ปริศนา ความรัก มิตรภาพ ความผูกพันธ์

เมืองภูเก็ต

     ท่ามกลางแสงสีแห่งความตื่นตาตื่นใจของผู้คนบนเกาะแห่งนี้ ชายในชุดสีดำสนิทกับพรรคพวกอีก 3-4 คน กำลังจ้องมองปราสาทสีขาวหลังงามที่ไม่มีแม้แสงไฟเล็ดลอดออกมาให้ผู้คนภายนอกได้เห็น จึงไม่มีใครรู้ว่าภายใต้ปราสาทแห่งนี้มีสิ่งมีค่าที่สามารถเปลี่ยนแปลงโลกนี้ได้ทั้งใบ

     “ท่านธามครับ ทุกอย่างพร้อมแล้ว” ลูกน้องคนสนิทนามว่านิวพูดขึ้นหลังจากให้โซ่ไปเช็คความเรียบร้อยของแผนการทั้งหมด

     “อืม เตรียมตัวให้ดีแผนนี้ถ้าไม่มีใครมาขัดขวางแหวนวงนั้นก็จะเป็นของผมหลังจากนั้นพวกเราจะได้ทำในสิ่งที่ต้องซะที” ชายในชุดสีดำสนิทนามว่าธามไทพูดกับลูกน้องหลังจากนั้นพวกเขาทั้งสามก็หายตัวไป

     “พ่อค่ะ แม่ค่ะ หนูกลัว” เด็กสาววัย 10 ขวบในชุดสีชมพูแสนหวานพูดกับบุพการี

     “ไม่ต้องกลัวนะฟางลูกพ่อ ถ้าเกิดอะไรขึ้นจองเบบอดี้การ์ดคนใหม่ของลูกจะดูแลลูกเอง แต่พ่อขอให้ลูกเก็บแหวนวงนี้ไว้ และพกมันติดตัวตลอดไป แต่อย่าให้ใครเห็นเป็นอันขาดนะลูก จงจำคำของพ่อไว้ พ่อรักลูกนะ”

     “แม่ก็รักลูกนะฟาง ขอให้ลูกจงมีพลังที่เข้มแข็งเหมือนพ่อกับแม่นะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นพ่อกับแม่จะยังอยู่ในใจของลูกเสมอนะ แม้จากนี้ลูกจะจำพ่อกับแม่ไม่ได้แล้วก็ตาม” เมื่อผู้เป็นพ่อและแม่พูดจบ ก็เกิดลำแสงสีขาวอมส้ม พุ่งออกจากมือของทั้งสอง แล้วเด็กสาวก็สลบไป

     “จองเบฝากฟางด้วยนะ อย่าให้ใครเอาแหวนไปจากฟางเด็ดขาด และอย่าให้ฟางเป็นอะไรไป จนกว่าจะถึงวันนั้น”

     “ครับคุณผู้หญิง ผมจะดูแลคุณหนูให้ดีที่สุดครับแม้จะต้องตายผมก็ยอม”

     “ต่อไปนี้ไม่ต้องเรียกฟางว่าคุณหนูอีกแล้วนะ เพราะฉันอยากให้นายมาเป็นพ่อของฟางแทนฉัน และบอกว่าแม่ของเธอนั้นตายไปตั้งแต่ครอดเธอแล้ว ฟางจะได้ไม่ต้องสงสัยเรื่องพ่อกลับแม่”

     “แต่คุณผู้ชายครับ...”

     “เถอะนะจองเบ”

     “ครับคุณผู้ชาย”

     “แล้วอย่าบอกเรื่องทั้งหมดให้ฟางรู้จนกว่าจะถึงเวลานั้นนะอีกอย่างพวกฉันก็ยกพลังของตัวเองทั้งหมดให้กับฟางแล้ว ดูแลด้วยนะ”

     “ครับคุณผู้หญิง”

     “พาฟางหนีไปได้แล้ว เร็ว!”พูดจบจองเบก็หายไปจากตรงนั้น เป็นเวลาเดียวกับตอนที่ชายชุดดำสนิททั้งสาม พังประตูปราสาทเข้ามา

     “ส่งแหวนมาให้ผมได้แล้วครับ ทุกอย่างมันจบแล้ว”

     “ส่งแหวนมาให้ท่านธามได้แล้ว” สองหนุ่มโซ่นิวประสานเสียงกัน

     “พวกเราสองคนทำลายแหวนไลท์แล้ว ต่อจากนี้จะไม่ของสิ่งนั้นบนโลกนี้อีกต่อไป!!!”

     “โซ่นิวครับ จัดการเลยครับ”

     “จัดให้เลยครับท่านธาม” พูดจบทั้งสองก็ซัดครื่นพลังลูกใหญ่ใส่คนทั้งสองเต็มแรง จนสลับไป

     “โซ่นิวครับ ดูดพลังครับ”

     “ครับ” แล้วทั้งสองก็จับร่างของชายหญิงวัยกลางคนนอนหงาย แล้วนำมือประกบกับมือของคนทั้งสอง จนเกิดลำแสงสีดำพุ่งออกมาหลายครั้งแต่ก็ไม่มีลำแสงสีขาวออกมา

     “ท่านธามครับ สองคนนี้ไม่มีพลังแล้วครับ” โซ่พูดแล้วลองอีกหลายครั้งแต่ไม่สำเร็จ

     “กำจัดพวกเขาเลยครับ เขาคงส่งมอบพลังให้ผู้อื่นแล้วละครับ” เมื่อได้ยินเช่นนั้น     โซ่นิวจึงจัดการฆ่าคนทั้งสองอย่างโหดเหี้ยม

     “กลับกันเถอะครับ เราต้องตามหาคนที่เขามอบพลังให้ แผนนี้เขาคงรู้ตัวก่อนแล้งน่ะครับเราเลยพลาด”

     หลังจากนั้นทั้งสามก็หายตัวเข้าไปในมิติดาร์ก มิติที่ถูกซ่อนอยู่ในมวลอากาศมหาศาลของโลกใบนี้ และเมื่อทั้งสามหายไปปราสาทหลังนี้จึงถูกบดบังหายไปในอากาศ แล้วคนทั้งเมืองก็ถูกลบความทรงจำที่มีเกี่ยวกับปราสาทหายไปจนหมด…

     ...เว้นก็แต่ ชายที่ยืนอุ้มเด็กสาววัย 10 ขวบ ที่ยืนมองภาพเหตุการณ์เหล่านั้นอย่างไม่กระพริบตา ราวกับจะจดจำทุกอย่างที่เพิ่งเกิดขึ้นไว้ในความทรงจำตลอดไป...

     “ฟาง หนูต้องทำทุกอย่างที่พ่อกับแม่ของหนูหวังไว้ให้สำเร็จนะ ต่อจากนี้หนูคือลูกพ่อนะคะ...” ชายหนุ่มมองเด็กสาวราวกับลูกแท้ๆ และเขาสัญญากับตัวเองแล้วว่า จะดูแลเธอให้ดีที่สุด และจะทำทุกอย่างตามที่คนทั้งสองเพิ่งบอกไว้ให้สำเร็จ.......