หน้าดำ ผมเครามีหนวด อย่างกับมหาโจร แตjงตัวเซอๆ ถ้าเทียบกับคนที่บ้านผมอยู่ คงห่างกันมาก เพราะคนที่บ้านผมเป็นคนรวยมีฐานะ โดยที่ผมดูไปรอบๆแล้ว เหมือนเป็นบ้านโทรมๆหลังนึง ทันใดที่มนุษย์เซอๆคนนั้นออกจากประตูไปไม่นาน เสียงบานประตูก็แง้มเปิดขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับเด็กหนุ่มอายุราวๆ4-5ขวบ เด็กคนนั้นเดินเข้ามา เดินเข้ามา เดินเข้ามา ทำให้ใจผมหวั่นไหวมาก แต่ก็นะ ผมเป็นแมวตัวผู้ที่ใจกล้ามาก และส่วนไอ้เรื่องอีกาฟิวนะ ทุกคนลืมมันไปเต๊อะ == มันเป็นเรื่องที่หน้าอับอายมาก
''นี้แมวนิ ตัวสวยเสียด้วย''เด็กหนุ่มคนนั้นพูดขึ้นพร้อมกับเอามือจิ้มๆผม โดยบางทีแล้ว ถ้าคนแปลกหน้ามาโดนตัวจะกัด แต่ผมเป็นแมวไฮโซนี้หว่า เคยโดนเก็บมาเลี้ยง(จะเล่าทามมายย -0-)
และจากนั้นก็มีเสียงออกมาจากประตูบานนั้น
''นี้ลูก นั้นของกินไม่ใช่ของเล่นนะ''
ของกินพร๊องค์//สพรึงสุดขีด
เฮ้ย!!!มันบอกว่าผมคือของกินมันหมายความว่ายังไง อย่าบอกนะว่าไอ้พวกนี้คือโลกจิต และเสียงเปิดเตาแก๊สก็ดังขึ้นพร้อมกับมีเสียงซุบซิบกันข้างนอกว่าจะทำเมนูอะไรดี โดยมีคนนึงเสนอ ''เนื้อสเต๊กดีไหม'' เยสสสส ผมกำลังจะเป็นสเต๊กแมว ผมจะทำยังไงดีล่ะ ถ้าผมไม่รีบหนี ผมได้กลายเป็นสเต๊กแน่ๆเลย เอาไงดี เอาไงดี ใจผมเริ่มตกไปตะตุ่ม

*หมายเหตุ*ผมเป็นแมวที่รู้ภาษาคนนะฮัป จึงถือว่าเป็นแมวอัจฉริยะเลยล่ะ
...แต่ผมจึงนึกได้ว่า เด็กคนนี้
ผมจึงเป็นแมวขี้อ้อนในทันที ผมจึงถูๆไถๆมือเด็กคนนั้น แล้วร้องด้วยความเอ็นดู เหมี๊ยว เหมี๊ยว ในที่สุดสิ่งที่ผมต้องการคือ เด็กคนนั้นเปิดกรงรั่วออกด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม และเอาผมออกมาอุ้ม จากนั้นผมเริ่มไถลตัวออกมาจากเด็กคนนั้น แต่เด็กคนนั้นกอดผมแน่นเลย อักกกก อักกก แน่นไปแล้วโว้ยย
หลังจากนั้นเด็กน้อยคนนั้นจับผมลง แล้วบีบคอผมส่ายๆไปมา จนผมเหมือนแมวที่โดนแขวนคอเลย         (จินตนาการเอาเองนะ) ในที่สุดมันก็ปล่อยผมลง - -+

ผมกำลังจะย่องหนีพอดี และเด็กนั้นดึงหางผมมากัดทันทีอย่างเต็มแรง

เหมี๊ยววววว ๏[]๏..... ผมเจ็บนะเฟ้ยยย!!! ในทีสุดผมทนไม่ได้เป็นอย่างยิ่งผมกลับตัวแล้วเอาอุ้งมือมาตะปรบหน้าของเด็กนั้นทันที จนเด็กนั้นร้องจ๊ากทันที และก็ปล่อยผม ทันทีที่เสียงเจ้าหนูนี้ร้องรอดออกไป ก็มี            

ผู้ชายเซอๆเปิดประตูมาดังปั้งแล้วเอ็ดขึ้นว่า ''มันเกิดอะไรขึ้นเนี้ย'' และทันใดนั้นผมรีบพุ่งออกจากประตู โดยผ่านช่องขาของมนุษย์เถื่อนๆคนนั้นออกไปทันที

''เฮ้ย!!อาหารหลุดไปแล้ว ไปจับมันเร็ว'' เสียงผู้ชายคนนั้นเอ็ดขึ้นมา ผมรีบวิ่งฝ่าวงล้อมของมนุษย์2-3คนได้ จนในที่สุดผมเตะสบัดหม้อต้มน้ำเดือดจนหกราดพวกมนุษย์พวกนั้น ในที่สุดผมออกมาจากบ้านนี้ได้ในที่สุด พวกมนุษย์นั้นมันคงไม่ปล่อยผมไปแน่ โดยพวกมี2คนตามผมมา
''หยุดนะ ไอ้แมวเปรต''
เสียงพวกมัน1คนในนั้นเอ็ดขึ้น
==พวกเมิงนั้นแหละ พวกมนุษย์เปรต
ผมรีบวิ่งหนีสุดขีด จนในที่สุดพวกมันควักอาวุธออกมา และมันก็เตรียมยิงผม และมันก็เหนี่ยวไก ฟิ้ว!!!!
อุ๊ก!! ลูกกระสุนเข้ากลางตัวผมทันที ทำให้ผมกระเด็นล้มทันที และผมก็ลุกขึ้นมาใหม่
เอ๊ะๆ ฮันแนะ สงสัยนะสิ อาวุธนั้นคืออะไร มันคือ มันคือ.... หนังกระติ๊ก!! ถุ๊ย!! =W= ไม่งั้นผมคงตายไปแล้ว หลังจากนั้นด้วยความเจ็บของผม แต่ยังไงผมก็ต้องหนี ผมใช้แรงที่ยังเหลือวิ่งหนีต่อ จนในที่สุด ผมก็รอดพวกมันมาได้ เพราะพวกมันคงตัดใจที่จะกินผมแล้วสิ
ในใจผมก็โล่งทันทีที่หนีมันมาได้ แต่ผมมองไปรอบๆ

โห๋ -0- กันดานชมัดเลยยยยยย นี้มันที่ไหนกันล่ะเหมี๊ยวววววววว,.!!