The Condominium คอนโดนี้มีรัก

CHAPTER 1

- พรหมลิขิตบันดาลชักพา -

          ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

          "ไอ้โมะ!...ไอ้โมะโว้ยยยยยย!!"

          ...ปัง ปังๆ ปังๆๆ ปังๆ ปังๆๆ ปัง!

          โอ้ยยยยยยยยย!!! นี่มันวันอะไรวะ... เมื่อคืนดันดูซีรี่ย์เกาหลีทีเดียวรวด 4 แผ่น! กว่าจะได้นอนล่อไปเกือบตี 3! อะไรคือการที่ถูกรบกวนตอน 7 โมงเช้าเป๊ะๆ ครับ??? ...คนข้างนอกก็ไม่ยอมรามือจากการเคาะประตูเป็นจังหวะเพลงร็อกอย่างเมามัน..... นี่ถ้าไม่กลัวเหล่าพี่ๆที่พักอยู่ห้องใกล้เคียงเอาเครื่องครัวเขวี้ยงใส่นะ ผมไม่เปิดหรอก!... ว่าแล้วก็เดินไปเปิด(กระชาก)ประตูออกอย่างแรง...

          นั่นไงครับ... ไอ้กบเขื่อนเจ้าเก่าเจ้าเดิม!!!

          “มอร์นิ่งงงงงงงจ้า >3<”

          “จะมายืมอะไรอีก… ยาสีฟัน? แชมพู? หรือไม้ขัดส้วม? -_-” ผมตอบเนือยๆ

          “แหม~รู้ใจเค้าจุง... แต่ตัวทายผิด! เค้าจะมายืมสบู่ พอดีลืมซื้อง่า...”

          นี่แหละครับ...ไอ้เขื่อน เพื่อนรักผมเอง! อยู่ห้องติดกับผม เราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่อนุบาลแล้วล่ะครับ พ่อแม่ของเราสนิทกันเลยส่งลูกๆเข้าเรียนโรงเรียนเดียวกันตั้งแต่เล็ก นี่ขนาดเข้ามหาลัยแล้วมันยังย้ายมาอยู่คอนโดเดียวกันอีก! แต่ผมไม่เบื่อหน้ามันหรอกครับ ถ้าขาดมันก็คงเหมือนหมาไม่มีหางอะไรประมาณนั้น (นี่ผมเปรียบตัวเองเป็นหมาเหรอเนี่ย!) มันเป็นตัวสร้างสีสันประจำชั้น 6 ของเรานี่แหละครับ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมไม่เข้าใจ.............
          .

          .

          .

          .

          ทำไมผมต้องแนะนำไอ้เขื่อนก่อนตัวเอง! ไม่เข้าใจจริงๆ!!

          ผมชื่อโทโมะ ชื่อจริงไปถามแม่ผมเอา... อายุ 20 ปี นักศึกษาปี 2 ของมหาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง งานอดิเรกคือฟังเพลง แต่งเพลง และด่าไอ้เขื่อน ...แค่นี้คงจะพอเนอะ ก็ข้างบนผมบอกไปแล้วว่ารู้จักกับไอ้เขื่อนได้ไง บลาๆๆๆ -_- ไรท์เตอร์เรื่องนี้ก็ทำร้ายผมจริ๊งจริงงงงงง...... ให้ออกเป็นคนแรกแต่แนะนำตัวหลังเพื่อนซะงั้น พระเอกน้อยใจนะครับ T_T

          หลังจากที่ผมอาบน้ำอาบท่าเรียบร้อยท้องก็เริ่มประท้วงเพราะความหิว ผมเลยคิดว่าจะลงไปซื้อของที่ซูเปอร์ข้างล่างขึ้นมาทำอาหารกิน ...แน่ะๆกำลังคิดว่าน้ำหน้าอย่างผมจะทำอาหารเป็นเหรอ? ครัวไม่พังรึไง? เอาสามคำจากผมไปกิน ...คุณ-พลาด-แล้ว! เห็นหน้าแบบนี้แต่ผมเข้าครัวตั้งแต่ประถมต้นนะครับ! จำได้ว่าเคยถูกน้ำมันในกระทะกระเด็นเข้าตา -_- มันเป็นความทรงจำที่เจ็บปวดมากๆเลยครับ...

          ซูเปอร์ใต้คอนโด

          ผมหิ้วตะกร้าสีแดงสดด้วยมือข้างเดียว ส่วนอีกข้างกำลังเลือกเนื้อไก่บรรจุแพ็คอย่างตั้งใจ อืม...น่องไก่น่ากินจังเลย... อกไก่อันนั้นก็น่ากิน! ผมวางตะกร้าลงก่อนจะใช้มือที่ว่างหยิบแพ็คอกไก่ขึ้นมาดู ให้ตายเถอะ! อยากกินทั้งสองอย่างเลย งั้นเอาแม่มทั้งสองนั่นแหละ!

          จังหวะที่ผมกำลังเหวี่ยงแพ็คไก่ไปด้านหลัง (ตะกร้าวางอยู่หลังเท้าผมน่ะครับ) ก็เกิดเอ็กซิเดนท์เคล็ดข้อมือขึ้นมาซะเฉยๆ จนทำให้ผมต้องปล่อยสิ่งของที่ถืออยู่ลงพื้นตามแรงโน้มถ่วง ...น้องน่องไก่ของผมหล่นแล้วกลิ้งไปโซนผ้าอนามัยของผู้หญิง ผมกำลังเดินไปหยิบแต่ก็รู้สึกอายเล็กน้อยและประหลาดใจนิดหน่อย…

          แค่ทำหล่นทำไมมันไปไกลจังวะ!

          อ๋า!..เจอแล้ว! ผมวิ่งไปตะครุบมันบนพื้นด้วยความรัก แต่แล้วมือเจ้ากรรมดันเกี่ยวขาเรียวสวยของใครบางคนไว้........... ผมเงยหน้ามองอย่างงงๆ แต่แล้วก็ต้องทำตาอึ้งค้าง ก็คนที่ยืนค้ำหัวผมอยู่น่ะสิ สวยจนผมไม่สามารถบรรยายออกเป็นภาษามนุษย์โลกได้ ตากลมโตบวกกับอายไลน์เนอร์สีดำคมสวย จมูกเล็กรั้นกับริมฝีปากบางสีพีช ให้ตายเถอะ!!!.......ก่ดๆไสก้ๆากำกำืดาไไๆด่ๆำา!!!

          แต่ผมนึกคำภาษามนุษย์โลกที่สามารถบรรยายคนตรงหน้าได้แล้วล่ะ...

          ...นางฟ้า!

          .

          .

          .

          .

          .

          .

          .

          "ไอ้โรคจิต!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

          พลั่ก!

          แล้วผมก็ไม่รู้สึกอะไรอีกเลย...

======================

TALK TALK TALK.

ฟิคเรื่องนี้คืออะไร5555555 คาดว่าหลายคนคงเพลียกับพระเอกของเรา โถ่

ฟิคTK KFนะจ๊ะ อย่าเพิ่งจิ้นโมะเขื่อนกัน5555555