Oh my god!!!! จะบ้าตายกับนายข้างบ้าน
เขียนโดย 
FofangFc
วันที่ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 22.48 น.
แก้ไขเมื่อ 1 กันยายน พ.ศ. 2556 13.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
4) คัพเค้ก~
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
08.00 น.
~~ ฮูเล่ๆ ฮูเล่ เฮอา ฮู้ๆ ฮูลาๆ ฮุลา ฮาเฮ ฮู้ๆ (-*-)
ในที่สุดคัพเค้กของฉันก็เสร็จเรียบร้อยแล้ววว!!!
น่ากินสุดๆ ขอบอกกก ฉันทำสุดฝีมือเลยนะเนี่ย :D
"นี่ก็แปดโมงแล้ว คนข้างบ้านจะอยู่บ้านมั้ยเนี่ย?
เห็นเสียงเพลงเงียบไปแล้ว เอ๊ะ! หรือว่าเขาจะออกไปไหน?
ไม่ได้การละ!! ต้องเอาคัพเค้กไปฝากก่อนนน !!!"
เมื่อพูดคนเดียวจบ(อีกแล้ว)ฉันก็นำคัพเค้กที่จัดเรียงอยู่ในจาน
แบบว่าสวยงามมาก!! รีบยกออกมาจากห้องครัวแล้วเดินมุ่งหน้า
ไปยังบ้านข้างๆ
.
.
.
.
.
.
.
.
ณ บ้านข้างๆ
ติ๊งต่อง ~
'ได้โปรด.. ออกมาเปิดประตูบ้านหน่อยนะคะ' ฉันอธิฐาน(?)ในใจ
5 นาที ผ่านไป
"โว้ยยย!! ทำไมไม่มาเปิดซักทีฟระเนี่ย?? ฉันขอเข้าไปเลยละกัน
อย่าหาว่าฉันบุกลุกนะ! เป็นพยานให้ลูกด้วยนะคะเจ้าที่!"
ครืดด ~
ฉันถือวิสาสะเปิดประตูหน้าบ้านออกแล้วเดินเข้าไปในบ้าน
แอด ~
เมื่อฉันเลื่อนประตูกระจกออก แล้วก้าวเข้าไปในบ้าน
ก็มีเสียงผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้น (????)
"ทำไมไปไวจังวะ แกไปเอาขี้หมาหน้าปากซอยมาให้ฉันกินเรอะ!"
"อะ..เอ่อ..ฉันไม่เอาอะไรแผลงๆแบบนั้นมาให้คุณกินนะคะ"
"ไอ้โมะ! หน้าแกเหมือนผู้หญิงไม่พอ ยังจะทำเสียงเลียนแบบผู้หญิงอีก"
"ฉัน..ไม่ใช่หมูๆ โมะๆ อะไรนั่นหรอกค่ะ"
คำพูดของฉันทำให้ผู้ชายคนนั้นจากนอนโทรมๆ
ก็ลุกขึ้นยืนหันหน้าขวับมาทางฉัน
"เธอ! เธอเป็นใคร? เข้ามาทำไม เข้ามาได้ไง เธอจะมาปลํ้าฉันหรอ?
ไม่ได้นะ! ฉันจะเก็บไว้ให้มีนคนเดียว " โอ้ยย!อีตานี่คิดไปไกลละ
"คือว่าฉันไม่ได้จะทำอะไรนาย นายก็เห็นอยู่ว่าฉันน่ะตัวเล็กน่ารักขนาดนี้ (โม้)
ไม่มีแรงจะสู้คนตัวเท่าช้างแมงมอสอย่างนายได้หรอก!!"
"เธอว่าฉันนี่!!! เอาฉันไปเทียบกับช้างแมงมอสได้ยังไง!"
"เอ่อ! ฉันขอโทษ"
"*0* เธอออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ ก่อนที่ฉันจะโทร 1112 มาจับเธอ!"
1112 มันเบอร์สั่งพิซซ่าไม่ใช่เหรอคะ
จะโทรเรียกเขามาทำพระแสงเลเซอร์อะไร? - -
"คือ..นายใจเย็นๆก่อนนะ ฉันทำคัพเค้กมาฝาก"
"ฝากใคร ฉันไม่รับฝาก ฉันไม่ใช่ธนาคารเบเกอร์รี่นะ!"
"เดี๋ยวก่อนเซ่! ฉันทำมาฝากนายนั่นแหละ ฉันอยากมีเพื่อนบ้าน!"
"เธอไม่ต้องเอาเพื่อนบ้านมาอ้างหรอก! ความจริงแล้วน่ะ
เธอแอบใส่ยาสลบไว้ในเค้ก แล้วก็จะปลุกปลํ้าฉันใช่มั้ย!?"
"เฮ้!! ไปกันใหญ่แล้ว ฉันไม่ใช่คนอย่างนั้นนะ"
อีตานั่นไม่ฟังอะไร เดินจู่โจมเข้ามา กระชากจานคัพเค้ก
ที่อยู่ในมือฉัน แล้วปาลงพื้นเข้าอย่างจัง
แบะ! ~
คัพเค้กของฉันนน T^T
"นาย!!!! มันจะมากเกินไปแล้วนะ"
"ก็มันไม่น้อยไง!"
"อีตาบ้า ฉันอุตส่าห์ตั้งหน้าตั้งตาทำ
แล้วมาทำกับฉันนี้เหรอ ห้ะ!"
"ฉันไม่ได้ขอให้เธอทำซะหน่อย เธอทำของเธอเอง"
"แต่นายก็ควรจะรับมันไว้หน่อย ถึงจะกินหรือไม่กินก็ตาม
คนไร้มารยาท!!! เฮอะ!!"
"หน็อย! มาว่าฉันไร้มารยาท เธอเองก็เหมือนกันนั่นและ
เข้ามาในบ้านคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาติ ถ้าของหายขึ้นมาจะทำไง"
"ฉันไม่ได้มีเจตนาจะมาโขมยของนี่!! นายคิดไปเองหมดเลย!"
"ทำไมล่ะ! คิดให้มากๆไว้ก่อน ดีกว่าคิดน้อยๆ"
"ยี๊!!!!! อีตาบ้า!!! เพื่อนบ้านอย่างนี้ฉันก็ไม่อยากมีนักหรอก
นิสัยแย่! แย่มากๆ ไร้มารยาทสุดๆ"
"อย่ามาว่าฉันนะ!!! "
"ทำไม! เถียงไม่ได้ล่ะสิ"
"เออ!! ออกไปจากบ้านฉันเลยไป๊! ชิ้วๆ"
"ฮึ่ย! อีตาบ้า ไปแน่ย่ะ ชิ!"
พูดจบฉันก็เตะจานคัพเค้กใส่เข้าอีตาบ้านั่น
ก่อนจะเดินสะบัดก้น อย่างอารมณ์เสียกลับมาบ้าน
'เพื่อนบ้านอย่างนี้ฉันก็ไม่อยากมีหรอกย่ะ'
เม้นๆๆๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
