Reborn Kiseki ( เรื่องของมุคุโร่)
เขียนโดย 
นาริจัง
วันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.57 น.
แก้ไขเมื่อ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 23.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
13) ความในใจของจิคุสะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความผมตื่นมาตอนเที่ยงกว่าๆไม่รู้ผมฝันรึเปล่าแต่ผมเห็นแสงสว่าง จากตัวของเธอคนนั้นและมันยังคุ้นมากด้วย
"คุฟุฟุฟุ ตื่นรึยังนะ"ผมลุกจากเตียงเดินตรงไปที่ห้องของเธอ
"คึหึหึหึ ตื่นรึยังครับ"ผมเดินไปที่เตียง
"!!!"หน้าของเธอซีดมาก หายใจติดขัด หน้าเธอทรมานมาก
"ทำใจดีๆเอาไว้นะครับ"
ผมได้ย้ายมิติ(หรือพิภพ?)ไปที่โรงพยาบาล และส่งตัวเธอเข้าห้องฉุกเฉิน
"เฮ้อ~"ผมนั่งรออยู่หน้าห้อง ระหว่างนั้นก็โทรเรียกเคนกับจิคุสะมา ผมใจไม่ดีเลย นั้นมันไม่ใช่ไข้ธรรมดาแน่ 2 ชม. ผ่านไปหมอก็ออกมาหาเราสามคน
"เป็นไงบ้าง!"เคน
"อาการเป็นยังไง"จิคุสะ
"ทั้งสองเงียบก่อน"มุคุโร่ห้ามทั้งสองที่กำลังรุมทึ้งหมออยู่
"อะ เอ่อ คุณเป็นญาติคนไข้สินะครับ"หมอถาม
"เออ ใช่รีบบอกมาเร็ว"เคนเร่ง
"คนไข้มีอาการแพ้ยาครับ ทำให้ทางเดินหายใจเริ่มบวมและปิดทางเดินอากาศ(คนแต่งมั่วจ้า)ถ้ามาช้ากว่านี้ไม่รอดครับ และตอนนี้คนไข้กำลังพักฟื้นครับ"หมออธิบายยาวแล้วปล่อยให้ทั้งสามเข้าไปเยี่ยมได้
"ยัยโง่นี่ ทำให้ห่วงแทบแย่"เคนนั่งลงบนโซฟาอย่างโล่งอก
"หายเร็วๆล่ะ"จิคุสะพูดพร้อมกุมมือของเธอใต้ผ้าห่ม
"คึหึหึ ตอนนี้ปลอดภัยแล้วผมไปล่ะ"มุคุโร่เดินออกไปจากห้อง
"จิคุสะ ฉันไปก่อนนะเฟ้ยเหม็นกลิ่นยา"เคนเดินจากไปอีกคน
"จิคุสะ เฝ้าไว้นะ"มุคุโร่หันกลับมาพูดและเดินต่อ
"ครับ"เวลาผ่านไปจนเธอตื่น
"อืม....ที่ไหนเนี้ย"ฉันตื่นมาในห้องสีขาวนี่มันอะไร
"ตื่นแล้วเหรอ?"จิคุสะเดินมาข้างเตียง
"เกิดอะไรขึ้น?ฉันอยู่นี้ได้ไง?"ฉันถามอย่างงุนงงตะกี้ยังนอนอยู่บ้านแต่ตอนนี้ที่ไหน
"เธอแพ้ยาและเป็นไข้หมอบอกว่าถ้าช้ากว่านี้ตายและที่นี่คือโรงพยาบาล"จิคุสะตอบตามข้อที่ถาม
"เอ๋ อ้อใช่ลืมเลยเป็นไข้แต่แพ้ยาเพิ่งเคยเป็นล่ะ"สาวน้อยยิ้มอย่างไร้เดียงสาใครจะรู้ว่าเธอแพ้ยา
".............."
หมับ!!
"อ๊ะ!!?"
จิคุสะได้โอบกอดนาริเอาไว้แน่น
"เป็นห่วงนะ ......ฉันห่วงมากเลย"ชายหนุ่มกอดร่างบางอย่างเป็นห่วง
"ขอบคุณนะ จิคุสะ"ฉันกอดตอบเขา คนที่ห่วงฉันน่ะยังมีอยู่นี่ มุคุโร่ล่ะ?เขาห่วงฉันไหมนะ?เขาคงเห็นฉันเป็นของเล่นสินะ?น้อยใจชะมัดเล้ย!!
ชายหนุ่มคลายกอดแล้วจ้องเข้าไปในตาเธออย่างจริงจัง
"ฉัน......ฉันชอบเธอ"
"!!!!!"เห้ย นี่มัน สารภาพรัก?โอ้ว มาย เผือก!!?
"คบกับฉันนะ"จิคุสะพูดพร้อมกับจับไหล่เธอ
"จิ จิคุสะ มันไม่เร็วไปหน่อยเหรอ"เจอกันแค่เดือนเดียวเอง
"หึ"เขาปล่อยมือและหันไปทางอื่น
"ถ้าเป็นท่านมุคุโร่ล่ะ"
"เฮือก!!"(ยิงตรงเป้าเราก้อยากรู้ -..-)
"ถ้าเป็นท่านมุคุโร่คงจะตกลงเลยสินะ?"
" คะ คือไม่ใช่อย่างนั้นนะ"
"ตัดใจซะ!!!"จิคุสะหันมามองอีกครั้ง
"ฉันเสียโคลมไปครั้งนึงยอมได้ แต่ไม่อยากเสียเธอไป"จิคุสะพูดด้วยแววตาเศร้า
"นี่. . นาย . .. . .ชอบโคลม?"
