รักต้องห้ามของพี่น้องฝาแฝด (ริน เลน)
เขียนโดย จูน_คิคิ
วันที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 21.47 น.
แก้ไขเมื่อ 17 มกราคม พ.ศ. 2557 23.58 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความไม่นานวีนเกิดครบรอบ 15 ปีของเจ้าหญิงน้อยและเจ้าชายจูเลียตก็มาถึง ด้านเจ้าชายทั้งเมืองในเวลากลางวันถูกตกแต่งไปด้วยดอกไม้และริบบิ้นสีสันต์สวยงาม ทางด้านของเจ้าหญิงน้อย แม่มดนั้นนำกล่องดนตรีมาให้ เพลงในกล่องดนตรีคือเพลงกล่อมเด็กของทางราชวังเจ้าหญิงน้อยรับมาทั้งน้ำตาเพราะรู้ว่าคงจะไม่มีวันไได้เจอท่านพ่อและท่านแม่อีก
ในตอนกลางคืนเจ้าชายและเจ้าหญิงจากเมืองต่างๆได้เข้ามาร่วมงานฉลองวันเกิดของเจ้าชายจูเลียตและร่วมรับทานอาหารค่ำ หลังจากนั้นก็ออกไปลอยดอกไม้เรืองแสงเพื่อเป็นการระลึกถึงเจ้าหญิงน้อยตรงลำธารที่ตัดผ่านวังเข้าไปสู่ป่าทึบ
ในป่าทึบเจ้าหญิงลงมาเดินเล่น ที่ข้างๆปราสาทมีลำธารที่ไหลมาจากเมืองเจ้าหญิงน้อยเดินไปเก็บดอกไม้เรืองแสงขึ้นมาดอกหนึ่ง ซึ่งดอกไม้ดอกนั้นเป็นของจูเลียตที่ลอยมาตามน้ำ ราพันเซลนำดอกไม้ขึ้นไปใส่แจกันบนห้องนอน แล้วนางก็เดินมาที่ระเบียงชมดวงดาวและพระจันทร์ที่สวยงามมากในคืนนี้ส่วนทางราชวังได้ประกาศเรื่องงานหมั้นของเจาชายจูเลียตและเจ้าหญิงมิกุเจ้าหญิงจากดินแดนข้างเคียง
วันรุ่งแม่มดพาราพันเซลมาที่ตัวเมืองเพื่อมาพบเจอพ่อและแม่ของเธอเป็น "ครั้งสุดท้าย" ก่อนที่จะเข้าวังแม่มดบอกกับราพันเซลว่า "นี่จะเป็นครั้งสุดท้าย ที่เจ้าจะได้พบแม่และพ่อเจ้าเพราะต่อไปแม้แต่รูปหรือของแทนกายข้าก็จะไม่ให้เจ้าเก็บมันเอาไว้อีกเลย!!!"
ภายในวัง แม่มดพานางเดินไปห้องโถงใหญ่ที่มีเก้าอี้ของกษัตริย์และราชชินีวางอยู่ข้างกันเมื่อเดินเข้าไปก็พบว่าราชา ราชชินี เจ้าชายจูเลียตและเจ้าหญิงพระคู่หมั้นอยู่กันอย่างพร้อมหน้า
"อยู่กันพร้อมหน้าเลยนะ" แม่มดกล่าวเมื่อเดินเข้ามาในห้องโถงใหญ่
"ไมโกะ เจ้า!มาที่นี่ได้อย่างไร ทหาร!!!" ราชาตะโกนเรียกเสียงดัง
"ยังก่อน.....ถ้าเจ้าอยากเจอลูกสาวเจ้า" แม่มดพูดอย่างเย็นชาก่อนเรียกราพันเซลเข้ามา
"ลูกข้า เจ้าเป็นคนลักพาตักลูกของข้าไปหรือ" ราชินีกล่าวอย่างโกรธปนเศร้า
"ใช่ ราพันเซลเป็นลูกเจ้า ว่าไงล่ะเจ้าชายจูเลียตคิดถึงพี่สาวเจ้าบ้างหรือเปล่าหรือว่าคิดถึงแค่พระคู่หมั้น..."
แม่มดลากเสียงและเน้นคำว่าพระคู่หมั้นเพื่อให้ราพันเซลรู้สึกเศร้ามากขึ้นอีก
"ราพันเซลลูกแม่มาหาแม่สิลูก" ราชินีกล่าวเรียกอย่างอ่อนโยน
"ไปสิราพันเซลเจ้าอยากเจอแม่กับพ่อเจ้าไม่ใช่หรอ"
ราพันเซลวิ่งไปหาอ้อมกอดที่อบอุ่นของแม่ก่อนที่แม่มดจะพูดขึ้นว่า
"ข้าให้เวลาเจ้า 1 ปีที่เจ้าจะได้อย่ากับแม่ พ่อ น้อง และคนอื่นๆหลังจากนั้นข้าจะมาเอาตัวเจ้าไปให้ราชาปีศาจเอาไปเป็นชายา ฮึฮึขอให้โชคดีนะสาวน้อย" เมื่อพูดจบแม่มดก็หายตัวไปอย่างไร้วี่แวว
______________________________________________________________________
ติชมได้นะคัฟผม ไปก่อนนะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