เพลิงแค้นพิศวาสรัก

"ป๊อปปี้ โอเครึยัง"ฟางถามทันทีที่เขาตื่นขึ้นมา  ป๊อปปี้ยิ้มนิดนึง

"อืม โอแล้ว นี่มันเกิดอะไรขึ้น"ร่างสูงลุกขึ้นนั่งคุยกับแฟนสาว

"ป๊อป นายโดนเสน่ห์ ฉันไปขอยาแก้มาให้นาย"ฟางบอก

"ขอมาให้ฉันเหรอ แล้วเธอรู้ได้ไงว่าฉันโดนทำเสน่ห์"เขาถาม

"พี่ฟ้ามาเข้าฝันฉันน่ะ  เขาบอกว่านายโดนเสน่ห์ "เธอบอกเขา

"โดนเสน่ห์ ...เป็นไปได้ไง..."ป๊อปปี้คิดไม่ตก เขาก็ระวังตัวดีนี่น่า

"แต่มันก็เป็นไปแล้ว ฉันนึกว่าจะต้องเสียนายไปซะแล้ว"ฟางมองหน้าเขา

น้ำตาคลอ ป๊อปปี้ดึงร่างเล็กมากอดไว้แนบอก

"ไม่มีทาง ฟาง  ฉันรักเธอมากนะ"ชายหนุ่มก้มลงจูบเรือนผมสวยเธอเบาๆ

"ถ้ารักฉันจริงๆ แล้วทำไมถึงไปอยู่กับแม่นั่นตั้งนานสองนาน"

"แม่นั่น ....คนไหน... ฉันยังจำไม่ได้เลย"ป๊อปปี้บอก

"นี่ นายไม่รู้ตัวจริงๆเหรอเนี่ย"ฟางถอนหายใจ ป๊อปปี้ก้มลงจูบหญิงสาวแบบ

ไม่ทันตั้งตัว

"จะไปรู้ได้ไง ก็ฉันโดนทำเสน่ห์ไม่ใช่เหรอ"เขาถอนจูบออกก่อนจะถาม

"อืม  ดีนะ ที่พี่ฟ้ามาบอก ไม่งั้นฉันช้ำใจตายแน่"ฟางว่า เขายิ้มบางๆ

ก่อนจะประคองร่างแฟนสาวนอนลง

"ช้ำนิดเดียว เดี๋ยวฉันทำให้หายช้ำเอง"ป๊อปปี้พรมจูบไปทั่วหน้าเนียน

"อย่าเพิ่งสิ ไปอาบน้ำก่อนนะ"ฟางรีบห้าม

"ฉันห่างหายไปจากเธอตั้งหลายวัน ก็สักหน่อยนะ ที่รัก"เขายังคงวุ่นวาย

ซุกซนอยู่บนร่างกายเธอไม่หยุด

"ไม่ได้ๆ อย่าดื้อสิ"ฟางดันตัวป๊อปปี้ออก

"ถ้าไม่ยอม จะขืนใจเมียเลย เอาสิ..."เขาว่า ฟางหน้าแดงซ่านด้วยความเขิน

เธอตีเขาเบาๆ

"ฟางหิวนี่น่า  เดี๋ยวค่อยทำได้ไหม"ฟางอ้อน

"อ่า...ก็ได้  งั้นมัดจำไว้ก่อนนะ"ป๊อปปี้จูบฟางอย่างร้อนแรงจนฟางแทบจะ

ละลายคาอ้อมกอดของเขา ป๊อปปี้ถอนจูบอย่างอ้อยอิ่งก่อนจะจำใจเดิน

ลุกออกไปนั่งนอกห้องนอน  ฟางเดินไปทำกับข้าวทันทีเพราะกลัว

เขาจะเปลี่ยนใจกลับเข้ามากินเธอแทนน่ะสิ....

เอาไปสั้นๆก่อนนะ  อ่านแก้ขัด ยังคิดอุปสรรคไม่ออกอ่า ฮ่าๆๆรอก่อนนะคะ