ปริศนา ความรัก มิตรภาพ ความผูกพันธ์

     แสงแดดยามเช้าสาดส่องทะลุผ่านผ้าม่านผืนบางสีแดง เข้าไปกระทบร่างที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงเล็กแต่พอดีสำหรับชายหนุ่มผู้นี้ บรรยากาศรอบห้องจากที่เคยเงียบเหงา และดูลึกลับในเวลากลางคืน บัดนี้กลับดูสว่างสดใส และดูอบอุ่นไปอย่างประหลาด

     "อืม เช้าแล้วหรอเนี่ย"

     เสียงนุ่มทุ้มของชายหนุ่มพูดขึ้น หลังจากรับรู้ได้ถึงแสงแดดที่กระทบลงบนเปลือกตา

     "รีบอาบน้ำดีกว่าจะสายแล้ว"

     พูดจบชายหนุ่มก็รับวิ่งเข้าห้องนำ แต่งตัวในชุดนักศึกษา แล้วรีบวิ่งลงชั้นล่าง พลางสายตาก็เหลือบไปเห็นนาฬิกาบอกเวลาว่าจะสายแล้ว ชายหนุ่มจึงกำมือขึ้นไปในอากาศแล้วแบออก กระเป๋านักศึกษาก็ลอยมาติดมือเขาทันที ก่อนชายหนุ่มจะรีบวิ่งออกจากบ้านแล้วแวะซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งหน้าปากซอย ก่อนขึ้นแท็กซี่ไปมหาวิทยาลัย

     การเรียนตลอดวันทำให้ชายหนุ่มง่วงนอนอยู่ไม่น้อย จึงออกมาเดินหาที่ฝุบหลับทันทีที่เลิกเรียน แต่ก่อนที่เขาจะเจอที่ฝุบหลับนั้น สายตากลับเหลือบไปเห็นรถสิบล้อกำลังจะชนเด็กผู้หญิงที่วิ่งข้ามถนนสะก่อน จึงทำให้เขาตาสว่างขึ้นมาทันที เขาจึงหาวิธีที่จะช่วยเด็กผู้หญิงคนนั้น แต่ก็ดูจะไม่มีวิธีไหนที่เร็วพอจะช่วยเด็คนนั้นไว้ได้นอกเสียจาก การใช้พลังจิต!!!!

     เมื่อคิดได้ดังนั่นแล้วเขาก็ไม่รอช้าที่จะใช้พลังจิตหยุดเวลาไว้ซะก่อน พลางคิดว่าแถวนี้คงจะไม่มีผู้มีพลังวิเศษเหมือนเขา เพราะไม่เช่นนั้นเขาคนนั้นก็จะเห็นการกระทำทุกอย่างของเขา และเมื่อเขาอุ้มเด็ผู้หญิงคนนั้นไปอีกฝั่งหนึ่งแล้ว และเขากลับมายืนที่เดิม เขาก็ทำให้ทุกอย่างกลับเป็นเหมือนเดิม และกำลังจะเดินจากไป

     "คุณค่ะ"

     "ครับ"

     เพียงเสียววินาทีที่เขาหันไป แหวนสีแดงที่คร้องอยู่ที่คอเขาก็หลุดออกจากสร้อย เช่นเดียวกันกับ แหวนสีขาวสะอาดที่หลุดออกจากสร้อยของผู้หญิงตรงหน้าเขา แล้วแหวนทั้งสองวงก็ติดกันอยู่กลางอากาศ ราวกับมีแรงดึงดูด ดูดมันไว้ด้วยกัน ก่อนที่เขาและเธอจะจับมันออกจากกัน

     "คุณชื่ออะไรคะ"

     "ป็อปปี้ครับ เรียกว่าป็อปก็ได้ ดูเหมือนว่าเราจะอยู่ห้องเดียวกัน"

     "ค่ะป็อป เราฟางนะ"

     "ฟางมีอะไรกันป็อปรึเปล่าครับ"

     "ป็อปก็คงจะรู้แล้วนะ ว่าฟางก็มีพลังเหมือนกัน"

     "เอ่อ ครับจากเหตุการณ์เมื่อกี้"

     "งั้นเราเป็นเพื่อนกันได้ไหมค่ะ เพราะป็อปก็มีพลังเหมือนกัน"

     "ครับ แล้วฟางรู้ได้ไงว่าป็อปมีพลัง"

     "ป็อปหยุดเวลา"

     "ฟางเห็นหรอป็อปนึกว่าไม่มีใครเห็น"

     "ฟางเห็นหมดเลย แล้วฟางก็ดีใจที่มีป็อปเป็นเพื่อนคนแรกในชีวิตฟาง"

     "ป็อปก็ดีใจที่มีฟางเป็นเพื่อนคนแรกในชีวิตป็อป"

     "งั้นเราไปหาที่นั่งคุยกันดีกว่าเนอะ"

     พูดจบฟางก็จูงมือป็อปไปร้านไอศครีมหน้ามหาวิทยาลัยทันที ด้วยความดีใจ

.................................................................................

อัพให้แล้วนะค่ะ แล้วจะมาอัพให้ใหม่ นิยายเรื่องแรกยังไงก็ช่วยโหวตกันด้วยนะ...