มา...ม๊ะ มารักกัน มาเฟียที่รัก

"โทโมะ!! อย่าบอกน่ะว่าพวกมันคือ..." แก้วถามโทโมะ

"ใช่ มันคือพวกที่เคยไรตามพวกฉัน" โทโมะ เติมประโยคให้สมบูรณ์

"โทโมะ!! ระวัง"อยู่ดีๆแก้วก้อตะโกนขึ้นและชี้ๆไปที่มีด

เมื่อโทโมะ เห็นมีดโทโมะก้อเบี่ยงตัวหลบทำให้ไม่โดน

"ใครน่ะ!!" โทโมะตะโกนถามพร้อมชักปืน

"โอ๊ะโอ! แม้แค่นี้ทำเป็นลืม กันได้" เสียงลึกลับดังขึ้น

"แกไอ้พายุ มือขวาของมาเฟียดำ xis" โทโมะพูดขึ้น

"คิดว่าลืมกันซะแล้ว" พายุตอบ

"นายต้องการอะไร"โทโมะพูดต่อ

"ฉันต้องการ ผู้หญิงที่อยู่ข้างแกไง"

"ข้ามศพฉันไปก่อนเถอะ"

"งั้นมาสู้กัน"

"ได้"โทโมะตอบพร้อมจะเดินเข้าไปแต่แก้วดึงชายเสื้อเค้าไว้

"โทโมะ อย่าไปน่ะ"

"ไม่ต้องกลัวน่ะ โมะเก่งจะตาย"

"อืม แต่โมะต้องกลับมาน่ะ สัญญาน่ะ"

"โมะสัญญา"เมื่อโทโมะพูดเสร็็็็จ ก้อจุ๊บที่น่าผากแก้วและเดินออกไป

"สั่งเสียเสร็็จแล้วหรอว่ะ"พายุถาม

"เอ่อ แล้วกติกาล่ะ"

"ใช้มีดเท่านั้น เริ่มได้"

เมื่อพายุพูดเสร็็จทั้งคู่ก้อเริ่มต่อสู้ แต่พอสักพักพายุเริ่มสั่งให้ลูกน้องยิงปืนใส่โทโมะ แต่โทโมะก้อหลบได้ จนกระทั่ง ลูกกระสุนพุ่งมาทางโทโมะ ซึ่ง

ตอนนี้ตัวโทโมะยืยบังแก้วอยู่ซึ่งทำให้โทโมะไม่สามารถหลบได้เพราะถ้าหลบแก้วก้อจะโดนทำให้โทโมะเลือกที่จะโดน โทโมะโดนยิงที่ไหล่ซ้ายซึ่งทำให้โทโมะเสียสมาธิแป๊บนึง และกลับมาสู้ต่อจนกระทั่งได้ยินเสียง

"โอ้ย " แก้วร้องออกมา

"แก้ว เป็นไร" โทโมะหันมาถาม

"ไม่รู้กันอยู่ดีก้อรู้สึกเหมือนมีอะไรมาเฉี่ยวทั่วตัวเลย"

เมื่อโทโมะได้ยินดังนั้นก้อจ้องแก้ว และเห็นเส้นเอ็น เมื่อโทโมะเห็นดังนั้นก้อปามีดไปตัดเอ็นที่เชื่อมต่อกับผู้ชัก

ทำให้เอ็นที่เฉือนเสื้อผ้าและร่างกายของแก้ว เมื่อเห็นดังนั้นโทโมะก้อคิดแล้วว่าไม่ควรให้ยืดเยื้อแต่เนื่องจากสภาพร่างกายไม่อำนวยทำให้ไม่สามารถสู้ได้เต็มที่ ทำให้มีวิธีเดี่ยวคืิอเรียกตัวตนที่หลับไหลอยู่ออกมา เมื่อเค้าคิดได้ยังงั้นเข้าก้อหลับตาและลืมมันขึ้น แต่แทนที่ตาทั้งสองข้างของเค้าจะเป็นสีเลือดเข้มกับมีตาสีเลือดเข้มอยู่ข้างเดียว และสู่อย่างโหดเหี๊ยมแบบเขื่อนแต่พายุก้อหนีไปได้เมื่อเค้าสู่เสร็จเค้าก้อรีบเข้าไปหาแก้วและกอดแก้วอย่างคิดถึงซึ่งแก้วก้อกอดตอบเช่นกัน

"แก้ว โมะมีไรจะบอก"

"อะไรล่ะ"

"โมะ รักแก้ว"

"แก้วก้อรักโมะ" เมื่อแก้วพูดเสร็จ โทโมะและแก้วก้อจูบกัน(อย่างดูดดื่ม) เมื่อจูบกันเสร็จโทโมะก้อพาแก้วกลับบ้านไปรักษาตัว