เพลิงแค้นพิศวาสรัก

ฟางลากป๊อปปี้เล่นโน่นเล่นนี้จนเหนื่อย ทั้งสองจึงมานั่งพักกันที่สวน

"สนุกจังเลย"ฟางยิ้ม

"เหนื่อย  ....  เดี๋ยวไปซื้อน้ำก่อนนะ"ป๊อปปี้เดินออกไป สักพักก็เดินถือน้ำมา

แต่ก็ไม่เจอสาวน้อยแล้ว... ฟาง ไปไหน?...

"จ๊ะเอ๋"ฟางโผล่มาจากด้านหลังก่อนจะหยิบน้าในมือเขาไปดูด

ฎ"เธอหลอกฉันเหรอ ยัยบ้า ฉันตกใจหมดเลย"

"หลอกเล่นๆน่า  ฟางไม่เคยคิดจะหลอกป๊อปหรอกนะ ฉันรักนายมากรู้ไหม"

ฟางยิ้มหวาน  ทำเอาคนที่อยากจะแก้แค้นใจอ่อนยวบ แต่แล้วเขาก็คิดได้

กลับไปทำหน้าเหมือนเป็นปกติ  ไม่แสดงอาการใดๆ

"จะกลับได้ยัง  วันนี้เราเล่นกันมามากแล้วนะ"

"ถ่ายรูปคู่กันนะ ป๊อป"ฟางอ้อนชายคนรัก

"ฉันไม่ชอบ"เขาพูดเสียงห้วน จนหญิงสาวชะงัก ไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้เลย

"งั้นเรากลับกันเถอะ  นายคงจะเหนื่อยมากจริงๆ"ฟางเดินนำหน้าเขาไป

ระหว่างทางกลับบ้าน เขาเงียบมาก จนเธอต้องชวนคุย

"ให้ฟางไปคอนโดป๊อปไหม"ฟางถาม

"เธออยากกลับไม่ใช่เหรอ"ป๊อปปี้พูด

"ไม่... ฉันอยากอยู่กับนาย"ฟางบอก ป๊อปปี้ยิ้มร้าย  เธอเสร็จฉันแน่ ธนันต์-

ธรญ์   .... เดี๋ยวเธอจะได้รู้ว่าเล่นกับคนอย่างฉัน มันเป็นยังไง

" อ๊ะ.... นายจะทำอะไรน่ะ"ฟางตกใจ เมื่อเดินมาถึงหน้าประตูห้องแล้ว

จู่ๆเขาก็อุ้มเธอขึ้นก่อนจะเปิดประตูห้องเข้าไป

"ฉันก็จะบอกความจริงกับเธอน่ะสิ หึๆ..."ป๊อปปี้ยิ้มกริ่มก่อนจะวางร่างบาง

ลงบนเตียงนอน  ฟางยังคงงงในคำพูดของเขา

"บอกอะไร  นายพูดอะไรเนี่ย"ฟางถาม

"เธอนี่มันโง่จริงๆเลยนะ  ฉันหลอกเธอ ไม่รู้เหรอไงวะ"ป๊อปปี้พูดไป

แกะกระดุมเสื้อเชิ้ตไปอย่างใจเย็น  ความสะใจกำลังจะมาในไม่ช้าแล้ว....

"นายหลอกฉัน... หมายความว่าไง"ฟางยังคงงุนงง 

"ก็หมายความว่า  เธอยังไม่เคยเป็นของฉัน และฉันก็ไม่เคยรักเธอด้วย

ทุกอย่างมันเป็นแค่การแสดง"ป๊อปปี้กดทาบทับร่างบางเอาไว้ไม่ให้หนี

"ทำไมนายต้องทำแบบนี้ด้วย อื้อ...."ป๊อปปี้จูบหนักหน่วงที่ริมฝีปาก

อวบอิ่ม  มันหวานล้ำจนมารตัวใหญ่ห้ามใจไม่อยู่ กระชากเสื้อตัวสวย

ของเธอออกอย่างแรง  เนื้อผ้ามีความหนาอยู่พอสมควร เลยทำให้เธอ

เจ็บ  จนต้องร้องออกมา

"นี่ คือบทเรียน ที่เธอมาล้อเล่นกับความรู้สึกของฉัน"เขาก้มลงขบเม้มที่

ใบหูของเธอด้วยความเสียวซ่าน  ทำให้เธอเผลอร้องครางออกมาอย่างพอใจ

"อะ...ไอ้บ้า หยุดนะ"ฟางเริ่มมีสติขึ้นมาก็ตอนที่เขามาหยุดตรงกระโปรง

สีชมพูมีระบายลูกไม้ของเธอ  มือใหญ่ไม่รอช้ากระชากมันออกอย่างไม่ใยดี

ตอนนี้ ร่างสาวเหลือแค่เพียงอาภรณ์ชิ้นน้อยเพียงแค่สองชิ้น ซึ่งมันแทบ

จะปกปิดไม่มิดซะด้วยซ้ำ....

"เธอต้องชดใช้ให้ฉัน ฟาง"ป๊อปปี้เอ่ยเสียงสั่น ในยามนี้ความต้องการที่จะ

ต ครอบครองมันมีอยู่มากเหลือเกิน  เขาเอื้อมมือไปปลดบราเซียสีดำ

ของเธอออก เขาแทบควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ เมื่อได้เห็นอกอวบอิ่มขาวเนียน

ไปหมดแบบนี้  เขาทั้งขย้ำ ทั้งขบ เม้ม จนคนใต้ร่างเสียวซ่าน ครางออกมา

ไม่เป็นภาษา  ...

"ปะ... ป๊อปปี้  พอเถอะนะ  ฉันไม่อยาก"ฟางเริ่มน้ำตาคลอ  เธอไม่อยาก

ทำกับเขา ทั้งๆที่เขาไม่ได้รักเธอจริงๆ

"เงียบเถอะน่า"เขาจัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองจนหมด  และรูดแพนตี้

ตัวจิ๋วออก  ฟางหลับตาลง  เธออายจนไม่อยากจะลืมตามองสิ่งที่จะเกิด

ขึ้นต่อไป.....

"ลืมตามองฉัน  ฟาง  ฉันอยากให้เธอมีอารมณ์ร่วมไปกับฉัน"

ป๊อปปี้แหวกขาเธอออก ก่อนจะเสียบแกนกลางเข้าไปในช่องรักของเธอ

จนมิด ฟางเจ็บปวดจนต้องร้องออกมา

"โอ๊ย..."เขาได้ครอบครองเธอแล้วจริงๆ  ป๊อปปี้ยิ้มอย่างสะใจก่อนจะโยกตัว

ขยับขึ้นลงอย่างบ้าคลั่ง  ฟางนอนรองรับอารมณ์ของเขาทั้งน้ำตา

เขามันไม่ใช่คน  เขาไม่มีจิตใจ...

"เสร็จแล้วใช่ไหม  ปล่อยฉันไปสักทีสิ"ฟางเอ่ยอย่างทรมานใจ

"ไม่   ฉันไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆหรอก หึ....  "ป๊อปปี้เอ่ยก่อนจะเริ่มขย่มกาย

สาวของเธออีกครั้ง  ฟางใช้เล็บจิกผ้าปูเตียงอย่างเจ็บปวดและเสียวซ่าน

ป๊อปปี้ นายมันไม่ใช่คน   ฉันเสียใจจริงๆ  ที่มอบหัวใจให้คนอย่างนาย...

ป๊อปปี้ใจร้ายยยยย แงๆๆๆๆ  ให้กำลังใจฟางกันหน่อยนร้า