"เคยน่ะแต่.........โคลมชอบท่านมุคุโร่"
"!!!!"เจ็บๆที่หัวใจทำไมกันนะ
"อยากรู้ไหมที่ท่านมุคุโร่หายไปทุกวันเขาไปไหน?"
"อึก พะ...........พูดมาสิ"ขอล่ะอย่าเป็นอย่างที่คิดเลย
"ท่านมุคุโร่....ไปหา........โคลม"นั่นไงตรงเป๊ะ!!
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ"ไม่เกี่ยวเลยเราไม่ได้เป็นแฟนกันนี่
"ถ้าเธอไม่อยากให้โคลมเจ็บและถ้าเธอไม่อยากเจ็บก็อย่าไปชอบท่านมุคุโร่เด็ดขาด"
"คะ ใครว่าฉันชอบล่ะ"มุคุโร่แฟนโคลมนี่เอง แต่ทำไมถึงอยากร้องไห้ล่ะ
"......."
"!!!!!"
ชายหนุ่มรีบตรงเข้าประกบปากของเธอแล้วจูบอย่างอ่อนโยน
ฉันถูกจูบไม่ชอบ แต่ไม่อยากขัดขืนอยากให้มันลบรอยจูบของมุคุโร่ ถ้าจูบของมุคุโร่นุ่มขนาดนี้ก็คงจะดีสินะน้ำตาฉันไหลออกมา ฉันเป็นอะไรอ๊ะ!! ฉัน......ชอบ.......... มุคุโร่นี่เอง ไม่นะ ฮือๆม่ายยจริงงงงT_T
ปึ้ง!!!!
เสียงทุบโต๊ะดังลั่นห้อง จิคุสะถอนจูบออก
"คุฟุฟุฟุ ทำอะไรกันครับ"มุคุโร่ถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา
"มะ มุคุโร่"ฉันตกใจรีบเขยิบออกห่างจิคุสะ
"คุฟุฟุฟุ นั่นใช่วิธีดูแลคนป่วยรึไง"เดินเข้ามาใกล้แล้วจับแขนฉัน
ตุบ!!
เสียงเงินวางไว้บนเตียง
"...จิคุสะเดี๋ยวจัดการทีหลัง ฝากจ่ายค่ารักษาพยาบาลด้วย"
".........ครับ"แล้วร่างของฉันกับมุคุโร่ก็หายไป
ณ ที่บ้านของมุคุโร่
ตุบ!!
ร่างฉันถูกเหวี่ยงลงพื้นอย่างไม่ใยดี
"นี่!!ฉันเจ็บนะ!!!"ฉันตะโกนใส่มุคุโร่ เจ้าบ้านี้ไม่เคยห่วงอะไรฉันเลย
"ก็ดีแล้วโทษฐานที่ยั่วคนของผม"ผมพูดอย่างเดือดสุดๆ
"ใครยั่ว!!สมองนายนี่นะ!!"
"จูบกันโดยไม่ขัดขืน หึ!!คุณน่ะทำตัวไร้ค่าจริงๆ"
"ห๋า?หมายความว่าไงย่ะ!!!"
"จูบกับอีกคน แล้วก็ไปจูบกับอีกคนให้เรียกว่าไงครับ"
"นายเคยถามไหมว่าฉันอยากจูบนาย!!!"
"อึก แต่ก็น่าจะคิดซะบ้างนะครับอยู่ที่โรงพยาบาลเชียวนะ"
"อึก!!!!"
"คุณมันแค่เครื่องระบายอารมณ์เท่านั้นล่ะ"
"นาย....นาย..มันปีศาจ!!"ฉันมันบ้าจริงๆเกลียดนายที่สุด!!
"ผมไม่อยากคุยด้วยตอนนี้แล้วเจอกัน"มุคุโร่หายไปพร้อมสายหมอก
"ไม่อยากเจอเฟ้ย!!!"อีตาบ้าฉันเกลียดนาย หึ!! คงไปหาโคลมล่ะสิ ช่างเถอะฉันก็ไปเหมือนกัน
"สี่โมงคงไปได้อยู่"ฉันจัดการแต่งเป็นชายแล้วไปที่โกคุโยฉันซึ่งตอนนี้เป็นชายได้เดินขึ้นไปบนดาดฟ้าของโรงเรียน
"ฉันเกลียดนายอีตาบ้า"ฉันสบถออกมาอย่างอัดอั้น
"โกรธใครเหรอค่ะ?"
"เฮือก!!"ฉันหันไปมองตามเสียงใสๆหวานๆของสาวน้อยผมทองดวงตาสีมรกตที่คุ้นตา
"ยุย?"
"นึกแล้วค่ะว่าต้องเจอที่นี่ทีก้าซัง"
เธอเดินมานั่งข้างๆฉัน
"คิดถึงจังเลยค่ะทีก้า"
"อื้ม!ผมก็เหมือนกัน"
"ลำบากใจเหรอค่ะให้ฉันช่วยไหม"
"อืม ไม่เป็นไรครับ"
"เถอะค่ะตอบแทนที่ช่วยน่ะค่ะ"สาวน้อยยิ้มอย่างสดใส
"งั้น เธออยู่บ้านกับใคร?"
"คนเดียวค่ะ"
"ขออยู่ด้วยกันได้ไหม?"
"ทะ ทีก้า!!!มันออกจะ!!"สาวน้อยหน้าแดง
"ไม่เป็นไรจับนี่สิ"ฉันดึงมือเธอมาจับที่หน้าอกฉัน
"ทะ ทีก้าซังนี่มัน"
"อืม ใช่"
"ผะ ผู้หญิง!!!"
"แฮร่ๆ"
- -- -- -- -- -โปรดติดตามตอนต่อไป- -- -- -- -- -
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
